Άγριες Μέλισσες: Πες μου μονάχα πως μ 'αγάπησες

... μύρια έπονται

Λίγες σκέψεις από τη δημιουργό: Θα ήθελα να ευχαριστήσω όσους διάβασαν και ψήφισαν την ιστορία και ιδιαίτερα την Πελαγία που ήταν η αιτία να την ξεκινήσω. Είναι η πρώτη που γράφω και δεν περίμενα να την αγκαλιάσετε τόσο ζεστά. Καταρχάς θέλω να σας ενημερώσω πως σκοπεύω να ολοκληρώσω την ιστορία αλλά θα είναι πολύ μεγάλη. Θα προσπαθήσω να δημοσιεύω τρία κεφάλαια την εβδομάδα. Οι δημοσιεύσεις θα γίνονται κάθε Κυριακή ή Δευτέρα- Τετάρτη και Παρασκευή. Μιας και αυτή τη βδομάδα δημοσίευσα και χτες και σήμερα το επόμενο κεφάλαιο θα δημοσιευτεί την Παρασκευή. Σας ευχαριστώ και πάλι και ελπίζω να σας αρέσει και αυτό το κεφάλαιο.

Το επόμενο πρωινό η Ασημίνα ξύπνησε πολύ ευδιάθετη. Ήταν σίγουρη πως μια υπέροχη μέρα την περίμενε. Τα καλά μαντάτα είχαν αρχίσει από το προηγούμενο βράδυ. Η Λενιώ είχε καλέσει τον Σέργιο  στο σπίτι τους και του ανακοίνωσε πως τελικά θα δεχόταν να τον παντρευτεί. Όπως τις ενημέρωσε η Λενιώ την επόμενη μέρα θα το μάθαινε και η οικογένεια του. Ο επικείμενος γάμος ήταν γεγονός. Φυσικά η Ασημίνα ήξερε πως ο γάμος ήταν μια καμουφλαρισμένη συμφωνία και πως πάνω απ' όλα η Λενιώ το έκανε για εκείνη και τη Δρόσω. Βαθιά μέσα της όμως ήθελε να πιστεύει πως έτσι θα έπαυαν οι συγκρούσεις ανάμεσα στην οικογένεια της και αυτής των Σεβαστών και ότι ίσως ο Σέργιος να γινόταν ένας καλός σύζυγος για την μεγάλη της αδερφή. Τουλάχιστον ο πρωτότοκος γιος του Σεβαστού ήταν από την πρώτη στιγμή ειλικρινής με την Ελένη και αυτό τον ανέβαζε στα μάτια της Ασημίνας.

 Έτσι όταν έφτασε  τρέχοντας στο ραφτάδικο και μοιράστηκε με την Ουρανία τα νέα της ήταν πραγματικά χαρούμενη. Δεν περίμενε πως η χαρά θα κρατούσε για τόσο λίγο όμως. Παραδόξως η ευφορία της μετριάστηκε όταν μπαίνοντας στο καφενείο λίγο μετά της πέντε, για να αγοράσει καφέ και ζάχαρη, δεν ένιωσε το βλέμμα του Κωνσταντή πάνω της. Μέσα σε μια στιγμή κατάλαβε το γιατί. Για πρώτη φορά μέσα σ 'αυτά τα δύο χρόνια ο Κωνσταντής δεν ήταν ανάμεσα στους θαμώνες του μαγαζιού. Τόσο καιρό δεν είχε λείψει ούτε μια φορά. Γιατί δεν ήταν εδώ σήμερα αναρωτήθηκε. Δεν ήξερε γιατί την ενοχλούσε τόσο η απουσία του. Μάλλον γιατί τώρα δεν θα είχε την ευκαιρία να τον βάλει στη θέση του για την ενοχλητική συμπεριφορά του. Ναι αυτό ήταν. Πλέον όμως θα ήταν συγγενείς, οπότε και να ήταν  στο καφενείο δεν πίστευε πως θα του μιλούσε άσχημα. Το πιθανότερο ήταν πως θα προσπαθούσε να τα βρει μαζί του. Μια οικογένεια θα ήταν πια. Μια οικογένεια...γιατί την στεναχωρούσε αυτή η σκέψη;