Άγριες Μέλισσες: Πες μου μονάχα πως μ 'αγάπησες

Το 'ξερα πάντα πως θα 'ρθεις

Λίγα λόγια από τη Δημιουργό: Κατ 'αρχάς θα ήθελα να ευχαριστήσω όσους διάβασαν, ψήφισαν και σχολίασαν την ιστορία μου εδώ και στο twitter. Πραγματικά χαίρομαι για την τόσο μεγάλη αποδοχή της ιστορίας μου και ελπίζω να σας αρέσει και η συνέχεια. Θα ήθελα να αναφέρω πως στο μυαλό μου όλα άρχισαν το 1958 στο έργο γιατί δεν γίνεται όλες οι εξελίξεις του έργου να έχουν γίνει το '59, ο Σέργιος να γεννήθηκε ένα χρόνο μετά το γάμο και το '65  να είναι έξι χρονών. Στην ιστορία μου ο Σέργιος γεννήθηκε στις 15 Αυγούστου του 1959 και το 1965 έγινε έξι χρονών. Μόνο έτσι μου βγαίνουν οι αριθμοί. Πείτε μου στα σχόλια αν κάνω λάθος και κάτι δεν κατάλαβα σωστά με τις ημερομηνίες στο έργο. Επιπλέον θα ήθελα να αναφέρω πως κάθε δύο κεφάλαια εμπνέομαι από το ίδιο τραγούδι. Αυτό έκανα από το κεφάλαιο 7. Άρα το 7 και 8 έχουν στίχους από το ίδιο τραγούδι. Το 9 και το 10 από ένα άλλο κλπ. Έτσι και το 15 και το 16 έχουν σαν τίτλους στίχους από το "Άργησες πολύ". Αυτός είναι άλλος ένας τρόπος  να συνδέω τα κεφάλαια της Ασημίνας και του Κωνσταντή.  Το επόμενο κεφάλαιο από την πλευρά του Κωνσταντή με την άφιξη της Δόμνας θα δημοσιευθεί το Σάββατο στις 9. Ελπίζω να σας αρέσει και αυτό το κεφάλαιο. Περιμένω τα σχόλια σας.                 Να  παραμένετε υγιείς, δυνατοί και αισιόδοξοι. Μέχρι το επόμενο...

Καλή σας ανάγνωση...

Με την γέννηση του Σέργιου η ζωή της Ασημίνας απέκτησε καινούργιο νόημα. Ώρες ώρες της φαινόταν αστείο, πως μια προδοσία, που ίσως και να την είχε τρελάνει, αν ήταν ερωτευμένη με τον Νικηφόρο, την έκανε να αξιωθεί τη μεγαλύτερη χαρά. Μπορεί να μην ήταν συνηθισμένος ο τρόπος που ήρθε στη ζωή της ο γιός της, αλλά θα βίωνε τη μητρότητα. Οι πιθανότητες, να κρατήσει στην αγκαλιά της ένα μωρό, που θα είχε βγει από τη δική της κοιλιά ήταν ελάχιστες, Έτσι έδωσε σε αυτό το παιδάκι όση αγάπη είχε και στο μυαλό της ήταν σαν να το είχε γεννήσει εκείνη.

Όταν ανακοίνωσε ο Δούκας πως θα το έβγαζαν Σέργιο, η καρδιά της σταμάτησε για λίγο. Αυτό που αναλογίστηκε ήταν πως αυτό το παιδί θα ήταν μια ευλογία, μα και μια υπενθύμιση της πράξης τους για πάντα. Αν και εκείνη ήθελε να το βγάλουν Γιώργη, το όνομα του πατέρα της ή έστω Παναγιώτη, αφού είχε γεννηθεί 15γουστο και προσπάθησε να το επιβάλλει, ο Νικηφόρος τάχθηκε με το μέρος της Μυρσίνης. Είχε και <<επιχείρημα>>. Ο Σέργιος είχε χαθεί νέος και έπρεπε να ακουστεί το όνομα του αδερφού του. Έτσι αναγκάστηκε να υποχωρήσει.