Άγριες Μέλισσες: Πες μου μονάχα πως μ 'αγάπησες

Θα περάσει ένας μήνας...

Λίγα λόγια από τη δημιουργό :Κατ 'αρχάς θα ήθελα να ευχαριστήσω όσους διάβασαν, ψήφισαν και σχολίασαν την ιστορία μου εδώ και στο twitter. Πάντα τα λόγια σας μου δίνουν κουράγιο για να προχωρήσω και πολλές φορές και μπόλικη έμπνευση οπότε σας παρακαλώ σχολιάστε και αυτό το κεφάλαιο. Με βοηθάτε πολύ. Το συγκεκριμένο κεφάλαιο περνάει στη ζώνη του λυκόφωτος μιας και έχω την άφιξη του Κωνσταντή στο Παρίσι. Ελπίζω να σας αρέσει όπως και τα προηγούμενα. Επίσης πήρα την απόφαση τα κεφάλαια μου να μην ξεπερνούν τις 6000 λέξεις μιας και μπορεί να κουράζουν τα μεγαλύτερα και ταυτόχρονα για να προλαβαίνω να γράφω τα κεφάλαια και να δημοσιεύω δύο φορές την εβδομάδα όπως έχω υποσχεθεί.  Επίσης στο συγκεκριμένο κεφάλαιο υπάρχει μια ερωτική σκηνή όχι κάτι ιδιαίτερα περιγραφικό αλλά όποιος δεν θέλει να τη διαβάσει έχω βάλει παύλες στις συγκεκριμένες παραγράφους. Αν την προσπεράσετε δεν θα έχετε πρόβλημα να καταλάβετε το υπόλοιπο κεφάλαιο. Οι τίτλοι των κεφαλαίων προέρχονται πάντα από τραγούδια. Και αυτό και το επόμενο κεφάλαιο προέρχονται από το τραγούδι ¨Χωριστά". Για να μπείτε στο κλίμα του συγκεκριμένου κεφαλαίου θα σας συνιστούσα να ακούσετε πρώτα το συγκεκριμένο τραγούδι. Είναι η κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι ήρωες μας την δεδομένη στιγμή. Αυτό είναι το link για το τραγούδι:

 https://www.youtube.com/watch?v=QgfM5bGg9gs

Το επόμενο κεφάλαιο από την πλευρά της Ασημίνας που θα ανατρέψει τα πάντα θα δημοσιευθεί την Τρίτη. Ελπίζω να παραμένετε όλοι υγιείς και αισιόδοξοι και η ιστορία μου να σας κρατάει καλή συντροφιά. Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο να είστε όλοι καλά και γεμάτοι δύναμη.

Καλή σας ανάγνωση...

Ο Κωνσταντής αποχαιρέτησε το Μελέτη πραγματικά συγκινημένος. Θα του έλειπε πολύ ο φίλος του. Τόσα είχαν περάσει μαζί και τόσα μυστικά θα τους έδεναν για πάντα. Δεν μπόρεσε να μην τον πάρει μια αγκαλιά μιας και δεν γνώριζε πότε θα τον ξαναέβλεπε. Και ο Μελέτης όμως φαινόταν να έχει επηρεαστεί πολύ από την επικείμενη αναχώρηση του μεσαίου Σεβαστού.

<<Κοίτα να μην αργήσεις να επιστρέψεις>>, ήταν τα τελευταία λόγια του φίλου του. Μόνο έγνεψε όμως ο Κωνσταντής μετά από αυτή τη φράση. Δεν ήθελε να του πει ψέματα. Βαθιά μέσα του φοβόταν πως δεν θα άντεχε να επιστρέψει ποτέ. Ούτε μια μέρα δεν θα μπορούσε να περάσει στο ίδιο σπίτι με την Ασημίνα και το Νικηφόρο. Η ρημαγμένη του η καρδιά κομματιαζόταν ακόμη περισσότερο και μόνο στη σκέψη ενός τέτοιου ενδεχόμενου.