Unicode💕
"ရိပေါ်......"
"ဗျာ..babe"
ဆောင်းရာသီကုန်စမို့ ယုန်ဗိုက်ပူလေးက ပူအိုက်တယ်ပြောတာကြောင့် ၀မ်ရိပေါ် ကိုယ်တိုင်ရေချိုးပေးကာ ဗိုက်ဗိုက်လေးအတွက် သက်တောင့်သက်သာရှိစေမည့် အကျီအပွ လေးအား ဝတ်ဆင်ပေးထားပါ၏။
အခုလဲ ဘာဂျီကျပြီး ထပ်ခိုင်းအုံးမလဲမသိ။
သူတစ်ခုခုလိုချင်တာ၊ဖြစ်ချင်တာ ရှိရင် ရိပေါ်ရေ....ဝမ်လေးရေ...ဆိုပြီး ချွဲကာ လိုချင်တာကို မရရအောင်ပူဆာတတ်သည်။
သူစိတ်တိုနေရင်ဖြင့် ဝမ်ရိပေါ်!...ဟု အော်ငေါက်ပီး ဘေးနားတွေ့သမျှ ပစ္စည်းဖြင့်ကောက်ပေါက်တတ်တာမို့ ၀မ်ရိပေါ်မှာ အမြီးလေးကုတ်နေအောင် ကြောက်ရသည်။
1 :00 p.m
-----------------
" ပန်းသီးစားချင်တယ်"
"အင်း...
ရိပေါ်က အခန်းရှေ့ ဧည့်ခန်း စားပွဲပေါ်မှာတင်ထားတဲ့ ပန်းသီးတွေယူကာ
ဒီမှာ babe"
"ဓားနဲ့စိတ်ပေး"
"အင်းbabeလေး
.
မျန်မျန့်ရေ!"
"ခဏ! ရိပေါ်...
မျန်မျန့်ကို မခေါ်နဲ့တော့
မင်းကိုယ်တိုင်လုပ်ပေးတာကိုစားချင်တာ"
"ဟုတ်ပြီ...ဒါဆို ကိုယ် ပန်းသီးသွားခွဲလိုက်အုံးမယ်
ဘယ်မှထမသွားနဲ့နော် အဲ့တိုင်းထိုင်နေ
မပေါ့မပါးကြီးနဲ့"
ရိပေါ်က စားဖိုဆောင်ထဲဝင်ကာ ပန်းသီကို ရေဆေးပြီးလျှင် ဓားနဲ့ အစိတ်သေးသေးလေးများ ရအောင်စိတ်ကာ ပန်ကန်ပြားထဲ ထည့်လိုက်သည်။
"babeရေ...
ဒီမှာ..."
"အခွံမစားချင်ဘူး
အခွံပါ ခွာပေးလေ"
"အမ်...အခွံခွာရအုံးမှာလား ဒီတိုင်းစားလို့ရပါတယ်"
"ဝမ် ရိ ပေါ်! မင်းက ဒါလေးတောင် လုပ်မပေးချင်ဘူးလား!"
"ဟာ...အဲ့လိုမဟုတ်ဘူးလေ babeရဲ့
အင်းအင်း ကိုယ်သွားအခွံခွာပေးမယ်နော်...ဟင်းး"
"အဲ့တာက ဘာဖြစ်တာလဲ!
ဘာလို့သက်ပြင်းတွေချနေတာလဲ
စိတ်မရှည်ဘူးလား ဒါဆိုလဲမလုပ်နဲ့တော့၊
ထွက်သွား အခန်းထဲက!"
ဦးစိတ်တိုလေးက ပန်းသီးပန်ကန်ကြီးကိုင်ကာ ရပ်နေရှာသော ၀မ်ရိပေါ်အား အခန်းတံခါးဆီ လက်ညိုးထိုးပြ၏။
"အဲ....စိတ်မကောက်နဲ့တော့နော် babe...ကိုယ်က စိတ်မရှည်တာမဟုတ်ပါဘူး....ကိုယ့်babeလေးက ဒီလောက်ချစ်ဖို့ကောင်းတာ
ခနပဲစောင့်နော်"
နှုတ်ခမ်းဆူ ကာစိတ်ကောက်ပီး တစ်ဖက်လှည့်သွားသည့် ရှောင်ကျန့်ကြောင့် ရိပေါ်က ချော့မော့ပြောကာ စားဖိုဆောင်ထဲဝင်သွားရပြန်သည်။
တစ်နေ့က ရိပေါ် မဖြစ်မနေရညီလာခံ တက်ရတာကြောင့် ရှောင်ကျန့်အား အိပ်ရေးပျက်မှာစိုးတာကြောင့် ခေါ်မနိုးဘဲ ထားခဲ့ရ၏။
သူပြန်ရောက်တဲ့အခါ ရှောင်ကျန့်က ထမင်းစား၊ဆေးသောက်တော့ လုပ်ပြီးပါရဲ့၊
ဒါပေမဲ့ တစ်နေ့လုံးသူ့အား စကားမပြောသလို မျက်နှာတောင် တစ်ချက်လှည့်မကြည့်ချေ။
သူရှောင်ကျန့် အသားကို ထိရင်လဲ ဘေးနား တွေ့သမျှ ပစ္စည်းတစ်ခုခု နှင့် ပစ်ပေါက်တတ်သေး၏။။
စိတ်ဆိုးနေသည့်အကြောင်းအရင်းက သူ့ကိုတစ်ယောက်တည်းထားခဲ့လို့ပါတဲ့....။
ထိုညနေက ရိပေါ်တစ်ယောက် ရှောင်ကျန့်အား အာပေါက်မတက် ချော့လိုက်ရသည်။
အတွေးတွေကို ခနရပ်ကာ စားဖိုဆောင်မှ ဓားအသေးလေး တစ်ချောင်း ယူလာခဲ့သည်။
ရိပေါ်က ပန်းသ်ီးစိတ်လေးအား အခွံပါးပါးလေးခွာ၍ သေးသေးလေးစိတ်လျှင်
ခက်ရင်းဖြင့် ထိုးကာ ရှောင်ကျန့်အား ခွံ့ကျွေးရှာသည်။ဒါမှ Babeက စိတ်မကောက်တော့မှာလေ။
( ရိပေါ်လို ဘဲမျိုးလိုချင်တယ် °v°)
"ရိပေါ်...."
