Άγριες Μέλισσες: Πες μου μονάχα πως μ 'αγάπησες

Είν' η καρδιά σου μάγισσα

Λίγα λόγια από τη δημιουργό: Καταρχήν θα ήθελα να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ σε όσους διάβασαν, ψήφισαν και σχολίασαν την ιστορία μου εδώ και στο twitter. Δεν το πιστεύω πως μέσα σε τόσο λίγες μέρες η ιστορία μου ξεπέρασε τους 1000 αναγνώστες.  Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω τη νέα μου φίλη τη Μαρία που αγκάλιασε τόσο ζεστά αυτή την ιστορία και έφτιαξε το καταπληκτικό εξώφυλλο της ιστορίας μου. Σε ευχαριστώ και πάλι Μαρία μου!!!  Αυτό το κεφάλαιο ήταν το δυσκολότερο που έχω γράψει μέχρι τώρα. Χρησιμοποίησα σαν σκελετό και πάλι το σενάριο αλλά ξέφυγα πολύ αυτή τη φορά. Νομίζω πως αυτό το κεφάλαιο είναι ακόμη μεγαλύτερο από το προηγούμενο. Για κάποιο λόγο όταν δυσκολεύομαι υπερβολικά καταλήγω να γράφω μεγαλύτερα κεφάλαια. Αυτή τη φορά έχουμε δύο συναντήσεις ανάμεσα στην Ασημίνα και στον Κωνσταντή. Θα ήθελα να μου πείτε πως σας φάνηκαν οι διάλογοι πάνω απ'όλα. Το επόμενο κεφάλαιο θα δημοσιευτεί την Δευτέρα αυτή τη φορά από την πλευρά της Ασημίνας. Ελπίζω να παραμένετε όλοι υγιείς, αισιόδοξοι και δυνατοί.

Καλή σας ανάγνωση...

Μόλις ο Κωνσταντής είπε τα μαντάτα στον αδερφό του το μετάνιωσε αμέσως. Ντράπηκε γιατί προς στιγμήν θέλησε να είναι αυτός, που θα του ανακοίνωνε τα νέα, τα οποία θα τον έκαναν να πονέσει τόσο. Είχε όμως θολώσει και πλέον συλλογιζόταν μόνο με το ένστικτο. Το νου και την καρδιά του τα είχε κλέψει η Ασημίνα και δεν επρόκειτο να του τα γυρίσει πίσω ποτέ. Μπορεί να το έπαιζε γυναικάς και να του άρεσε να καυχιέται για τις κατακτήσεις του, μα το γνώριζε πως όταν θα συνάνταγε τη γυναίκα που θα τον μάγευε μόνο εκείνη θα ήθελε και καμιά άλλη. Μόνο που δεν στάθηκε τυχερός σαν τον πατέρα του, ο οποίος ήταν της ίδιας φιλοσοφίας. Η δική του μάγισσα είχε ανάψει φωτιά όχι μόνο στην δική του καρδιά, αλλά και στου αδερφού του. Η μόνη του ελπίδα ήταν πια ο Δουμανάς. Μακάρι να την έπαιρνε μακριά και ίσως κάποτε., αν και αμφέβαλλε ο Κωνσταντής γι' αυτό, να λυνόντουσαν τα μάγια.

Ο Νικηφόρος αντέδρασε με τρόπο που περίμενε ο Κωνσταντής. Βγήκε αμέσως από το σπίτι και έτρεξε προς το κήπο. Τον καταλάβαινε ο μεσαίος Σεβαστός. Είχε την ανάγκη να μείνει μόνος του. Βέβαια ήταν σίγουρος πως το στερνοπούλι τους δεν θα αντιδρούσε με τον υπερβολικό τρόπο που είχε αντιδράσει ο ίδιος. Το πολύ πολύ να έκανε λίγες βόλτες στο κήπο προσπαθώντας να το πάρει απόφαση. Κάθισε λοιπόν να τον περιμένει παρέα με την Πηνελόπη, η οποία δεν αμέλησε να τον μαλώσει για το πως ανακοίνωσε την αναπάντεχη είδηση. <<Δεν έπρεπε να του το πεις τόσο απότομα. Δεν έχεις καταλάβει πόσο την αγαπάει;>>. Και εγώ δεν την αγαπάω; Εγώ την λατρεύω λαχταρούσε να την αποστομώσει ο Κωνσταντής, μα σώπασε και το μόνο που βρήκε να της αποκριθεί ήταν πως δεν είχε ζυγιάσει σωστά τα λόγια του. Μην έχοντας κάτι άλλο να του προσάψει, η αδερφή του σε λίγα λεπτά ανακοίνωσε πως θα πήγαινε να πλαγιάσει.