ေက်ာင္းစတက္ကတည္းက ႏွစ္ပတ္လုံးလုံး ပန္းဆီေရာင္မဖလာႀကီးတကားကားျဖင့္ ေျမာက္ႂကြေျမာက္ႂကြျဖစ္ေနသည့္ ေႏြးေနျခည္ကို ျပည့္သိဂႌအျမင္ကပ္ေနပါ၏။
"နင္ ငါ့ကို ဘာလို႔အဲ့လိုၾကည့္ေနတာလဲ,,ျပည့္"
"အျမင္ကပ္လို႔ေဟ့,,,အျမင္ကပ္လို႔ကိုၾကည့္တာ"
"ငါ့ဘာသာငါေအးေအးေဆးေဆးေနတာကို ဘာလို႔ နင္ကအျမင္ကပ္ေနရျပန္တာလဲ"
"နင္ အဲ့မာဖလာကို ဘယ္ေတာ့မွခြၽတ္မယ္စိတ္ကူးထားလဲ,,,သူငယ္ခ်င္း"
"ဒါက ဇင္ေပးထားတဲ့ မာဖလာျဖစ္လို႔ ခြၽတ္ဖို႔စိတ္ကူးမရွိဘူး။ အိုေခ"
"အပိုေတြေျပာျပန္ၿပီ။အဲ့ဒါဆိုနင္က ေရခ်ိဳးလည္း ဒီမာဖလာႀကီးပတ္ၿပီး ေရခ်ိဳးမလို႔လား"
"အဲ့ဒါကေတာ့ အဲ့ဒါေလ။ၿပီးေတ့ာ မျဖစ္မေနခြၽတ္ရမယ့္ အခ်ိန္ေရာက္မွ ခြၽတ္မွာေပါ့ဟဲ့၊ဘာလို႔ နင္က အတင္းခြၽတ္ေစခ်င္ေနရတာလဲ"
"ဟာ,,,ငါက အတင္းခြၽတ္ေစခ်င္ေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ နင္က ဒီမာဖလာကိုပတ္ထားၿပီးရင္ ၿပီတီတီမ်က္ႏွာထားႀကီးနဲ႕ အျမင္ကပ္စရာေကာင္းလြန္းလို႔ ေမးေနတာ,,,"
"ဟိုး.ဟိုး..မွားေနၿပီ သူငယ္ခ်င္း....ဒါကို ၿပီတီတီမ်က္ႏွာထားလို႔မေခၚဘူး။ အခ်စ္ေတြနဲ႕ လြမ္းၿခဳံခံထားရလို႔ ေက်နပ္ဂုဏ္ယူေနတဲ့မ်က္ႏွာထားလို႔ေခၚတယ္။ ဟုတ္ၿပီလား"
"ဘာကို ဟုတ္ၿပီလားလဲ။ ငါ့ကိုမ်ား လာၿပီးေတာ့,,,,ဆရာႀကီးလာလုပ္ေနျပန္ၿပီ။ ဒီမွာ နင္သိထားရမွာက ငါက နင့္ထက္ရည္းစားသုံးေယာက္ေလာက္ထားဖူးတယ္ဆိုတာ သတိရဦး ဖရန႔္"
"ဟားဟားဟား,,,အမေလး ရယ္ေတာင္ မရယ္ခ်င္ဘူး"
"ဟဲ့,,,ဘာကိုမရယ္ခ်င္ဘူးေျပာေနျပန္တာလဲ။ နင္အခုဘဲ ရယ္လိုက္တယ္မလား"
"ေအး,,နင့္စကားက ဟာသဆန္လြန္းေတာ့ ငါမေအာင့္နိုင္ေတာ့လို႔။
ဒီမွာ ဖရန႔္...ယူ က ရည္းစားေလးသုံးေယာက္ထားခဲ့ဖူးတာနဲ႕ ဆရာႀကီးျဖစ္ၿပီလို႔ထင္ေနတာလား။ဟဟ ေဆာရီးပါ။
ကိုယ္ေတြက အဲ့လိုမ်ိဳး ေပါေပါေလာေလာ ရည္းစားထားရတာကိုစိတ္မ၀င္စားဘူး အိုေခ။ အခ်စ္ဆိုတာကို ဘာလဲနားလည္ၿပီး တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ တကယ္ျမတ္ျမတ္နိုးနိုး တန္ဖိုးထားၾကတဲ့သူကမွ ဆရာႀကီးေတြဆိုတာ နားလည္ထား ဖရန႔္။ အဟမ့္,,,ဥပမာေပးရ မယ္ဆိုရင္ ယူက ဒီလိုလက္ေဆာင္မ်ိဳးကို