Wakas

8.2K 243 52
                                    

This is the end of my Alrus and Samantha story. Really? I am very excited to wrote this since the flow of the story sink in to my mind. Flattered that I finished this story even I got so busy with my studies. To all my reader's who never get tired of waiting my updates, thank you. Let's celebrate holidays with love.
---------------------------------------

Wakas

I was looking at my children's happily. Kitang-kita ko ang kagandahan ng nag-iisa kong anak na babae. Maging ang tatlo kong lalaki ay gayang-gaya sa amin ng mama nila. Hindi ko mapigilang mapasaya habang nakikita silang nasa harap ko at masaya. They we're my life. They we're my everything. Lahat ng mga naranasan namin ay sulit kasi dumating sila. Binigyan ako ng Panginoon ng maraming pagkakataon na nagbago at magsimula. I just can't stop thinking about them. They are really my life.

Napabuga ako ng malalim na hangin, hindi ko maiwasang mapatitig sa maganda kong asawa. She was busy cooking our meal for today's lunch. Looking more beautiful while our age is coming. I smile, itong babae na ito ang rason kung bakit may mga anak ako ngayon. Siya ang rason ng kasiyahan ko, rason kung bakit gusto ko pang mabuhay ng matagal at makasama sila. Finally, after struggles we faced, we ended up here. We ended up together with our children's. I love her, with all of my heart. She is a very kind person, a down to earth. At ang laki kong siraulo dahil sinaktan ko siya.

It will always remain in myself that I hurt the most understandable and kind woman. Inspite of every pain I did, she still accept me, wholeheartedly. She still love me, with trust and honesty. She still stay with me, even I am the worst person. She become my angel, my light in the dark. She is my life, my everything. At hindi ako magsasawang ulit-uliting sabihin at iparamdam sa kanya ang pagmamahal ko.  Bagama't mananatili sa puso ko ang masasakit na nagawa ko, papawiin ko iyon gamit ang puso ko.

Napahinga ako ng malalim, humarap sa akin ang asawa ko. She is done cooking our foods. She smile sweetly while staring at me. Hindi ko mapigilang mapangiti habang nakatitig sa kanya. Tumayo ako at lumapit sa kanya, mabilis kong pinulupot ang braso sa baywang niya. She smile sweetly again. Hinalikan ko ng marahan ang labi niya, nagkatitigan kami. She is so beautiful, with her unmistakable tantalizing eyes and sweet little lips, she captured my heart. I sighed.

"Tatanda tayong magkasama. Sabay tayong lilisan ng mundo. Mahal kita, mahal na mahal Samantha." marahan kong sabi.

She smile sweetly.

"I love you too." she said genuinely.

I sighed deeply. Niyakap ko siya ng mahigpit, damang-dama ang kaginhawaan sa isa't-isa.

"Papa, huwag mo munang harutin si mama. Nagugutom na ako." singit ni Andriel.

Napahalakhak ng mahina ang asawa ko. Umiling ako at bumaling sa anak na may ngisi sa labi ngayon.

"Driel, you should learn to cook. Para kapag out of town kami ng mama niyo, kahit isa sa inyo ay marunong magluto. Your old brother isn't here to cook, so you should be responsible." sagot ko.

Umirap ang anak ko at ngumisi. Siraulo din talaga e!

"Pa, may mga fast food restaurant naman. We can order and deliver it here. Simple as that," he defend.

I shook my head. Sa kanilang triplet, si Andriel talaga ang pinakamatigas ang ulo. Siya ang pasaway sa akin, siya din ang palaging nagpapa-init ng ulo ko pero hindi naman niya pinapabayaan ang sarili at pag-aaral. When they still college, he took the highest grade in semester. He was one of the students got the flying colors. Kaya kahit pasaway 'to sa akin, mahal ko naman. Mahal ko silang lahat.

"Pero kailangan mo pa ring matutong magluto. Adriel, your old brother insist to learn to cook. Kaya ngayon, kahit nasa Antarctica siya hindi ako nag-iisip ng kung ano-ano." I said.

Lagunzad Series 2: Love Me Again (HANDSOMELY COMPLETED)Where stories live. Discover now