"ဟင်!
babe ဘာလို့ငိုနေတာလဲ ....
ကိုယ်ဘာလုပ်မိလို့လဲဟင် ပြောပါအုံး "
ရိပေါ် ပန်းသီးစိတ်အား စိတ်ပါလက်ပါ ခွာနေတုန်း ရှောင်ကျန့်က ခေါ်တာကြောင့် ကြည့်လိုက်တော့ ဘယ်ချိန်တည်းက ငိုနေသလဲမသိ...မျက်ခွံတွေလဲ မို့အစ်ပြီး မျက်လုံးဒေါင့်တွေတောင်နီရဲနေသေးသည်။
သူမေးတော့ ခေါင်းခါပြကာ..
"ဟင့်...ရွှတ်
ငါ...အင့်...ငါတောင်းပန်ပါတယ်..
ဟင့်!"
"Babeရယ် ဘာကိုတောင်းပန်တာလဲကွာ
ကိုယ့်babeလေးက ဘာမှမမှားပါဘူး
ကိုယ်မှားတာပါ....နော်
မငိုရဘူးလေ... တိတ် တိတ်"
မလုပ်တတ်မကိုင်တတ်၀မ်ရိပေါ်က ရှောင်းကျန့်ကို သူ့ရင်ခွင်ထက် မှီစေကာ ကျောပြင်အား လက်ဖြင့် သပ်ပေးနေမိသည်။
"ငါလေ...တစ်ခါတစ်လေ ဟင့်~~~
ငါ့စိတ်ကို ငါမထိန်းနိုင်ဘူး သိလား
ဘာမဟုတ်တာလေးနဲ့ ဒေါသထွက်တယ်...
ပြီးရင် မင်းကို အော်မိတယ်...
အင့်...ငါ့ကို စိတ်မဆိုးပါနဲ့...
မင်း ငြိုညင်ပြီး ငါ့ကိုစိတ်ကုန်သွားမှာ ကြောက်တယ်...အီး..ဟီးးး"
"မဟုတ်တာ...ဒီကိုကြည့် babe
ပင်လယ်ရေတွေ ခမ်းခြောက်သွားရင်တောင်...ကိုယ်မင်းအပေါ်ချစ်တဲ့အချစ်က လျော့သွားမှာ မဟုတ်ဘူး......သိလား
ပြီးတော ကိုယ်က babeလေးကို
ချစ်လို့တောင်မဝသေးတာကို
ဘာလို့စိတ်ကုန်ရမှာလဲ ဟင်...
Babeင်ိုနေတာလေးက ချစ်ဖို့ကောင်းပေမဲ့
ပြုံးနေတာကမှ ပိုချ်ဖို့ကောင်းတာ
ပြုံးပါအုံး Babeလေး..."
"စကားတတ်တိုင်း....လျှောက်ပြောမနေနဲ့....ရွှတ်!
ရိပေါ် "
"အင်း...ပြောလေ babeလေး"
"အိပ်ချင်တယ်...မင်းကိုမှီပြီး....ဝါးးး"
"အင်း.."
ရိပေါ်က ညဘက် ကြယ်ကြည့်တဲ့ ဝရန်တာ ပြတင်းပေါက်နားရှိ ထိုင်ခုံရှည်ပေါ်မှာ ထိုင်ကာ လှမ်းခေါ်လိုက်၏။
ရှောင်ကျန့်ကတော့ ရိပေါ်ပေါင်ပေါ်တွဲ လှဲအိပ်ကာ ခါးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဖက်ထားသေးသည်။
"ရိပေါ်...ငါနိုးလာရင် နေကြာစေ့စားချင်တယ်
အဆင်သင့်လုပ်ထားပေး...မွ!"
ရိပေါ်မေးစေ့ဖျားလေးကို ခပ်ဖွဖွမော့နမ်းပြီး မျက်လုံးမှိတ်ကာ အိပ်ပျော်အောင်အိပ်လိုက်ပါသည်။
ဟက်!အိပ်တာတောင် သူနိုးရင်စားဖို့ ပြောသွားသေး။
ဝမ်ချင်က ရှောင်ကျန့်ကို နေ့လည် တစ်ရေးတစ်မောအိပ်ဖို့၊နိုးလာရင် လမ်းခနလျှောက်ဖို့၊ အဟာရဖြစ်မဲ့ အစားအစာ အသီးအနှံ့အချို့စားဖို့ သေချာမှာထားပါသည်။
သူမက ဒီရှေးကျတဲ့ခေတ်ကို မကြိုက်ပါ။
ဒီခေတ်မှာက ဆေးဝါးပစ္စည်းအစုံအလင်မရှိတာရယ်ကြောင့် ရှောင်ကျန့် ဗိုက်နာရင် ရိုးရိုးမမွေးနိုင်လျှင်
ခွဲမွေးဖို့ရာ ခွဲစိတ်ဓား၊ကတ်ကြေးမရှိပေ။
သူမကပြောသေးသည်။
မိခင်နဲ့သန္ဒေသား ကျန်းမာဖို့ အားဖြစ်စေမဲ့ အားဆေးမရှိပေမဲ့ သူမက ရှောင်ကျန့်ဗိုက်ထဲက
ကလေးလေးကိုတော့ ဝဝကစ်ကစ်လေးတွေဖြစ်စေချင်သည်တဲ့။
ရိပေါ်က သူ့မေးဖျားအား မထိတထိလာနမ်းသူ၏
နှဖူးပြင်ကျဥ်းကျဥ်းအား အသဲယားစွာ ငုံ့နမ်းမိလိုက်၏။
ဒီယုန်ဗိုက်ပူလေးကို ချစ်လွန်းလို့ ဘယ်သူမှမမြင်နိုင်အောင်တောင် ငုံထားချင်သေးသည်။
2 : 25 p.m
-----------------
"အင်းး...အိပ်လို့ကောင်းလိုက်တာ
ဟက်!...ဝမ်လေးက အိပ်နေတာတောင် ချောနေတုန်းပဲ"
ရှောင်ကျန့်ဟာ ပြတင်းပေါက်မှ နေရောင် မျက်နှာသို့ ကျရောက်လာတာကြောင့် အိပ်ရာနိုးလာခဲ့သည်။
ပထမဆုံးမြင်လိုက်ရသည့်မျက်နှာက သူ၏အချစ်ရဆုံးသူ။
