သံတိုင်တွေရဲ့လွတ်မြောက်ရာဆီကို ၇ နှစ်ကြာပြီးနောက် ခြေချနိုင်ခဲ့တယ် ။
အမှားတွေကို ပြန်လည်ပေးဆပ်ခဲ့ပြီးပြီဆိုတော့ ယခုကစပြီး တစ်ယောက်သော သူကိုလိပ်ပြာသန့်သန့် ပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရတော့မည် ။ ဘဝသစ်စတင်ဖို့ ပထမဆုံးခြေလှမ်းစတင်ရာ အကြောင်းပြချက်ဟာ သူ့ရဲ့သက်ရှိအသည်းညှာ ။
မိုးကောင်းကင်ဆီကဖြာကျတဲ့နေရောင်နုနုဟာ သူ့ကိုထောက်ခံနေသလို ခပ်နွေးနွေးထိတွေ့မိတ်ဆက်သည် ။ မျက်လုံးစုံမှိတ်ကာ ကောင်းကင်ထက်မျက်နှာမူကာ သူတစ်ချက်ပြုံးလိုက်၏ ။ထောင်ထဲ နှစ်ပေါင်းများစွာအကျဥ်းချခံထားရသော်လည်း သူဟာ မပြောင်းလဲစွာ ယခင်အတိုင်းခန့်ညှားနေဆဲပင်ဖြစ်သည် ။
ထို့နောက် သူ့နှုတ်ခမ်းပါးက ခပ်တိုးတိုးထုတ်အံလိုက်တဲ့စကားအချို့-
" ငါ ပြန်လာပြီ ယိုဟန် ''
စိတ်ကျေနပ်မှု ရာနှုန်းပြည့်ဆိုတာ သိသာစေတဲ့အသံအနေအထား ။ တစ်စုံတစ်ယောက်ကို သိမ်းပိုက်ဖို့ သေချာနေတဲ့ ယုံကြည်မှု ။
အသင့်ရပ်ထားတဲ့ ကားနက်ဘေးနား လူနှစ်ယောက်ဟာ အသင့်စောင့်ကြိုနေလေသည် ။ ထိုဆီသို့ သူတည်ငြိမ်စွာလျှောက်သွားတော့ အရိုအသေပေးလာကြ၏ ။ ထို့နောက် ကားတံခါးကိုအဆင်သင့်ဖွင့်ပေးသည် ။
" အကိုလေးယိုဟန်က ဒီ ၇ နှစ်လုံး ဝမ်အိမ်တော်မှာပဲ သူ့သားနဲ့အတူရှိပါတယ် သခင်လေး ၊ ဒါက သခင်လေးခိုင်းစေမှုအတိုင်း ကျွန်တော်တို့ အနီးကပ်စောင့်ကြည့်ခဲ့တဲ့ ပုံတွေပါ ''
တပည့်ဖြစ်သူ တရိုတသေ ကမ်းပေးတဲ့ ဓာတ်ပုံတွေကို လင်းချန်မင် တစ်ပုံချင်းကြည့်နေမိသည်။
မြတ်နိုးသူဟာ ပြုံးရယ်လို့နေကာပျော်နေသည်ထင်ပါရဲ့ ၊ ဝမ်လုကျိုးနဲ့အတူ စကားတွေဖောင်ဖွဲ့ပြောနေရသည်ကိုပင် သူ့မှာသဘောတကျရှိနေဟန် ။ ကြည့်နေသည့်လူကိုပင် လျှစ်ခနဲ ပြုံးရယ်မိစေသည့် ထိုအပြုံး ။ မျက်ဝန်းတွေမှေးမှိတ်သွားသည်အထိ ရယ်နေရတဲ့အကြောင်းအရင်းက ဘာများဖြစ်သည်လဲ ။
ဓာတ်ပုံတစ်ပုံကတောင် ဒီလောက်အသက်ဝင်လှပနေလျှင် ထိုအပြုံးတွေကို အပြင်လောက၌ အနီးကပ်တွေ့ခွင့်ရမည်ဆိုပါက ဘယ်လောက်တောင် ကံကောင်းလိုက်မည်လဲ ။
ဘေးနား အတူရှိခွင့်ရတဲ့ ဝမ်လုကျိုးကို မနာလိုဖြစ်မိတော့သည် ။
သို့သော်လည်း ကျေးဇူးတင်ပါသည် ။
ကောင်လေးကို ပျော်ရွှင်စေသည်ကပင် ကျေးဇူးအထူးတင်စရာကောင်းနေပြီဖြစ်သည်။
" အခု ယိုဟန်ဘယ်မှာရှိလဲ အတိအကျသိချင်တယ် ''
ကားလေးသည် တစ်ရွေ့ရွေ့ပင် ၇ နှစ်ကြာဝေးကွာနေသော F city ရှိ အိမ်တော်သို့ဦးတည်နေသည် ။ ယိုဟန်ကိုချက်ချင်းပြေးတွေ့လိုက်ချင်သော်ငှား သူထိုသို့မလုပ်နိုင်သေးပေ ။ သူ့ကိုယ်၌စွဲထင်နေသော ထောင်အငွေ့အသက်များ အညစ်အကြေးများကို သန်စင်ပြစ်ရဦးမည် ။ သို့မှသာ တစ်ယောက်သော သူအားပွေ့ဖက်ဖို့ရန် သူလိပ်ပြာသန့်လိမ့်မည် ။
မကြာခင်အချိန်အတွင်း ယိုဟန်နှင့် တွေ့ရတော့မည်ဆိုသည့်အသိက သူ့စိတ်ကို ဆယ်ကျော်သက်လူငယ်တစ်ယောက်လို တက်ကြွလန်းဆန်းနေစေသည် ။ ငယ်စဥ်ကတည်းက ယိုဟန် ကိုတစ်စိမ့်စိမ့်ကြည့်ရင်း ရှင်သန်ဖို့ရွေးချယ်ခဲ့သူမို့ သူ့အသက်ရှူသံတစ်ချက်တိုင်းဟာ ယိုဟန် ယိုဟန် မမြည်ရုံတမယ် ထိုကောင်လေးအပေါ် သူ့မြတ်နိုးခြင်းတွေက အတိုင်းအစမဲ့လွန်းသည် ။
အိမ်တော်ကိုခြေချတော့ သူ့အစေခံတွေဟာ သူ့ကိုဝမ်းမြောက်စွာကြိုဆိုကြသည် ။ အိမ်တော်မှာရှိတဲ့သူအားလုံးသည် စိတ်ဓာတ်စစ်ဆင်ပြီးသူများသာဖြစ်၍ သူ့မရှိသည့် ၇ နှစ်တာ၌သူ့လုပ်ငန်းများကို စိတ်ချစွာအပ်နှံထားရှိခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
သူ့ကိုယ်သူ ပြင်ဆင်ပြီးချိန်၌ လင်းချန်မင်၏ ပုံစံမှာ လုံးဝကိုနှစ်လိုဖွယ်ကောင်းသော ခန့်ညှားသည့် အမျိုးသားတစ်ယောက်အဖြစ်သို့ ချက်ချင်းပြောင်းလဲသွားခဲ့သည် ။
ထို့နောက် ထက်သန်နေသောစိတ်အစုံက ယိုဟန်ကိုသာ ပြေးတွေ့ချင်နေပုံရ၏ ။
" ယိုဟန် ရှိတဲ့နေရာကို သိပြီလား သွားမယ် အသင့်ပြင်ထားသော ''
" သခင်လေး..အကိုလေးက - ''
" ......... ''
စကားလုံးတွေ ရပ်တန့်သွားသော တပည့်ကြောင့်လင်းချန်မင် မျက်ခုံးတစ်ဖက်ပင့်ကာ စူးစမ်းစွာကြည့်လိုက်မိသည် ။
" ဆက်ပြော..''