ယူ႕ရဲ႕ ရည္းစားသုံးေယာက္ဆီက ရဖူးလား။ အိုး,,,အိုင္ေျပာခ်င္တာက သူမ်ားလုပ္ထားတာကို ဆိုင္ကေန အလြယ္တကူ၀ယ္ၿပီး ခ်စ္အတြက္ပါ ဘာညာကြိကြဆိုၿပီး လွ်ာရိုးမရွိ ေလွ်ာက္ေျပာေနတဲ့သူေတြရဲ႕ လက္ေဆာင္ကိုမဟုတ္ဘူးေနာ္။ ကိုယ့္အတြက္ဆိုၿပီး အခ်ိန္ေပးအပင္ပန္းခံရင္းကိုယ္တိုင္ လုပ္ၿပီးေပးတဲ့ ရင္ထဲကလာတဲ့လက္ေဆာင္ပစၥည္းေတြကိုေျပာတာေနာ္။ အိုင္ေျပာတာကို ယူနားေရာလည္ရဲ႕လား။အဟင္း..နားလည္မွာလည္းမဟုတ္ပါဘူး "
"ဘာ"
ျပည့္သိဂႌရဲ႕ ဆူပြတ္ေနသည့္ေဒါသမီးတို႔က ဘယ္ဘက္ လက္၀ါးျပင္ထက္၌လာစုၿပီး ေႏြးေနျခည္ရဲ႕ေက်ာျပင္ေပၚသို႔ က်ေရာက္လာေတာ့၏။
"အား....နာတာဟ။ ရိုက္ခ်က္ကေတာ့ ဂ်ပန္ေသၿပီးမ်ား ၀င္စားသလားမသိ"
"နင္က အရိုက္ခံရတာေတာင္ အသံထြက္နိုင္ေသးတယ္ေပါ့.."
"ဒီေလာက္ကေတာ့ စေပ်ာ့ဘဲ သမီးေလး။ကိုယ္ေတြက အခ်စ္ေတြနဲ႕ ကာကြယ္ခံထားရေတာ့ နင္ဘယ္ေလာက္ရိုက္ရိုက္မတိုးဘူး"
"ေအး,,,ဒီတစ္ခါေတာ့ နင္ေသၿပီဘဲ"
လွ်ာထုတ္ျပကာ ေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္လုပ္ရင္း အတန္းထဲကေန ထြက္ေျပးသြားသည့္ ေႏြးေနျခည္ေနာက္ ျပည့္သိဂႌလည္း ထဘီစကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆြဲကာ ေက်ာကုန္းကို တဘုန္း ဘုန္းနဲ႕ လိုက္ရိုက္ပါေတာ့သည္။
"ဟိတ္,,,ငါ့ကိုႀကိဳက္သေလာက္ရိုက္ခ်င္ရိုက္။ ငါ့မာဖလာကိုေတာ့ လာမထိေနနဲ႕ မီးပြင့္သြားမယ္"
"အံမယ္၊ထိေတာ့ဘာျဖစ္လဲ? ေအး ၾကည့္ေန နင့္မာဖလာကို တစ္ေန႕က်မွ နင္မသိေအာင္ ယူထားၿပီး မီးကိုရွို႔ပစ္ဦးမယ္"
"ရွို႔ရဲရင္ ရွို႔ၾကည့္လိုက္ေပါ့ ျပည့္ရဲ႕။ ငါကေရာ ငါရဲ႕ အဖိုးတန္ မာဖလာေလးကို နင့္လက္ထဲ အေရာက္ခံမလားလို႔ ဆုေတာင္းေလ"
မာဖလာတစ္ထည္အတြက္နဲ႕ ေျပးလႊားရင္း စကားစစ္ထိုးေနသည့္ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ကို တခ်ိဳ႕ေက်ာင္းသားေတြလည္း အထိတ္တလန႔္ျဖင့္ အျပင္မွာ ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲဆိုၿပီး ထြက္ၾကည့္လာၾကပါတယ္။