လက်ကိုင်တန်းပေါ် ခေါင်းစောင်းကာ အိပ်နေသည့်ရိပေါ်ရဲ့ ဆံနွယ်တို့က ပါးပြင်ပေါ်ဖြာကျလျှက်၊၊
ရှောင်းကျန့်က ရိပေါ်၏ဆံပင်ရှည်တို့အား လက်ဖြင့် အသာအယာ ဖယ်ပေးမိပါ၏။
ချစ်ရသူရဲ့မျက်နှာလေးဟာ အနည်းငယ်ချောင်ကျကာ မျက်ကွင်းနဲနဲညိုချင်နေသည်။
ရိပေါ်က သူ့ကို အရင်ကထက်ပို၍ အလိုလိုက်ပီး သူခိုင်းတာမှန်သမျှ မညည်းမညူ အလုံးစုံ လုပ်ပေးတတ်တာကြောင့် တိုင်းပြည်ရေးရာ ကိစ္စတွေထက်ပင် ပို၍ပင်ပန်းသေး၏။
အစကတော့ သူ့ဗိုက်ထဲကကလေးကြောင့် သူ့ကိုဂရုစိုက်တာလို့ ရှောင်းကျန့်ထင်မိခဲ့ပေမဲ့ အချိန်တွေကြာလာလေ ရိပေါ်က သူ့ကို ဗိုက်ထဲက ခလေးထက် ပိုဂရုစိုက်လေ ဖြစ်တာကြောင့် ရှောင်းကျန့်မှာ ပျော်လည်းပျော်မိသလို ၀မ်းလည်းနည်မိသည်။
ညဘက်တွေမှာ ဗိုက်ထဲက ကလေး ကန်တာကြောင့် ရှောင်ကျန့်တစ်ယောက် အိပ်မရပေ။
ရိပေါ်ကလဲ ရှောင်ကျန့် အိပ်ရေးပျက်မှာစိုးတာကြောင့် ရှောင်ကျန့်မအိပ်မချင်း သူလဲမအိပ်ဘဲ သီချင်းဆိုကာ သိပ်သည်။
ဒါတွေကို သိတာကြောင့် ရိပေါ် နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်နေသည်ကို ခေါ်မနှိုးတော့ပဲ ရှောင်းကျန့်က ရိပေါ်ကိုယ်ပေါ် စောင်လေးတောင် ခြုံပေးလိုက်ပါ၏။
ရှောင်ကျန့် အိပ်နေသည်မှာ ၁နာရီခွဲခန့်ရှိပြီး ရိပေါ်ပေါင်ပေါ် ခေါင်းတင်ကာ အိပ်နေခဲ့တာကြောင့်
ရိပေါ်မှာ ကြာရင် ညှောင်းမှာစ်ိုးသဖြင့် ချက်ချင်း ငေါက်ခနဲ ကျုံးထကာ သူ ခေါင်းခုအိပ်ထားသည့် ရိပေါ်ပေါင်အား လက်ဖြင့် ဖွဖွလေး နှိပ်ပေးနေမိသည်။
ပြီးနောက် အဆောင်ထဲမှာပင် နာရီအနည်းငယ်မျှ လ်းလျှောက်လိုက်ပါသည်။
ဝမ်ရိပေါ်ဆိုသည်မှာ သူ့ချစ်ခင်ပွန်းလေးအား ဘယ်လောက်ချစ်သလဲ မမေးလိုက်နဲ့။
ကိုယ်ဝန်မရှိသေးခင် အချိန်တည်းက ရှောင်ကျန့်အနားမှ တစ်ဖဝါးမျှမခွာ၊ ရှောင်ကျန့် ဝေယျာဝစ္စအလုံးစုံအား သူတစ်ယောက်တည်းလုပ်ပေး၏။
ကိုယ်တိုင်ရေချိုးပေး၊ကိုယ်တိုင်အကျီလဲပေး၊
စားဖိုမှူးတောင် ကိုယ်တိုင်လုပ်ကာ ရှောင်ကျန့်ကြိုက်တတ်သမျှ အကုန်ချက်ကျွေးတတ်သေးသည်။
ညဘက်ဆိုလျှင် အိပ်ခါနီး ရေနွေးဖြင့် ရှောင်ကျန့် ခြေထောက်အား သူ့လက်ဖြင့်ကိုယ်တိုင် ဆေးကြောပေး၏။
ရှောင်ကျန့်မျက်နှာ နဲနဲမကောင်းတာနှင့် သူ့မှာ မနေနိုင်မထိုင်နိုင် ပြာပြာသလဲ ဖြစ်တတ်သေးတာ။
ရှောင်ကျန့်အိပ်ဆောင်မှ ထွက်ကာ ဧည့်ခန်းရှိ ပိုးသားထိုင်ခုံပေါ်တွင် ထိုင်ကာ ခန အကျောဆန့်နေတုန်း ရိပေါ် အပြေးအလွှား ရောက်ချလာ၏။
"နိုးနေရင်လဲ ဘာလို့ကိုယ့်ကို ခေါ်မနိုးတာလဲ
လမ်းလျှောက်တာ ဘာလို့ တစ်ယောက်ထဲလျှောက်တာလဲ မျန်မျန့်ကိုတော့ မခေါ်လိုက်ဘဲနဲ့
မတော်တဆ ချော်လဲရင် ကိုယ်ရင်ကျိုးရချည်ရဲ့..."
နိုးလာတာနှင့် နှုတ်ခမ်းဆူကာ ပွစိပွစိပြောနေသော ရိပေါ်ကြောင့် ရှောင်းကျန့်တစ်ယောက် ခပ်ဟဟရယ်မိသည်။
ရှောင်ကျန့်အစား ရိပေါ်က ချဉ်ချင်းတက်နေတာကြောင် တစ်ခါတလေ အလိုမကျ ၊ စိတ်လဲကောက်တတ်သေးသည်။
ရှောင်ကျန့်ကိုသာ အစားအသောက် ဂရုစိုက်တာ၊သူကိုယ်တိုင်ကျ သိပ်မစား ၊ တစ်ခါတစ်လေ ရှောင်ကျန့်ခြေထောက်တွေ ကိုယ်ဝန်ဆိပ်တက်ကာ ယောင်နေရင် သူက နှိပ်နှယ်ပေးတတ်သည်။
သူချဥ်ချင်းတက်တော့ တစ်ယောက်တည်းကြိတ်ခံ၏။
တကယ်ပါ...ရှောင်ကျန့်နဲ့တွေ့မှ ရိပေါ် မလုပ်ဖူးတာလဲ ဘာမှမရှိတော့။
"သိပါတယ်"
'ဂွီ!'
