Kapının açılmasıyla uykum bölündü ve gözlerimi yavaşça açtım. Gelen Victor'dı. Pencereden içeri süzülen sarı güneş ışığının altında, ağız sulandırıcı görünüyordu. Kapıyı kapatıp yatağa yaklaştı. Beyaz gömleğinin düğmelerini açmaya başladığında uykum dağılmıştı. Dirseğime dayanarak biraz doğruldum. Gömleğini çıkarıp yere bıraktı.
"Sadece izleyecek misin, Claude?" Dediğinde kendimi üzerine atlamamak için zor tuttuğumu bilmiyordu. "Yoksa, eşcinsel olmadığımı söylediğimde inandın mı?"
"Oh, hayır. İnanmadım." Dedim gülümseyerek. O da sinsi bir gülümseme bahşetti. "Güzel. Bebeğim, vampirine gel."
Yatağa dizlerinin üstünde çıktığında örtündüğüm pikeyi kenara fırlatmış, tişörtümü çıkarmıştım bile. Tanrım, bu işte vampirler kadar hızlıydım.
Victor üzerime uzandığında ateşli bir şekilde öpüşmeye başladık. Onu içime çekmek ister gibiydim ve onun da benden aşağı kalır yanı yoktu. Dudaklarımızı ayırıp boynuma indiğinde zevkten dört köşeydim. Daha önce hiç bu kadar zirvede hissetmemiştim.
Seninim, Victor.
Son sevgilim Jeff bunu duysa şok olurdu.
"Bekle, Victor. Senin uykuda olman gerekmiyor mu?" Diye sordum titrek bir sesle. O kadar iyiydi ki her an gelebilirdim ve daha yeni başlamıştık.
Victor kafasını kaldırıp bana baktı. Tenim şimdiden tekrar dudaklarıyla temas etmek için yanıp tutuşuyordu.
"Uyumamı mı tercih ederdin?" Dedi, gerçeği bildiği halde duymak istediğini belli eden bir gülümsemeyle.
"Ah, hayır. Devam et." Dedim hızlıca. Ve o da devam etti. Ben bunun bir rüya olduğunu fark edene kadar.
•••
Bir anda nefes nefese uyandım. Tişörtüm terden ıslanmıştı ve ne yazık ki ıslanan tek şey o değildi. Ah, ben nasıl bir rüya görmüştüm? Neden alakasız bir şekilde Victor'la sevişiyordum? Üstelik bunun bir rüya olması beni hayal kırıklığına uğratmıştı.
Hızlıca yataktan çıkıp kendimi banyoya attım. Soğuk suyu açıp altına geçtim. Üzerimdeki tişört ve boxer'dan kurtuldum. Dün gece gerçekten dopdoluydu. Felix'in katilinin, Kral Carlos'un insan donörü Anna olduğunu ortaya çıkarmıştım. Bunun üzerine Anna elindeki kazığı Kral Carlos'a saplamak üzereyken aralarına atlamış ve omzumdan yaralanmıştım. Salondan çıkmak üzereyken de bir vampir tarafından ısırılmıştım. Victor gelip beni kurtarmasaydı çoktan ölmüş olurdum.
Elimi boynuma götürdüm. Diş izlerini hissedemedim. Suyun altından çıkıp aynanın karşısına geçtim. Görüntüm beni şoka uğrattı. Ne boynumda ne de omzumda hiçbir yara izi yoktu. Üstelik saçlarımın rengi açılmış ve parlaklaşmıştı. Tenim eskisi kadar soluk değildi. Grimsi mavi gözlerim daha parlaktı.
Sanırım deliriyordum, buradan çıksam iyi ederdim.
Hızlıca giyinip oda telefonundan resepsiyonu aradım. Genç bir kadın sesi karşıladı beni. İnsan olmalıydı çünkü saat sabahın 9'uydu. Tabii düzen rüyamdaki gibi işlemiyorsa...
"Merhaba. Nasıl yardımcı olabilirim?"
"Iı, ben Claude Cariner." Ne diyeceğimi bilmeden duraksadım. İzin verirseniz gideceğim?
"Kral Carlos sizi bir gece daha misafir etmemizi emretti, efendim." Dedi kadın, daha mesafeli bir tonda.
"Aslında buradaki işim bitti. Bir araç ayarlayabilirseniz harika olur." Dedim. Sinirimin sesime yansımamasına dikkat etmiştim. Nerede ne kadar kalacağıma ben karar verirdim.
"Üzgünüm, bu mümkün değil. Vampir Victor, size bir not bıraktı. Gelip resepsiyondan alabilir ve restorantta kahvaltı edebilirsiniz."
Kadını onayladım ve telefonu kapattık. Demek Victor bana bir not bırakmıştı. O rüyadan sonra bu neredeyse beni heyecanlandırmıştı. Ve son kez de olsa bu akşam onu görmeye istekliydim.
Üstüme kot ceketimi geçirip odadan çıktım. Resepsiyondan gizemli aşk mektubumu alıp bir şeyler yiyecektim. Sonra spor salonunu bulabilirdim. Ya da vakit geçirebileceğim herhangi bir yer.
Asansöre binip giriş katına bastım. 35. Katta genç bir erkek bindi. 20'li yaşlarının sonlarındaydı. Bana kibarca gülümsediğinde karşılık verdim.
"Sen Calude Cariner olmalısın." Dedi elindeki dosyadaki kağıtları karıştırırken.
"Evet. Ve siz?" Dedim. Aslında kim olduğuyla çok ilgilenmiyordum. Maksat kibarlık.
"Alcide." Dedi. O sırada dosyanın arasından yere düşürdüğü tükenmez kalemi ani bir refleksle havada yakalayıp ona verdim. İkimiz de şaşırdık buna. Büyük asansörde pek yakın sayılmazdık ama bir şekilde yere düşmeden yakalayabilmiştim.