အေးစက်မှုက ကြက်သီးထစရာပင် ၊ သခင်လေးအကြောင်း အလုံးစုံသိသော တပည့်ဖြစ်သူက မိမိစိတ်ကိုအရင်တည်ငြိမ်စေလိုက်၏ ။ ထို့နောက် စကားဆိုသည်။
" အကိုလေး က LA ကို ဝမ်လုကျိုးနဲ့ လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်ပါတ်ကလိုက်ပါသွားခဲ့ပါတယ် ၊ အတိအကျဆိုရင် ရက် ၂၀ လောက်ကြာမယ်လို့သိရပါတယ် ''
" ဘာ....မင်းတို့ ဘာလို့အခုမှပြောတာလဲကွ !! "
" တောင်းပန်ပါတယ် ''
" တောက်..!! ဝမ်လုကျိုးနဲ့က ဘာကိစ္စ ..ဟာကွာ ''
တည်ငြိမ်နေတဲ့ကန်ရေပြင်ထဲ ခဲလုံးတစ်လုံးပြစ်ထည့်လိုက်သလို စိတ်အခြေအနေကနောက်ကြည့်လာသည်။ ထောင်ကလွှတ်ပြီး ပထမဆုံးအကြိမ် သူ့ရင်ထဲတစ်ချက်စောင့်တက်သွားတဲ့မနာလိုမှုက ကြီးမားသည် ။ တစ်ခုခုကို စိတ်ပြေလက်ပျောက် ဒေါသပုံချဖို့ဟာ စိတ်ကူးမိတော့ ဓားစာခံကတပည့်ဖြစ်သူ ဖြစ်သွားလေတော့သည် ။
" စောက်သုံးမကျဘူး ငါကစောင့်ကြည့်ထားဖို့ပြောခဲ့တယ်လေ ..''
နီးစပ်ရာ အလှပန်းအိုးတစ်လုံးကိုဆွဲယူ လွှဲရမ်းပြီးအပြစ်ပေးဖို့ ဟန်ပြင်ပြီးမှ သူ့ရဲ့ကြမ်းတမ်းမှုတွေကို သဘောမကျတတ်သည့်လူတစ်ယောက်ကိုမြင်မိသွားသည်..ရုတ်တရက် တည်ငြိမ်သွားတဲ့စိတ်အခြေအနေ ၊ ဘာကိုမှန်းမသိ တစ်ခုခုကိုလွမ်းတဲ့စိတ်နဲ့ ငြိမ်သက်သွားမိပြန်သည် ။
တပည့်ဖြစ်သူကတော့ ကျရောက်လာသည်ရက်စက်မှုတွေကို ခါးစီးခံရန်အသင့်အနေအထားဖြင့်ပင် ။
" LA ကိုလိုက်သွားဖို့ အခုချက်ချင်းပြင် ''
အေးစက်လွန်းတဲ့ အမိန့်စကားအဆုံး အားလုံးဟာ နာခံရန်အသင့်ရှိနေကြသည်။
__________
တစ်နာရီခွဲ ပြီဖြစ်သည်။
LA ၌ရှိ ကြယ်ငါးပွင့်အဆင့်မြင့်ဟိုတယ်၌ ပြုလုပ်နေသော နေ့လည်စာစားပွဲပြီးဆုံးလုနီးပါးဖြစ်သည် ။ နိုင်ငံခြားရောက် လုပ်ငန်းရှင်အများစုသည် ဝမ်လုကျိုးကို မြေးဦးလေးရရှိခြင်းအတွက် များစွာ ဝမ်းမြောက်ဂုဏ်ယူစကားဆိုနေကြသည်။
ဘေးနားရှိ ယိုဟန်မှာလည်း ဝမ်လုကျိုး၏ ခမည်းခမက် အဖြစ် ခုလိုအရေးတကြီးလုပ်ငန်းရှင်များအား တရင်းတနှီးပြောဆိုခွင့်ရှိသည်မှာ ဝမ်သားအဖ၏ အလေးပေးဆက်ဆံမှုကြောင့်ပင် ။ အမြဲတမ်းအပြုံးချိုစွာ ဖော်ရွေတတ်သော သူ့ကိုလည်း လူအတော်များများဟာ နှစ်လိုဖွယ်ရှိနေတတ်သည် ။
LA ကိုရောက်ရှိသည်မှာ တစ်လနီးနီးပင်ပြည်တော့မည်။ မြေးလေး ဝမ်ရိကျန့်ကိုစတင်မွေးဖွားခါနီးအချိန်ကပင်ဖြစ်သည်။ ဘဝ၌အပူအပင်ကင်းမဲ့စွာ နေထိုင်ခွင့်ရခဲ့သည် ။ လိုအပ်ချက်မရှိအောင် သားရှောင်းကျန့်၏ဖြည့်ဆည်းမှုတွေနဲ့အတူ အကိုလုကျိုတို့သားအဖ၏ အလေးပေးဆက်ဆံမှုတို့၌ ယိုဟန်ဘဝ အစစအရာရာအဆင်ပြေချောမွှေ့ခဲ့ပါသည် ။ ယခုဆိုလျှင် သူတို့ဘဝထဲ အဖိုးတန်ကလေးလေးတစ်ယောက်ကိုပါ ထည့်တွက်ရတော့မည်။ သို့သော် ရင်တွင်းတစ်နေရာကတော့ လစ်ဟာနေဆဲဖြစ်သည် ။ တစ်နှစ်ပြီးတစ်နှစ် ကုန်ဆုံးသွားချိန်၌ တစ်ယောက်သောသူ လွှတ်မြောက်လာတော့မလားဟူသည်မျှော်လင့်ချက်ဟာတော့ရှင်သန်နေဆဲပင် ။