"ဟီး ရိပေါ်...ငါဗိုက်ဆာပီ"
ရိပေါ်က ပြုံး၍ ခေါင်းငြိမ့်ကာ ထိုင်ခုံတွင်ထိုင်လိုက်ပြီး ရှောင်းကျန့်ကို သူ့ပေါင်ပေါ်လာထိုင်ဖို့ လက်ပုတ်ပြ၏။
"မျန်မျန့်ရေ!!!"
"ရှန်...လာပြီရှင့်"
"ထမင်းပွဲပြင်လိုက်"
"အမိန့်တော်အတိုင်းပါ အရှင်..."
ခနကြာတော့ အစေခံတွေတစ်သီတစ်တန်းကြီး ရောက်ချလာပြီး ဟင်းမျိုးစုံ အချိုပွဲမုန့်မျိုးစုံ ပြင်ပေးကြသည်။
ဝမ်ချင်က ရောက်လာပြီး ငွေအပ်ဖြင့် ထမင်းနှင့် ဟင်းပန်ကန်များထဲ စိုက်လိုက်ကာ အဆိပ်ပါ၊မပါ စမ်းသပ်လိုက်၏။
ထို့နောက် စူပုပ်ပုပ်ဖြင့် ပြောလေသည်က...
"တကယ်ရော စားမှာ ဟုတ်ရဲ့လား
ဟင်းပွဲတွေအကုန်သာ အပ်လိုက်စိုက်နေရရင် ငါသေလိမ့်မယ်"
ဝမ်ချင်ပြောတာလဲ မမှားပါဘူး။
ဘုရင့် စားတော်ပွဲက ဟင်းအမျိုး ၂ဝကျော်၃ဝလောက်ပါသည်။
အရံဟင်းက ၁ဝမျိုးကျော်။
ဒါတောင် အချိုပွဲတွေနဲ့သစ်သီးတွေမပါသေး။
တကယ့် တကယ်စားမှာက ၅မျိုးလောက်သာမို့
အရံဟင်းတွေပါ အကုန် အပ်စိုက် စစ်ဆေးနေရရင် သူမ တစ်နေကုန်သွားလိမ့်မည်။
"ဒါဆို အစပ်ပါတဲ့ဟင်းတွေဖယ်လိုက်!"
ရိပေါ်က အထိန်းတော်တစ်ယောက်အားမှာကြားလိုက်သည်။သည်အထိန်းတော်က အသစ်ရောက်လာသည့် တစ်ယောက်။
"မဖယ်ရဘူး! အစပ်ကလွဲလို့ ကျန်တာအကုန်ဖယ်!"
အထိန်းတော်ကြီး၏ လက်က အစပ်ပါသည့်ဟင်းပွဲဆီလှမ်းရုံရှိသေး ဘုရင့် ရင်ခွင်ထဲမှ လှမ်းငေါက်သည့် မိဖုရားကြောင့် ခပ်ကြောင်ကြောင်ရယ်။
"Babeက အစပ်အများကြီးစားလို့မရဘူးလေ"
"ဝမ်ချင်က စားလို့ရတယ်တဲ့"
"အစပ်စားရင် ဗိုက်ထဲက ပိစိဆံပင်မွှေးမပေါက် ဖြစ်လိမ့်မယ် မစားနဲ့လေကွာ"
"စားမှာပဲ...မရဘူး...."
"ငါကိုယ်တော်ပြောနေတယ်
အစပ်ဟင်းတွေ ယူသွားချေ.."
"မယူသွားနဲ့!!"
အထိန်းတော်ကြီးမှာ ယူသွားရမလိုလို ပြန်ချထားရမလိုလိုနဲ့ လမ်းတွေပျောက်နေတော့သည်။
"စားမှာပဲ...ယူလာခဲ့..."
"အစပ်ဟင်းတွေ ယူသွား!!"
"မယူသွားနဲ့!!"
အထိန်းတော်မှာ ဘုရင်နှင့် မိဖုရားစကားကြား လမ်းတွေပျောက်နေပြီး ဝမ်ချင်ကတော့ ဖြစ်နေကျမို့ အမြင်ကတ်ကတ်နဲ့ကြည့်နေပေးလိုက်သည်။
အထိန်းတော်ကြီးက ဝမ်ချင်အား 'ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ?'ဟု မေးသည့်အကြည့်နှင့်ကြည့်လာသဖြင့် ဝမ်ချင်က 'စောင့်ကြည့်နေလိုက်' ဟုမေးငေါ့ပြလိုက်သည်။
1minute later.....
"အစပ်မပါရင် ထမင်းမစားတော့ဘူး!
အကုန်ပြန်ယူသွားလိုက်..ဒုန်း!!"
ရှောင်ကျန့်က စားပွဲခုံအား လက်သီးဖြင့်ထုကာ ရိပေါ်ရင်ခွင်ထဲမှ ခပ်ဆတ်ဆတ်ထရပ်ရင်း ထိုနေရာမှ ထွက်သွားလေသည်။
>>>>>>>>>>>>
<<<<<<<<<<<<
TBC
Zawgyi💕
"ရိေပၚ......"
"ဗ်ာ..babe"
ေဆာင္းရာသီကုန္စမို႔ ယုန္ဗိုက္ပူေလးက ပူအိုက္တယ္ေျပာတာေၾကာင့္ ၀မ္ရိေပၚ ကိုယ္တိုင္ေရခ်ိဳးေပးကာ ဗိုက္ဗိုက္ေလးအတြက္ သက္ေတာင့္သက္သာရိွေစမၫ့္ အက်ီအပြ ေလးအား ဝတ္ဆင္ေပးထားပါ၏။
အခုလဲ ဘာဂ်ီက်ၿပီး ထပ္ခိုင္းအံုးမလဲမသိ။
သူတစ္ခုခုလိုခ်င္တာ၊ျဖစ္ခ်င္တာ ရိွရင္ ရိေပၚေရ....ဝမ္ေလးေရ...ဆိုၿပီး ခြၽဲကာ လိုခ်င္တာကို မရရေအာင္ပူဆာတတ္သည္။
သူစိတ္တိုေနရင္ျဖင့္ ဝမ္ရိေပၚ!...ဟု ေအာ္ေငါက္ပီး ေဘးနားေတြ့သမ်ွ ပစၥည္းျဖင့္ေကာက္ေပါက္တတ္တာမို႔ ၀မ္ရိေပၚမွာ အၿမီးေလးကုတ္ေနေအာင္ ေၾကာက္ရသည္။
1 :00 p.m
-----------------
" ပန္းသီးစားခ်င္တယ္"
"အင္း...
