Scroll fown for Zawgyi.
Unicode
မော့ရန်ဟာ အမြင့်တစ်နေရာကနေ ဖြည်းညင်းစွာ ဆင်းသက်လာပြီး သူနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာ မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့ ကျူးယာကို ကြည့်ကာ မျက်ခုံးပင့်ရင်း ပြောလိုက်လေသည်။ " မမျှော်လင့်ဘဲ ရှန်းကျွင်းက ကျွန်တော်မျိုးကြီးရဲ့နန်းတော်ကို ကြွရောက်လာတယ်ဆိုတော့ ကျွန်တော်မျိုး ရှန်းကျွင်းအတွက် ဘာများဆောင်ရွက်ပေးရမလဲ ??? "
ကျူးယာက တည်ငြိမ်စွာ ဆိုလိုက်သည်။
" ကိုယ့်ပြသာနာကိုယ်နိုင်အောင် အရင်ရှင်းရအောင် "
ဘေးမှာရပ်နေတဲ့ ကျွင်းရွှီအာက အဲ့ဒီစကားကို ကြားပြီးနောက် တစ်ကိုယ်လုံး တောင့်တင်းသွားတော့သည်။
မော့ရန်က ဟားတိုက်ရယ်မောလိုက်ပြီး မျက်တောင်တစ်ခတ်စာအတွင်း ကျူးယာဆီ ရွေ့သွားကာ တီးတိုးညည်းတွားလိုက်သည်။
" သူမက မိုက်မဲတဲ့ ကလေးမလေးတစ်ယောက်သာသာပါပဲ။ ဒါပေမယ့် ရှန်းကျွင်းက သူမအတွက်နဲ့ ဒီမိစ္ဆာနယ်မြေထဲကို တစ်ယောက်တည်း ၀င်လာတယ်နော်။ ရှန်းကျွင်း သူမကိုများ ချစ်နေတာလား ? "
ကျွင်းရွှီအာရဲ့မျက်လုံးတွေက တင်းမာခက်ထန်လာပြီး သူမလက်ချောင်းတွေကို ဆတ်ခနဲ မြှောက်လိုက်တဲ့အခါ အေးစက်နေတဲ့ အလင်းရောင်ခြည်တန်းတစ်ခုက မော့ရန်ဆီကို ရက်ရက်စက်စက် ပစ်ခတ်သွားသည်။
ဆရာသခင်က သူမအပိုင် !!!
" Cut !!! " ဒါရိုက်တာချွီက စိတ်ကျေနပ်အားရစွာ အော်ဟစ်လိုက်ပြီးနောက် ' ခဏနားကြမယ် ' ဟု အလျင်အမြန် ပြောဆိုကာ စာရေးဆရာနဲ့အတူ ဇာတ်လမ်းဇာတ်ကွက်တွေအကြောင်း ဆွေးနွေးတိုင်ပင်နေတော့သည်။
ချူး၀မ်၀မ်က ဘေးတစ်ဖက်မှာအ ရပ်နေရင်း ပေါ်ယွီဆီမှာ ကြိုးစားပမ်းစား မျက်နှာချိုသွေးနေတဲ့ မော့အန်းယွီကို အေးစက်စွာ ကြည့်လိုက်သည်။သူမက လှောင်ပြောင်သရော်တဲ့အနေနဲ့ ဟွန့်ကနဲ အသံပြုကာ အ၀တ်လဲခန်းဆီ လှည့်ထွက်သွားလေသည်။
လက်ထောက်လေးမှာ ခါးသက်နေတဲ့ မျက်နှာအမူအရာနဲ့အတူ သူမနောက်ကနေ လိုက်သွားရသည်။
ပေါ်ယွီ မျက်မှောင်ကြုတ်ပြီး သူ့နောက်ကနေ တကောက်ကောက်လိုက်နေတဲ့ မော့အန်းယွီကို ကြည့်လိုက်သည်။ပေါ်ယွီခမျာ ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် အကူအညီမဲ့သလို ခံစားလိုက်မိသည်။ " မင်း ဒီည အားလား ? စကားကောင်းကောင်းလေးပြောကြရအောင် "
မော့အန်းယွီရဲ့လှုပ်ရှားမှုတွေက တစ်ခဏလောက် ရပ်တန့်သွားပြီး ခန့်မှန်းလို့မရနိုင်တဲ့ မျက်၀န်းတွေနဲ့အတူ ခေါင်းငြိမ့်ပြလာခဲ့သည်။
သိပ်မဝေးတဲ့နေရာတွင် ရှောင်ကျန်းဟာ ပေါ်ယွီနဲ့ မော့အန်းယွီဆို့ကြားက အပြန်အလှန် ဆက်ဆံရေးကို စောင့်ကြည့်ရင်း နောက်ထပ်တစ်ဖန် သူ့နှလုံးသားထဲမှာ ဂနာမငြိမ်ဖြစ်လာကာ တစ်စုံတစ်ရာကို တိတ်တဆိတ် အစီအစဉ်ဆွဲနေသည်။
ညအချိန်ရောက်တဲ့အခါ ပေါ်ယွီနဲ့မော့အန်းယွီတို့က အနီးအနားမှာရှိတဲ့ snack street တစ်ခုဆီ ကားမောင်းသွားကာ အသားကင်တွေနဲ့ဘီယာတွေကို ၀ယ်ခဲ့လိုက်ပြီး မြစ်ကမ်းဘေးမှာ စကားစမြည်ပြောရင်း ငုတ်တုတ်ထိုင်နေကြသည်။
မော့အန်းယွီက ဘီယာကို ခပ်ကြီးကြီးတစ်ငုံ ယူသောက်လိုက်ပြီး အသားကင်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဝါးနေသည်။ " ကျွန်တော်တို့ ဒီလိုမျိုး မြစ်ဘေးမှာ ထိုင်ရင်း ဘီယာနဲ့အသားကင်စားရလိမ့်မယ်လို့ တစ်ခါမှ မတွေးဖူးဘူး "
" ငါရောပဲ " ဒီရက်တွေမှာ ပေါ်ယွီ စိတ်ဓါတ်ကျနေသည်။ဘီယာကို ပုလင်းတစ်၀က်လောက်ထိ သောက်ပြီးတဲ့အချိန်မှာ သူ မော့အန်းယွီကို စကားစလိုက်သည်။
မော့အန်းယွီက ပေါ်ယွီရဲ့ ဘေးတစောင်းမြင်နေရတဲ့ မျက်နှာကို ခပ်မှိန်မှိန်မျှသာရှိတဲ့ အလင်းရောင်အားကိုးနဲ့ လောဘတကြီး အကြိမ်ကြိမ် ကြည့်ရှူလို့နေသည်။
ချစ်ရည်ရွှန်းနေတဲ့ မျက်လုံးတွေကို မြင်လိုက်ရတာကြောင့် ပေါ်ယွီ မျက်မှောင်ကြုတ်သွားမိပြီး ဘာမှတော့မပြောပေ။အဲဒီအစား သူက ချင့်ချင့်ချိန်ချိန်နဲ့ ဆိုလိုက်သည်။ " ငါတို့က တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် မသင့်တော်ဘူး "
မော့အန်းယွီက ပေါ်ယွီကို တိတ်ဆိတ်စွာ ကြည့်နေရင်း ရုတ်တရက် ဘီယာပုလင်းကို မြေကြီးပေါ် ပစ်ပေါက်လိုက်သည်။ ' ဒုန်း ' ခနဲ မြည်သံကြီးနဲ့အတူ ပုလင်းထဲက ဘီယာတစ်၀က်ကျိုးလောက်ဟာ မြေကြီးပေါ်မှာ ဖိတ်စင်ကျသွားလေသည်။
ပေါ်ယွီက အသားကင်တစ်ခုကို ကောက်ကိုင်ကာ မျက်တောင်မခတ် ဆက်စားရင်း ဂရုမစိုက်စွာ ပြောဆိုလိုက်သည်။ " ငါ မင်းနဲ့တွဲမှာမဟုတ်ဘူးလို့ မင်းကို ပြောပြီးပြီလေ "
မော့အန်းယွီက ပေါ်ယွီ့ဘက်ကို နောက်ကျောပေးရပ်လိုက်ပြီး တရွေ့ရွေ့ လှုပ်ရှားစီးဆင်းလို့နေတဲ့ မြစ်ကို ရှူစားရင်း အသံနှိမ့်ပြောလိုက်သည်။ " ကျွန်တော် အမှန်အတိုင်း သိတယ် "
" ??? "
" ဒီရက်တွေမှာ စုန့်ရှီလင်ရဲ့လက်ထောက်က ဖရဲသီးလေးကို အကြိုအပို့ ကားမောင်းပေးနေတာ ဟုတ်တယ်မလား ? " မော့အန်းယွီရဲ့မျက်နှာက အမှောင်ထုအောက်မှာ ပိုပိုပြီး နိမိတ်မကောင်းတဲ့အသွင်ဆောင်လာသည်။ " ခင်ဗျားတို့နှစ်ယောက် ပြန်ပေါင်းနေကြတယ်ပေါ့ !!! "
ပေါ်ယွီ မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်သည်။ " အဲဒါ မင်းကိစ္စမဟုတ်ဘူး။ မော့အန်းယွီ မင်း ၀င်ပါလွန်းနေပြီ "
" အဲဒါ ကျွန်တော်နဲ့ သက်ဆိုင်တာပေါ့ !!! ကျွန်တော် ခင်ဗျားကို ကြိုက်တယ်။အဲဒါကြောင့် ခင်ဗျားနဲ့ပတ်သတ်တဲ့ အရာမှန်သမျှကို ကျွန်တော် သိသင့်တယ် !!! " မော့အန်းယွီ ပြောလိုက်သည်။
" ငါ ဒီရက်တွေမှာ အလုပ်ရှုပ်နေလို့ သူ့ကို အကူအညီတောင်းထားခဲ့တာပဲ " ပေါ်ယွီ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်တဲ့အခါ လေအေးတွေကြောင့် ခေါင်း အနည်းငယ် မူးဝေသွားသည်။
" တကယ်လို့ စုန့်ရှီလင်သာ စုန့်မိသားစုကမဟုတ်ဘဲ ဘာပိုင်ဆိုင်မှုမှမရှိရင်ရော ခင်ဗျား သူ့အပေါ် သစ္စာရှိနေဦးမှာလား ? " မော့အန်းယွီက ဦးခေါင်းကို စောင်းငဲ့ကာ ပေါ်ယွီဆီ လှည့်ကြည့်လာပြီး သူ့မျက်လုံးတွေကတော့ ရေကဲ့သို့ပင် တည်ငြိမ်နေသည်။
" ငါက သူနဲ့တွဲဖို့ရွေးလိုက်တာကို ပိုက်ဆံကြောင့်လို့ မင်း ထင်နေတာလား ? "
မော့အန်းယွီက ရှေ့နောက်မစဉ်းစားဘဲ ပြန်ပြောလိုက်သည်။ " မဟုတ်လို့လား ? "
