Άγριες Μέλισσες: Πες μου μονάχα πως μ 'αγάπησες

Αλλάζει της καρδιάς το ριζικό;

Λίγα λόγια από τη δημιουργό: Για άλλη μια φορά ευχαριστώ όσους διάβασαν, ψήφισαν και σχολίασαν εδώ και στο twitter την ιστορία μου. Λογικά θα μαντέψατε πως αφού το κεφάλαιο του Κωνσταντή ήταν τόσο μεγάλο της Ασημίνας θα είναι ακόμη μεγαλύτερο. Περιμένω τα σχόλια σας με μεγάλη ανυπομονησία. Την Παρασκευή στις 9  θα δημοσιεύσω το επόμενο κεφάλαιο από την πλευρά του Κωνσταντή. Μιας και τα πράγματα θα αρχίσουν να γίνονται ακόμη πιο δύσκολα για το ζευγάρι μας θέλω να οπλιστείτε με υπομονή. Τα κεφάλαια θα γίνονται όλο και μεγαλύτερα μιας και θα προστίθενται καινούργιες σκηνές που δεν υπήρξαν στη σειρά. Στο επόμενο κεφάλαιο θα έχω άλλες δύο συναντήσεις ανάμεσα στην Ασημίνα και στον Κωνσταντή. Πάνω από όλα ελπίζω να σας κάνει να ξεχνιέστε και να περνάτε ευχάριστα αυτή η ιστορία. Σε αυτή τη δύσκολη εποχή που διανύουμε χρειαζόμαστε πράγματα που μας κάνουν να χαλαρώνουμε. Να είστε όλοι υγιείς, δυνατοί και αισιόδοξοι. Μόνο έτσι μπορούμε να ανταπεξέλθουμε σε αυτές τις πρωτόγνωρες συνθήκες. Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο να είστε όλοι καλά.

Καλή σας ανάγνωση...

Αυτό ήταν αν δεν άνοιγε τώρα η γη να την καταπιεί δεν θα άνοιγε ποτέ. Τι καθόταν και έλεγε ο Νικηφόρος; Τίποτα από όσα του είχε πει δεν είχε πάρει της μετρητής; Δεν γίνεται να συμβαίνει αυτό! Εφιάλτης είναι και θα ξυπνήσω! Τώρα όπου να 'ναι θα πεταχτώ από το στρώμα προσπαθούσε να πείσει τον εαυτό της. Όσο και να ήλπιζε όμως τίποτα δεν γινόταν. Ο μικρός Σεβαστός συνέχιζε απτόητος και η ίδια το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να τον κοιτά με κομμένη την ανάσα. Μέχρι που άρχισε να λέει πως από τη πρώτη στιγμή που την είδε... Ευθύς η Ελένη γύρισε προς το μέρος της και απαίτησε να μάθει αν του είχε δώσει τέτοιο δικαίωμα. Τι να απαντούσε; Όλα είχαν γίνει τόσο γρήγορα που καλά καλά την καρδιά της δεν προλάβαινε να ακούσει η Ασημίνα. Το μόνο βέβαιο ήταν πως άλλος άνδρας δεν την είχε διεκδικήσει με τόση θέρμη. Μόνο κάποιες ματιές είχε δεχθεί στη βρύση και στα πανηγύρια από κάποια παλικάρια του χωριού. Άλλος που να την είχε πλησιάσει τόσο μόνο ο Κωνσταντής ήταν, αλλά είχε πιεί τότε. Το φιλί του δεν σήμαινε τίποτα. Αν δεν ήταν εκείνη θα ήταν κάποια άλλη. Οποιαδήποτε ήταν ντάμα του εκείνη τη βραδιά. Άσε που από τη μία την βοηθούσε και την επόμενη σχεδόν της έβαζε τις φωνές .Πάνω απ'όλα όμως, ήταν τόσο διαφορετικοί.

Μα τι σκεφτόταν; Σύνελθε Ασημίνα. Η αδερφή της, της είχε κάνει μια ερώτηση και η ίδια καθόταν και συλλογιζόταν τον αδερφό του άνδρα που ήρθε να τη ζητήσει; Ήτανε με τα καλά της; <<Όχι.. Δηλαδή... Δεν ήξερα πως θα ερχόταν εδώ σήμερα.>> απόσωσε την φράση της όπως όπως στρέφοντας το βλέμμα της στο Νικηφόρο.