Yine içinde Doruk'u gördüğüm bir şarkı, FUCKIN' IDOL.
Ayaklarımda koşacak güç olmasına rağmen gördüğüm ilk yerin ardına geçip durdum. Kendimi koruyacak kadar uzak ama Arslan'ın çıkışını görecek kadar da yakındım.
Gitmem gerekirdi ama yine de gidemedim. Böyle veda etmek istemiyordum, ölmediğini bilip öyle gitmek istiyordum. Polisler gelse, yakalansa bile yeterdi. Sadece ölmesini istemiyordum.
Motel odasının arkasında olduğum için içeri ateş edenleri göremiyordum. Silah ve çığlıklar duyulan tek sesti. Ana hedef bizdik ama sivilleri de düşünmedikleri belliydi.
Öne doğru gidebilirsem, belki fark ettirmeden birilerini indirebilirdim. Elimdeki silah uzak mesafeye uygun değildi. Yakınlaşmam gerekirdi.
Düşüncelerimin ardından eve doğru bir adım attım ama sonra anice durdum.
Kaç salak! Arslan'dan kaçmak isteyen sendin. Onu kurtarsan ne olur? Polisler eninde sonunda yakalar. Yetmişine gelmeden salmazlar. Her türlü ölecek. Sen kurtulabilirsin. Bir şansın var.
Yeni düşüncelerimin adımlarımın yönünü arkaya çevirdi.Tekrardan koşmaya başladım. Önemli olan bendim, önemli olan yaşamamdı. Bu, birini ilk defa arkada bırakışım değildi. Arslan'ın hiçbirinden farkı yoktu. En fazla siki daha büyüktü.
Sözlerimin aksine gözümü kırptığımda göz kapaklarımın arkasında o vardı. Yeşil gözleri, vahşi bakışları, dudakları ve öpüşü bunlar her zaman kalış nedenlerim olmuştu. Yine de koşmaya devam ettim. Durursam cesedim, üzerimde gezmesini sevdiğim ellerin yanında olacaktı ama kendisi dokunmak için fazla ölü olacaktı. Bunu düşündükten bir saniye sonra durdum.
Aklımdaki iki kişi tartışmaya girmişken bedenim bir türlü uyum sağlayamıyordu. Ellerimi saçlarıma daldırarak çekiştirdim. Yaşamak istiyordum ama içimdeki bir şey gitmeme izin vermiyordu.
Dönmek isteyen yanım art arda nedenlerini sıralamaya başladı; Hayatımda bir arada göremeyeceğim kadar parası vardı, mükemmel görünüyor, ondan intikam almam lazımdı, deli gibi yakışıklı, ellerini bağlayıp götüne tekme basacaktım, öpücüklerini tekrar hissetmek istiyorum.
Yirmi üç yılda ilk defa içimdeki şeytan yeniliyordu, ilk defa doğru olanı yapmayı seçiyordum.
"Geri dönüyorum çünkü seni öldürmesi gereken benim." Diye söylendim, yönümü tekrardan tersine döndürürken. Aynı zamanda elimdeki silahın sürgüsünü çekiyordum.
Silah seslerinin devamlılığını yitirmesinden güç alarak motelin ön tarafına doğru koştum.
Kapımızın önüne geldiğimde kurulmuş sistemi buldum. Silahlar hala yerlerinde, tutaçların uzerindeydi. Başına en az on kişi dikilmesi gerekiyordu. Biri hemen silahların yanında yatıyordu ama başka kimse yoktu.
Durarak kapıya baktım. Sesler odanın içinden geliyordu. Hala sıktıklarına göre Arslan daha ölmemişti. Bu iyi bir şeydi. Onlara arkadan saldırabilirdim. Bu düşünceyle iki adım atmıştım ki silahlar durdu.
Gözlerim yerlerinden çıkarcasına büyüdü.
"Siktir!" Şimdi gerçekten kaçmalıydım ama korkuyla içeri girdim. Uğruna korktuğum kendim değildim.
İçeri girdiğim anda ayakta dikilen kişiyi gördüm. Benden kısa olması fark ettiğim tek şey oldu ve bu yeterde artardı da. Bu Arslan değildi.
Adam arkasını döndüğü anda; "Geber!" Diye bağırdım ama üzerine boşaltığım şarjör yüzünden duyulmadı bile.
Adam yeri boylarken onun arkasında ellerini kaldırmış Arslan göründü. Silahı elindeydi ama belli ki gafil avlanmıştı ve tam da vurulmak üzereydi.
Onu görünce derin bir nefes aldım. Bakışmamızı polis sirenleri bölerken ikimizde bir saniye bile beklemeden koşmaya başladık.
O bir saniyede beni yakalayarak önüme geçecek kadar hızlandığında elimi kavradı ve daha hızlı koşmam için peşinden sürüklercesine çekti.
Arabaya vardığımızda daha tam olarak içine binemeden çalıştırdı Arslan. Elinden gelen en sert şekilde bastı gaza. Tutunmaktan kapıyı kapatamadım bile.
"Siktiğimin hızlı ve öfkelisi! Bir de bunu izleyin, efsaneyiz amına koyayım!" Cümlem bittiği anda kahkahalara boğuldum.
Doruk'a uygun bir model bulabilmeyi çok isterdim, tip uydursam saçları da editlerim. Sizin aklınızda görüntüsü benzeyen biri varsa atın, saçları shoplarız.
Gerçeğini bulana kadar bu resimleri gördükçe Doruk'u düşünmeye devam.
Özellikle bunun bakışlarında onun deliliğini gördüm.
-Lisa