ပေါ်ယွီမှာ ရယ်စရာကောင်းသလို ခံစားလိုက်ရကာ ပြောလိုက်သည်။ " ငါဆိုတဲ့ ပေါ်ယွီက အသက်တစ်ဆယ့်ခြောက်နှစ်မှာကတည်းက ဖန်သားပြင်ပေါ်ကို ရောက်ခဲ့တာ။ ငါက တစ်ကမ္ဘာလုံးထိ နာမည်မကြီးဘူးဆိုပေမယ့် ငါ့မှာ အပြောင်မြောက်ဆုံးလက်ရာတွေ ရှိတယ် "
" ငါ ဆန္ဒရှိရင် entertainment လောကထဲက star တစ်၀က်စာလောက်ကို ၀ယ်ပစ်လိုက်လို့ရတယ်။ ငါက စပွန်ဆာဆိုတာမျိုး မလိုအပ်ဘူး။ မော့အန်းယွီ , မင်းက ငါ့ကို သောက်ရမ်း မြင့်မြင့်မားမားတွေ ထင်ကြေးပေးနေတာပဲနော် !!! "
" မင်း ဒါကို သိရမယ်။ ငါ ပေါ်ယွီက သူများတွေ လွယ်လွယ်ကူကူ ဆော့ကစားလို့ရတဲ့သူ မဟုတ်ဘူး " ပေါ်ယွီရဲ့မျက်နှာက ဆီးနှင်းခဲတွေနဲ့ ဖုံးအုပ်နေသည်။
မော့အန်းယွီက တောင့်တင်းသွားတော့သည်။ " ကျွန်တော် တောင်းပန်ပါတယ် "
ပေါ်ယွီ အသက်ပြင်းပြင်းတစ်ချက်ရှူလိုက်ပြီး မော့အန်းယွီ ဘေးတွင် ယှဉ်ရပ်ကာ စကားဆိုလိုက်သည်။ " ငါ မင်းကို ပြောခဲ့ဖူးပါတယ်။ ငါတို့တွေက အတွေးအခေါ်ကစလို့ မိသားစုနောက်ခံထိ မသင့်တော်ပါဘူးလို့ "
မော့အန်းယွီက နေရာမှာပင် ရပ်နေဆဲဖြစ်ပြီး စကားဆုံးတာနဲ့ နောက်လှည့်ထွက်ခွာသွားတဲ့ ပေါ်ယွီရဲ့ခပ်မှိန်မှိန် ပုံရိပ်လေးကို ကြည့်နေလေသည်။သူ့ရဲ့ရင်ဘတ်ကလည်း အသက်ရှူနှုန်းကြောင့် ပိုမိုကာ ပြင်းပြင်းထန်ထန် နိမ့်ချည်မြင့်ချည် လှုပ်ရှားလာသည်။
ဒါပေမယ့် ခင်ဗျားက ကျွန်တော့်ကို ခင်ဗျားတို့နှစ်ယောက် ပြန်တွဲနေတယ်ဆိုတာ ပြောမပြသေးဘူးပဲ။
_____________
စုန့်ကုမ္ပဏီတွင်။
စုန့်ရှီလင်ရဲ့လက်တွေဟာ keyboard မှာ ခပ်ဖွဖွ ပြေးလွှားခေါက်ပုတ်ရင်း ကွန်ပျူတာထဲက အကြောင်းအရာကိစ္စတွေကို ဖြေရှင်းဆောင်ရွက်နေသည်။သူ့ရဲ့မျက်နှာဘေးကတော့ အေးစက်ကာ ပြင်းထန်လေးနက်လို့နေလေသည်။
အတွင်းရေးမှူးချူခမျာ ရှင်းမပြတတ်စွာနဲ့ပဲ ပါးစပ်အပြည့် တံတွေးတွေကို မျိုချလိုက်မိပြီး ရှင်းရှင်းလင်းလင်း တင်ပြလိုက်သည်။ " ...... ချီညီအစ်ကိုနှစ်ယောက်က သီးသန့်ခန်းထဲမှာ မိနစ်သုံးဆယ်လောက် စကားပြောခဲ့ကြပါတယ်။ နောက်ပြီး ချီလင်းမှာလည်း မူမမှန်တဲ့ အပြုအမူတွေရှိနေပါတယ်။ သူတို့တွေက ပြန်ပေးဆွဲဖို့ အကွက်ချနေတယ်ဆိုတာ အရိပ်အယောင်ပြနေပါတယ် "
ဆင်ခြေဖုန်းရပ်ကွက်တစ်ခုမှာ ငှားရမ်းထားတဲ့ သိုလှောင်ရုံ ၊ လိုင်စင်မဲ့ကား ၊ ဂုန်လျှော်အိတ် ၊ ကြိုး ၊ အသံပြောင်းစက်နဲ့တကွ စသည့်စသည့် ပစ္စည်းတွေက ချီညီအစ်ကိုနှစ်ယောက်ဟာ အကျဉ်းအကျပ်ထဲမှာ ချောင်ပိတ်မိနေတဲ့ တိရိစ္ဆာန်တွေလိုမျိုး ကြံမိကြံရာ ထက်ရာစိုင်းပြီး တစ်ခုခု လုပ်ကြတော့မယ်ဆိုတာကို သက်သေပြနေသည်။
စုန့်ရှီလင်ရဲ့လက်တွေက keyboard ရိုက်နေရာကနေ ခဏလေး ရပ်တန့်သွားပြီး နောင်စက္ကန့်မှာပဲ ပြန်အလုပ်ဆက်လုပ်နေသည်။
" မကြာခင် မော့မိသားစုက ဖျက်ဆီးခံရတော့မှာဆိုတော့ ချီလင်း တစ်ခုခု လုပ်ရလိမ့်မယ် "
" ဥက္ကဋ္ဌ , ကျွန်တော်တို့ ...... "
ကျွန်ပျူတာပေါ်က အရေးကိစ္စတွေကို ဖြေရှင်းပြီးနောက် စုန့်ရှီလင်က မတ်တပ်ရပ်ကာ suit ၀တ်ရင်း ပြောလိုက်သည်။ " အစီအစဉ်အတိုင်းပဲသွား။ အခုနောက် ငါးမိနစ်နေရင် video conference နဲ့ ရှယ်ယာရှင်အစည်းအဝေးရှိတယ်။ မင်း မကြာသေးခင်က ကုမ္ပဏီရဲ့ ရောင်းရငွေပမာဏစာရင်းဇယားကို ယူလာခဲ့လိုက် "
အတွင်းရေးမှူးချူက ခေါင်းငြိမ့်ကာ အစည်းအဝေးအတွက် စာရွက်စာတန်းတွေ ပြင်ဆက်ဖို့ အပြင် ထွက်သွားလေသည်။
_____________
နောက်တစ်နေ့တွင်။
ပေါ်ယွီက ၀က်နံရိုးကင်ကို ကြိုက်ပေမယ့် ဖရဲသီးလေးကတော့ ကြက်တောင်ပံကိုပဲ သဘောကျသည်။
ဒါကြောင့် ပေါ်ယွီမှာ နံရိုးရယ် ကြက်တောင်ပံရယ်နဲ့အတူ market က ရေခဲခံသေတ္တာ(freezer) ရှေ့ရပ်ရင်း ဖရဲသီးလေးနဲ့ ငြင်းခုံနေရသည်။
ဖရဲသီးလေးက နှုတ်ခမ်းလေးစူကာ သူ့ခေါင်းနောက်က ၀က်မြှီးလေးကို လွှဲယမ်းလိုက်သည်။ " ပါးပါး နံရိုးမချက်ပါနဲ့နော်။ သား ကြက်သားစားချင်လို့ပါ "
ပေါ်ယွီ ငြင်းဆန်လိုက်သည်။ " ငါတို့တွေ ကြက်တောင်ပံကို နှစ်ရက်လောက် စားပြီးသွားကြပြီလေ။ ဒီနေ့တော့ ငါတို့ နံရိုးစားရအောင် "
" ဒါပေမယ့် နံရိုးက အရသာမှမရှိတာလို့ " ဖရဲသီးလေးက လျင်မြန်စွာ ပြောလိုက်သည်။
" မဟုတ်ပါဘူးနော် !!! " ၀က်နံရိုးနဲ့ကြက်တောင်ပံ နှစ်မျိုးကြားမှာ ပေါ်ယွီ ခဏလောက် တုံ့ဆိုင်းနေသည်။ဖရဲသီးလေးက သူနဲ့ သဘောထားကွဲလွဲနေတာကြောင့် ၀က်နံရိုးကိုရော ကြက်တောင်ပံကိုပါ ပေါ်ယွီ လိုရမယ်ရ ၀ယ်လိုက်တော့သည်။
ဖရဲသီးလေးက တွန်းလှည်းထဲရောက်နေပြီဖြစ်တဲ့ ကြက်တောင်ပံကို ကြည့်ရင်း တခစ်ခစ်ရယ်ကာ ပေါ်ယွီရဲ့ခြေထောက်ကို ဖက်တွယ်လာသည်။
လမ်းကျဉ်းလေးမှာ ရန်သူနဲ့တွေ့တယ်ပဲဆိုမလား ဒါမှမဟုတ် ကံကြမ္မာလို့ပဲ ဆိုရမလားမသိပေ။အိမ်ပြန်လမ်းမှာ စုန့်ရှီလင်နဲ့ ပေါ်ယွီ ဆုံမိကြလေသည်။
ဖရဲသီးလေးက စုန့်ရှီလင်ကို နွေးထွေးပျူငှာစွာ ဖိတ်ခေါ်လိုက်သည်။ " ဦးဦးစုန့် , ပါးပါးက ကြက်တောင်ပံတွေ ၀ယ်ခဲ့တယ်ရယ်။သားတို့နဲ့အတူတူ ညစာစားပါ့လားဟင် ? "
ပေါ်ယွီရဲ့လက်အစုံက တောင့်တင်းသွားပြီး ကလေးလေးရဲ့မျှော်လင့်တကြီး အကြည့်တွေအလယ်မှာ သူ့ပါးစပ်ကို ဖွင့်ဟကာ စကားပြောလိုက်ရသည်။ " မင်းရော အတူတူစားမလား ? ငါ စားစရာတချို့ ၀ယ်ခဲ့သေးတယ် "
စုန့်ရှီလင်က ပေါ်ယွီကို နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း ကြည့်ကာ ခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည်။
ထမင်းစားဖို့ကိစ္စကို စုန့်ရှီလင် ငြင်းလိမ့်မယ်လို့ အပိုင်တွက်ထားတဲ့ ပေါ်ယွီမှာ မင်တက်သွားတော့သည်။
သုံးယောက်သားက အခန်းထဲကို ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ၀င်လိုက်ကြသည်။ပေါ်ယွီက ပစ္စည်းပစ္စယာတွေနဲ့အတူ မီးဖိုခန်းဆီ လျှောက်သွားလိုက်ပြီး လက်ဆေးကြောသန့်စင်ကာ သူ့ရဲ့ဟင်းချက်စွမ်းရည်ကို ထုတ်ဖော်ပြသဖို့အတွက် စတင်ချက်ပြုတ်နေတော့သည်။
စုန့်ရှီလင်က ငုတ်တုတ်ထိုင်ချလိုက်ပြီး ဖရဲသီးလေးကို တည့်တည့်ကြည့်ကာ အေးစက်နေပင်မယ့် နူးညံ့ညင်သာတဲ့အသံနဲ့ ဆိုလိုက်သည်။ " လိမ္မာတဲ့ ကလေးလေး , သားတို့ စာကြည့်ခန်းထဲကို ဦးဦး အလည်လိုက်လို့ရလား ? "