Daha fazla konuşmadan giriş katına geldik ve inip dağıldık. Ciddi bir işi var gibi duruyordu.
Resepsiyondan Victor'ın adıma bıraktığı notu alarak insanların yemek yemesi için ayrılmış lüks ama küçük alana gittim. Bir masaya oturduğumda bir garson hızlıca yaklaşıp ne istediğimi sordu. Omlet ve kahve söyledim. Ardından notu okumaya başladım.
Selam Claude. Akşama kadar bir yere ayrılma. Sana anlatacaklarım var, eminim bir gariplik fark etmişsindir. Gecenin ilerleyen saatlerinde seni evine bırakacağım. Kral Carlos da sana teşekkür etmek istiyor.
"Carlos"tan önce yazdığı kralı başta yazmamış, sonradan araya sıkıştırmıştı. Normalde Carlos mu dediğini merak ettim. Ama bu önemli değildi, önemli olan, bir günümü Kral Carlos'tan soğuk bir teşekkür duymak için harcıyor olmamdı. Oysa şuan barda kokteyl hazırlamam gerekirdi.
Kahvaltımı edip odama çıkmış, bar sahibi Christina'yı arayıp bir gün daha gelemeyeceğimi haber vermiştim ve eski sevgilim Jeff benim yerime çalışmaya gönüllü olmuştu. Bunu sırf ona borçlu olmam için yaptığını bilsem de teşekkür etmiştim. Ardından birkaç film izlemiştim ve şuan vampirler uyanmış olmalıydı. Güneş yarım saat önce batmıştı.
Kapım açıldı ve Victor içeri girdi. Bir an gömleğini çıkarmaya başlayacağını düşündüm. Dün geceden kat kat daha ilgi çekici gelmesini de rüyaya bağlayarak sorumluluk almaktan kaçındım.
"Hey, Calude." Dedi yıllardır arkadaşmışız gibi bir havayla. "Ee, bugün bir gariplik yaşadın mı?"
Gariplik derken neyi kastettiğini anlamasam da başımı salladım. "Sanırım yakışıklılığım katlandı. Ve reflekslerim daha iyi. Senin parmağın var, değil mi?"
Victor sırtını kapıya yasladı. "Kan kaybetmiştin. Car- Kral Carlos sana kan verecekti. Ben de gönüllü oldum. Yani vücudunda vampir kanı -benim kanım- var ve bu yüzden güçlendin. Ama merak etme, birkaç haftadan uzun sürmez etkisi."
Bir an midemin bulandığını hissettim. Bu kadar kan muhabbeti fazlaydı bana. "Peki, rüyamda sevişmemizle de ilgisi var mı kanını almamın?" Diye sormadan edemedim. Sırıttı.
"Rüya görebildiğin için şanslısın. Ve evet, kanını aldığın vampir sana daha çekici gelir."
Ne düşüneceğimi bile bilmediğim için sessiz kaldım. Öfkeliydim, beni bir vampirden bile koruyamamışlardı ve üstelik bana sormadan kan vermişlerdi. Önce bunun sonuçlarından bahsetmeleri gerekmez miydi?
"Anna öldü mü?" Diye sordum. Hiçbir üzgünlük belirtisi göstermeden, "Evet," dedi. Anna, Felix'i öldürmüş olabilirdi ama yine de ölmesine üzülmüştüm.
"Kral Carlos'un yanına-" Victor sözünü tamamlayamadan kapı kolu zorlandı ama Victor kapının önünde olduğundan açılmadı. Victor kenara çekilip kapı açıldığında asansörde karşılaştığım Alcide'i gördüm. Yüzünde anlamlandıramadığım bir ifade vardı.
"Victor," dedi vampiri gördüğüne şaşırarak. Beni tek bulmayı planlıyordu.
"Sen kimsin?" Dedi Victor en soğuk sesiyle. Alcide'i tanımıyor muydu?
Yeteneğime yüklenip gözlerimi açtığımda yakınlarda Victor ve Alcide'den daha fazla insan olduğunu fark ettim. Ve, kesinlikle dostça duygular beslemiyorlardı.
Alcide kalemini yere düşürür gibi yaptı. Yere bilerek attığını fark etmiştim. Asansörde yaptığı gibi...
Yere eğilip aldı ve kalkarken diğer eli ceketinin altına gitti.
"Victor! Geri çekil!" Diye bağırdım ve Victor önümde bitti. Alcide elindeki silahla kalakaldı.
Bize döndüğünde gülümsüyordu. "Tahta mermili silahımla tanışmak ister misin, Victor?"
Donakalma sırası bizdeydi.
Victor vampir dişlerini çıkardı. "Asıl sen dişlerimle tanışmak ister misin?"
Aynı saniye içinde silah ateşlendi, Victor Alcide'in boynunu kırdı ve mermiyi suratıma yemek üzere olan ben hayatımın refleksiyle yere eğildim.
Victor çoktan ölmüş olan Alcide'in yanından ayrılıp dibimde bitti. "Claude, iyi misin?" Diye sordu telaşla.
"İyiyim." Dedim yaşadığım şok yüzünden uzun cümle kuramayarak. Victor rahatlayarak beni ayağa kaldırdı.
"Dışarıda başkaları da var." Dedim. Victor dışarı bakmak için gitti ve birkaç çığlık işittim. Kanım dondu diyebilirim. Kalbim çok hızlı atıyordu. Gidip yatağa oturdum ve sakinleşmek için derin nefesler aldım.
Bugünden öğrendiğim tek şey, vampirlerin yanında asla sakin bir gece geçirmenin mümkün olmadığıydı.