ဒါကို ေႏြးေနျခည္နဲ႕ ျပည့္သိဂႌတို႔ကေတာ့ သတိမထားမိၾကတဲ့အျပင္ ငယ္ငယ္တုန္းက တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ စိန္ေျပးတမ္းကစားခဲ့ၾကတုန္းက ခံစားခ်က္ေတာင္ ၀င္ေနၾကၿပီး ေပ်ာ္ေနၾကပါေသးတယ္။
"ျပည့္,,နင္ဆက္မလိုက္နဲ႕ေတာ့,,ငါေမာေနၿပီ,,ဆက္မေျပးနိုင္ေတာ့ဘူး"
"ေအး ငါလည္း မရေတာ့ဘူး။ေမာလို႔ အသက္ထြက္ေတာ့မယ္"
ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္လည္း ဘယ္လိုမွဆက္မေျပးနိုင္ၾကတဲ့အဆုံး တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ အလံျဖဴျပရင္း စစ္ေျပၿငိမ္းလိုက္ၾကပါတယ္။
"ဟဲ့,,,ေနျခည္ ငါအခုမွသတိရလို႔ ေမးရဦးမယ္။နင္ ငါ့ကိုမႏွစ္တုန္းက ေျပာဖူးတယ္မလား။ နင္ေတြ႕ခ်င္ေနတဲ့သူဆိုတာေလ"
"အင္း...ေျပာဖူးတယ္၊ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"ဘာျဖစ္ရမွာလဲ။ နင္က လူတစ္ေယာက္ကိုေတြ႕ခ်င္ေနတယ္လို႔ေျပာေတာ့ အဲ့လူကို နင္စိတ္၀င္စားေနတယ္လို႔ ငါထင္ထားတာေလ။ဒါေပမယ့္ နင္က အခု အေခ်ာေလးကို ခ်စ္ေနတာဆိုေတာ့ အဲ့လူကို နင္မေတြ႕ခ်င္ေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ သေဘာလား?"
"ငါေတြ႕ခ်င္တဲ့လူကို ငါေတြ႕ၿပီးသြားၿပီ ျပည့္ရဲ႕"
"ဟယ္,,ဘယ္တုန္းကလဲ ? နင္ငါ့ကို ေျပာလည္း ေျပာမျပဘူးေရာ္"
"အင္း,,,အဲ့တုန္းက ငါ့မွာစဥ္းစားစရာေလးေတြရွိေနလို႔ နင့္ကိုမေျပာျပျဖစ္တာပါ"
"ေအးပါ,,,အဲ့ဆိုလည္း နင္ေတြ႕ခ်င္တဲ့သူဆိုတာက ဘယ္သူဆိုတာ ငါ့ကိုအခုေျပာျပေလ။ နင္သူနဲ႕ ေတြ႕ၿပီးၿပီဆိုေတာ့ နာမည္ေတြဘာေတြေရာ သိခဲ့ရၿပီလား"
"အြန္း..သိခဲ့ရၿပီ။ၿပီးေတာ့ သူက နင္နဲ႕လည္းသိတဲ့သူတစ္ေယာက္ဘဲ"
"ဟယ္...ဘယ္သူလဲ ငါနဲ႕သိတဲ့သူတစ္ေယာက္ဆိုေတာ့။ေျပာျပစမ္းပါ နင္အဲ့လိုေျပာလိုက္ေတာ့ ငါပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ သိခ်င္သြားၿပီ"
"ဇင္,,"
"ဟမ္"
"ဇင္လို႔"
"ဟဲ့...ငါေမးေနတာက နင္ေတြ႕ခ်င္ေနတဲ့သူကိုေမးတာေလ။ဘယ့္ႏွယ္ေၾကာင့္ အေခ်ာေလးကို တေနရျပန္တာလဲ?"
"နင္ကလည္း ေတာ္ေတာ္ကိုတုံးတာဘဲ ျပည့္ရာ။ အဲ့တုန္းက ငါေတြ႕ခ်င္ေနခဲ့တဲ့သူဆိုတာ ဇင့္ကိုေျပာတာဟ"
"ဘယ္လို,,ဘယ္လို,,,နင္ေတြ႕ခ်င္ေနခဲ့တဲ့သူဆိုတာက အေခ်ာေလးကိုေျပာတာလား?ဟုတ္လား?"
