Άγριες Μέλισσες: Πες μου μονάχα πως μ 'αγάπησες

Μυστικά και ενοχές

Λίγα λόγια από την δημιουργό: Πραγματικά ευχαριστώ για ακόμα μια φορά όλους όσους διάβασαν ψήφισαν και σχολίασαν την ιστορία μου. Τα σχόλια σας μου δίνουν δύναμη και έμπνευση να συνεχίσω. Αυτό είναι ένα πραγματικά τεράστιο κεφάλαιο, το μεγαλύτερο αυτής της ιστορίας, από την πλευρά της Ασημίνας. Ελπίζω να σας αρέσει όπως και τα προηγούμενα. Πείτε μου τη γνώμη σας και αν θα θέλατε να προσθέσω κάποιο ζευγάρι που θα σας άρεσε στην ιστορία. Θα δημοσιεύσω το επόμενο καινούργιο κεφάλαιο την Παρασκευή και αυτή τη φορά έχει σειρά ο Κωνσταντής και η αντίδραση του μετά τα λόγια του Νικηφόρου. Λόγω του φορτωμένου μου προγράμματος με δουλειά και πανεπιστήμιο θα δημοσιεύω δύο κεφάλαια την εβδομάδα. Το μόνο σίγουρο είναι όμως πως θα τελειώσω την ιστορία αλλά θα είναι τεράστια.  Να μείνετε όλοι αισιόδοξοι και δυνατοί. Με όλα αυτά που μας συμβαίνουν ας προσπαθήσουμε να εστιάσουμε στα θετικά.

Σας ευχαριστώ και πάλι και καλή σας ανάγνωση!!

Από τη στιγμή που η Δρόσω έμαθε για το χαμό του Γιάννου κρεβατώθηκε βαριά. Το βράδυ, πριν από τη κηδεία του, καλέσανε την κυρά Ρίζω και μαζί ακολούθησε και ο κύριος Νέστωρας που είχε μεγάλη αδυναμία στην μικρή Σταμίρη . Πως φοβόταν η Ασημίνα μήπως σβήσει από τη στεναχώρια η αδερφούλα τους! Πάντα ήταν η πιο ευαίσθητη και, μέχρι να τους ενημερώσει η μαία του χωριού, πως δεν ήταν κάτι ανησυχητικό, ταμπούρλο έπαιζε η καρδιά της. <<Πάρε αυτό. Θα το βράσεις και θα τις δίνετε πέντε κουταλιές κάθε τρεις ώρες.>>, τnν ορμήνεψε η κυρά Ρίζω δίνοντας της ένα βοτάνι και εκείνη έτρεξε αμέσως να εκτελέσει τις οδηγίες τις. Η καρδιά της σα να αλάφρυνε λιγάκι. Μετά από όλα αυτά που είχαν συμβεί και με τις τύψεις που την κυνηγούσαν, κυρίως τις νύχτες, δεν θα άντεχε άλλη συμφορά.

Το επόμενο πρωί ήταν η κηδεία του Γιάννου, αλλά εκτός από την οικογένεια του, ψυχή δεν θα πατούσε στο νεκροταφείο. Η Ασημίνα ήθελε πολύ να πάει. Να πει ένα τελευταίο αντίο στον άνθρωπο που τις είχε αγαπήσει τόσο, που ακόμη και το κρίμα ενός φόνου πήρε πάνω του γι' αυτές, μα ήξερε πως δεν έπρεπε. Όλο το χωριό θα σχολίαζε με τα χειρότερα λόγια μια τέτοια συμπεριφορά. Παρηγόρησε τον εαυτό της όμως, σκεπτόμενη πως ο Γιάννος θα ήθελε να μείνει στο σπίτι για να φροντίσει την λατρεμένη του Δρόσω. Μόνο η Λενιώ κατάφερε να πάει στην ταφή, κρυμμένη φυσικά για να μην την πάρει είδηση κανείς. Το γνώριζε η Ασημίνα πόσο ήθελε η μεγάλη της αδερφή να είναι στο πλευρό του Λάμπρου εκείνες τις δύσκολες ώρες. Και εκείνος ήταν σίγουρη πως μόνο κουράγιο θα έπαιρνε από την παρουσία της.