" အိမ်မှာ စာကြည့်ခန်းမရှိဘူး " ဖရဲသီးလေးခမျာ ရှက်သွေးဖြာသွားရသည်။
" အဲဒါဆို မင်းပါးပါးက ဓါတ်ပုံတွေကို ဘယ်နားထားသလဲဆိုတာ သိလား ? " စုန့်ရှီလင်က ဖရဲသီးလေးရဲ့ခေါင်းလေးငို ပွတ်သပ်ရင်း ကြင်နာနူးညံ့စွာ မေးလိုက်သည်။
ဖရဲသီးလေးရဲ့မျက်လုံးလေးတွေက တလက်လက် တောက်ပသွားပြီး စုန့်ရှီလင်ကို သူ့ဓါတ်ပုံတွေ ပြဖို့အတွက် အလျင်အမြန် ဆွဲခေါ်တော့သည်။
မီးဖိုချောင်ထဲမှာ ဟင်းသီးဟင်းရွက်တွေ ရေးဆေး ၊ အသားတွေ လှီးဖြတ်နေတဲ့ ပေါ်ယွီခမျာ သူ့ရဲ့လျှို့ဝှက်ချက်ကြီးက သူ ပေးမပြချင်ဆုံးပုဂ္ဂိုလ်ဖြစ်တဲ့ စုန့်ရှီလင် တွေ့သွားတော့မယ်ဆိုတာကို လုံး၀မသိရှာပေ။
စုန့်ရှီလင်က ခပ်ထူထူ ဓါတ်ပုံ album နှစ်ခုကို ကောက်ယူပြီး ပုံတချို့ကို ကြည့်လိုက်သည်။အဲဒီဓါတ်ပုံတွေအားလုံးနီးပါးက ပျိုမျစ်နုနယ်တောက်ပနေတဲ့ ပေါ်ယွီ ငယ်ရွယ်စဉ်အချိန်တုန်းက ပုံတွေဖြစ်သည်။
စုန့်ရှီလင်ရဲ့လက်တွေဟာ တစ်ခဏလောက် ရပ်ဆိုင်းသွားပြီး သူ့လက်ကို ဆန့်ထုတ်ကာ ဓါတ်ပုံပေါ်က အမှုန်တချို့ကို သုတ်ပေးလိုက်သည်။သူ့ရဲ့လက်မက ပေါ်ယွီရဲ့မျက်နှာလေးပေါ်မှာ ရပ်တန့်နေပြီး အချိန်အတော်ကြာ ခပ်ဖွဖွ ပွတ်သပ်လို့နေသည်။
တခြား album ကတော့ ဖရဲသီးလေးရဲ့ မွေးကင်းစလေးကနေ ယခုချိန်ထိ ပုံတွေပင်ဖြစ်သည်။
စုန့်ရှီလင်က ဓါတ်ပုံတော်တော်များများကို ဟိုဟိုဒီဒီ လှန်လှောကြည့်နေရင်း ရုတ်တရက် ရပ်တန့်သွားလေသည် ______ မသိအောင်အယူခံလိုက်ရတဲ့ ဓါတ်ပုံတွေ။ ပြီးတော့ အဲဒီဓါတ်ပုံတွေထဲကလူက သူကိုယ်တိုင်ပဲ။
ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ လေးဖက်လေးထောက်ပြီး တွားသွားနေတဲ့ ဖရဲသီးလေးက အဲဒီဓါတ်ပုံတွေကို အလေးအနက် မိတ်ဆက်ပေးတော့သည်။ " ပါးပါးက သားကို ချစ်တယ်။ ပြီးတော့ ဦးဦးစုန့်ကိုလည်း ချစ်ပါတယ် "
စုန့်ရှီလင်ရဲ့ တည်ငြိမ်အေးစက်နေတဲ့ မျက်နှာအမူအရာဟာ ပိုမိုပျော့ပျောင်းညင်သာလာသည်။ " အရင်တုန်းကလေ ဦးဦးပုံတွေကို မင်းပါးပါးက ခဏခဏ နမ်းခဲ့တာလား ? "
ဖရဲသီးလေးက ခေါင်းလေး လှည့်လာပြီး စုန့်ရှီလင်ကို ကြည့်ကာ နှုတ်ခမ်းစူရင်း မငြိမ့်ချင်ငြိမ့်ချင်နဲ့ ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။
သားပုံတွေကျတော့ ပါးပါးက တစ်ခါမှ အာဘွားမပေးဖူးဘူး !!!
စုန့်ရှီလင်က ခေါင်းတဆတ်ဆတ်ငြိမ့်ကာ ဖရဲသီးလေး သူ့အပေါ် အာရုံ၀င်စားမှုမရှိတဲ့ အချိန်မှာ သူ့ဓါတ်ပုံတချို့တလေကို ယူထားပြီး album တွေကို ပြန်တင်ထားလိုက်သည်။အဲဒီနောက် စုန့်ရှီလင်က သူ့လက်မောင်းတွေထဲမှာ ဖရဲသီးလေးကို ချီခေါ်ပြီး ပေါ်ယွီ့အိပ်ခန်းထဲကနေ အပြင်ကို တည်ငြိမ်စွာ ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။
စုန့်ရှီလင်နဲ့ပေါ်ယွီဟာ သူတို့ရဲ့ညစာကို စားတောင်မစားရသေးခင်မှာတင် စောစောစီးစီး လက်စသတ်လိုက်ကြရသည်။
အကြောင်းအရင်းမှာ စုန့်ရှီလင်က ဖုန်းတစ်ကောကို လက်ခံရရှိပြီးနောက် သူဟာ အစည်းအဝေးတစ်ခုအတွက် ကုမ္ပဏီကို ပြန်သွားရမည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောလာခဲ့သည်။စကားဆုံးတာနဲ့ စုန့်ရှီလင်ဟာ ရှေ့ကိုတိုးလာပြီး အသီးအရွက်ဟင်းပွဲတွေ တည်ခင်းနေတဲ့ ပေါ်ယွီကို ပွေ့ဖက်ကာ ထွက်သွားလေသည်။
ပေါ်ယွီမှာ နားရွက်နီနီတွေနဲ့အတူ ဟင်းပွဲတွေ သယ်နေတဲ့ အဲဒီကိုယ်ဟန်အနေအထားကြီးအတိုင်း အချိန်အတော်ကြာ နေ,နေမိသည်။အဲဒီနောက် ပေါ်ယွီက ဧည့်ခန်းထဲမှာ ကြက်သေသေ ရပ်နေတဲ့ ဖရဲသီးလေးကို ကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။ " ဒီကိုလာပြီး ညစာစားတော့။ ကြက်တောင်ပံကင်ထားတယ် "
ဖရဲသီးလေးမှာ စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြစ်သွားပြီး " ပါးပါး , ဦးဦးစုန့်က ဘာလို့ ထွက်သွားတာလဲ ? "
ပေါ်ယွီက ဖရဲသီးလေးကို အေပရွန်လေး၀တ်ဖို့ ကူညီပေးလိုက်ပြီး အုတ်ဂျုံယာဂုတွေကို ဇွန်းအပြည့်ခပ်ကာ ပြောလိုက်သည်။ " ဦးဦးစုန့်က မင်းရဲ့ဒိုက်ဘာ(diaper) တွေအတွက် ပိုက်ဆံရှာဖို့သွားတယ်။ ကလေးလေးရေ , ပါးစပ်လေး ဟပြီး စားကြရအောင်ကွာ "
တံခါးအပြင်ဘက်တွင် စုန့်ရှီလင်ဟာ မော့အန်းယွီနဲ့ ထိပ်တိုက်ကို တွေ့တော့သည်။
သူက ပေါ်ယွီ့အိမ်ထဲကနေ ထွက်လာတဲ့ စုန့်ရှီလင်နဲ့ မမျှော်လင့်ဘဲ ဆုံရလိမ့်မယ်လို့ တစ်ခါလေးမှ မတွေးဘူးပေ။မော့အန်းယွီက သူ့ဒေါသတွေကို ချုပ်တည်းရင်း မျက်နှာထား တင်းမာခက်ထန်စွာနဲ့ ပြောလိုက်သည်။
" မစ္စတာစုန့်က အိမ်ထောင်ရှိတဲ့ယောကျ်ားတစ်ယောက်နဲ့ ဒီလိုမျိုး ပတ်သတ်ရတာ ကြိုက်မှန်း ကျွန်တော် မသိခဲ့ဘူး "
{ T / N ; မော့အန်းယွီရော စုန့်ရှီလင်ရောက ပေါ်ယွီ မိန်းမတစ်ယောက်နဲ့ အိမ်ထောင်ရှိပြီး ဖရဲသီးလေးကို မွေးထားတယ်လို့ပဲ ထင်နေကြတာပါ }
စုန့်ရှီလင်က စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်မသွားဘဲ မပြောင်းလဲတဲ့ မျက်နှာအမူအရာနဲ့ ပြန်ပြောလိုက်သည်။ " ငါ မှတ်မိတာတော့ ဒီနေရာမှာတင် သူ မင်းကို ငြင်းလိုက်ပြီးပြီလားလို့ပဲ "
သိသိသာသာပင် မော့အန်းယွီဟာ အရင်တုန်းက သူ ပေါ်ယွီဆီကနေ အငြင်းခံလိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကို သတိရသွားပြီး အေးစက်စွာ ဆိုလိုက်သည်။ " သူက ကျုပ်အပိုင်။ စုန့်ရှီလင် , ခင်ဗျား စကားကို ကြည့်ပြော "
စုန့်ရှီလင်က မော့အန်းယွီကို တစ်ချက်ဝေ့ကြည့်လိုက်ပြီး သူ့မျက်၀န်းတွေထဲမှာလည်း အထင်သေးခြင်း ဂရုမစိုက်ခြင်းတွေနဲ့ ပြည့်နှက်လို့နေသည်။ " မင်းက အဲဒီစကား ပြောဖို့ အရည်အချင်းမရှိဘူး။ သူက မင်းနဲ့တွဲဖို့ကိစ္စကို လက်မခံခဲ့ဘူးလေ "
အဲဒီစကားလုံးတွေက ဓါးတစ်ချောင်းလိုပင် မော့အန်းယွီရဲ့နှလုံးသားဆီကို ထိုးစိုက်သွားလေသည်။သူ အော်ဟစ်ကာ " ထွက်သွားစမ်း !!! အဲဒါ ခင်ဗျားအလုပ်မဟုတ်ဘူး !!! "
စုန့်ရှီလင်က မော့အန်းယွီိကို လျစ်လျူရှူထားလိုက်ပြီး သူ့ခြေထောက်တွေကို မကာ မော့အန်းယွီဘေးကနေ ပုခုံးခြင်းတိုက်သွားရင်း ခပ်တိုးတိုးဆိုလိုက်သည်။ " မင်းက မော့မိသားစုကို ပြန်အစားထိုးနိုင်လိမ့်မယ်လို့များ ထင်နေတာလား ??? "