"အင္း..ဟုတ္တယ္"
"နင္,,နင္ညာေနတာေတာ့မဟုတ္ပါဘူးေနာ္"
"ဟာ..ငါက နင့္ကိုဘာလို႔ညာရမွာလဲ။အတည္ေျပာေနတာ။"
"ဒါ,,ဒါဆို နင္က အေခ်ာေလးကို တစ္ေဆာင္တည္းအခန္းေဖာ္ျဖစ္မွမဟုတ္ဘဲ အရင္ကတည္းက ႀကိဳက္ေနခဲ့တာေပါ့။ဟုတ္လား ေနျခည္"
"အြန္,,,ဟုတ္တယ္"
"ဟယ္,,,ငါယုံကိုမယုံနိုင္ဘူးေနျခည္ရယ္။ဒါနဲ႕ေလ နင္နဲ႕အေခ်ာေလးနဲ႕ ဘယ္လိုစေတြ႕ၾကတာလဲ ေျပာျပစမ္းပါဦး"
"ငါ ဇင့္ကိုပထမဆုံးေတြ႕ခဲ့တာက စာၾကည့္တိုက္မွာ။နင္မွတ္မိေသးလား မသိဘူး။အဲ့ေန႕က နင္ေတာင္င့ါကိုေျပာေသးတယ္ေလ။ သရဲေတြ႕ခဲ့လို႔ ဒီလိုျပာယာခတ္ေနတာလားဆိုၿပီးေတာ့ေလ"
"ေအာ္..ေအး...မွတ္မိတယ္။စာေမးပြဲေျဖခါနီး နင္စာၾကည့္တိုက္မွာ စာသြားက်က္မယ္ေျပာတုန္းကမလား။အဲ့ေန႕က စာၾကည့္တိုက္ေရွ႕မွာ နင္ခါးေထာက္ၿပီးေတာ့ ရပ္ေနတာေလ။ဟုတ္တယ္မလား"
"နင္ေျပာတာဟုတ္တယ္။အဲ့ေန႕က ဇင့္ကိုငါစေတြ႕တာ။အဲ့အခ်ိန္တုန္းက အေၾကာင္းကို နင္နားလည္ေအာင္ ေသခ်ာရွင္းျပရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ကြာ *@#$%^&*!~"
"နင္ေျပာပုံအရဆို နင္က အေခ်ာေလးကို စေတြ႕ကတည္းက ခ်စ္မိသြားတဲ့သေဘာေပါ့"
"ေအး..အဲ့လိုဘဲေပါ့။ဒါေပမယ့္ ဇင္ကေတာ့ အဲ့ေန႕တုန္းက ငါ့ကိုတစ္ခ်က္ေလးမွမၾကည့္ဘဲ မာဖလာဘဲထိုးေနတာဆိုေတာ့ အဲ့မွာ ငါရွိမွန္းေတာင္ ဇင္ သိမွာမဟုတ္ဘူး"
"ငါလည္းအဲ့လိုဘဲထင္တယ္။ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ဟယ္။ နင္ ဒီေလာက္လိုက္ရွာခဲ့ရၿပီးေတြ႕ခ်င္ေနခဲ့ရတဲ့သူက အခုနင့္ေရွ႕ ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ႀကီး ေရာက္လာတဲ့အျပင္နင္နဲ႕တစ္ခန္းတည္းပါ အတူေနေနရေတာ့ နင္ေတာ္ေတာ္ကံေကာင္းတယ္လို႔ေျပာရမွာေပါ့
"ဟုတ္တယ္။ အဲ့ေန႕က ဇင့္ကို အေဆာင္မွာေတြ႕လိုက္ရတုန္းကဆို ငါအံ့ၾသၿပီး ၀မ္းသာလြန္းလို႔ ေျပာမယ့္စကားေတြေတာင္ ဆြံအေနတာ။ဒါနဲ႕ နင့္ရည္းစားႏွစ္ေယာက္ကိုျဖတ္ေတာ့မယ္လို႔ ေျပာထားတာမလား။ဘယ္လိုလဲ အဆင္ေျပရဲ႕လား။ငါလည္း အဲ့တာကိုေမးမလို႔ဆိုၿပီး ေမးဖို႔ ေမ့ေနတာ။နင္ကလည္း ငါ့ကို အဲ့အေၾကာင္းနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး ဘာမွမေျပာလို႔ေလ"