ရိေပၚက အခန္းေရ႔ွ ဧၫ့္ခန္း စားပြဲေပၚမွာတင္ထားတဲ့ ပန္းသီးေတြယူကာ
ဒီမွာ babe"
"ဓားနဲ႔စိတ္ေပး"
"အင္းbabeေလး
.
မ်န္မ်န႔္ေရ!"
"ခဏ! ရိေပၚ...
မ်န္မ်န႔္ကို မေခၚနဲ႔ေတာ့
မင္းကိုယ္တိုင္လုပ္ေပးတာကိုစားခ်င္တာ"
"ဟုတ္ၿပီ...ဒါဆို ကိုယ္ ပန္းသီးသြားခြဲလိုက္အံုးမယ္
ဘယ္မွထမသြားနဲ႔ေနာ္ အဲ့တိုင္းထိုင္ေန
မေပါ့မပါးႀကီးနဲ႔"
ရိေပၚက စားဖိုေဆာင္ထဲဝင္ကာ ပန္းသီကို ေရေဆးၿပီးလ်ွင္ ဓားနဲ႔ အစိတ္ေသးေသးေလးမ်ား ရေအာင္စိတ္ကာ ပန္ကန္ျပားထဲ ထၫ့္လိုက္သည္။
"babeေရ...
ဒီမွာ..."
"အခြံမစားခ်င္ဘူး
အခြံပါ ခြာေပးေလ"
"အမ္...အခြံခြာရအံုးမွာလား ဒီတိုင္းစားလို႔ရပါတယ္"
"ဝမ္ ရိ ေပၚ! မင္းက ဒါေလးေတာင္ လုပ္မေပးခ်င္ဘူးလား!"
"ဟာ...အဲ့လိုမဟုတ္ဘူးေလ babeရဲ့
အင္းအင္း ကိုယ္သြားအခြံခြာေပးမယ္ေနာ္...ဟင္းး"
"အဲ့တာက ဘာျဖစ္တာလဲ!
ဘာလို႔သက္ျပင္းေတြခ်ေနတာလဲ
စိတ္မရွည္ဘူးလား ဒါဆိုလဲမလုပ္နဲ႔ေတာ့၊
ထြက္သြား အခန္းထဲက!"
ၪီးစိတ္တိုေလးက ပန္းသီးပန္ကန္ႀကီးကိုင္ကာ ရပ္ေနရွာေသာ ၀မ္ရိေပၚအား အခန္းတံခါးဆီ လက္ညိုးထိုးျပ၏။
"အဲ....စိတ္မေကာက္နဲ႔ေတာ့ေနာ္ babe...ကိုယ္က စိတ္မရွည္တာမဟုတ္ပါဘူး....ကိုယ့္babeေလးက ဒီေလာက္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာ
ခနပဲေစာင့္ေနာ္"
ႏႈတ္ခမ္းဆူ ကာစိတ္ေကာက္ပီး တစ္ဖက္လွၫ့္သြားသၫ့္ ေရွာင္က်န႔္ေၾကာင့္ ရိေပၚက ေခ်ာ့ေမာ့ေျပာကာ စားဖိုေဆာင္ထဲဝင္သြားရျပန္သည္။
တစ္ေန့က ရိေပၚ မျဖစ္မေနရညီလာခံ တက္ရတာေၾကာင့္ ေရွာင္က်န႔္အား အိပ္ေရးပ်က္မွာစိုးတာေၾကာင့္ ေခၚမႏိုးဘဲ ထားခဲ့ရ၏။
သူျပန္ေရာက္တဲ့အခါ ေရွာင္က်န႔္က ထမင္းစား၊ေဆးေသာက္ေတာ့ လုပ္ၿပီးပါရဲ့၊
ဒါေပမဲ့ တစ္ေန့လံုးသူ႔အား စကားမေျပာသလို မ်က္ႏွာေတာင္ တစ္ခ်က္လွည့္မၾကည့္ေခ်။
သူေရွာင္က်န႔္ အသားကို ထိရင္လဲ ေဘးနား ေတြ့သမ်ွ ပစၥည္းတစ္ခုခု ႏွင့္ ပစ္ေပါက္တတ္ေသး၏။။
စိတ္ဆိုးေနသည့္အေၾကာင္းအရင္းက သူ႔ကိုတစ္ေယာက္တည္းထားခဲ့လို႔ပါတဲ့....။
ထိုညေနက ရိေပၚတစ္ေယာက္ ေရွာင္က်န႔္အား အာေပါက္မတက္ ေခ်ာ့လိုက္ရသည္။
အေတြးေတြကို ခနရပ္ကာ စားဖိုေဆာင္မွ ဓားအေသးေလး တစ္ေခ်ာင္း ယူလာခဲ့သည္။
ရိေပၚက ပန္းသ္ီးစိတ္ေလးအား အခြံပါးပါးေလးခြာ၍ ေသးေသးေလးစိတ္လ်ွင္
ခက္ရင္းျဖင့္ ထိုးကာ ေရွာင္က်န႔္အား ခြံ႔ေကြၽးရွာသည္။ဒါမွ Babeက စိတ္မေကာက္ေတာ့မွာေလ။
( ရိေပၚလို ဘဲမ်ိဳးလိုခ်င္တယ္ °v°)
"ရိေပၚ...."
"ဟင္!
babe ဘာလို႔ငိုေနတာလဲ ....
ကိုယ္ဘာလုပ္မိလို႔လဲဟင္ ေျပာပါအံုး "
ရိေပၚ ပန္းသီးစိတ္အား စိတ္ပါလက္ပါ ခြာေနတုန္း ေရွာင္က်န႔္က ေခၚတာေၾကာင့္ ၾကၫ့္လိုက္ေတာ့ ဘယ္ခ်ိန္တည္းက ငိုေနသလဲမသိ...မ်က္ခြံေတြလဲ မို႔အစ္ၿပီး မ်က္လံုးေဒါင့္ေတြေတာင္နီရဲေနေသးသည္။
သူေမးေတာ့ ေခါင္းခါျပကာ..