" တင် !!! " ဓါတ်လှေကားတံခါးဟာ ပွင့်ဟလာခဲ့သည်။
" ခင်ဗျား ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ ??? " မော့အန်းယွီ သတိပြန်၀င်လာပြီး မေးလိုက်သည်။
ဓါတ်လှေကားတံခါးဟာ ပြန်လည် စေ့ပိတ်သွားလေသည်။စုန့်ရှီလင်ကတော့ မော့အန်းယွီမေးတာကို ဘာမှ ပြန်မဖြေခဲ့ချေ။မော့အန်းယွီဟာ နေရာမှာပင် အချိန်အကြာကြီး မတ်တပ်ရပ်နေမိပြီးနောက် လှည့်ထွက်ကာ ပေါ်ယွီရဲ့အိမ်တံခါးခေါင်းလောင်းကို တီးလိုက်သည်။
" မင်းက ဘာလို့ ဒီရောက်နေတာလဲ ? " ပေါ်ယွီ မျက်မှောင်ကြုတ်သွားပြီး မသိစိတ်ကနေ အလိုလိုပင် ဧည့်ခန်းထဲမှာရှိနေတဲ့ ဖရဲသီးလေးဆီ နောက်လှည့်ကြည့်လိုက်မိပြီး ချက်ချင်း ပြောလိုက်သည်။ " အပြင်မှာပဲ စကားပြောရအောင် "
မော့အန်းယွီက လှေကားထောင့်ဆီ လမ်းလျှောက်သွားနေတဲ့ ပေါ်ယွီကို ကြည့်ရင်း အနောက်ကနေ တိတ်တဆိတ် လိုက်လာကာ ကွဲအက်နေတဲ့ အသံနဲ့ ပြောလိုက်သည်။
" ကော ကျွန်တော်နဲ့အတူ ဒီကနေ ထွက်သွားချင်လား ??? "
" မင်း ဘာဖြစ်နေတာလဲ ??? " ပေါ်ယွီ တစ်ခုခုမှားနေတယ်ဆိုတာကို အလိုလို ခံစားလိုက်မိသည်။
မော့အန်းယွီက သူ့မေးခွန်းကို ရှောင်လွှဲကာ ပြောလာသည်။ " ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး။ ကျွန်တော်က ကော ဆန္ဒရှိမရှိ မေးကြည့်ရုံပါ "
ပေါ်ယွီ စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်စွာနဲ့ ခေါင်းကို ကုတ်လိုက်ပြီး မော့အန်းယွီက ဒီရက်တလောမှာ နည်းနည်းထူးဆန်းနေသလို အမြဲ ခံစားရသည်။ဒါပေမယ့် သူ မော့အန်းယွီကို မေးမြန်းကြည့်တဲ့အခါမှာလည်း မော့အန်းယွီက သူ့ကို ဘာဆိုဘာမှမပြောပေ။
" ကျွန်တော်က စိတ်ကူးယဉ်လွန်းနေတယ်ထင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကောက ကျွန်တော်နဲ့အတူတူ ထွက်သွားချင်တယ်လို့ပြောတာကို နောက်ဆုံးအချိန်ထိ ကျွန်တော် မျှော်လင့်နေတုန်းပဲ " ပေါ်ယွီက နံရံကို မှီတွယ်ကာ သူ့အိတ်ကပ်ထဲကနေ တစ်၀က်လောက်ကျန်သေးတဲ့ စီးကရက်ဘူးကို ထုတ်လိုက်သည်။အဲဒီနောက် သူ စီးကရက်တစ်လိပ်ကို ယူပြီး နှုတ်ခမ်းမှာ ကိုက်ခဲကာ မီးညှိလိုက်သည်။
" ဘာလို့လဲ ??? ခင်ဗျား အရင်ဆုံးတွေ့တဲ့လူက ကျွန်တော်မဟုတ်လို့လား ? " မော့အန်းယွီက စိတ်ခံစားမှုလွယ်နေပြီး လက်ဖဝါးတွေကို သူ့လက်သည်းတွေနဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားကြောက်ရွံ့စွာ ကုတ်ခြစ်လို့နေသည်။
ပေါ်ယွီ သက်ပြင်းချလိုက်မိသည်။ " ငါ တကယ် မင်းကို မချစ်ရပါဘူးကွာ။ အဲဒီမိန်းမလိုမိန်းမရအကြောင်းတွေကို တစ်ချိန်လုံး ပြောမနေပါနဲ့တော့။ ငါ တောင်းပန်ပါတယ်။ မင်း အတိတ်ကို စွန့်လွှတ်လိုက်နိုင်မလား ??? "
ပေါ်ယွီမှာ ပျားရည်လို ချိုမြနေတဲ့ အဲဒီလိုမျိုးစကားလုံးတွေကို ခဏခဏ ပြောဆိုနေရတာကြောင့် သူ့ကိုယ်သူ playboy တစ်ယောက်လိုတောင် ခံစားလာရသည်။
ပေါ်ယွီက စီးကရက်ကို လက်နှစ်ချောင်းနဲ့ ကိုင်ထားရာကနေ အသက်ပြင်းပြင်းရှူလိုက်ပြီး စီးကရက်တိုကို ကြမ်းပြင်ပေါ် ပစ်ချလိုက်သည်။သူက ရှူးဖိနပ်ထိပ်ဖျားနဲ့ စီးကရက်မီးပွားလေးတွေကို ဖိချေရင်း နေရခက်စွာနဲ့ သူ့ဆံပင်တွေကို ထိကိုင်လိုက်သည်။ " ငါ အရင် သွားနှင့်မယ်။ ပြီးတော့လေ ခုလိုမျိုးဟာတွေကို နောက်တစ်ခေါက် ထပ်မပြောနဲ့တော့။ မဟုတ်ရင် ငါတို့တွေ သူငယ်ချင်းတွေတောင် မဖြစ်နိုင်လောက်တော့ဘူး "
မော့အန်းယွီက ထွက်ခွာသွားပြီဖြစ်တဲ့ ပေါ်ယွီရဲ့ပုံရိပ်ကို အေးအေးဆေးဆေး တိတ်တဆိတ် ကြည့်ရှူနေသည်။လေ၀င်လေထွက်ကောင်းတဲ့ စင်္ကြန်လမ်းပေါ်မှာ အချိန်အကြာကြီး ရပ်နေပြီးနောက် သူ့ခြေထောက်တွေကို အသက်မပါစွာ မကာ ထွက်သွားလေသည်။
အိတ်ကပ်ထဲက ဖုန်းဟာ အသံမြည်လာခဲ့သည်။
မော့အန်းယွီက ဖုန်းကိုင်လိုက်ပြီး သူ့ရဲ့အေးစက်စက်အသံဟာ ဖုန်းတစ်ဖက်ဆီ ရောက်ရှိသွားသည်။ " ငါတို့အစီအစဉ်အတိုင်းပဲ ဆက်သွားမယ် "
သူ ပေါ်ယွီကို အခွင့်အရေးတစ်ခု ပေးခဲ့ပြီးပြီ။ဒါပေမယ့် အဲဒီအခွင့်အရေးကို အမြတ်တနိုးနဲ့ သေချာတန်ဖိုးမထားတဲ့သူက ပေါ်ယွီပဲ။
အဲဒါကြောင့် သူ့ကို လာအပြစ်မတင်နဲ့တော့။
.
.
.
.
.
.
Update တွေ နောက်ကျနေတာကို တကယ် တောင်းပန်ပါတယ်။ပါးစပ်ဆယ်ပေါက်ရှိရင်တောင် ပြောစရာစကားမရှိိပါဘူး။တကယ့်တကယ့်ကို ကျန်းမာရေးမကောင်းလို့ပါ။
ဒါနဲ့ ကိုယ်တစ်ခါ ပြောဖူးတဲ့ မကောင်းတဲ့ကိစ္စကြီးဆိုတာလေ။ အခု အဲ့အပိုင်းကို ရောက်လာခါနီးပါပြီ။ အဲဒီအတွက်တော့ Brace yourselves ပါ ချင်းဂူးတို့ရေ ......
ကဲ ... ကဲ ... ကဲ ... နေမကောင်းလို့ အားမရှိဖြစ်နေတဲ့ ကိုယ့်ကို moti ပေးတဲ့အနေနဲ့ vote သွားကြပါဦး 😍😍😍
Zawgyi
ေမာ့ရန္ဟာ အျမင့္တစ္ေနရာကေန ျဖည္းညင္းစြာ ဆင္းသက္လာၿပီး သူနဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ မတ္တပ္ရပ္ေနတဲ့ က်ဴးယာကို ၾကည့္ကာ မ်က္ခုံးပင့္ရင္း ေျပာလိုက္ေလသည္။ " မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ႐ွန္းကြၽင္းက ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးႀကီးရဲ႕နန္းေတာ္ကို ႂကြေရာက္လာတယ္ဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳး ႐ွန္းကြၽင္းအတြက္ ဘာမ်ားေဆာင္႐ြက္ေပးရမလဲ ??? "
က်ဴးယာက တည္ၿငိမ္စြာ ဆိုလိုက္သည္။
" ကိုယ့္ျပသာနာကိုယ္ႏိုင္ေအာင္ အရင္႐ွင္းရေအာင္ "
ေဘးမွာရပ္ေနတဲ့ ကြၽင္း႐ႊီအာက အဲ့ဒီစကားကို ၾကားၿပီးေနာက္ တစ္ကိုယ္လုံး ေတာင့္တင္းသြားေတာ့သည္။
ေမာ့ရန္က ဟားတိုက္ရယ္ေမာလိုက္ၿပီး မ်က္ေတာင္တစ္ခတ္စာအတြင္း က်ဴးယာဆီ ေ႐ြ႕သြားကာ တီးတိုးညည္းတြားလိုက္သည္။
" သူမက မိုက္မဲတဲ့ ကေလးမေလးတစ္ေယာက္သာသာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ႐ွန္းကြၽင္းက သူမအတြက္နဲ႔ ဒီမိစၧာနယ္ေျမထဲကို တစ္ေယာက္တည္း ၀င္လာတယ္ေနာ္။ ႐ွန္းကြၽင္း သူမကိုမ်ား ခ်စ္ေနတာလား ? "
ကြၽင္း႐ႊီအာရဲ႕မ်က္လုံးေတြက တင္းမာခက္ထန္လာၿပီး သူမလက္ေခ်ာင္းေတြကို ဆတ္ခနဲ ေျမႇာက္လိုက္တဲ့အခါ ေအးစက္ေနတဲ့ အလင္းေရာင္ျခည္တန္းတစ္ခုက ေမာ့ရန္ဆီကို ရက္ရက္စက္စက္ ပစ္ခတ္သြားသည္။
ဆရာသခင္က သူမအပိုင္ !!!