နေ့လည်စာ စားပွဲပြီးဆုံးချိန် ယိုဟန်နှင့်ဝမ်လုကျိုး LA ရှိ သားဖွားဆေးရုံသို့ဦးတည်ခဲ့၏ ။ ရိပေါ်နှင့် ရှောင်းကျန့်ဟာတော့ နှစ်ခြိုက်စွာ အိပ်ပျော်နေသော ဖြူလုံးလုံးကလေးလေးကိုကြည့်ရင်း ပီတိဖြာစွာပျော်ရွှင်နေကြသည် ။ နှစ်ယောက်လုံးမျက်ဝန်း၌ အတိုင်းအစမဲ့ပျော်ရွှင်မှုကြောင့် ကြည်လဲ့လဲ့မျက်ရည်စများရစ်ဝဲနေလေ၏ ။
" သားက မင်းငယ်ငယ်ကအတိုင်းပဲနော်ဝမ်လေး ပါးဖောင်းဖောင်းလေး ပြီးတော့ တော်တော်လေး ဂျစ်မဲ့ပုံ ''
" ကောလိုပဲ သားလေးပြုံးရင်ချစ်စရာအရမ်းကောင်းတယ် ''
" ကောလေ အရမ်းပျော်တာပဲသိလား ကောတို့က ပုံမှန်မဟုတ်တဲ့ဆက်နွယ်ခြင်းမလို့ ဒီလိုမိသားစုဘဝကိုစိတ်ကူးတောင်မယဥ်ရဲခဲ့ဘူး ''
အိပ်နေသော သားကိုကြည့်ရင်း ရှောင်းကျန့်ကပီတိဖြစ်စွာစကားဆိုသည် ။ ကျဆင်းလာသောမျက်ရည်တွေဟာ အတိုင်းအစမဲ့ပျော်ရွှင်မှုကြောင့်သာ..။
" ကော..မငိုရဘူးလေ ''
သားကိုငေးမောနေသော ကောကိုရိပေါ်က သူနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်စေကာ မျက်ရည်စက်တွေကို ညှင်သာစွာသုတ်ဖယ်ပေးသည်။ ကောရဲ့မျက်ရည်စက်တွေက ပျော်ရွှင်လို့ကျသည်ဖြစ်သည် ရိပေါ်အမှန်မမြင်တွေ့လိုပေ ။ အမြဲတမ်းအပြုံးတွေနဲ့သာ ယဥ်ပါးနေတဲ့ကောက မျက်ရည်စက်တွေနဲ့လည်း မလိုက်ဖက်ပါချေ ။
တဖြည်းဖြည်း လှိုက်ဖိုမှုကြောင့် ကောကငိုချချင်စိတ်ကိုထိန်းထားဟန်တူသည် ။ ချစ်စရာကောင်းတဲ့ မျက်နှာလေးက ငိုမဲ့မဲ့လေးဖြစ်လာ၏ ။
မေးဖျားလေးတွေ တုန်ယင်နေကာ မျက်ခန်းစပ်လေးများက နီးမြန်းလာတော့သည် ။ ထိုပုံစံလေးဟာ ချစ်စရာကောင်းလွန်းစွာ ရိပေါ့်ရင်ကို အသဲတစ်ယားယားဖြစ်လာစေတော့၏ ။
" ကော ရယ် ကလေးကျနေတာပဲ ''
ကောပါးနှစ်ဖက်ကို ရိပေါ်ကသူ့လက်ဖဝါးတွေနဲ့အုပ်ကိုင်လိုက်ကာ ပြုံးလိုက်မိသည်။ သူ့ရင်ထဲ မြတ်နိုးမှုတွေ တိုးပွားလာကာ ရင်နဲ့မဆ့မှာပဲစိုးရိမ်နေရ၏ ။ ကောမျက်နှာကိုမော့လိုက်ကာ တုန်ယင်နေသော မြေးဖျားလေးကို တစ်ချက်နမ်းလိုက်၏ ။ ထို့နောက် မျက်ရည်တွေကျဆင်းလာသော မျက်ဝန်းနှစ်ဖက်ကို တစ်လှည့်ဆီနမ်းလိုက်သည် ။
" ဝမ်လေး မင်းကလေ အခွင့်အရေးကိုရသလောက်ယူနေတော့တာပဲ..''
" ဟား ဟား ဒါဆိုကောက ချစ်ဖို့ကောင်းအောင်မနေပြနဲ့ပေါ့ ...''
" အရူးလေး ငါငိုနေတာလေ ငိုနေတာကွ ''
" ငိုနေတာကကိုချစ်ဖို့ကောင်းနေတာ့လည်း..လာပါဦး ဒီဆူနေတဲ့နှုတ်ခမ်းလေးကိုမနမ်းရသေးဘူး..အွန်း...''
နှုတ်ခမ်းတော်လိုက်ကာ ကောမျက်နှာနားတစ်ဖြည်းဖြည်းတိုးကပ်သွားရင်း ထိကပ်ရန်ပြင်လိုက်သည်။
" အဟမ်း....အဟွတ်...အဟင်း ''
ရုတ်တရက်ပင် ကြည်နူးစရာဇာတ်ဝင်ခန်းလေးကို ချောင်းအမျိုးမျိုးဆိုးသံက ဝင်ရောက်နှောက်ရှက်လိုက်၏ ။ ဝင်ပေါက်ကိုကြည့်လိုက်တော့ ပါပါးနဲ့အတူ ဦးလေးယိုဟန်ဟာ ရဲပလောင်းခတ်နေတဲ့မျက်နှာတွေနဲ့အတူ ရှိနေကြသည် ။
ရိပေါ် မကျေနပ်စွာ နှုတ်ခမ်းအော်တို ဆူသွားမိ၏။
" ပါးပါးတို့ကတော့ တကယ့်အချိန်ကောင်းဆိုရောက်ရောက်လာပြီနော် ဟွန်း ..''
