Άγριες Μέλισσες: Πες μου μονάχα πως μ 'αγάπησες

Τα χείλη σου είναι πόνος

Λίγα λόγια από τη δημιουργό: Μετά από 2 μήνες και μια επεισοδιακή εξεταστική με αίσιο τέλος  συνεχίζω την ιστορία μου. Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσους έχουν διαβάσει, ψηφίσει και σχολιάσει την ιστορία μου και ειδικότερα την Μαρία που μου φτιάχνει υπέροχα εξώφυλλα και μου δίνει έμπνευση όπως και την Γεωργία για τις μοναδικές διορθώσεις της. Επίσης είμαι ευγνώμων και συνάμα σοκαρισμένη που η ιστορία έχει ξεπεράσει τους 6700 αναγνώσεις. Σας ευχαριστώ και πάλι. Το νέο κεφάλαιο από την πλευρά του Κωνσταντή είναι από τα πολύ μεγάλα μου και ελπίζω να σας αρέσει. Αυτή τη φορά εμπνέομαι από το τραγούδι " Δυο χείλη κατακόκκινα" που ερμηνεύει ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου σε στίχους Χάρη Ρώμα και μουσική  Ζωής Τηγανούρια. Θα πρότεινα να ακούσετε πρώτα το τραγούδι και μετά να διαβάσετε το κεφάλαιο.

Το link για το τραγούδι: https://www.youtube.com/watch?v=wQB235ObJ8A

Θα προσπαθήσω να ανεβάζω κεφάλαιο κάθε εβδομάδα οπότε την άλλη Πέμπτη μάλλον θα ανέβει το επόμενο. Το τέλος το έχω ήδη σκεφτεί απλά το θέμα είναι πόσα κεφάλαια θα χρειαστούν για να φτάσω μέχρι εκεί που θέλω την διήγηση μου.

Στο προφίλ μου θα βρείτε και την νέα μου ιστορία "Της βροχής τα γιασεμιά" στην οποία θα γράφω διάφορα oneshot για το ζευγάρι Ασημίνα-Κωνσταντής αρχίζοντας από μια σκέψη του πως θα μπορούσαν να έρθουν κοντά στη διάρκεια των έξι χρόνων που δεν είδαμε.

Σας ευχαριστώ για άλλη μια φορά. Να είστε αισιόδοξοι, να εστιάζετε στα θετικά και να ελπίζετε για το καλύτερο!!!

Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο.

Καλή σας ανάγνωση...

Όνειρο ήταν και σύντομα θα πεταγόταν από το κρεβάτι του όπως τόσες και τόσες φορές. Αυτή ήταν η πρώτη του σκέψη όταν επιτέλους ένωσε τα χείλη του με τα δικά της. Μα δεν γινόταν να ονειρεύεται! Δεν γινόταν! Επιτέλους αισθανόταν το πιο απαλό και από πούπουλο στόμα της και ήδη αποκτούσε μια πρώτη ιδέα για τη γεύση του. Μια γεύση κράμα κρασιού, μελιού και κάτι τόσο ιδιαίτερου συνάμα. Αυτό το κάτι του θύμιζε φράουλες αλλά ήταν ταυτόχρονα και όλο δικό της. Το μόνο σίγουρο ήταν πως αυτή η γεύση που άνηκε αποκλειστικά στη μάγισσα του ήταν ό,τι πιο γλυκό και συνάμα πικρό είχε δοκιμάσει ποτέ του. Πως γινόταν ένα φιλί να σου κερνά σε ίσες δόσεις μέλι και φαρμάκι;