" Cut !!! " ဒါ႐ိုက္တာခြၽီက စိတ္ေက်နပ္အားရစြာ ေအာ္ဟစ္လိုက္ၿပီးေနာက္ ' ခဏနားၾကမယ္ ' ဟု အလ်င္အျမန္ ေျပာဆိုကာ စာေရးဆရာနဲ႔အတူ ဇာတ္လမ္းဇာတ္ကြက္ေတြအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ေနေတာ့သည္။
ခ်ဴး၀မ္၀မ္က ေဘးတစ္ဖက္မွာအ ရပ္ေနရင္း ေပၚယြီဆီမွာ ႀကိဳးစားပမ္းစား မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးေနတဲ့ ေမာ့အန္းယြီကို ေအးစက္စြာ ၾကည့္လိုက္သည္။သူမက ေလွာင္ေျပာင္သေရာ္တဲ့အေနနဲ႔ ဟြန္႔ကနဲ အသံျပဳကာ အ၀တ္လဲခန္းဆီ လွည့္ထြက္သြားေလသည္။
လက္ေထာက္ေလးမွာ ခါးသက္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာအမူအရာနဲ႔အတူ သူမေနာက္ကေန လိုက္သြားရသည္။
ေပၚယြီ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ၿပီး သူ႕ေနာက္ကေန တေကာက္ေကာက္လိုက္ေနတဲ့ ေမာ့အန္းယြီကို ၾကည့္လိုက္သည္။ေပၚယြီခမ်ာ ပထမဆုံးအႀကိမ္အျဖစ္ အကူအညီမဲ့သလို ခံစားလိုက္မိသည္။ " မင္း ဒီည အားလား ? စကားေကာင္းေကာင္းေလးေျပာၾကရေအာင္ "
ေမာ့အန္းယြီရဲ႕လႈပ္႐ွားမႈေတြက တစ္ခဏေလာက္ ရပ္တန္႔သြားၿပီး ခန္႔မွန္းလို႔မရႏိုင္တဲ့ မ်က္၀န္းေတြနဲ႔အတူ ေခါင္းၿငိမ့္ျပလာခဲ့သည္။
သိပ္မေဝးတဲ့ေနရာတြင္ ေ႐ွာင္က်န္းဟာ ေပၚယြီနဲ႔ ေမာ့အန္းယြီဆို႔ၾကားက အျပန္အလွန္ ဆက္ဆံေရးကို ေစာင့္ၾကည့္ရင္း ေနာက္ထပ္တစ္ဖန္ သူ႕ႏွလုံးသားထဲမွာ ဂနာမၿငိမ္ျဖစ္လာကာ တစ္စုံတစ္ရာကို တိတ္တဆိတ္ အစီအစဥ္ဆြဲေနသည္။
ညအခ်ိန္ေရာက္တဲ့အခါ ေပၚယြီနဲ႔ေမာ့အန္းယြီတို႔က အနီးအနားမွာ႐ွိတဲ့ snack street တစ္ခုဆီ ကားေမာင္းသြားကာ အသားကင္ေတြနဲ႔ဘီယာေတြကို ၀ယ္ခဲ့လိုက္ၿပီး ျမစ္ကမ္းေဘးမွာ စကားစျမည္ေျပာရင္း ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနၾကသည္။
ေမာ့အန္းယြီက ဘီယာကို ခပ္ႀကီးႀကီးတစ္ငုံ ယူေသာက္လိုက္ၿပီး အသားကင္ကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဝါးေနသည္။ " ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဒီလိုမ်ိဳး ျမစ္ေဘးမွာ ထိုင္ရင္း ဘီယာနဲ႔အသားကင္စားရလိမ့္မယ္လို႔ တစ္ခါမွ မေတြးဖူးဘူး "
" ငါေရာပဲ " ဒီရက္ေတြမွာ ေပၚယြီ စိတ္ဓါတ္က်ေနသည္။ဘီယာကို ပုလင္းတစ္၀က္ေလာက္ထိ ေသာက္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ ေမာ့အန္းယြီကို စကားစလိုက္သည္။
ေမာ့အန္းယြီက ေပၚယြီရဲ႕ ေဘးတေစာင္းျမင္ေနရတဲ့ မ်က္ႏွာကို ခပ္မွိန္မွိန္မွ်သာ႐ွိတဲ့ အလင္းေရာင္အားကိုးနဲ႔ ေလာဘတႀကီး အႀကိမ္ႀကိမ္ ၾကည့္႐ွဴလို႔ေနသည္။
ခ်စ္ရည္႐ႊန္းေနတဲ့ မ်က္လုံးေတြကို ျမင္လိုက္ရတာေၾကာင့္ ေပၚယြီ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္သြားမိၿပီး ဘာမွေတာ့မေျပာေပ။အဲဒီအစား သူက ခ်င့္ခ်င့္ခ်ိန္ခ်ိန္နဲ႔ ဆိုလိုက္သည္။ " ငါတို႔က တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ မသင့္ေတာ္ဘူး "
ေမာ့အန္းယြီက ေပၚယြီကို တိတ္ဆိတ္စြာ ၾကည့္ေနရင္း ႐ုတ္တရက္ ဘီယာပုလင္းကို ေျမႀကီးေပၚ ပစ္ေပါက္လိုက္သည္။ ' ဒုန္း ' ခနဲ ျမည္သံႀကီးနဲ႔အတူ ပုလင္းထဲက ဘီယာတစ္၀က္က်ိဳးေလာက္ဟာ ေျမႀကီးေပၚမွာ ဖိတ္စင္က်သြားေလသည္။
ေပၚယြီက အသားကင္တစ္ခုကို ေကာက္ကိုင္ကာ မ်က္ေတာင္မခတ္ ဆက္စားရင္း ဂ႐ုမစိုက္စြာ ေျပာဆိုလိုက္သည္။ " ငါ မင္းနဲ႔တြဲမွာမဟုတ္ဘူးလို႔ မင္းကို ေျပာၿပီးၿပီေလ "
ေမာ့အန္းယြီက ေပၚယြီ႕ဘက္ကို ေနာက္ေက်ာေပးရပ္လိုက္ၿပီး တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ လႈပ္႐ွားစီးဆင္းလို႔ေနတဲ့ ျမစ္ကို ႐ွဴစားရင္း အသံႏွိမ့္ေျပာလိုက္သည္။ " ကြၽန္ေတာ္ အမွန္အတိုင္း သိတယ္ "
" ??? "
" ဒီရက္ေတြမွာ စုန္႔႐ွီလင္ရဲ႕လက္ေထာက္က ဖရဲသီးေလးကို အႀကိဳအပို႔ ကားေမာင္းေပးေနတာ ဟုတ္တယ္မလား ? " ေမာ့အန္းယြီရဲ႕မ်က္ႏွာက အေမွာင္ထုေအာက္မွာ ပိုပိုၿပီး နိမိတ္မေကာင္းတဲ့အသြင္ေဆာင္လာသည္။ " ခင္ဗ်ားတို႔ႏွစ္ေယာက္ ျပန္ေပါင္းေနၾကတယ္ေပါ့ !!! "
ေပၚယြီ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္သည္။ " အဲဒါ မင္းကိစၥမဟုတ္ဘူး။ ေမာ့အန္းယြီ မင္း ၀င္ပါလြန္းေနၿပီ "
" အဲဒါ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ သက္ဆိုင္တာေပါ့ !!! ကြၽန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားကို ႀကိဳက္တယ္။အဲဒါေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားနဲ႔ပတ္သတ္တဲ့ အရာမွန္သမွ်ကို ကြၽန္ေတာ္ သိသင့္တယ္ !!! " ေမာ့အန္းယြီ ေျပာလိုက္သည္။
" ငါ ဒီရက္ေတြမွာ အလုပ္႐ႈပ္ေနလို႔ သူ႕ကို အကူအညီေတာင္းထားခဲ့တာပဲ " ေပၚယြီ မတ္တပ္ထရပ္လိုက္တဲ့အခါ ေလေအးေတြေၾကာင့္ ေခါင္း အနည္းငယ္ မူးေဝသြားသည္။
" တကယ္လို႔ စုန္႔႐ွီလင္သာ စုန္႔မိသားစုကမဟုတ္ဘဲ ဘာပိုင္ဆိုင္မႈမွမ႐ွိရင္ေရာ ခင္ဗ်ား သူ႕အေပၚ သစၥာ႐ွိေနဦးမွာလား ? " ေမာ့အန္းယြီက ဦးေခါင္းကို ေစာင္းငဲ့ကာ ေပၚယြီဆီ လွည့္ၾကည့္လာၿပီး သူ႕မ်က္လုံးေတြကေတာ့ ေရကဲ့သို႔ပင္ တည္ၿငိမ္ေနသည္။
" ငါက သူနဲ႔တြဲဖို႔ေ႐ြးလိုက္တာကို ပိုက္ဆံေၾကာင့္လို႔ မင္း ထင္ေနတာလား ? "
ေမာ့အန္းယြီက ေ႐ွ႕ေနာက္မစဥ္းစားဘဲ ျပန္ေျပာလိုက္သည္။ " မဟုတ္လို႔လား ? "
ေပၚယြီမွာ ရယ္စရာေကာင္းသလို ခံစားလိုက္ရကာ ေျပာလိုက္သည္။ " ငါဆိုတဲ့ ေပၚယြီက အသက္တစ္ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္မွာကတည္းက ဖန္သားျပင္ေပၚကို ေရာက္ခဲ့တာ။ ငါက တစ္ကမ႓ာလုံးထိ နာမည္မႀကီးဘူးဆိုေပမယ့္ ငါ့မွာ အေျပာင္ေျမာက္ဆုံးလက္ရာေတြ ႐ွိတယ္ "
" ငါ ဆႏၵ႐ွိရင္ entertainment ေလာကထဲက star တစ္၀က္စာေလာက္ကို ၀ယ္ပစ္လိုက္လို႔ရတယ္။ ငါက စပြန္ဆာဆိုတာမ်ိဳး မလိုအပ္ဘူး။ ေမာ့အန္းယြီ , မင္းက ငါ့ကို ေသာက္ရမ္း ျမင့္ျမင့္မားမားေတြ ထင္ေၾကးေပးေနတာပဲေနာ္ !!! "
