Zawgyi
ရက္ကိုလစားလို႔ အခ်ိန္ေတြတျဖည္းျဖည္းကုန္လာၿပီး မနက္ျဖန္ဆို ၁၀တန္းစာေမးပြဲေအာင္စာရင္းထြက္မယ့္ ေန႔ပါ။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေအာင္မယ္ဆိုတာေသခ်ာေနတဲ့က်ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ေအာင္စာရင္းဟာထူးေထြၿပီး ရင္ခုန္စရာမဟုတ္ပါဘူး။
ဒါေပမယ့္ အေမကေတာ့ ထမင္းေကာင္းေကာင္းမစားတာ၂ရက္ရွိၿပီခင္ဗ်။ စိတ္ကိုေလ်ာ့ထားလို႔ေျပာတာလည္းမရ။ ေအာင္မွာပါအေမရယ္ မပူပါနဲ႔လို႔ ေျပာတာလည္းမရ။ မိဘေမတၱာဆိုတာ အတိုင္းအဆမရွိ က်ယ္ျပန႔္လွပါ၏။ ဒီလိုနဲ႔ ေအာင္စာရင္းထြက္မယ့္ည။
အေဖက အရက္တစ္စက္မွ မေသာက္ထားဘူး။ အေမေရာ၊ အေဖေရာ မအိပ္ၾကဘူး။ တစ္ညလုံး စကားေတြေျပာၾက၊ ဘုရားေတြကန္ေတာ့လိုက္ၾက၊ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့က်ေတာ့္ကိုႏႈိးၿပီး (အိပ္လို႔ေပ်ာ္တာအံ့ၾသပါ့) ဆိုၿပီး အျပစ္ေတြေျပာလိုက္ၾကနဲ႔ မနက္5နာရီခြဲမွာ အေဖ့နဲ႔က်ေတာ္ ေအာင္စာရင္းၾကည့္ဖို႔ ေက်ာင္းေရွ႕ေရာက္ေနပါၿပီ။
မၾကာခင္အခ်ိန္မွာပဲ ေက်ာင္းတံခါးႀကီးဖြင့္လို႔ လူေတြအတိုးအေဝ့နဲ႔ ေအာင္စာရင္းၾကည့္ၾကတယ္။ ခႏၶာကိုယ္ညႇပ္တဲ့ ကိုယ္က ေနာက္က်န္ခဲ့ၿပီး အေဖက အတင္းတိုးၿပီး လူေတြၾကားဝင္ၾကည့္တယ္။ က်ေတာ့္မွာေတာ့ ေျခဖ်ားေလးေထာက္လိုက္၊ ေခါင္းေလးေမာ့လိုက္နဲ႔ မျမင္ရမွန္းသိေပမယ့္လည္း လွန္းလွန္းၾကည့္ရတာအေမာပါ။
ခနေနေတာ့ အေဖက က်ေတာ့္လက္ကို သူ႔လက္ၾကမ္းႀကီးနဲ႔ ဆြဲၿပီး ေက်ာင္းအျပင္ေခၚထုတ္သြားတယ္။ ေက်ာင္းအျပင္လူရွင္းတဲ့ေနရာ ေရာက္ေတာ့မွ က်ေတာ့္ကိုဖတ္ၿပီး အေဖခ်ဳံးပြဲခ်ငိုေတာ့တယ္။က်ေတာ္ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ပဲ
"အေဖ.....ဘာလို႔လည္းဟင္။ ဘာလို႔ငိုတာလဲ။ သားက်တာလား။ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးေနာ္အေဖ။ သားဘယ္လိုမွ မက်ႏိုင္ဘူး။ သားကိုလႊတ္အေဖ။ သားကိုယ္တိုင္ျပန္ၾကည့္ၿပီးမွ ယုံမယ္။ အေဖမွားၾကည့္တာ ေသခ်ာတယ္။ သားကိုလႊတ္။"
"ဟားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး" အေဖက႐ုတ္တရက္ႀကီး ထေအာ္ရယ္ေတာ့ က်ေတာ္ေၾကာင္သြားတယ္။
YOU ARE READING
ငါတို့ဝေးသွားရင်........ပြန်မဆုံဖြစ်ကြရင် (Completed 🤍)
Novellaလွန်ခဲ့တဲ့ ၁၅နှစ်က ဖြစ်ရပ်လေးကို အခြေခံထားတာမို့ တချို့အရာလေးတွေက လက်ရှိနဲ့ နည်းနည်းကွာခြားနေပါမယ်။ နောက်ပြီး ကျမကစာရေးဆရာမဟုတ်ပါဘူး။ ဒီအကြောင်းလေးကိုနားထောင်ခဲ့ရတာလည်း ၁၅နှစ်တောင်ကြာသွားပီဆိုတော့ နေရာတွေ အချိန်တွေ သီချင်းတွေက လွဲကောင်းလွဲနိုင်ပါတယ်...