"ဟင့္...ရႊတ္
ငါ...အင့္...ငါေတာင္းပန္ပါတယ္..
ဟင့္!"
"Babeရယ္ ဘာကိုေတာင္းပန္တာလဲကြာ
ကိုယ့္babeေလးက ဘာမွမမွားပါဘူး
ကိုယ္မွားတာပါ....ေနာ္
မငိုရဘူးေလ... တိတ္ တိတ္"
မလုပ္တတ္မကိုင္တတ္၀မ္ရိေပၚက ေရွာင္းက်န္႔ကို သူ႔ရင္ခြင္ထက္ မွီေစကာ ေက်ာျပင္အား လက္ျဖင့္ သပ္ေပးေနမိသည္။
"ငါေလ...တစ္ခါတစ္ေလ ဟင့္~~~
ငါ့စိတ္ကို ငါမထိန္းႏိုင္ဘူး သိလား
ဘာမဟုတ္တာေလးနဲ႔ ေဒါသထြက္တယ္...
ၿပီးရင္ မင္းကို ေအာ္မိတယ္...
အင့္...ငါ့ကို စိတ္မဆိုးပါနဲ႔...
မင္း ၿငိဳညင္ၿပီး ငါ့ကိုစိတ္ကုန္သြားမွာ ေၾကာက္တယ္...အီး..ဟီးးး"
"မဟုတ္တာ...ဒီကိုၾကၫ့္ babe
ပင္လယ္ေရေတြ ခမ္းေျခာက္သြားရင္ေတာင္...ကိုယ္မင္းအေပၚခ်စ္တဲ့အခ်စ္က ေလ်ာ့သြားမွာ မဟုတ္ဘူး......သိလား
ၿပီးေတာ ကိုယ္က babeေလးကို
ခ်စ္လို႔ေတာင္မဝေသးတာကို
ဘာလို႔စိတ္ကုန္ရမွာလဲ ဟင္...
Babeင္ိုေနတာေလးက ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေပမဲ့
ၿပံဳးေနတာကမွ ပိုခ်္ဖို႔ေကာင္းတာ
ၿပံဳးပါအံုး Babeေလး..."
"စကားတတ္တိုင္း....ေလ်ွာက္ေျပာမေနနဲ႔....ရႊတ္!
ရိေပၚ "
"အင္း...ေျပာေလ babeေလး"
"အိပ္ခ်င္တယ္...မင္းကိုမွီၿပီး....ဝါးးး"
"အင္း.."
ရိေပၚက ညဘက္ ၾကယ္ၾကၫ့္တဲ့ ဝရန္တာ ျပတင္းေပါက္နားရိွ ထိုင္ခံုရွည္ေပၚမွာ ထိုင္ကာ လွမ္းေခၚလိုက္၏။
ေရွာင္က်န႔္ကေတာ့ ရိေပၚေပါင္ေပၚတြဲ လွဲအိပ္ကာ ခါးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဖက္ထားေသးသည္။
"ရိေပၚ...ငါႏိုးလာရင္ ေနၾကာေစ့စားခ်င္တယ္
အဆင္သင့္လုပ္ထားေပး...မြ!"
ရိေပၚေမးေစ့ဖ်ားေလးကို ခပ္ဖြဖြေမာ့နမ္းၿပီး မ်က္လံုးမိွတ္ကာ အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္အိပ္လိုက္ပါသည္။
ဟက္!အိပ္တာေတာင္ သူႏိုးရင္စားဖို႔ ေျပာသြားေသး။
ဝမ္ခ်င္က ေရွာင္က်န႔္ကို ေန့လည္ တစ္ေရးတစ္ေမာအိပ္ဖို႔၊ႏိုးလာရင္ လမ္းခနေလ်ွာက္ဖို႔၊ အဟာရျဖစ္မဲ့ အစားအစာ အသီးအႏွံ႔အခ်ိဳ႕စားဖို႔ ေသခ်ာမွာထားပါသည္။
သူမက ဒီေရွးက်တဲ့ေခတ္ကို မႀကိဳက္ပါ။
ဒီေခတ္မွာက ေဆးဝါးပစၥည္းအစံုအလင္မရိွတာရယ္ေၾကာင့္ ေရွာင္က်န႔္ ဗိုက္နာရင္ ရိုးရိုးမေမြးႏိုင္လ်ွင္
ခြဲေမြးဖို႔ရာ ခြဲစိတ္ဓား၊ကတ္ေၾကးမရိွေပ။
သူမကေျပာေသးသည္။
မိခင္နဲ႔သႏၵေသား က်န္းမာဖို႔ အားျဖစ္ေစမဲ့ အားေဆးမရိွေပမဲ့ သူမက ေရွာင္က်န႔္ဗိုက္ထဲက
ကေလးေလးကိုေတာ့ ဝဝကစ္ကစ္ေလးေတျြဖစ္ေစခ်င္သည္တဲ့။
ရိေပၚက သူ႔ေမးဖ်ားအား မထိတထိလာနမ္းသူ၏
ႏွဖူးျပင္က်ဥ္းက်ဥ္းအား အသဲယားစြာ ငံု႔နမ္းမိလိုက္၏။
ဒီယုန္ဗိုက္ပူေလးကို ခ်စ္လြန္းလို႔ ဘယ္သူမွမျမင္ႏိုင္ေအာင္ေတာင္ ငံုထားခ်င္ေသးသည္။
2 : 25 p.m
-----------------
"အင္းး...အိပ္လို႔ေကာင္းလိုက္တာ
ဟက္!...ဝမ္ေလးက အိပ္ေနတာေတာင္ ေခ်ာေနတုန္းပဲ"