" မင္း ဒါကို သိရမယ္။ ငါ ေပၚယြီက သူမ်ားေတြ လြယ္လြယ္ကူကူ ေဆာ့ကစားလို႔ရတဲ့သူ မဟုတ္ဘူး " ေပၚယြီရဲ႕မ်က္ႏွာက ဆီးႏွင္းခဲေတြနဲ႔ ဖုံးအုပ္ေနသည္။
ေမာ့အန္းယြီက ေတာင့္တင္းသြားေတာ့သည္။ " ကြၽန္ေတာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ "
ေပၚယြီ အသက္ျပင္းျပင္းတစ္ခ်က္႐ွဴလိုက္ၿပီး ေမာ့အန္းယြီ ေဘးတြင္ ယွဥ္ရပ္ကာ စကားဆိုလိုက္သည္။ " ငါ မင္းကို ေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။ ငါတို႔ေတြက အေတြးအေခၚကစလို႔ မိသားစုေနာက္ခံထိ မသင့္ေတာ္ပါဘူးလို႔ "
ေမာ့အန္းယြီက ေနရာမွာပင္ ရပ္ေနဆဲျဖစ္ၿပီး စကားဆုံးတာနဲ႔ ေနာက္လွည့္ထြက္ခြာသြားတဲ့ ေပၚယြီရဲ႕ခပ္မွိန္မွိန္ ပုံရိပ္ေလးကို ၾကည့္ေနေလသည္။သူ႕ရဲ႕ရင္ဘတ္ကလည္း အသက္႐ွဴႏႈန္းေၾကာင့္ ပိုမိုကာ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ နိမ့္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္ လႈပ္႐ွားလာသည္။
ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားက ကြၽန္ေတာ္႕ကို ခင္ဗ်ားတို႔ႏွစ္ေယာက္ ျပန္တြဲေနတယ္ဆိုတာ ေျပာမျပေသးဘူးပဲ။
_____________
စုန္႔ကုမၸဏီတြင္။
စုန္႔႐ွီလင္ရဲ႕လက္ေတြဟာ keyboard မွာ ခပ္ဖြဖြ ေျပးလႊားေခါက္ပုတ္ရင္း ကြန္ပ်ဴတာထဲက အေၾကာင္းအရာကိစၥေတြကို ေျဖ႐ွင္းေဆာင္႐ြက္ေနသည္။သူ႕ရဲ႕မ်က္ႏွာေဘးကေတာ့ ေအးစက္ကာ ျပင္းထန္ေလးနက္လို႔ေနေလသည္။
အတြင္းေရးမႉးခ်ဴခမ်ာ ႐ွင္းမျပတတ္စြာနဲ႔ပဲ ပါးစပ္အျပည့္ တံေတြးေတြကို မ်ိဳခ်လိုက္မိၿပီး ႐ွင္း႐ွင္းလင္းလင္း တင္ျပလိုက္သည္။ " ...... ခ်ီညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္က သီးသန္႔ခန္းထဲမွာ မိနစ္သုံးဆယ္ေလာက္ စကားေျပာခဲ့ၾကပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ခ်ီလင္းမွာလည္း မူမမွန္တဲ့ အျပဳအမူေတြ႐ွိေနပါတယ္။ သူတို႔ေတြက ျပန္ေပးဆြဲဖို႔ အကြက္ခ်ေနတယ္ဆိုတာ အရိပ္အေယာင္ျပေနပါတယ္ "
ဆင္ေျခဖုန္းရပ္ကြက္တစ္ခုမွာ ငွားရမ္းထားတဲ့ သိုေလွာင္႐ုံ ၊ လိုင္စင္မဲ့ကား ၊ ဂုန္ေလွ်ာ္အိတ္ ၊ ႀကိဳး ၊ အသံေျပာင္းစက္နဲ႔တကြ စသည့္စသည့္ ပစၥည္းေတြက ခ်ီညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ဟာ အက်ဥ္းအက်ပ္ထဲမွာ ေခ်ာင္ပိတ္မိေနတဲ့ တိရိစၧာန္ေတြလိုမ်ိဳး ၾကံမိၾကံရာ ထက္ရာစိုင္းၿပီး တစ္ခုခု လုပ္ၾကေတာ့မယ္ဆိုတာကို သက္ေသျပေနသည္။
စုန္႔႐ွီလင္ရဲ႕လက္ေတြက keyboard ႐ိုက္ေနရာကေန ခဏေလး ရပ္တန္႔သြားၿပီး ေနာင္စကၠန္႔မွာပဲ ျပန္အလုပ္ဆက္လုပ္ေနသည္။
" မၾကာခင္ ေမာ့မိသားစုက ဖ်က္ဆီးခံရေတာ့မွာဆိုေတာ့ ခ်ီလင္း တစ္ခုခု လုပ္ရလိမ့္မယ္ "
" ဥကၠ႒ , ကြၽန္ေတာ္တို႔ ...... "
ကြၽန္ပ်ဴတာေပၚက အေရးကိစၥေတြကို ေျဖ႐ွင္းၿပီးေနာက္ စုန္႔႐ွီလင္က မတ္တပ္ရပ္ကာ suit ၀တ္ရင္း ေျပာလိုက္သည္။ " အစီအစဥ္အတိုင္းပဲသြား။ အခုေနာက္ ငါးမိနစ္ေနရင္ video conference နဲ႔ ႐ွယ္ယာ႐ွင္အစည္းအေဝး႐ွိတယ္။ မင္း မၾကာေသးခင္က ကုမၸဏီရဲ႕ ေရာင္းရေငြပမာဏစာရင္းဇယားကို ယူလာခဲ့လိုက္ "
အတြင္းေရးမႉးခ်ဴက ေခါင္းၿငိမ့္ကာ အစည္းအေဝးအတြက္ စာ႐ြက္စာတန္းေတြ ျပင္ဆက္ဖို႔ အျပင္ ထြက္သြားေလသည္။
_____________
ေနာက္တစ္ေန႔တြင္။
ေပၚယြီက ၀က္နံ႐ိုးကင္ကို ႀကိဳက္ေပမယ့္ ဖရဲသီးေလးကေတာ့ ၾကက္ေတာင္ပံကိုပဲ သေဘာက်သည္။
ဒါေၾကာင့္ ေပၚယြီမွာ နံ႐ိုးရယ္ ၾကက္ေတာင္ပံရယ္နဲ႔အတူ market က ေရခဲခံေသတၱာ(freezer) ေ႐ွ႕ရပ္ရင္း ဖရဲသီးေလးနဲ႔ ျငင္းခုံေနရသည္။
ဖရဲသီးေလးက ႏႈတ္ခမ္းေလးစူကာ သူ႕ေခါင္းေနာက္က ၀က္ၿမႇီးေလးကို လႊဲယမ္းလိုက္သည္။ " ပါးပါး နံ႐ိုးမခ်က္ပါနဲ႔ေနာ္။ သား ၾကက္သားစားခ်င္လို႔ပါ "
ေပၚယြီ ျငင္းဆန္လိုက္သည္။ " ငါတို႔ေတြ ၾကက္ေတာင္ပံကို ႏွစ္ရက္ေလာက္ စားၿပီးသြားၾကၿပီေလ။ ဒီေန႔ေတာ့ ငါတို႔ နံ႐ိုးစားရေအာင္ "
" ဒါေပမယ့္ နံ႐ိုးက အရသာမွမ႐ွိတာလို႔ " ဖရဲသီးေလးက လ်င္ျမန္စြာ ေျပာလိုက္သည္။
" မဟုတ္ပါဘူးေနာ္ !!! " ၀က္နံ႐ိုးနဲ႔ၾကက္ေတာင္ပံ ႏွစ္မ်ိဳးၾကားမွာ ေပၚယြီ ခဏေလာက္ တုံ႔ဆိုင္းေနသည္။ဖရဲသီးေလးက သူနဲ႔ သေဘာထားကြဲလြဲေနတာေၾကာင့္ ၀က္နံ႐ိုးကိုေရာ ၾကက္ေတာင္ပံကိုပါ ေပၚယြီ လိုရမယ္ရ ၀ယ္လိုက္ေတာ့သည္။
ဖရဲသီးေလးက တြန္းလွည္းထဲေရာက္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ ၾကက္ေတာင္ပံကို ၾကည့္ရင္း တခစ္ခစ္ရယ္ကာ ေပၚယြီရဲ႕ေျခေထာက္ကို ဖက္တြယ္လာသည္။
လမ္းက်ဥ္းေလးမွာ ရန္သူနဲ႔ေတြ႕တယ္ပဲဆိုမလား ဒါမွမဟုတ္ ကံၾကမၼာလို႔ပဲ ဆိုရမလားမသိေပ။အိမ္ျပန္လမ္းမွာ စုန္႔႐ွီလင္နဲ႔ ေပၚယြီ ဆုံမိၾကေလသည္။
ဖရဲသီးေလးက စုန္႔႐ွီလင္ကို ေႏြးေထြးပ်ဴငွာစြာ ဖိတ္ေခၚလိုက္သည္။ " ဦးဦးစုန္႔ , ပါးပါးက ၾကက္ေတာင္ပံေတြ ၀ယ္ခဲ့တယ္ရယ္။သားတို႔နဲ႔အတူတူ ညစာစားပါ့လားဟင္ ? "
ေပၚယြီရဲ႕လက္အစုံက ေတာင့္တင္းသြားၿပီး ကေလးေလးရဲ႕ေမွ်ာ္လင့္တႀကီး အၾကည့္ေတြအလယ္မွာ သူ႕ပါးစပ္ကို ဖြင့္ဟကာ စကားေျပာလိုက္ရသည္။ " မင္းေရာ အတူတူစားမလား ? ငါ စားစရာတခ်ိဳ႕ ၀ယ္ခဲ့ေသးတယ္ "
စုန္႔႐ွီလင္က ေပၚယြီကို နက္နက္႐ိႈင္း႐ိႈင္း ၾကည့္ကာ ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္သည္။
ထမင္းစားဖို႔ကိစၥကို စုန္႔႐ွီလင္ ျငင္းလိမ့္မယ္လို႔ အပိုင္တြက္ထားတဲ့ ေပၚယြီမွာ မင္တက္သြားေတာ့သည္။
သုံးေယာက္သားက အခန္းထဲကို ေ႐ွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ၀င္လိုက္ၾကသည္။ေပၚယြီက ပစၥည္းပစၥယာေတြနဲ႔အတူ မီးဖိုခန္းဆီ ေလွ်ာက္သြားလိုက္ၿပီး လက္ေဆးေၾကာသန္႔စင္ကာ သူ႕ရဲ႕ဟင္းခ်က္စြမ္းရည္ကို ထုတ္ေဖာ္ျပသဖို႔အတြက္ စတင္ခ်က္ျပဳတ္ေနေတာ့သည္။
စုန္႔႐ွီလင္က ငုတ္တုတ္ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး ဖရဲသီးေလးကို တည့္တည့္ၾကည့္ကာ ေအးစက္ေနပင္မယ့္ ႏူးညံ့ညင္သာတဲ့အသံနဲ႔ ဆိုလိုက္သည္။ " လိမၼာတဲ့ ကေလးေလး , သားတို႔ စာၾကည့္ခန္းထဲကို ဦးဦး အလည္လိုက္လို႔ရလား ? "