"ေအး...တစ္ေယာက္ကေတာ့အဆင္ေျပတယ္။တစ္ေယာက္ကေတာ့ အဆင္မေျပဘူး"
"နင့္စကားက ဘယ္လိုႀကီးတုန္းဟ။ေသေသခ်ာခ်ာလည္းရွင္းျပပါဦး"
"ဒီလိုဟာ,,,ငါသူတို႔ကို တကယ္မခ်စ္ေၾကာင္းေျပာလိုက္ေတာ့ ရည္းစားတစ္ေယာက္က ငါရွင္းျပတာကိုလက္ခံၿပီး လမ္းခြဲေပးတယ္။ဒါေပမယ့္ ေနာက္တစ္ေယာက္က်ေတာ့ သူ႕ကို မခ်စ္ရင္ ခ်စ္လာေအာင္လုပ္မယ္,,,လမ္းခြဲမေပးနိုင္ဘူးဘာညာနဲ႕ ေျပာေနေတာ့ ငါလည္း ေတာ္ေတာ္စိတ္ညစ္ဘဲဟာ"
"ေအး..ရည္းစားဆိုတာက ထားရင္အလြယ္ေလး...ျဖတ္ရင္ေတာ့ လုံး၀ကိုခက္တာဟ"
"ဟုတ္တယ္။ ငါလည္း အဲ့တာေၾကာင့္မို႔ ေတာ္ေတာ္ကိုေနာင္တရေနတာ။ "
သက္ျပင္းတခ်ခ်နဲ႕ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖစ္ေနသည့္ သူငယ္ခ်င္းကို အားေပးတဲ့အေနနဲ႕ ေက်ာကို ခပ္ဖြဖြပုတ္လိုက္ေပမယ့္ ျပည့္သိဂႌအစား ေႏြးေနျခည္လည္း ရင္ေမာေနရျပန္သည္။
.
.
"ဇင္ အိပ္ေနၿပီလား"
"မအိပ္ေသးဘူး။ ေႏြး ေျပာစရာရွိလို႔လား"
"အင္း...ေျပာစရာထက္ တစ္ခုေလာက္ေမးခ်င္လို႔ပါ။"
"ေမးေလ..ေႏြး"
"ငါ့ကိုေလ ဇင္က ဒီအေဆာင္ကို ေရာက္မွစေတြ႕ဖူးတာလားဟင္"
" ဘာျဖစ္လို႔လဲ။ေႏြးလည္း ငါ ဒီအေဆာင္ေျပာင္းလာမွ ငါ့ကို စေတြ႕ဖူးတာမဟုတ္ဘူးလား"
"ဟုတ္တယ္လို႔ ထင္ရေပမယ့္ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ မဟုတ္ဘူး"
"ဟင္?"
"ဟို..တကယ္ေတာ့ ငါ ဇင့္ကို အေဆာင္မေရာက္လာခင္ကတည္းက ေတြ႕ဖူးခဲ့တာ"
"ဟုတ္လား။ ဘယ္မွာေတြ႕ဖူးတာလဲ"
"စာၾကည့္တိုက္မွာ"
"စာၾကည့္တိုက္? အင္း ငါက တစ္ေနရာရာသြားလည္း ေဘးလူေတြကိုေသခ်ာဂ႐ုထားၿပီး မၾကည့္မိေတာ့ ဘယ္သူေတြနဲ႕ ေတြ႕လို႔ေတြ႕ခဲ့မွန္းေတာင္ သိပ္မသိဘူးေႏြးရဲ႕"
"အြန္။ ဇင္ အိပ္ေတာ့ေလ။ ခုနကတည္းက အိပ္ခ်င္ေနတာမလား"
"အိပ္ခ်င္တာထက္ ေအးေတာ့ ေစာင္ထဲ၀င္ေနခ်င္တာပါ။ ဒါနဲ႕ေလ ေႏြး က အဲ့မဖလာကို အရမ္း သေဘာက်တာဘဲလား?"
"ဇင္ေပးထားတာမိုလို႔ ပိုသေဘာက်တာပါ"
"အဲ့ဒါဆိုလည္း ေက်ာင္းပိတ္ရင္ ေႏြးအတြက္ ေနာက္ထပ္မာဖလာတစ္ထည္ထိုးေပးမယ္ေလ။ ေႏြးက ဘာအေရာင္ေလး လိုခ်င္လဲဟင္?"