ေရွာင္က်န႔္ဟာ ျပတင္းေပါက္မွ ေနေရာင္ မ်က္ႏွာသို႔ က်ေရာက္လာတာေၾကာင့္ အိပ္ရာႏိုးလာခဲ့သည္။
ပထမဆံုးျမင္လိုက္ရသည့္မ်က္ႏွာက သူ၏အခ်စ္ရဆံုးသူ။
လက္ကိုင္တန္းေပၚ ေခါင္းေစာင္းကာ အိပ္ေနသၫ့္ရိေပၚရဲ့ ဆံႏြယ္တို႔က ပါးျပင္ေပၚျဖာက်လ်ွက္၊၊
ေရွာင္းက်န္႔က ရိေပၚ၏ဆံပင္ရွည္တို႔အား လက္ျဖင့္ အသာအယာ ဖယ္ေပးမိပါ၏။
ခ်စ္ရသူရဲ့မ်က္ႏွာေလးဟာ အနည္းငယ္ေခ်ာင္က်ကာ မ်က္ကြင္းနဲနဲညိုခ်င္ေနသည္။
ရိေပၚက သူ႔ကို အရင္ကထက္ပို၍ အလိုလိုက္ပီး သူခိုင္းတာမွန္သမ်ွ မညည္းမၫူ အလံုးစံု လုပ္ေပးတတ္တာေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ေရးရာ ကိစၥေတြထက္ပင္ ပို၍ပင္ပန္းေသး၏။
အစကေတာ့ သူ႔ဗိုက္ထဲကကေလးေၾကာင့္ သူ႔ကိုဂရုစိုက္တာလို႔ ေရွာင္းက်န္႔ထင္မိခဲ့ေပမဲ့ အခ်ိန္ေတြၾကာလာေလ ရိေပၚက သူ႔ကို ဗိုက္ထဲက ခေလးထက္ ပိုဂရုစိုက္ေလ ျဖစ္တာေၾကာင့္ ေရွာင္းက်န္႔မွာ ေပ်ာ္လည္းေပ်ာ္မိသလို ၀မ္းလည္းနည္မိသည္။
ညဘက္ေတြမွာ ဗိုက္ထဲက ကေလး ကန္တာေၾကာင့္ ေရွာင္က်န႔္တစ္ေယာက္ အိပ္မရေပ။
ရိေပၚကလဲ ေရွာင္က်န႔္ အိပ္ေရးပ်က္မွာစိုးတာေၾကာင့္ ေရွာင္က်န႔္မအိပ္မခ်င္း သူလဲမအိပ္ဘဲ သီခ်င္းဆိုကာ သိပ္သည္။
ဒါေတြကို သိတာေၾကာင့္ ရိေပၚ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေနသည္ကို ေခၚမႏိႈးေတာ့ပဲ ေရွာင္းက်န္႔က ရိေပၚကိုယ္ေပၚ ေစာင္ေလးေတာင္ ၿခံဳေပးလိုက္ပါ၏။
ေရွာင္က်န႔္ အိပ္ေနသည္မွာ ၁နာရီခြဲခန႔္ရိွၿပီး ရိေပၚေပါင္ေပၚ ေခါင္းတင္ကာ အိပ္ေနခဲ့တာေၾကာင့္
ရိေပၚမွာ ၾကာရင္ ေၫွာင္းမွာစ္ိုးသျဖင့္ ခ်က္ခ်င္း ေငါက္ခနဲ က်ံဳးထကာ သူ ေခါင္းခုအိပ္ထားသၫ့္ ရိေပၚေပါင္အား လက္ျဖင့္ ဖြဖြေလး ႏိွပ္ေပးေနမိသည္။
ၿပီးေနာက္ အေဆာင္ထဲမွာပင္ နာရီအနည္းငယ္မ်ွ လ္းေလ်ွာက္လိုက္ပါသည္။
ဝမ္ရိေပၚဆိုသည္မွာ သူ႔ခ်စ္ခင္ပြန္းေလးအား ဘယ္ေလာက္ခ်စ္သလဲ မေမးလိုက္နဲ႔။
ကိုယ္ဝန္မရိွေသးခင္ အခ်ိန္တည္းက ေရွာင္က်န႔္အနားမွ တစ္ဖဝါးမ်ွမခြာ၊ ေရွာင္က်န႔္ ေဝယ်ာဝစၥအလံုးစံုအား သူတစ္ေယာက္တည္းလုပ္ေပး၏။
ကိုယ္တိုင္ေရခ်ိဳးေပး၊ကိုယ္တိုင္အက်ီလဲေပး၊
စားဖိုမွဴးေတာင္ ကိုယ္တိုင္လုပ္ကာ ေရွာင္က်န႔္ႀကိဳက္တတ္သမ်ွ အကုန္ခ်က္ေကြၽးတတ္ေသးသည္။
ညဘက္ဆိုလ်ွင္ အိပ္ခါနီး ေရႏြေးျဖင့္ ေရွာင္က်န႔္ ေျခေထာက္အား သူ႔လက္ျဖင့္ကိုယ္တိုင္ ေဆးေၾကာေပး၏။
ေရွာင္က်န႔္မ်က္ႏွာ နဲနဲမေကာင္းတာႏွင့္ သူ႔မွာ မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ ျပာျပာသလဲ ျဖစ္တတ္ေသးတာ။
ေရွာင္က်န႔္အိပ္ေဆာင္မွ ထြက္ကာ ဧည့္ခန္းရိွ ပိုးသားထိုင္ခံုေပၚတြင္ ထိုင္ကာ ခန အေက်ာဆန႔္ေနတုန္း ရိေပၚ အေျပးအလႊား ေရာက္ခ်လာ၏။
"ႏိုးေနရင္လဲ ဘာလို႔ကိုယ့္ကို ေခၚမႏိုးတာလဲ
လမ္းေလ်ွာက္တာ ဘာလို႔ တစ္ေယာက္ထဲေလ်ွာက္တာလဲ မ်န္မ်န္႔ကိုေတာ့ မေခၚလိုက္ဘဲနဲ႔
မေတာ္တဆ ေခ်ာ္လဲရင္ ကိုယ္ရင္က်ိဳးရခ်ည္ရဲ့..."
ႏိုးလာတာႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းဆူကာ ပြစိပြစိေျပာေနေသာ ရိေပၚေၾကာင့္ ေရွာင္းက်န္႔တစ္ေယာက္ ခပ္ဟဟရယ္မိသည္။
ေရွာင္က်န႔္အစား ရိေပၚက ခ်ဉ္ခ်င္းတက္ေနတာေၾကာင္ တစ္ခါတေလ အလိုမက် ၊ စိတ္လဲေကာက္တတ္ေသးသည္။
ေရွာင္က်န႔္ကိုသာ အစားအေသာက္ ဂရုစိုက္တာ၊သူကိုယ္တိုင္က် သိပ္မစား ၊ တစ္ခါတစ္ေလ ေရွာင္က်န႔္ေျခေထာက္ေတြ ကိုယ္ဝန္ဆိပ္တက္ကာ ေယာင္ေနရင္ သူက ႏိွပ္ႏွယ္ေပးတတ္သည္။
သူခ်ဥ္ခ်င္းတက္ေတာ့ တစ္ေယာက္တည္းႀကိတ္ခံ၏။
တကယ္ပါ...ေရွာင္က်န႔္နဲ႔ေတြ့မွ ရိေပၚ မလုပ္ဖူးတာလဲ ဘာမွမရိွေတာ့။
"သိပါတယ္"
'ဂြီ!'
"ဟီး ရိေပၚ...ငါဗိုက္ဆာပီ"
ရိေပၚက ၿပံဳး၍ ေခါင္းၿငိမ့္ကာ ထိုင္ခံုတြင္ထိုင္လိုက္ၿပီး ေရွာင္းက်န္႔ကို သူ႔ေပါင္ေပၚလာထိုင္ဖို႔ လက္ပုတ္ျပ၏။
"မ်န္မ်န႔္ေရ!!!"
"ရွန္...လာၿပီရွင့္"
"ထမင္းပြဲျပင္လိုက္"
"အမိန္႔ေတာ္အတိုင္းပါ အရွင္..."
ခနၾကာေတာ့ အေစခံေတြတစ္သီတစ္တန္းႀကီး ေရာက္ခ်လာၿပီး ဟင္းမ်ိဳးစံု အခ်ိဳပြဲမုန႔္မ်ိဳးစံု ျပင္ေပးၾကသည္။
ဝမ္ခ်င္က ေရာက္လာၿပီး ေငြအပ္ျဖင့္ ထမင္းႏွင့္ ဟင္းပန္ကန္မ်ားထဲ စိုက္လိုက္ကာ အဆိပ္ပါ၊မပါ စမ္းသပ္လိုက္၏။
ထို႔ေနာက္ စူပုပ္ပုပ္ျဖင့္ ေျပာေလသည္က...
"တကယ္ေရာ စားမွာ ဟုတ္ရဲ့လား
ဟင္းပြဲေတြအကုန္သာ အပ္လိုက္စိုက္ေနရရင္ ငါေသလိမ့္မယ္"
ဝမ္ခ်င္ေျပာတာလဲ မမွားပါဘူး။
ဘုရင့္ စားေတာ္ပြဲက ဟင္းအမ်ိဳး ၂ဝေက်ာ္၃ဝေလာက္ပါသည္။
အရံဟင္းက ၁ဝမ်ိဳးေက်ာ္။
ဒါေတာင္ အခ်ိဳပြဲေတြနဲ႔သစ္သီးေတြမပါေသး။
တကယ့္ တကယ္စားမွာက ၅မ်ိဳးေလာက္သာမို႔
အရံဟင္းေတြပါ အကုန္ အပ္စိုက္ စစ္ေဆးေနရရင္ သူမ တစ္ေနကုန္သြားလိမ့္မည္။
"ဒါဆို အစပ္ပါတဲ့ဟင္းေတြဖယ္လိုက္!"
ရိေပၚက အထိန္းေတာ္တစ္ေယာက္အားမွာၾကားလိုက္သည္။သည္အထိန္းေတာ္က အသစ္ေရာက္လာသၫ့္ တစ္ေယာက္။
"မဖယ္ရဘူး! အစပ္ကလြဲလို႔ က်န္တာအကုန္ဖယ္!"
အထိန္းေတာ္ႀကီး၏ လက္က အစပ္ပါသည့္ဟင္းပြဲဆီလွမ္းရံုရိွေသး ဘုရင့္ ရင္ခြင္ထဲမွ လွမ္းေငါက္သည့္ မိဖုရားေၾကာင့္ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ရယ္။
"Babeက အစပ္အမ်ားႀကီးစားလို႔မရဘူးေလ"
"ဝမ္ခ်င္က စားလို႔ရတယ္တဲ့"
"အစပ္စားရင္ ဗိုက္ထဲက ပိစိဆံပင္ေမႊးမေပါက္ ျဖစ္လိမ့္မယ္ မစားနဲ႔ေလကြာ"
"စားမွာပဲ...မရဘူး...."
"ငါကိုယ္ေတာ္ေျပာေနတယ္
အစပ္ဟင္းေတြ ယူသြားေခ်.."
"မယူသြားနဲ႔!!"
အထိန္းေတာ္ႀကီးမွာ ယူသြားရမလိုလို ျပန္ခ်ထားရမလိုလိုနဲ႔ လမ္းေတြေပ်ာက္ေနေတာ့သည္။
"စားမွာပဲ...ယူလာခဲ့..."
"အစပ္ဟင္းေတြ ယူသြား!!"
"မယူသြားနဲ႔!!"
အထိန္းေတာ္မွာ ဘုရင္ႏွင့္ မိဖုရားစကားၾကား လမ္းေတြေပ်ာက္ေနၿပီး ဝမ္ခ်င္ကေတာ့ ျဖစ္ေနက်မို႔ အျမင္ကတ္ကတ္နဲ႔ၾကၫ့္ေနေပးလိုက္သည္။
အထိန္းေတာ္ႀကီးက ဝမ္ခ်င္အား 'ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ?'ဟု ေမးသၫ့္အၾကၫ့္ႏွင့္ၾကၫ့္လာသျဖင့္ ဝမ္ခ်င္က 'ေစာင့္ၾကၫ့္ေနလိုက္' ဟုေမးေငါ့ျပလိုက္သည္။
1minute later.....
"အစပ္မပါရင္ ထမင္းမစားေတာ့ဘူး!
အကုန္ျပန္ယူသြားလိုက္..ဒုန္း!!"
ေရွာင္က်န႔္က စားပြဲခံုအား လက္သီးျဖင့္ထုကာ ရိေပၚရင္ခြင္ထဲမွ ခပ္ဆတ္ဆတ္ထရပ္ရင္း ထိုေနရာမွ ထြက္သြားေလသည္။
>>>>>>>>>>>>
<<<<<<<<<<<<
TBC