Παγιδευμένοι

🏆 54ο Κεφάλαιο

Οι αγώνες για την πρόκριση στην εθνική ομάδα είχαν έρθει στο τέλος τους.

Όλοι οι αθλητές γυρνούσαν είτε στα σπίτια τους, είτε στο πανεπιστήμιο τους.

Ο Άρον και η Άσλευ περπατούσαν χέρι χέρι προς τα λεωφορεία.

"Άσε το κινητό!" πήγε να της το πάρει.

"Όχι! Ανεβάζω τις επιτυχίες μου"

"Δεν θα αλλάξεις ποτέ ε?" κούνησε το κεφάλι του.

"Σε πληροφορώ ότι έχω αλλάξει πολύ από πέρυσι..." τον κοίταξε με νόημα.

"Το ξέρω" της χαμογέλασε.

"Κι εγώ"

"Αντε παιδιά, να μπαίνουμε σιγά σιγά μέσα!" φώναξαν οι προπονητές.

"Άσλευ συγχαρητήρια. Τα έμαθα από τον Άρον" τους πλησίασε ο Έρικ χαμογελώντας.

"Σ'ευχαριστώ πολύ Έρικ"

"Φίλε εγώ ανεβαίνω"

"Ναι, έρχομαι"

Ανέβηκε στο λεωφορείο ο Έρικ και ο Άρον τύλιξε τα χέρια του γύρω από τη μέση της.

"Δεν θέλω να σ' αφήσω"

"Σε λίγες ώρες θα είμαστε πίσω στο δωμάτιο"

"Το ξέρω, αλλά δεν θέλω"

"Άρον συγχαρητήρια και από μένα! Είσαι φανταστικός" πέρασε μια κοπέλα από δίπλα τους.

"Ευχαριστώ πολύ" της χαμογέλασε, ενώ η Άσλευ είχε σοβαρέψει.

"Ποια είναι αυτή?"

"Η Layla. Κολυμπάμε μαζί"

"Α μαζί!" ένα υφάκι στο πρόσωπο της, ενώ εκείνος γέλασε.

"Ε αφού είναι κολυμβήτρια του SSU, που θα κολυμπούσε?"

"Να πάει αλλού να κολυμπήσει"

"Αφού μωρό μου σε λίγες μέρες θα είμαστε στο Nasel"

"Α ναι" μίλησε μουτρωμένη και γύρισε το κεφάλι της στα πλάγια.

"Αχ μωρέ" της ζούληξε τα μάγουλα.

"Έχεις κοιμηθεί μαζί της?"

"Ρε μωρό μου..."

"Αα δεν ξεκινάς καλά Άρον"

"Όχι φυσικά. Με τη Layla είμαστε απλά συναθλητές"

"Άσλευ συγχαρητήρια. Ήσουν απίστευτη" πέρασε ένας νεαρός και την ακούμπησε στον ώμο.

"Σ'ευχαριστώ" του χαμογέλασε πλατιά, ενώ ο Άρον σοβάρεψε και τον κοίταζε δολοφονικά.