ငါတို့ဝေးသွားရင်........ပြန်မဆုံဖြစ်ကြရင် (Completed 🤍)

A/N

Zawgyi

ေနာက္ဆံုးတစ္ပိုင္းသည္ က်မ၏စိတ္ကူးယဥ္သက္သက္မွ်သာ ျဖစ္ပါတယ္။

အားလံုးသတိထားမိရင္ ျမင္ပါလိမ့္မယ္။ ဇာတ္သိမ္းပိုင္းမွာ နာေရးျဖစ္ခဲ့တာဟာ ဗညားတစ္ေယာက္ကိုပဲေဖာ္ျပခဲ့ျပီး ဥကၠာငယ့္ကိုေတာ့ နာေရးျဖစ္ခဲ့တယ္လို႔ မေဖာ္ျပခဲ့ပါဘူး။ ဆိုလုိခ်င္တာက တစ္ကြက္လွ်ိဳထားခဲ့တာပါ။

ေနာက္ျပီး ဥကၠာငယ္ဟာ မိသားစုကို တာ၀န္ယူရမယ့္သားၾကီးမို႔ သူ႔မွာမိသားစုေဇာဆိုတာေလး ရွိပါဦးမယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ မိသားစုအတြက္ ျပန္လည္ရွင္သန္ေပးတဲ့ပံုေလးေရးလုိက္တာပါ။ တကယ္လည္း အဲ့ကေလးကို ရွင္သန္ေစခ်င္တာ က်မရဲ႕ဆႏၵပါ။

ဒီေနာက္ဆံုးပိုင္းအတြက္ ဇာတ္လမ္းမ်ား ေပါ့ခဲ့ ၊ ေပါသြားခဲ့သည္ရွိေသာ္ က်မကပဲ အႏူးအညႊတ္ေတာင္းပန္ပါတယ္။ မလိုအပ္ဘူးထင္ရင္ ဖ်က္ေပးပါ့မယ္ရွင့္။

ေနာက္တစ္ခုက ဇာတ္လမ္းအစစ္အမွန္ကို လာေရာက္ေမးျမန္းၾကသူေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ က်မစာေလးကိုစိတ္၀င္စားၾကလို႔ တကယ္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ေပ်ာ္လည္းအရမ္းေပ်ာ္ပါတယ္။ အစကေတာ့ ဇာတ္လမ္းအမွန္ကို အပိုင္းတစ္ခုအေနနဲ႔ေရးတင္မယ္လို႔စိတ္ကူးခဲ့ေပမယ့္ စိတ္ထဲဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္ေနလို႔ ထိုအေၾကာင္းအရာနဲ႔ရင္းႏွီးခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းေနဖက္သူငယ္ခ်င္းအခ်ိဳ႕ကိုလွန္းတိုင္ပင္ၾကည့္ပါတယ္။

ေက်ာင္းျပီးတာ၁၀ႏွစ္ေက်ာ္ခဲ့ျပီဆိုေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕ဆို မွတ္ေတာင္မမွတ္မိၾကေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ 'မင္းကိုခ်စ္လို႕၊ ခင္လို႔၊ ယံုၾကည္လို႔၊ ေလးစားလို႔၊ ရင္ဖြင့္ခဲ့၊ ေျပာျပခဲ့တဲ့သူေတြကို ေထာက္ထားေသာအားျဖင့္ အစစ္အမွန္ေတြကို ခ်မျပသင့္ဘူး'လို႔ ေက်ာင္းေနဖက္မ်ားက အၾကံေပးၾကတယ္။

(က်မက နားေထာင္ခဲ့စဥ္က စာေရးမယ္လို႔ ခြင့္ျပဳခ်က္မေတာင္းခဲ့ဘူးေလ။ ဒီလုိပဲ ဇာတ္လမ္းရွာေနတဲ့ စပ္စုစိန္တစ္ေယာက္အေနနဲ႕ပဲ နားေထာင္ခဲ့တာေလ။)

ဒါေၾကာင့္ က်မခ်စ္တဲ့ စာဖတ္သူမ်ားကို ဇာတ္လမ္းအမွန္နဲ႔ပက္သတ္လုိ႔ နာမည္လြဲျပီးေတာင္မွ က်မ မေျပာေတာ့တာကို ခြင့္လႊတ္နားလည္ေပးေစခ်င္ပါတယ္ရွင့္။ အသိထဲမွာမ်ား ၂၀၀၆၊၂၀၀၇၊၂၀၀၈ ေလာက္က ရတနာပံုတက္ခဲ့သူမ်ားရွိခဲ့ရင္ သိေကာင္းသိႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ သိခ်င္မွလည္း သိပါလိမ့္မယ္။ နာမည္မၾကီးခဲ့တဲ့ အညတရဇာတ္လမ္းေလးမို႔ပါ။