" ဟေ့ကောင် မင်းတို့ကသာ အချိန်ပြည့် -. .ဟွန်း ငါနော် မပြောကိုမပြောချင်ဘူး ''
သူ့အားပွဲဖျက်သူလို ပြောဆိုနေသောသားအား ပြန်လည်တုန့်ပြန်စကားဆိုကာနီးမှ ဘေးနားရှိ အရှက်သည်းစွာရှိနေသော ယိုဟန်ကြောင့် လုကျိုးစကားမဆက်နိုင်တော့ပေ ။
ယိုဟန်ကတော့ ဒီသားဖနှစ်ယောက်ရဲ့ပွင့်လင်းမှုတွေနဲ့နေသားမကျသေးစွာ ခေါင်းခါရင်း ရှောင်းကျန့်ဆီသို့လျှောက်သွား၏ ။
" မင်းတို့လည်း အချိန်နဲ့အခါနဲ့ ကြည့်လုပ်ကြပေါ့နော့် ''
သားဖြစ်သူကို မေးငေါ့ကာ တစ်ချက်ဖဲ့လိုက်သည်။
" သားက ပါပါးလို FA မဟုတ်ဘူးနော် ဘယ်အချိန် ဘယ်နေရာရောက်ရောက် အဲဗားကိုလုပ်လို့ရတယ် ဟွန်း ''
" ဒီ ခွေး- ''
ဆဲဆိုခါနီးမှ လုကျိုးပါးစပ်အမြန်ပိတ်လိုက်ရသည်။
မိမိခွေးဖြစ်သွားနိုင်သည့်စကားဖြစ်တာမို့ ဆက်ပြောရန်မသင့်တော့ပါ ။ သားဖြစ်သူရဲ့ မှိုချိုးမျှစ်ချိုးသလို အပြောမခံရဖို့ရန် လုကျိုးလည်း အိမ်ထောင်ဖက်အမြန်ရှာမှပါ ။
ရှောင်းကျန့်တို့သားအဖကတော့ ရိပေါ်တို့သားအဖကိုကြည့်ရင်းသာ ပြုံးရယ်နေကြသည် ။
ထို့နောက် လေးယောက်သားဟာ အိပ်မောကျနေသော ဝမ်ရိကျန့်ပေါက်စလေးဘေးနား ဝိုင်းကြရင်း သဘောတကျရှိနေကြ၏ ။
အိမ်ရဲ့ ဆည်းလည်းလေးထပ်တိုးလာပြန်ပါရောလား..။
မကြာခင်၌ ဝမ်လုကျိုးထံသို့ message တစ်စောင်ဝင်လာခဲ့သည် ။
ထို message အားတစ်ချက်ကြည့်ရင်း လုကျိုးမှာ ကြောင်အစွယရပ်နေမိ၏ ။ ထို့နောက် ယိုဟန်အား လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ ယိုဟန်ကတော့ ဘာမှမသိသလို သူ့မြေး၏ လက်သေးသေးကိုဖွဖွတို့ထိကြည့်ရင်း ပြုံးရယ်နေလေ၏ ။
" သူတောင် ပြန်လွှတ်လာပြီပေါ့ ''
ခပ်တိုးတိုးပြောမိသော စကားက သူကိုယ်တိုင်သာ ကြားရသည် ။ ရုတ်တရက် ယိုဟန်က သူ့ဘက်သို့ဆက်ခနဲပင်လှည့်ကြည့်လာ၏ ။ သူနဲ့ခဏတာ အကြည့်ချင်းဆုံမိသွားသည် ။ သူပြောတဲ့စကားများကြားသွားသလားလို့ လုကျိုးတွေးမိသွား၏ ။ သို့သော် ယိုဟန်က ပြုံးရယ်ပြလာသည် ။ အနည်းငယ်တောင် အသက်ကြီးသွားပုံမရတဲ့ မျက်နှာလေးက နုဖက်နေဆဲပင် ။ ရယ်လိုက်တိုင်းမှေးသွားတဲ့ မျက်ဝန်းနားက ကြက်ခြေခတ်အရစ်လေးကလည်း တစ်မူထူးခြားစွာ လှနေပြန်၏ ။
ဝမ်လုကျိုး သတိလက်လွှတ်ငေးမောမိရာမှ သတိဝင်လာကာ ပြန်လည် ပြုံးပြလိုက်၏ ။ ယိုဟန်ကတော့ ဘာမှမသိသလို မြေးဖြစ်သူဖက်ကိုသာ ပြန်လည် လှည့်သွားလေတော့သည် ။
ဝမ်လုကျိုးမှာသာ သက်ပြင်းအကြိမ်ကြိမ်ချနေမိတော့၏ ။
ရှေ့ဆက်ပြီး မင်းဘဝ ပျော်ရွှင်ရဖို့သာ ရှိပါတော့တယ် ယိုဟန်..။
______________
နောက်တစ်ပိုင်းမှပေးတွေ့ပေးမယ်နော် ။
စိတ်မပူပါနဲ့ Extra တွေအများကြီး ရေးပေးမှာပါ ။
လင်းချန်မင်နဲ့ ယိုဟန်ကို တကယ်ပဲ He လုပ်ပေးရမလားဆိုတဲ့ မေးခွန်းက စာရေးသူကိုယ်တိုင်လဲ အတွေးများစေခဲ့ပါတယ် ။
ချန်မင်က ဒီဇာတ်လမ်းထဲမှာ ယိုဟန်တို့မိသားစု ပြိုကွဲရခြင်းရဲ့အကြောင်းအရင်းဖြစ်လို့ ခွင့်လွှတ်ပေးသင့် မသင့်ဆိုတာ မဆုံးဖြတ်တတ်တော့ဘူး ။
စာဖတ်သူတစ်ချို့ကပြောတယ်။
ယိုဟန်နေရာမှာဆိုရင် သူကတော့လုံးဝခွင့်လွှတ်ပေးမှာ မဟုတ်ဘူးတဲ့ ။ မိန်းမဖြစ်သူကိုပါ သေစေခဲ့တဲ့အပြင် သားနဲ့လည်း အကြာကြီးဝေးကွာစေခဲ့လို့ ယိုဟန်သာ တကယ်ခွငိ့လွှတ်လိုက်ရင် ဒီ fic ကိုဆက်ဖတ်မှာမဟုတ်တော့ပါဘူးတဲ့ရှင် ။
တကယ်ဝမ်းနည်းစရာပါပဲ ။
ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ မသိတော့ဘူး ။
စာရေးသူကပဲ လိုအပ်ချက်တွေများနေတာလား ။ သူပြောသလို လင်းချန်မင်က တကယ်ကြီး ခွင့်မလွှတ်ပေးသင့်ဘူးလား ?
