Παγιδευμένοι

🏆 13ο Κεφάλαιο

"Δεν το περίμενα αυτό από εσάς κορίτσια" είπε ο κύριος Marson, ο διευθυντής στα έξι, ξεμαλλιασμένα κορίτσια μπροστά του.

"Ο ανταγωνισμός είναι υγιής, όχι όμως όταν φτάνει σε αυτό το σημείο. Μα καλά, τι έχετε να χωρίσετε εσείς?" τις κοίταζε χωρίς να πάρει απάντηση.

"Ξέρετε τους κανόνες. Είναι η πρώτη φορά που έρχεστε στο γραφείο μου. Την επόμενη, θα μαζέψετε τα πράγματα σας και θα γυρίσετε σπίτια σας. Κατανοητό?"

"...Ναι" μουρμούρισαν.

"Να ξέρετε πως έχουν φύγει αθλητές για τέτοιο λόγο. Δεν νομίζω να θέλετε να τερματίσετε την καριέρα σας για τις προσωπικές σας κόντρες. Σκεφτείτε το καλά. Ελεύθερες"

Έφυγαν από το γραφείο του και οι έξι και η Σαβάνα προσπέρασε επιδεικτικά την Άσλευ πριν τινάξει το μαλλί της.

Η Άσλευ την έσπρωξε δυνατά κι εκείνη γύρισε και την κοίταξε δολοφονικά.

"Ασ'την..." είπε η Σάννυ και έφυγαν.

"Θέλω να της ξεριζώσω το μαλλί!" είπε η Λούσι με μίσος καθώς γυρνούσαν στους κοιτώνες.

"Ηταν τυχερή που ήρθαν οι άλλες και την έσωσαν. Δεν θα έβγαινε ζωντανή από κει μέσα" συνέχισε η Άσλευ.

"Θα την πετύχουμε κάπου εκτός κολλεγίου, που θα πάει?? Τότε θα δει αυτή"

*****

Η ώρα ήταν λίγο πριν τις 6 το απόγευμα και ο Άρον ετοίμαζε τον αθλητικό του σάκο.

"Πω μαλάκα, εσύ τώρα θα κάνεις δεύτερη προπόνηση και εγώ θα αράζω στο κρεβάτι μου" είπε ο Έρικ και τον στραβοκοίταξε.

"Δεν έχω να σου απαντήσω..."

"Θα ζοριστείς, αλλά είναι για καλό ρε. Να πιάσεις όρια, να φύγεις εθνική, να μείνει το δωμάτιο για πάρτη μου"

"Α έτσι ε??"

"Ε ναι ρε, βαρέθηκα να βλέπω τη μούρη σου κάθε μέρα"

"Δηλαδή εσύ δεν θα έρθεις στο NASEL?" τον ρώτησε με ένα πιο σοβαρό ύφος.

Ο Έρικ ξεφύσηξε μελαγχολικά.

"Θέλω ρε, αλλά δύσκολα. Η ομάδα της Μελβούρνης έχει τους καλύτερους κολυμβητές στα 200ρια. Εκεί δεν είναι θέμα ποιος θα πιάσει όριο, αλλά ποιος θα κάνει τον καλύτερο χρόνο. Και κάνουν κάτι χρόνους...."

"Ελα ρε, κι εγώ τι θα κάνω χωρίς εσένα? Ποιον θα έχω να μου τραβάει το πόδι για να ξυπνήσω? Ποιον θα έχω να μου σπάει τα νεύρα στην προπόνηση?"