" အိမ္မွာ စာၾကည့္ခန္းမ႐ွိဘူး " ဖရဲသီးေလးခမ်ာ ႐ွက္ေသြးျဖာသြားရသည္။
" အဲဒါဆို မင္းပါးပါးက ဓါတ္ပုံေတြကို ဘယ္နားထားသလဲဆိုတာ သိလား ? " စုန္႔႐ွီလင္က ဖရဲသီးေလးရဲ႕ေခါင္းေလးငို ပြတ္သပ္ရင္း ၾကင္နာႏူးညံ့စြာ ေမးလိုက္သည္။
ဖရဲသီးေလးရဲ႕မ်က္လုံးေလးေတြက တလက္လက္ ေတာက္ပသြားၿပီး စုန္႔႐ွီလင္ကို သူ႕ဓါတ္ပုံေတြ ျပဖို႔အတြက္ အလ်င္အျမန္ ဆြဲေခၚေတာ့သည္။
မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာ ဟင္းသီးဟင္း႐ြက္ေတြ ေရးေဆး ၊ အသားေတြ လွီးျဖတ္ေနတဲ့ ေပၚယြီခမ်ာ သူ႕ရဲ႕လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ႀကီးက သူ ေပးမျပခ်င္ဆုံးပုဂၢိဳလ္ျဖစ္တဲ့ စုန္႔႐ွီလင္ ေတြ႕သြားေတာ့မယ္ဆိုတာကို လုံး၀မသိ႐ွာေပ။
စုန္႔႐ွီလင္က ခပ္ထူထူ ဓါတ္ပုံ album ႏွစ္ခုကို ေကာက္ယူၿပီး ပုံတခ်ိဳ႕ကို ၾကည့္လိုက္သည္။အဲဒီဓါတ္ပုံေတြအားလုံးနီးပါးက ပ်ိဳမ်စ္ႏုနယ္ေတာက္ပေနတဲ့ ေပၚယြီ ငယ္႐ြယ္စဥ္အခ်ိန္တုန္းက ပုံေတြျဖစ္သည္။
စုန္႔႐ွီလင္ရဲ႕လက္ေတြဟာ တစ္ခဏေလာက္ ရပ္ဆိုင္းသြားၿပီး သူ႕လက္ကို ဆန္႔ထုတ္ကာ ဓါတ္ပုံေပၚက အမႈန္တခ်ိဳ႕ကို သုတ္ေပးလိုက္သည္။သူ႕ရဲ႕လက္မက ေပၚယြီရဲ႕မ်က္ႏွာေလးေပၚမွာ ရပ္တန္႔ေနၿပီး အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ခပ္ဖြဖြ ပြတ္သပ္လို႔ေနသည္။
တျခား album ကေတာ့ ဖရဲသီးေလးရဲ႕ ေမြးကင္းစေလးကေန ယခုခ်ိန္ထိ ပုံေတြပင္ျဖစ္သည္။
စုန္႔႐ွီလင္က ဓါတ္ပုံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ဟိုဟိုဒီဒီ လွန္ေလွာၾကည့္ေနရင္း ႐ုတ္တရက္ ရပ္တန္႔သြားေလသည္ ______ မသိေအာင္အယူခံလိုက္ရတဲ့ ဓါတ္ပုံေတြ။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီဓါတ္ပုံေတြထဲကလူက သူကိုယ္တိုင္ပဲ။
ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ေလးဖက္ေလးေထာက္ၿပီး တြားသြားေနတဲ့ ဖရဲသီးေလးက အဲဒီဓါတ္ပုံေတြကို အေလးအနက္ မိတ္ဆက္ေပးေတာ့သည္။ " ပါးပါးက သားကို ခ်စ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဦးဦးစုန္႔ကိုလည္း ခ်စ္ပါတယ္ "
စုန္႔႐ွီလင္ရဲ႕ တည္ၿငိမ္ေအးစက္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာအမူအရာဟာ ပိုမိုေပ်ာ့ေပ်ာင္းညင္သာလာသည္။ " အရင္တုန္းကေလ ဦးဦးပုံေတြကို မင္းပါးပါးက ခဏခဏ နမ္းခဲ့တာလား ? "
ဖရဲသီးေလးက ေခါင္းေလး လွည့္လာၿပီး စုန္႔႐ွီလင္ကို ၾကည့္ကာ ႏႈတ္ခမ္းစူရင္း မၿငိမ့္ခ်င္ၿငိမ့္ခ်င္နဲ႔ ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။
သားပုံေတြက်ေတာ့ ပါးပါးက တစ္ခါမွ အာဘြားမေပးဖူးဘူး !!!
စုန္႔႐ွီလင္က ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ၿငိမ့္ကာ ဖရဲသီးေလး သူ႕အေပၚ အာ႐ုံ၀င္စားမႈမ႐ွိတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူ႕ဓါတ္ပုံတခ်ိဳ႕တေလကို ယူထားၿပီး album ေတြကို ျပန္တင္ထားလိုက္သည္။အဲဒီေနာက္ စုန္႔႐ွီလင္က သူ႕လက္ေမာင္းေတြထဲမွာ ဖရဲသီးေလးကို ခ်ီေခၚၿပီး ေပၚယြီ႕အိပ္ခန္းထဲကေန အျပင္ကို တည္ၿငိမ္စြာ ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။
စုန္႔႐ွီလင္နဲ႔ေပၚယြီဟာ သူတို႔ရဲ႕ညစာကို စားေတာင္မစားရေသးခင္မွာတင္ ေစာေစာစီးစီး လက္စသတ္လိုက္ၾကရသည္။
အေၾကာင္းအရင္းမွာ စုန္႔႐ွီလင္က ဖုန္းတစ္ေကာကို လက္ခံရ႐ွိၿပီးေနာက္ သူဟာ အစည္းအေဝးတစ္ခုအတြက္ ကုမၸဏီကို ျပန္သြားရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာလာခဲ့သည္။စကားဆုံးတာနဲ႔ စုန္႔႐ွီလင္ဟာ ေ႐ွ႕ကိုတိုးလာၿပီး အသီးအ႐ြက္ဟင္းပြဲေတြ တည္ခင္းေနတဲ့ ေပၚယြီကို ေပြ႕ဖက္ကာ ထြက္သြားေလသည္။
ေပၚယြီမွာ နား႐ြက္နီနီေတြနဲ႔အတူ ဟင္းပြဲေတြ သယ္ေနတဲ့ အဲဒီကိုယ္ဟန္အေနအထားႀကီးအတိုင္း အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ေန,ေနမိသည္။အဲဒီေနာက္ ေပၚယြီက ဧည့္ခန္းထဲမွာ ၾကက္ေသေသ ရပ္ေနတဲ့ ဖရဲသီးေလးကို ၾကည့္ကာ ေျပာလိုက္သည္။ " ဒီကိုလာၿပီး ညစာစားေတာ့။ ၾကက္ေတာင္ပံကင္ထားတယ္ "
ဖရဲသီးေလးမွာ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖစ္သြားၿပီး " ပါးပါး , ဦးဦးစုန္႔က ဘာလို႔ ထြက္သြားတာလဲ ? "
ေပၚယြီက ဖရဲသီးေလးကို ေအပ႐ြန္ေလး၀တ္ဖို႔ ကူညီေပးလိုက္ၿပီး အုတ္ဂ်ံဳယာဂုေတြကို ဇြန္းအျပည့္ခပ္ကာ ေျပာလိုက္သည္။ " ဦးဦးစုန္႔က မင္းရဲ႕ဒိုက္ဘာ(diaper) ေတြအတြက္ ပိုက္ဆံ႐ွာဖို႔သြားတယ္။ ကေလးေလးေရ , ပါးစပ္ေလး ဟၿပီး စားၾကရေအာင္ကြာ "
တံခါးအျပင္ဘက္တြင္ စုန္႔႐ွီလင္ဟာ ေမာ့အန္းယြီနဲ႔ ထိပ္တိုက္ကို ေတြ႕ေတာ့သည္။
သူက ေပၚယြီ႕အိမ္ထဲကေန ထြက္လာတဲ့ စုန္႔႐ွီလင္နဲ႔ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ဆုံရလိမ့္မယ္လို႔ တစ္ခါေလးမွ မေတြးဘူးေပ။ေမာ့အန္းယြီက သူ႕ေဒါသေတြကို ခ်ဳပ္တည္းရင္း မ်က္ႏွာထား တင္းမာခက္ထန္စြာနဲ႔ ေျပာလိုက္သည္။
" မစၥတာစုန္႔က အိမ္ေထာင္႐ွိတဲ့ေယာက်္ားတစ္ေယာက္နဲ႔ ဒီလိုမ်ိဳး ပတ္သတ္ရတာ ႀကိဳက္မွန္း ကြၽန္ေတာ္ မသိခဲ့ဘူး "
{ T / N ; ေမာ့အန္းယြီေရာ စုန္႔႐ွီလင္ေရာက ေပၚယြီ မိန္းမတစ္ေယာက္နဲ႔ အိမ္ေထာင္႐ွိၿပီး ဖရဲသီးေလးကို ေမြးထားတယ္လို႔ပဲ ထင္ေနၾကတာပါ }
စုန္႔႐ွီလင္က စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္မသြားဘဲ မေျပာင္းလဲတဲ့ မ်က္ႏွာအမူအရာနဲ႔ ျပန္ေျပာလိုက္သည္။ " ငါ မွတ္မိတာေတာ့ ဒီေနရာမွာတင္ သူ မင္းကို ျငင္းလိုက္ၿပီးၿပီလားလို႔ပဲ "
သိသိသာသာပင္ ေမာ့အန္းယြီဟာ အရင္တုန္းက သူ ေပၚယြီဆီကေန အျငင္းခံလိုက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းကို သတိရသြားၿပီး ေအးစက္စြာ ဆိုလိုက္သည္။ " သူက က်ဳပ္အပိုင္။ စုန္႔႐ွီလင္ , ခင္ဗ်ား စကားကို ၾကည့္ေျပာ "