Zawgyi
သံတိုင္ေတြရဲ႕လြတ္ေျမာက္ရာဆီကို ၇ ႏွစ္ၾကာၿပီးေနာက္ ေျခခ်နိဳင္ခဲ့တယ္ ။
အမွားေတြကို ျပန္လည္ေပးဆပ္ခဲ့ၿပီးၿပီဆိုေတာ့ ယခုကစၿပီး တစ္ေယာက္ေသာ သူကိုလိပ္ျပာသန့္သန့္ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရေတာ့မည္ ။ ဘဝသစ္စတင္ဖို႔ ပထမဆုံးေျခလွမ္းစတင္ရာ အေၾကာင္းျပခ်က္ဟာ သူ႕ရဲ႕သက္ရွိအသည္းညွာ ။
မိုးေကာင္းကင္ဆီကျဖာက်တဲ့ေနေရာင္ႏုႏုဟာ သူ႕ကိုေထာက္ခံေနသလို ခပ္ႏြေးႏြေးထိေတြ႕မိတ္ဆက္သည္ ။ မ်က္လုံးစုံမွိတ္ကာ ေကာင္းကင္ထက္မ်က္ႏွာမူကာ သူတစ္ခ်က္ၿပဳံးလိုက္၏ ။ေထာင္ထဲ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအက်ဥ္းခ်ခံထားရေသာ္လည္း သူဟာ မေျပာင္းလဲစြာ ယခင္အတိုင္းခန့္ညွားေနဆဲပင္ျဖစ္သည္ ။
ထို႔ေနာက္ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းပါးက ခပ္တိုးတိုးထုတ္အံလိုက္တဲ့စကားအခ်ိဳ႕-
" ငါ ျပန္လာၿပီ ယိုဟန္ ''
စိတ္ေက်နပ္မႈ ရာႏႈန္းျပည့္ဆိုတာ သိသာေစတဲ့အသံအေနအထား ။ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကို သိမ္းပိုက္ဖို႔ ေသခ်ာေနတဲ့ ယုံၾကည္မႈ ။
အသင့္ရပ္ထားတဲ့ ကားနက္ေဘးနား လူႏွစ္ေယာက္ဟာ အသင့္ေစာင့္ႀကိဳေနေလသည္ ။ ထိုဆီသို႔ သူတည္ၿငိမ္စြာေလွ်ာက္သြားေတာ့ အရိုအေသေပးလာၾက၏ ။ ထို႔ေနာက္ ကားတံခါးကိုအဆင္သင့္ဖြင့္ေပးသည္ ။
" အကိုေလးယိုဟန္က ဒီ ၇ ႏွစ္လုံး ဝမ္အိမ္ေတာ္မွာပဲ သူ႕သားနဲ႕အတူရွိပါတယ္ သခင္ေလး ၊ ဒါက သခင္ေလးခိုင္းေစမႈအတိုင္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ အနီးကပ္ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့တဲ့ ပုံေတြပါ ''
တပည့္ျဖစ္သူ တရိုတေသ ကမ္းေပးတဲ့ ဓာတ္ပုံေတြကို လင္းခ်န္မင္ တစ္ပုံခ်င္းၾကည့္ေနမိသည္။
ျမတ္နိုးသူဟာ ၿပဳံးရယ္လို႔ေနကာေပ်ာ္ေနသည္ထင္ပါရဲ႕ ၊ ဝမ္လုက်ိဳးနဲ႕အတူ စကားေတြေဖာင္ဖြဲ႕ေျပာေနရသည္ကိုပင္ သူ႕မွာသေဘာတက်ရွိေနဟန္ ။ ၾကည့္ေနသည့္လူကိုပင္ လွ်စ္ခနဲ ၿပဳံးရယ္မိေစသည့္ ထိုအၿပဳံး ။ မ်က္ဝန္းေတြေမွးမွိတ္သြားသည္အထိ ရယ္ေနရတဲ့အေၾကာင္းအရင္းက ဘာမ်ားျဖစ္သည္လဲ ။
ဓာတ္ပုံတစ္ပုံကေတာင္ ဒီေလာက္အသက္ဝင္လွပေနလွ်င္ ထိုအၿပဳံးေတြကို အျပင္ေလာက၌ အနီးကပ္ေတြ႕ခြင့္ရမည္ဆိုပါက ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ကံေကာင္းလိုက္မည္လဲ ။
ေဘးနား အတူရွိခြင့္ရတဲ့ ဝမ္လုက်ိဳးကို မနာလိုျဖစ္မိေတာ့သည္ ။
သို႔ေသာ္လည္း ေက်းဇူးတင္ပါသည္ ။
ေကာင္ေလးကို ေပ်ာ္႐ႊင္ေစသည္ကပင္ ေက်းဇူးအထူးတင္စရာေကာင္းေနၿပီျဖစ္သည္။
" အခု ယိုဟန္ဘယ္မွာရွိလဲ အတိအက်သိခ်င္တယ္ ''
ကားေလးသည္ တစ္ေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ပင္ ၇ ႏွစ္ၾကာေဝးကြာေနေသာ F city ရွိ အိမ္ေတာ္သို႔ဦးတည္ေနသည္ ။ ယိုဟန္ကိုခ်က္ခ်င္းေျပးေတြ႕လိုက္ခ်င္ေသာ္ငွား သူထိုသို႔မလုပ္နိုင္ေသးေပ ။ သူ႕ကိုယ္၌စြဲထင္ေနေသာ ေထာင္အေငြ႕အသက္မ်ား အညစ္အေၾကးမ်ားကို သန္စင္ျပစ္ရဦးမည္ ။ သို႔မွသာ တစ္ေယာက္ေသာ သူအားေပြ႕ဖက္ဖို႔ရန္ သူလိပ္ျပာသန့္လိမ့္မည္ ။
မၾကာခင္အခ်ိန္အတြင္း ယိုဟန္ႏွင့္ ေတြ႕ရေတာ့မည္ဆိုသည့္အသိက သူ႕စိတ္ကို ဆယ္ေက်ာ္သက္လူငယ္တစ္ေယာက္လို တက္ႂကြလန္းဆန္းေနေစသည္ ။ ငယ္စဥ္ကတည္းက ယိုဟန္ ကိုတစ္စိမ့္စိမ့္ၾကည့္ရင္း ရွင္သန္ဖို႔ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့သူမို႔ သူ႕အသက္ရႉသံတစ္ခ်က္တိုင္းဟာ ယိုဟန္ ယိုဟန္ မျမည္႐ုံတမယ္ ထိုေကာင္ေလးအေပၚ သူ႕ျမတ္နိုးျခင္းေတြက အတိုင္းအစမဲ့လြန္းသည္ ။
အိမ္ေတာ္ကိုေျခခ်ေတာ့ သူ႕အေစခံေတြဟာ သူ႕ကိုဝမ္းေျမာက္စြာႀကိဳဆိုၾကသည္ ။ အိမ္ေတာ္မွာရွိတဲ့သူအားလုံးသည္ စိတ္ဓာတ္စစ္ဆင္ၿပီးသူမ်ားသာျဖစ္၍ သူ႕မရွိသည့္ ၇ ႏွစ္တာ၌သူ႕လုပ္ငန္းမ်ားကို စိတ္ခ်စြာအပ္ႏွံထားရွိခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
သူ႕ကိုယ္သူ ျပင္ဆင္ၿပီးခ်ိန္၌ လင္းခ်န္မင္၏ ပုံစံမွာ လုံးဝကိုႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းေသာ ခန့္ညွားသည့္ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္အျဖစ္သို႔ ခ်က္ခ်င္းေျပာင္းလဲသြားခဲ့သည္ ။
ထို႔ေနာက္ ထက္သန္ေနေသာစိတ္အစုံက ယိုဟန္ကိုသာ ေျပးေတြ႕ခ်င္ေနပုံရ၏ ။
" ယိုဟန္ ရွိတဲ့ေနရာကို သိၿပီလား သြားမယ္ အသင့္ျပင္ထားေသာ ''
" သခင္ေလး..အကိုေလးက - ''
" ......... ''
စကားလုံးေတြ ရပ္တန့္သြားေသာ တပည့္ေၾကာင့္လင္းခ်န္မင္ မ်က္ခုံးတစ္ဖက္ပင့္ကာ စူးစမ္းစြာၾကည့္လိုက္မိသည္ ။
" ဆက္ေျပာ..''