"ရပါတယ္ ဇင္ရယ္။ ငါ့ေၾကာင့္နဲ႕ မ်က္လုံးေတြကိုက္ေနပါ့မယ္။"
"ဒါဆိုလည္း ငါတစ္ထိုင္တည္းမထိုးဘဲ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းထိုးေပးမွာေပါ့"
"ဟုတ္ပါၿပီရွင္။ အဲ့ဒါဆိုလည္း ဇင့္သေဘာပါ"
"ေႏြး,,,အရမ္းေအးလာတဲ့အခ်ိန္က်ရင္ေလ ငါတို႔ကုတင္ေတြကို တစ္ခုနဲ႕တစ္ခုကပ္လိုက္ရင္ မေကာင္းဘူးလား"
"ကုတင္ေတြကိုကပ္မယ္?"
"အင္းေလ။ ေဆာင္းတြင္းက တစ္ေယာက္တည္းအိပ္တာထက္ လူအမ်ားနဲ႕ အိပ္ရင္ပိုေႏြးတယ္ လို႔ေျပာၾကလို႔ေလ။ ၿပီးေတာ့ တခ်ိဳ႕အေဆာင္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြဆို သူတို႔ကုတင္ေတြကို ကပ္လိုက္ၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြအတူအိပ္ၾကတာတဲ့။အဲ့လိုအိပ္ရင္ အရမ္းေႏြးတယ္ေျပာတယ္"
"ဇင့္ကို ဘယ္သူကအဲ့လိုေျပာလိုက္လို႔လဲ"
"ငါ့အေရွ႕ကခုံမွာ ထိုင္တဲ့ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ေျပာတာၾကားလို႔ေလ"
"ေအာ္,,,,အဲ့ဒါဆို ဇင္က ကုတင္ေတြကိုအခုေ႐ြ႕ခ်င္လို႔လား"
"အခုေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ငါေျပာတာက အရမ္းေအးလာရင္လို႔ ေျပာတာပါ။"
"ဒါဆိုလည္း ဇင္ေ႐ြ႕ေစခ်င္တဲ့အခ်ိန္ေျပာေနာ္"
"အြန္း,,,ဂြတ္နိုက္ ေႏြး။ငါအိပ္ေတာ့မယ္"
"ဂြတ္နိုက္ ဇင္"
*ဇင္ကေတာ့ ကြၽန္မကို ဂြတ္နိုက္လို႔ ေျပာၿပီးေနာက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီဆိုေပမယ့္ ကြၽန္မကေတာ့ မအိပ္ေပ်ာ္နိုင္ေသးပါဘူး။
ကုတင္ေတြကို ကပ္လိုက္မယ္တဲ့
ဇင္ေျပာသလိုသာ ကုတင္ေတြကိုကပ္လိုက္မယ္ဆိုရင္ ဇင္နဲ႕ကြၽန္မက အိပ္တဲ့အခ်ိန္တိုင္း အခုထက္ ပိုနီးနီးကပ္ကပ္ျဖစ္သြားမွာမဟုတ္လား။
အဲ့လိုသာဆို ဇင့္ကို ကြၽန္မအိမ္ ေခၚသြားတုန္းက ညလိုမ်ိဳး ကြၽန္မတစ္ညလုံး ရင္ခုန္ၿပီးအိပ္ေပ်ာ္နိုင္ေတာ့မွာမဟုတ္ဘူးထင္တယ္။
ဒါေပမယ့္ ခ်မ္းလို႔ဆိုတဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္တစ္ခုနဲ႕ ဇင့္ရဲ႕ေထြးဖက္မႈကိုသာ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ျပန္လည္ခံစားခြင့္ရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အိပ္ေဆးဆိုတာမလိုအပ္ဘဲ ကြၽန္မ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားမွာေသခ်ာပါတယ္။
ဒီလိုအေတြးေလးတစ္ခုနဲ႕တင္ ကြၽန္မမွာ ရင္ခုန္စိတ္လႈပ္ရွားၿပီးေပ်ာ္ေနရေတာ့လည္း ဒီညတာအတြက္ အိပ္စက္ျခင္းက လြယ္လြယ္နဲ႕မေရာက္လာနိုင္ေတာ့ဘူးေလ။