စုန္႔႐ွီလင္က ေမာ့အန္းယြီကို တစ္ခ်က္ေဝ့ၾကည့္လိုက္ၿပီး သူ႕မ်က္၀န္းေတြထဲမွာလည္း အထင္ေသးျခင္း ဂ႐ုမစိုက္ျခင္းေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္လို႔ေနသည္။ " မင္းက အဲဒီစကား ေျပာဖို႔ အရည္အခ်င္းမ႐ွိဘူး။ သူက မင္းနဲ႔တြဲဖို႔ကိစၥကို လက္မခံခဲ့ဘူးေလ "
အဲဒီစကားလုံးေတြက ဓါးတစ္ေခ်ာင္းလိုပင္ ေမာ့အန္းယြီရဲ႕ႏွလုံးသားဆီကို ထိုးစိုက္သြားေလသည္။သူ ေအာ္ဟစ္ကာ " ထြက္သြားစမ္း !!! အဲဒါ ခင္ဗ်ားအလုပ္မဟုတ္ဘူး !!! "
စုန္႔႐ွီလင္က ေမာ့အန္းယြီိကို လ်စ္လ်ဴ႐ွဴထားလိုက္ၿပီး သူ႕ေျခေထာက္ေတြကို မကာ ေမာ့အန္းယြီေဘးကေန ပုခုံးျခင္းတိုက္သြားရင္း ခပ္တိုးတိုးဆိုလိုက္သည္။ " မင္းက ေမာ့မိသားစုကို ျပန္အစားထိုးႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔မ်ား ထင္ေနတာလား ??? "
" တင္ !!! " ဓါတ္ေလွကားတံခါးဟာ ပြင့္ဟလာခဲ့သည္။
" ခင္ဗ်ား ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ ??? " ေမာ့အန္းယြီ သတိျပန္၀င္လာၿပီး ေမးလိုက္သည္။
ဓါတ္ေလွကားတံခါးဟာ ျပန္လည္ ေစ့ပိတ္သြားေလသည္။စုန္႔႐ွီလင္ကေတာ့ ေမာ့အန္းယြီေမးတာကို ဘာမွ ျပန္မေျဖခဲ့ေခ်။ေမာ့အန္းယြီဟာ ေနရာမွာပင္ အခ်ိန္အၾကာႀကီး မတ္တပ္ရပ္ေနမိၿပီးေနာက္ လွည့္ထြက္ကာ ေပၚယြီရဲ႕အိမ္တံခါးေခါင္းေလာင္းကို တီးလိုက္သည္။
" မင္းက ဘာလို႔ ဒီေရာက္ေနတာလဲ ? " ေပၚယြီ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္သြားၿပီး မသိစိတ္ကေန အလိုလိုပင္ ဧည့္ခန္းထဲမွာ႐ွိေနတဲ့ ဖရဲသီးေလးဆီ ေနာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္မိၿပီး ခ်က္ခ်င္း ေျပာလိုက္သည္။ " အျပင္မွာပဲ စကားေျပာရေအာင္ "
ေမာ့အန္းယြီက ေလွကားေထာင့္ဆီ လမ္းေလွ်ာက္သြားေနတဲ့ ေပၚယြီကို ၾကည့္ရင္း အေနာက္ကေန တိတ္တဆိတ္ လိုက္လာကာ ကြဲအက္ေနတဲ့ အသံနဲ႔ ေျပာလိုက္သည္။
" ေကာ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔အတူ ဒီကေန ထြက္သြားခ်င္လား ??? "
" မင္း ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ??? " ေပၚယြီ တစ္ခုခုမွားေနတယ္ဆိုတာကို အလိုလို ခံစားလိုက္မိသည္။
ေမာ့အန္းယြီက သူ႕ေမးခြန္းကို ေ႐ွာင္လႊဲကာ ေျပာလာသည္။ " ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္က ေကာ ဆႏၵ႐ွိမ႐ွိ ေမးၾကည့္႐ုံပါ "
ေပၚယြီ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္စြာနဲ႔ ေခါင္းကို ကုတ္လိုက္ၿပီး ေမာ့အန္းယြီက ဒီရက္တေလာမွာ နည္းနည္းထူးဆန္းေနသလို အၿမဲ ခံစားရသည္။ဒါေပမယ့္ သူ ေမာ့အန္းယြီကို ေမးျမန္းၾကည့္တဲ့အခါမွာလည္း ေမာ့အန္းယြီက သူ႕ကို ဘာဆိုဘာမွမေျပာေပ။
" ကြၽန္ေတာ္က စိတ္ကူးယဥ္လြန္းေနတယ္ထင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေကာက ကြၽန္ေတာ္နဲ႔အတူတူ ထြက္သြားခ်င္တယ္လို႔ေျပာတာကို ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ထိ ကြၽန္ေတာ္ ေမွ်ာ္လင့္ေနတုန္းပဲ " ေပၚယြီက နံရံကို မွီတြယ္ကာ သူ႕အိတ္ကပ္ထဲကေန တစ္၀က္ေလာက္က်န္ေသးတဲ့ စီးကရက္ဘူးကို ထုတ္လိုက္သည္။အဲဒီေနာက္ သူ စီးကရက္တစ္လိပ္ကို ယူၿပီး ႏႈတ္ခမ္းမွာ ကိုက္ခဲကာ မီးညႇိလိုက္သည္။
" ဘာလို႔လဲ ??? ခင္ဗ်ား အရင္ဆုံးေတြ႕တဲ့လူက ကြၽန္ေတာ္မဟုတ္လို႔လား ? " ေမာ့အန္းယြီက စိတ္ခံစားမႈလြယ္ေနၿပီး လက္ဖဝါးေတြကို သူ႕လက္သည္းေတြနဲ႔ စိတ္လႈပ္႐ွားေၾကာက္႐ြံ႕စြာ ကုတ္ျခစ္လို႔ေနသည္။
ေပၚယြီ သက္ျပင္းခ်လိုက္မိသည္။ " ငါ တကယ္ မင္းကို မခ်စ္ရပါဘူးကြာ။ အဲဒီမိန္းမလိုမိန္းမရအေၾကာင္းေတြကို တစ္ခ်ိန္လုံး ေျပာမေနပါနဲ႔ေတာ့။ ငါ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ မင္း အတိတ္ကို စြန္႔လႊတ္လိုက္ႏိုင္မလား ??? "
ေပၚယြီမွာ ပ်ားရည္လို ခ်ိဳျမေနတဲ့ အဲဒီလိုမ်ိဳးစကားလုံးေတြကို ခဏခဏ ေျပာဆိုေနရတာေၾကာင့္ သူ႕ကိုယ္သူ playboy တစ္ေယာက္လိုေတာင္ ခံစားလာရသည္။
ေပၚယြီက စီးကရက္ကို လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ကိုင္ထားရာကေန အသက္ျပင္းျပင္း႐ွဴလိုက္ၿပီး စီးကရက္တိုကို ၾကမ္းျပင္ေပၚ ပစ္ခ်လိုက္သည္။သူက ႐ွဴးဖိနပ္ထိပ္ဖ်ားနဲ႔ စီးကရက္မီးပြားေလးေတြကို ဖိေခ်ရင္း ေနရခက္စြာနဲ႔ သူ႕ဆံပင္ေတြကို ထိကိုင္လိုက္သည္။ " ငါ အရင္ သြားႏွင့္မယ္။ ၿပီးေတာ့ေလ ခုလိုမ်ိဳးဟာေတြကို ေနာက္တစ္ေခါက္ ထပ္မေျပာနဲ႔ေတာ့။ မဟုတ္ရင္ ငါတို႔ေတြ သူငယ္ခ်င္းေတြေတာင္ မျဖစ္ႏိုင္ေလာက္ေတာ့ဘူး "
ေမာ့အန္းယြီက ထြက္ခြာသြားၿပီျဖစ္တဲ့ ေပၚယြီရဲ႕ပုံရိပ္ကို ေအးေအးေဆးေဆး တိတ္တဆိတ္ ၾကည့္႐ွဴေနသည္။ေလ၀င္ေလထြက္ေကာင္းတဲ့ စႀကၤန္လမ္းေပၚမွာ အခ်ိန္အၾကာႀကီး ရပ္ေနၿပီးေနာက္ သူ႕ေျခေထာက္ေတြကို အသက္မပါစြာ မကာ ထြက္သြားေလသည္။
အိတ္ကပ္ထဲက ဖုန္းဟာ အသံျမည္လာခဲ့သည္။
ေမာ့အန္းယြီက ဖုန္းကိုင္လိုက္ၿပီး သူ႕ရဲ႕ေအးစက္စက္အသံဟာ ဖုန္းတစ္ဖက္ဆီ ေရာက္႐ွိသြားသည္။ " ငါတို႔အစီအစဥ္အတိုင္းပဲ ဆက္သြားမယ္ "
သူ ေပၚယြီကို အခြင့္အေရးတစ္ခု ေပးခဲ့ၿပီးၿပီ။ဒါေပမယ့္ အဲဒီအခြင့္အေရးကို အျမတ္တႏိုးနဲ႔ ေသခ်ာတန္ဖိုးမထားတဲ့သူက ေပၚယြီပဲ။
အဲဒါေၾကာင့္ သူ႕ကို လာအျပစ္မတင္နဲ႔ေတာ့။
.
.
.
.
.
.
Update ေတြ ေနာက္က်ေနတာကို တကယ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ပါးစပ္ဆယ္ေပါက္႐ွိရင္ေတာင္ ေျပာစရာစကားမ႐ွိိပါဘူး။တကယ့္တကယ့္ကို က်န္းမာေရးမေကာင္းလို႔ပါ။
ဒါနဲ႔ ကိုယ္တစ္ခါ ေျပာဖူးတဲ့ မေကာင္းတဲ့ကိစၥႀကီးဆိုတာေလ။ အခု အဲ့အပိုင္းကို ေရာက္လာခါနီးပါၿပီ။ အဲဒီအတြက္ေတာ့ Brace yourselves ပါ ခ်င္းဂူးတို႔ေရ ......
ကဲ ... ကဲ ... ကဲ ... ေနမေကာင္းလို႔ အားမ႐ွိျဖစ္ေနတဲ့ ကိုယ့္ကို moti ေပးတဲ့အေနနဲ႔ vote သြားၾကပါဦး 😍😍😍