ေအးစက္မႈက ၾကက္သီးထစရာပင္ ၊ သခင္ေလးအေၾကာင္း အလုံးစုံသိေသာ တပည့္ျဖစ္သူက မိမိစိတ္ကိုအရင္တည္ၿငိမ္ေစလိုက္၏ ။ ထို႔ေနာက္ စကားဆိုသည္။
" အကိုေလး က LA ကို ဝမ္လုက်ိဳးနဲ႕ လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ပါတ္ကလိုက္ပါသြားခဲ့ပါတယ္ ၊ အတိအက်ဆိဳရင္ ရက္ ၂၀ ေလာက္ၾကာမယ္လို႔သိရပါတယ္ ''
" ဘာ....မင္းတို႔ ဘာလို႔အခုမွေျပာတာလဲကြ !! "
" ေတာင္းပန္ပါတယ္ ''
" ေတာက္..!! ဝမ္လုက်ိဳးနဲ႕က ဘာကိစၥ ..ဟာကြာ ''
တည္ၿငိမ္ေနတဲ့ကန္ေရျပင္ထဲ ခဲလုံးတစ္လုံးျပစ္ထည့္လိုက္သလို စိတ္အေျခအေနကေနာက္ၾကည့္လာသည္။ ေထာင္ကလႊတ္ၿပီး ပထမဆုံးအႀကိမ္ သူ႕ရင္ထဲတစ္ခ်က္ေစာင့္တက္သြားတဲ့မနာလိုမႈက ႀကီးမားသည္ ။ တစ္ခုခုကို စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ ေဒါသပုံခ်ဖိဳ႕ဟာ စိတ္ကူးမိေတာ့ ဓားစာခံကတပည့္ျဖစ္သူ ျဖစ္သြားေလေတာ့သည္ ။
" ေစာက္သုံးမက်ဘဴး ငါကေစာင့္ၾကည့္ထားဖို႔ေျပာခဲ့တယ္ေလ ..''
နီးစပ္ရာ အလွပန္းအိုးတစ္လုံးကိုဆြဲယူ လႊဲရမ္းၿပီးအျပစ္ေပးဖို႔ ဟန္ျပင္ၿပီးမွ သူ႕ရဲ႕ၾကမ္းတမ္းမႈေတြကို သေဘာမက်တတ္သည့္လူတစ္ေယာက္ကိုျမင္မိသြားသည္..႐ုတ္တရက္ တည္ၿငိမ္သြားတဲ့စိတ္အေျခအေန ၊ ဘာကိုမွန္းမသိ တစ္ခုခုကိုလြမ္းတဲ့စိတ္နဲ႕ ၿငိမ္သက္သြားမိျပန္သည္ ။
တပည့္ျဖစ္သူကေတာ့ က်ေရာက္လာသည္ရက္စက္မႈေတြကို ခါးစီးခံရန္အသင့္အေနအထားျဖင့္ပင္ ။
" LA ကိုလိုက္သြားဖို႔ အခုခ်က္ခ်င္းျပင္ ''
ေအးစက္လြန္းတဲ့ အမိန့္စကားအဆုံး အားလုံးဟာ နာခံရန္အသင့္ရွိေနၾကသည္။
__________
တစ္နာရီခြဲ ၿပီျဖစ္သည္။
LA ၌ရွိ ၾကယ္ငါးပြင့္အဆင့္ျမင့္ဟိုတယ္၌ ျပဳလုပ္ေနေသာ ေန႕လည္စာစားပြဲၿပီးဆုံးလုနီးပါးျဖစ္သည္ ။ နိုင္ငံျခားေရာက္ လုပ္ငန္းရွင္အမ်ားစုသည္ ဝမ္လုက်ိဳးကို ေျမးဦးေလးရရွိျခင္းအတြက္ မ်ားစြာ ဝမ္းေျမာက္ဂုဏ္ယူစကားဆိုေနၾကသည္။
ေဘးနားရွိ ယိုဟန္မွာလည္း ဝမ္လုက်ိဳး၏ ခမည္းခမက္ အျဖစ္ ခုလိုအေရးတႀကီးလုပ္ငန္းရွင္မ်ားအား တရင္းတႏွီးေျပာဆိုခြင့္ရွိသည္မွာ ဝမ္သားအဖ၏ အေလးေပးဆက္ဆံမႈေၾကာင့္ပင္ ။ အၿမဲတမ္းအၿပဳံးခ်ိဳစြာ ေဖာ္ေ႐ြတတ္ေသာ သူ႕ကိုလည္း လူအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ႏွစ္လိုဖြယ္ရွိေနတတ္သည္ ။
LA ကိုေရာက္ရွိသည္မွာ တစ္လနီးနီးပင္ျပည္ေတာ့မည္။ ေျမးေလး ဝမ္ရိက်န့္ကိုစတင္ေမြးဖြားခါနီးအခ်ိန္ကပင္ျဖစ္သည္။ ဘဝ၌အပူအပင္ကင္းမဲ့စြာ ေနထိုင္ခြင့္ရခဲ့သည္ ။ လိုအပ္ခ်က္မရွိေအာင္ သားေရွာင္းက်န့္၏ျဖည့္ဆည္းမႈေတြနဲ႕အတူ အကိုလုက်ိဳတို႔သားအဖ၏ အေလးေပးဆက္ဆံမႈတို႔၌ ယိုဟန္ဘဝ အစစအရာရာအဆင္ေျပေခ်ာေမႊ႕ခဲ့ပါသည္ ။ ယခုဆိုလွ်င္ သူတို႔ဘဝထဲ အဖိုးတန္ကေလးေလးတစ္ေယာက္ကိုပါ ထည့္တြက္ရေတာ့မည္။ သို႔ေသာ္ ရင္တြင္းတစ္ေနရာကေတာ့ လစ္ဟာေနဆဲျဖစ္သည္ ။ တစ္ႏွစ္ၿပီးတစ္ႏွစ္ ကုန္ဆုံးသြားခ်ိန္၌ တစ္ေယာက္ေသာသူ လႊတ္ေျမာက္လာေတာ့မလားဟူသည္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဟာေတာ့ရွင္သန္ေနဆဲပင္ ။
