Zawgyi
ဟိုကေလးေက်ာင္းကေန ျပန္လာတဲ့လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး ေမေလးမွာ နာက်င္မႈဒဏ္ေရာ၊ ေဒါသရဲ႕ဒဏ္ေတြေၾကာင့္ မ်က္ရည္မ်ားျဖိဳင္ျဖိဳင္က်လို႔ ေနပါေတာ့တယ္။ လူၾကားထဲမွာ အရွက္တကြဲလုပ္ခဲ့ရေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာ အျပည့္အ၀ဘ၀င္မက်ႏိုင္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ မိဘ၂ပါးကေတာင္ လက္မတင္ဘူးတဲ့ပါးေလးက အခုေတာ့ေရာင္ကိုင္းလို႔ေနျပီ။
"ေတာက္..." အိမ္ထဲကို ၀ုန္းဒိုင္းၾကဲ၀င္သြားျပီး ဆက္တီေပၚပိုက္ဆံအိတ္ကိုပစ္ခ်လို႔ ေတာက္တစ္ခြန္းကို အက်ယ္ၾကီးေခါက္လိုက္တယ္။
"ဘာျဖစ္လာတာလဲသမီး" ဦးရီးငယ္က ျခံထဲကေန အိမ္ထဲထိလိုက္လာျပီးေမးတယ္။ သူ႔တူနဲ႕ထပ္ရန္ျဖစ္မွာ စိုးေနတာေနမွာေလ။
"အဆင့္မရွိ အတန္းမရွိ၊ လူ႔ငမြဲေတြေစာ္ကားတာခံလိုက္ရတာ ဦးရီးငယ္ေရ။" ေမေလးလည္း ေဒါသတၾကီးေအာ္ေျပာလိုက္တယ္။ ထိုခ်ိန္အိမ္အေပၚထပ္ကမွ ဗညားဆင္းလာတယ္။
"ကိုဗညား။ က်မရွင္းရွင္းပဲေျပာေတာ့မယ္။ အဲ့ေကာင္ေလးကို ရွင္အျပတ္ေျပာမလား၊ က်မပိုးဆိုးပက္ဆက္ေျပာျပီးအရွက္ခြဲရလား။" အေပၚထပ္ကဆင္းလာတဲ့ဗညားကိုလည္း ေဒါသတၾကီး လွန္းျပီးေမးလိုက္တယ္။ ေမေလးပံုစံက က်ားနာတစ္ေကာင္လိုပဲ ျမင္ရာေျပးဆြဲေတာ့မယ့္ပံု ေပါက္ေနျပီ။
"မင္းနဲ႔ငါလည္း ဘာမွေျပာစရာစကားမရွိသလို၊ ငယ္ေလးနဲ႔ငါလည္း ဘာမွေျပာစရာစကားမရွိဘူး။ ေအး...အဲ့လိုပဲ မင္းနဲ႔ငယ္ေလးလည္း ဘာမွထပ္ျပီးပက္သတ္စရာမရွိေတာ့ဘူး။ အခု ငါ မင္းတို႔စိတ္တိုင္းက် ေနေနတာပဲေလ။ ဒါကို မင္းက ဘာအလိုမက်ျဖစ္ေနတာလဲ။" ဗညားလည္း စကားကို အျပတ္ေျပာလိုက္တယ္။ အခုခ်ိန္မွာ ေမေလးကိုမေက်နပ္ေပမယ့္ ေပါက္စအေပၚထိခိုက္မႈအနည္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ သည္းခံေနဖို႔ပဲ ေတြးထားလုိက္တယ္။
"ေဟ့...ေဟ့...ေတာ္ၾကေတာ့ကြာ။ လူၾကီးတစ္ေယာက္ရွိေနတာေတာင္ ရန္ျဖစ္စကားမ်ားေနတယ္ဆိုတာ ပတ္၀န္းက်င္ၾကားရင္ေတာင္ မေကာင္းဘူးကြ။ မင္းတို႔မိဘေတြသိလည္း ငါကမတားဘူးဆိုျပီး ငါပါမေကာင္းျဖစ္မယ္။ ေတာ္ၾကေတာ့။ ဒီစကားဒီမွာရပ္။ ေမေလး.. ငါ့သမီးလည္းအခန္းထဲသြားနားေတာ့။ ဗညား.. မင္းကငါ့ကိုကူျပီး ျခံရွင္းေပး...လာ။" ဦးရီးငယ္က လူၾကီးပီပီ ၀င္ထိန္းလိုက္တယ္။
YOU ARE READING
ငါတို့ဝေးသွားရင်........ပြန်မဆုံဖြစ်ကြရင် (Completed 🤍)
Poviedkyလွန်ခဲ့တဲ့ ၁၅နှစ်က ဖြစ်ရပ်လေးကို အခြေခံထားတာမို့ တချို့အရာလေးတွေက လက်ရှိနဲ့ နည်းနည်းကွာခြားနေပါမယ်။ နောက်ပြီး ကျမကစာရေးဆရာမဟုတ်ပါဘူး။ ဒီအကြောင်းလေးကိုနားထောင်ခဲ့ရတာလည်း ၁၅နှစ်တောင်ကြာသွားပီဆိုတော့ နေရာတွေ အချိန်တွေ သီချင်းတွေက လွဲကောင်းလွဲနိုင်ပါတယ်...
