Zawgyi
အတက္ေန႔.....
ဥကၠာငယ္တေယာက္ မနက္4နာရီကတည္းက ႏိုးေနတယ္။ ဒီေန႔ပီးရင္ ဦးနဲ႔ထပ္မေတြ႕ရေတာ့ဘူးဆိုတဲ့စိတ္က သူ႔ရင္ကို မြန္းၾကပ္ေနေစတယ္။ အိပ္မရတာနဲ႔ပဲ ေစာေစာထပီး အေမ့ကိုကူပီး ေဈးေတာင္းျပင္ေပး၊ မနက္စာတြက္ ထမင္းၾကမ္းခဲ ကူေၾကာ္ေပး လိုက္တယ္။
"အေစာႀကီးႏိုးေနတာလားသား ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ။ ေလွ်ာက္လည္တာမ်ားပီး ေညာင္းကိုက္ေနပီလား။"
"မဟုတ္ပါဘူးအေမရယ္။ ဒီေန႔အတက္ေန႔ေလ။ အဲ့ဒါကားကေစာထြက္မွာတဲ့ အေမရဲ႕။ ညလည္းပုံမွန္ထက္ ေနာက္က်မယ္ေျပာတယ္။ အဲ့ဒါ အေမကအေဖ့ကို နားဝင္ေအာင္ ေျပာေပးထားပါဦးေနာ္။"
"မင္းအေဖကမူးရင္လူစိတ္ရွိတာမဟုတ္ဘူး။ မင္းေနာက္က်ရင္ ငါဘေလာက္ေျပာထား ေျပာထား အဆူခံရလိမ့္မယ္သားရဲ႕။ ေနာက္မက်ပါနဲ႔လားသားရယ္။"
"ဟိုေလ.....အေမ....လူအမ်ားနဲ႔သြားရတာဆိုေတာ့ေလ...သူတို႔ျပန္တဲ့အခ်ိန္မွျပန္ရမွာေပါ့။ သားကဇြတ္ျပန္ခ်င္လို႔ ဘယ္ေကာင္းမလဲ။"
က်ေတာ္ဘဝမွာ အေမ့အေပၚ ပထမဆုံး အႀကီးစားလိမ္ညာစကားေျပာလိုက္တာပါပဲ။ အဲ့ဒါ ဦးဆိုတဲ့၊ ၿပဳံးလိုက္ရင္ေသေလာက္ေအာင္ဆြဲေဆာင္မႈရွိတဲ့၊ လူကိုေႂကြေအာင္အၿမဲ ၾကည့္ေနတတ္တဲ့၊ လူႀကီးတေယာက္ေၾကာင့္ပါပဲ။
(သားေတာင္ပန္ပါတယ္အေမ။ အေမ့ကိုညာတာမဟုတ္ပါဘူး။ သားသူ႔အနားေလးမွာ ရသေလာက္အခ်ိန္ေလး ေနခ်င္လို႔ပါ။ ဒီေန႔ပီးရင္ေလ သားဘဝမွာ ေနာက္ထပ္ဘယ္ေတာ့မွ ဘယ္သူ႔အေပၚကိုမွ ရင္မခုန္ေတာ့ပါဘူးလို႔အေမ့ကိုသားကတိေပးပါတယ္။ ဒီတခါေတာ့ သားခနခ်စ္ပါရေစေနာ္။ ခနေလးပါပဲ။ တကယ္ကိုခနေလးခ်စ္ခြင့္ရရင္ကို ေက်နပ္ေနပါပီ)
စိတ္ထဲကေန အေမ့ကိုေတာင္းပန္လိုက္တယ္။
"ဒီလိုလုပ္မလားအေမ။ သားညျပန္မအိပ္ေတာ့ဘူးေလ။ အေဖ့ကိုက် မနက္ျဖန္ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ သားကူလုပ္ေပးဖို႔ ပရဟိသအသင္း(ဥကၠာငယ္ကို ပညာေရးေထာက္ပံ့တဲ့လူ ရွာေပးထားတဲ့အသင္းကို ေျပာတာပါ) မွာအိပ္တယ္လို႔ေျပာလိုက္။
YOU ARE READING
ငါတို့ဝေးသွားရင်........ပြန်မဆုံဖြစ်ကြရင် (Completed 🤍)
Short Storyလွန်ခဲ့တဲ့ ၁၅နှစ်က ဖြစ်ရပ်လေးကို အခြေခံထားတာမို့ တချို့အရာလေးတွေက လက်ရှိနဲ့ နည်းနည်းကွာခြားနေပါမယ်။ နောက်ပြီး ကျမကစာရေးဆရာမဟုတ်ပါဘူး။ ဒီအကြောင်းလေးကိုနားထောင်ခဲ့ရတာလည်း ၁၅နှစ်တောင်ကြာသွားပီဆိုတော့ နေရာတွေ အချိန်တွေ သီချင်းတွေက လွဲကောင်းလွဲနိုင်ပါတယ်...