ေန႕လည္စာ စားပြဲၿပီးဆုံးခ်ိန္ ယိုဟန္ႏွင့္ဝမ္လုက်ိဳး LA ရွိ သားဖြားေဆး႐ုံသို႔ဦးတည္ခဲ့၏ ။ ရိေပၚႏွင့္ ေရွာင္းက်န့္ဟာေတာ့ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ျဖဴလုံးလုံးကေလးေလးကိုၾကည့္ရင္း ပီတိျဖာစြာေပ်ာ္႐ႊင္ေနၾကသည္ ။ ႏွစ္ေယာက္လုံးမ်က္ဝန္း၌ အတိုင္းအစမဲ့ေပ်ာ္႐ႊင္မႈေၾကာင့္ ၾကည္လဲ့လဲ့မ်က္ရည္စမ်ားရစ္ဝဲေနေလ၏ ။
" သားက မင္းငယ္ငယ္ကအတိုင္းပဲေနာ္ဝမ္ေလး ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလး ၿပီးေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ဂ်စ္မဲ့ပုံ ''
" ေကာလိုပဲ သားေလးၿပဳံးရင္ခ်စ္စရာအရမ္းေကာင္းတယ္ ''
" ေကာေလ အရမ္းေပ်ာ္တာပဲသိလား ေကာတို႔က ပုံမွန္မဟုတ္တဲ့ဆက္ႏြယ္ျခင္းမလို႔ ဒီလိုမိသားစုဘဝကိုစိတ္ကူးေတာင္မယဥ္ရဲခဲ့ဘူး ''
အိပ္ေနေသာ သားကိုၾကည့္ရင္း ေရွာင္းက်န့္ကပီတိျဖစ္စြာစကားဆိုသည္ ။ က်ဆင္းလာေသာမ်က္ရည္ေတြဟာ အတိုင္းအစမဲ့ေပ်ာ္႐ႊင္မႈေၾကာင့္သာ..။
" ေကာ..မငိုရဘူးေလ ''
သားကိုေငးေမာေနေသာ ေကာကိုရိေပၚက သူနဲ႕မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေစကာ မ်က္ရည္စက္ေတြကို ညွင္သာစြာသုတ္ဖယ္ေပးသည္။ ေကာရဲ႕မ်က္ရည္စက္ေတြက ေပ်ာ္႐ႊင္လို႔က်သည္ျဖစ္သည္ ရိေပၚအမွန္မျမင္ေတြ႕လိုေပ ။ အၿမဲတမ္းအၿပဳံးေတြနဲ႕သာ ယဥ္ပါးေနတဲ့ေကာက မ်က္ရည္စက္ေတြနဲ႕လည္း မလိုက္ဖက္ပါေခ် ။
တျဖည္းျဖည္း လွိုက္ဖိုမႈေၾကာင့္ ေကာကငိုခ်ခ်င္စိတ္ကိုထိန္းထားဟန္တူသည္ ။ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ မ်က္ႏွာေလးက ငိုမဲ့မဲ့ေလးျဖစ္လာ၏ ။
ေမးဖ်ားေလးေတြ တုန္ယင္ေနကာ မ်က္ခန္းစပ္ေလးမ်ားက နီးျမန္းလာေတာ့သည္ ။ ထိုပုံစံေလးဟာ ခ်စ္စရာေကာင္းလြန္းစြာ ရိေပၚ့ရင္ကို အသဲတစ္ယားယားျဖစ္လာေစေတာ့၏ ။
" ေကာ ရယ္ ကေလးက်ေနတာပဲ ''
ေကာပါးႏွစ္ဖက္ကို ရိေပၚကသူ႕လက္ဖဝါးေတြနဲ႕အုပ္ကိုင္လိုက္ကာ ၿပဳံးလိုက္မိသည္။ သူ႕ရင္ထဲ ျမတ္နိုးမႈေတြ တိုးပြားလာကာ ရင္နဲ႕မဆ့မွာပဲစိုးရိမ္ေနရ၏ ။ ေကာမ်က္ႏွာကိုေမာ့လိုက္ကာ တုန္ယင္ေနေသာ ေျမးဖ်ားေလးကို တစ္ခ်က္နမ္းလိုက္၏ ။ ထို႔ေနာက္ မ်က္ရည္ေတြက်ဆင္းလာေသာ မ်က္ဝန္းႏွစ္ဖက္ကို တစ္လွည့္ဆီနမ္းလိုက္သည္ ။
" ဝမ္ေလး မင္းကေလ အခြင့္အေရးကိုရသေလာက္ယူေနေတာ့တာပဲ..''
" ဟား ဟား ဒါဆိုေကာက ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေအာင္မေနျပနဲ႕ေပါ့ ...''
" အ႐ူးေလး ငါငိုေနတာေလ ငိုေနတာကြ ''
" ငိုေနတာကကိုခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနတာ့လည္း..လာပါဦး ဒီဆူေနတဲ့ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုမနမ္းရေသးဘူး..အြန္း...''
ႏႈတ္ခမ္းေတာ္လိုက္ကာ ေကာမ်က္ႏွာနားတစ္ျဖည္းျဖည္းတိုးကပ္သြားရင္း ထိကပ္ရန္ျပင္လိုက္သည္။
" အဟမ္း....အဟြတ္...အဟင္း ''
႐ုတ္တရက္ပင္ ၾကည္ႏူးစရာဇာတ္ဝင္ခန္းေလးကို ေခ်ာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးဆိုးသံက ဝင္ေရာက္ႏွောက္ရွက္လိုက္၏ ။ ဝင္ေပါက္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပါပါးနဲ႕အတူ ဦးေလးယိုဟန္ဟာ ရဲပေလာင္းခတ္ေနတဲ့မ်က္ႏွာေတြနဲ႕အတူ ရွိေနၾကသည္ ။
ရိေပၚ မေက်နပ္စြာ ႏႈတ္ခမ္းေအာ္တို ဆူသြားမိ၏။
" ပါးပါးတို႔ကေတာ့ တကယ့္အခ်ိန္ေကာင္းဆိုေရာက္ေရာက္လာၿပီေနာ္ ဟြန္း ..''
