Zawgyi
မနက္ခင္းဟာ အရင္ေန႔ေတြကထက္ သာယာေနသလိုပါပဲ။ မနက္၃နာရီေလာက္မွအိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့ ဗညားဟာ၆နာရီထရေတာ့ စိတ္ကသိပ္မၾကည္ခ်င္ဘူး။ ဦးရီးငယ္ကိုေအးေအးေဆးေဆးမွ လိုက္ပို႔ဖို႔ စီစဥ္ထားေပမယ့္ သြားရတာ ေနပူလိမ့္မယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ပဲ ေစာေစာထြက္ဖို႔ ျပင္ဆင္လိုက္တယ္။ ဒါမွဗညားလည္း ဟိုဒီ၀င္တာနဲ႕အခ်ိန္ကကြက္တိေလာက္ျဖစ္မွာေလ။
မနက္စာစားျပီး အိိမ္ကစထြက္ဖို႔ျပင္ဆင္ေတာ့တယ္။ ခရီးထြက္ခါနီး ဘုရားခန္း၀င္ ဘုရားကန္ေတာ့တာကလည္း ဗညားရဲ႕အက်င့္တစ္ခုမို႔ ဘုရားကန္ေတာ့အျပီး ကေလးငယ္ပါေအးခ်မ္းပါေစေၾကာင္း ေတာင္းဆုေျခြလိုက္တယ္။ ျပန္လွည့္အထြက္မွာပဲ ရုတ္တရက္....
"ခြမ္း.........."
ဘုရားစင္ေပၚတင္ထားတဲ့ ယၾတာဖန္ခြက္ေလးဟာ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိဘဲ က်ကြဲသြားတယ္။ ဦးရီးငယ္ေရာ၊ ေမေလးပါ အေျပးေရာက္လာၾကတယ္။
"ဘုရား....ဘုရား....။ ဘုရားလွဴထားတဲ့ပစၥည္းကြဲတယ္ဆိုတာ နိမိတ္မေကာင္းတာပဲ။ ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလည္း ဗညားရယ္။" ဦးရီးငယ္က မ်က္ႏွာပ်က္စြာေျပာလာတယ္။
"အေရးမၾကီးရင္ ဒီေန႔မသြားပါနဲ႕လား ဦးရီးငယ္။ အဲ့ဒါက ကိုဗညားအတြက္ေခ်ေပးထားတဲ့ ယၾတာေလးမို႔.........." ေမေလးကလည္း မ်က္ႏွာပ်က္ပ်က္နဲ႔ ၀င္ေျပာတယ္။
"မေတာ္တဆတိုက္လိုက္မိလို႔ ျပဳတ္က်တာပါကြာ။ စိတ္ထဲမထားၾကပါနဲ႔။ သြားစရာရွိတာသြားရေအာင္ဦးရီးငယ္။ ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ က်ေတာ္ကားကိုဂရုစိုက္ေမာင္းေပးပါ့မယ္။"
ဗညားလည္း ခရီးမဖင့္ေစခ်င္တာနဲ႔ပဲ စကားကို စိတ္ေျပေအာင္ လိမ္ေျပာလိုက္တယ္။ အမွန္ေတာ့သူလည္း စိတ္ထဲခံစားခ်က္က စႏိုးစေနာင့္ျဖစ္သြားတယ္ေလ။
"ဒါဆိုလည္း ရွင္ ဖုန္းေလးေတာ့ယူသြား။ အေရးအေၾကာင္းဆို ဆက္သြယ္လို႔ရေအာင္လုိ႔။" ေမေလးက ေျပာလို႔ ဘုရားခန္းထဲကေန ခ်က္ခ်င္းလွည့္ထြက္သြားလိုက္တယ္။
(က်မဖုန္းေရာ၊ကားေရာ ေပးလိုက္လုိ႔ အံ့ၾသသြားလား။ ဗညားက ဟိုေကာင္ေလးကုိဆက္သြယ္မွာ မေၾကာက္ဘူးလားဆိုျပီး ေတြးေနၾကတယ္မလား။ ဟဟဟ မေၾကာက္ပါဘူး။ ညကတည္းက ဆင္းရဲသားရပ္ကြက္ေတြရဲ႕ထံုးစံအတိုင္း အလုပ္မရွိ၊အလုပ္ရွာလို႔ စပ္စုခ်င္ေနၾကတာကို က်မေတြ႕ခဲ့တယ္ေလ။
YOU ARE READING
ငါတို့ဝေးသွားရင်........ပြန်မဆုံဖြစ်ကြရင် (Completed 🤍)
Short Storyလွန်ခဲ့တဲ့ ၁၅နှစ်က ဖြစ်ရပ်လေးကို အခြေခံထားတာမို့ တချို့အရာလေးတွေက လက်ရှိနဲ့ နည်းနည်းကွာခြားနေပါမယ်။ နောက်ပြီး ကျမကစာရေးဆရာမဟုတ်ပါဘူး။ ဒီအကြောင်းလေးကိုနားထောင်ခဲ့ရတာလည်း ၁၅နှစ်တောင်ကြာသွားပီဆိုတော့ နေရာတွေ အချိန်တွေ သီချင်းတွေက လွဲကောင်းလွဲနိုင်ပါတယ်...
