Άγριες Μέλισσες: Πες μου μονάχα πως μ 'αγάπησες

...σε δύσκολο καιρό

Λίγα λόγια από την δημιουργό: Κατ 'αρχάς θα ήθελα να ευχαριστήσω όσους διάβασαν, ψήφισαν και σχολίασαν την ιστορία μου εδώ και στο twitter. Η θερμή σας ανταπόκριση  μου δίνει κουράγιο και έμπνευση να συνεχίσω. Σε αυτό το κεφάλαιο αν και σαν βασική έμπνευση είχα το τραγούδι "Πόνος άπονος", όπως και το προηγούμενο, έχω προσθέσει ακόμη ένα τραγούδι μετά και την προτροπή της Μαρίας που ήθελε και κάποια τραγούδια πιο παλιάς εποχής. Το τραγούδι είναι το "Ας ερχόσουν για λίγο", που ερμηνεύει, στη σειρά διαμαντάκι για μένα "Δεληγιάννειον Παρθεναγωγείον" η Κλειώ-Δανάη Οθωναίου.  Το τρομερό ήταν πως πρώτη φορά το τραγούδησε η Δανάη γνωστή καλλιτέχνης του '30 και θα ταίριαζε να το πει και η Δανάη Μιχαλάκη που υποδύεται τη Δρόσω. Παρακάτω θα βρείτε τα link και των δύο version. Προσωπικά θεωρώ πως είναι ένα τραγούδι που ταιριάζει απόλυτα σε αυτό που βιώνει η Ασημίνα. 

Τα link είναι τα εξής: https://www.youtube.com/watch?v=vIWA9dVmbGY (Κλειώ-Δανάη Οθωναίου)

https://www.youtube.com/watch?v=_IXR3aZ-9nA (Δανάη Στρατηγοπούλου)

Τέλος θα ήθελα να ενημερώσω πως θα κάνω κάτι διαφορετικό όσον αφορά τη δημοσίευση των νέων κεφαλαίων. Τα δύο επόμενα κεφάλαια θα δημοσιευθούν την ίδια μέρα, την Τετάρτη στις 23 Δεκεμβρίου για να συμβαδίσουν με το τελευταίο επεισόδιο της σειράς για αυτή τη σεζόν. Μιας και θέλω στις διακοπές των Χριστουγέννων να ξεκουραστώ και να αφοσιωθώ στο διάβασμα για την εξεταστική μετά και τα κεφάλαια 19 και 20 στις 23 Δεκεμβρίου, η επόμενη δημοσίευση θα γίνει στις 9 Ιανουαρίου της νέας χρονιάς. Να είστε όλοι καλά υγιείς, δυνατοί και αισιόδοξοι. Μέχρι την επόμενη Τετάρτη και τα δύο νέα κεφάλαια να είστε όλοι καλά.

Καλή σας ανάγνωση...

Το άρωμα της κολόνιας ήταν αυτό που αισθάνθηκε μόλις συνήλθε. Πρέπει να είχε λιποθυμήσει. Ένιωθε μάτια να την κοιτούν από παντού, όπως την τελευταία φορά που είχε γίνει θέαμα στο πανηγύρι όταν... Η ζεστασιά που την τύλιγε ήταν τα χέρια του. Ακόμη την κρατούσε και το μόνο που ήθελε μες στο ζαλισμένο της μυαλό, ήταν να μην την αφήσει ποτέ. Προσπάθησε να επικεντρώσει την προσοχή της στη Ρίζω και με μια φωνή αλλιώτικη από τη συνηθισμένη την ρώτησε τι είχε συμβεί.

Τελικά σωστά τα είχε καταλάβει. Μέσα στην ταραχή της που είδε τον Κωνσταντή, που ακόμη δεν έλεγε να την αφήσει από την αγκαλιά του, όλα αυτά που είχε κρατημένα τόσα χρόνια, ήρθαν και την έπνιξαν. Ούτε μια ώρα δεν είχε περάσει κοντά του και όμως ένιωθε πως η καρδιά της δεν θα βαστούσε. Νόμιζε πως ήταν δυνατή, αλλά ένα βλέμμα του αρκούσε για να κάνει τα πόδια της να λυγίσουν. Έτρεμε πως με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο θα πρόδιδε τα συναισθήματα της. Έπρεπε να μείνει μακριά του πάση θυσία. Αυτός ήταν και ο λόγος που άρχισε να διαμαρτύρεται μόλις άρχισε να περπατάει κρατώντας την στην αγκαλιά του. Δεν γινόταν να είναι για τόση ώρα κοντά του. Δεν γινόταν.