" ေဟ့ေကာင္ မင္းတို႔ကသာ အခ်ိန္ျပည့္ -. .ဟြန္း ငါေနာ္ မေျပာကိုမေျပာခ်င္ဘူး ''
သူ႕အားပြဲဖ်က္သူလို ေျပာဆိုေနေသာသားအား ျပန္လည္တုန့္ျပန္စကားဆိုကာနီးမွ ေဘးနားရွိ အရွက္သည္းစြာရွိေနေသာ ယိုဟန္ေၾကာင့္ လုက်ိဳးစကားမဆက္နိုင္ေတာ့ေပ ။
ယိုဟန္ကေတာ့ ဒီသားဖႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ပြင့္လင္းမႈေတြနဲ႕ေနသားမက်ေသးစြာ ေခါင္းခါရင္း ေရွာင္းက်န့္ဆီသို႔ေလွ်ာက္သြား၏ ။
" မင္းတို႔လည္း အခ်ိန္နဲ႕အခါနဲ႕ ၾကည့္လုပ္ၾကေပါ့ေနာ့္ ''
သားျဖစ္သူကို ေမးေငါ့ကာ တစ္ခ်က္ဖဲ့လိုက္သည္။
" သားက ပါပါးလို FA မဟုတ္ဘူးေနာ္ ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ အဲဗားကိုလုပ္လို႔ရတယ္ ဟြန္း ''
" ဒီ ေခြး- ''
ဆဲဆိုခါနီးမွ လုက်ိဳးပါးစပ္အျမန္ပိတ္လိုက္ရသည္။
မိမိေခြးျဖစ္သြားနိုင္သည့္စကားျဖစ္တာမို႔ ဆက္ေျပာရန္မသင့္ေတာ့ပါ ။ သားျဖစ္သူရဲ႕ မွိုခ်ိဳးမွ်စ္ခ်ိဳးသလို အေျပာမခံရဖို႔ရန္ လုက်ိဳးလည္း အိမ္ေထာင္ဖက္အျမန္ရွာမွပါ ။
ေရွာင္းက်န့္တို႔သားအဖကေတာ့ ရိေပၚတို႔သားအဖကိုၾကည့္ရင္းသာ ၿပဳံးရယ္ေနၾကသည္ ။
ထို႔ေနာက္ ေလးေယာက္သားဟာ အိပ္ေမာက်ေနေသာ ဝမ္ရိက်န့္ေပါက္စေလးေဘးနား ဝိုင္းၾကရင္း သေဘာတက်ရွိေနၾက၏ ။
အိမ္ရဲ႕ ဆည္းလည္းေလးထပ္တိုးလာျပန္ပါေရာလား..။
မၾကာခင္၌ ဝမ္လုက်ိဳးထံသို႔ message တစ္ေစာင္ဝင္လာခဲ့သည္ ။
ထို message အားတစ္ခ်က္ၾကည့္ရင္း လုက်ိဳးမွာ ေၾကာင္အစြယရပ္ေနမိ၏ ။ ထို႔ေနာက္ ယိုဟန္အား လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ ယိုဟန္ကေတာ့ ဘာမွမသိသလို သူ႕ေျမး၏ လက္ေသးေသးကိုဖြဖြတို႔ထိၾကည့္ရင္း ၿပဳံးရယ္ေနေလ၏ ။
" သူေတာင္ ျပန္လႊတ္လာၿပီေပါ့ ''
ခပ္တိုးတိုးေျပာမိေသာ စကားက သူကိုယ္တိုင္သာ ၾကားရသည္ ။ ႐ုတ္တရက္ ယိုဟန္က သူ႕ဘက္သို႔ဆက္ခနဲပင္လွည့္ၾကည့္လာ၏ ။ သူနဲ႕ခဏတာ အၾကည့္ခ်င္းဆုံမိသြားသည္ ။ သူေျပာတဲ့စကားမ်ားၾကားသြားသလားလို႔ လုက်ိဳးေတြးမိသြား၏ ။ သို႔ေသာ္ ယိုဟန္က ၿပဳံးရယ္ျပလာသည္ ။ အနည္းငယ္ေတာင္ အသက္ႀကီးသြားပုံမရတဲ့ မ်က္ႏွာေလးက ႏုဖက္ေနဆဲပင္ ။ ရယ္လိုက္တိုင္းေမွးသြားတဲ့ မ်က္ဝန္းနားက ၾကက္ေျခခတ္အရစ္ေလးကလည္း တစ္မူထူးျခားစြာ လွေနျပန္၏ ။
ဝမ္လုက်ိဳး သတိလက္လႊတ္ေငးေမာမိရာမွ သတိဝင္လာကာ ျပန္လည္ ၿပဳံးျပလိုက္၏ ။ ယိုဟန္ကေတာ့ ဘာမွမသိသလို ေျမးျဖစ္သူဖက္ကိုသာ ျပန္လည္ လွည့္သြားေလေတာ့သည္ ။
ဝမ္လုက်ိဳးမွာသာ သက္ျပင္းအႀကိမ္ႀကိမ္ခ်ေနမိေတာ့၏ ။
ေရွ႕ဆက္ၿပီး မင္းဘဝ ေပ်ာ္႐ႊင္ရဖို႔သာ ရွိပါေတာ့တယ္ ယိုဟန္..။
______________
ေနာက္တစ္ပိုင္းမွေပးေတြ႕ေပးမယ္ေနာ္ ။
စိတ္မပူပါနဲ႕ Extra ေတြအမ်ားႀကီး ေရးေပးမွာပါ ။
လင္းခ်န္မင္နဲ႕ ယိုဟန္ကို တကယ္ပဲ He လုပ္ေပးရမလားဆိုတဲ့ ေမးခြန္းက စာေရးသူကိုယ္တိုင္လဲ အေတြးမ်ားေစခဲ့ပါတယ္ ။
ခ်န္မင္က ဒီဇာတ္လမ္းထဲမွာ ယိုဟန္တို႔မိသားစု ၿပိဳကြဲရျခင္းရဲ႕အေၾကာင္းအရင္းျဖစ္လို႔ ခြင့္လႊတ္ေပးသင့္ မသင့္ဆိုတာ မဆုံးျဖတ္တတ္ေတာ့ဘူး ။
စာဖတ္သူတစ္ခ်ိဳ႕ကေျပာတယ္။
ယိုဟန္ေနရာမွာဆိုရင္ သူကေတာ့လုံးဝခြင့္လႊတ္ေပးမွာ မဟုတ္ဘူးတဲ့ ။ မိန္းမျဖစ္သူကိုပါ ေသေစခဲ့တဲ့အျပင္ သားနဲ႕လည္း အၾကာႀကီးေဝးကြာေစခဲ့လို႔ ယိုဟန္သာ တကယ္ခြငိ့လႊတ္လိုက္ရင္ ဒီ fic ကိုဆက္ဖတ္မွာမဟုတ္ေတာ့ပါဘူးတဲ့ရွင္ ။
တကယ္ဝမ္းနည္းစရာပါပဲ ။
ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ မသိေတာ့ဘူး ။
စာေရးသူကပဲ လိုအပ္ခ်က္ေတြမ်ားေနတာလား ။ သူေျပာသလို လင္းခ်န္မင္က တကယ္ႀကီး ခြင့္မလႊတ္ေပးသင့္ဘူးလား ?