Παγιδευμένοι

🏅 55ο Κεφάλαιο - Τελευταίο

"Θα σκάσετε?!!" φώναξε ο Στιβ με την ψιλή, γυναικεία του φωνή.

Η Άσλευ και ο Άρον είχαν μείνει με ανοιχτό στόμα να τους κοιτάζουν.

"Δεν το πιστεύω. Μπήκες εθνική?! Όχι, δεν γίνεται αυτό! Δεν γίνεται να μπήκες εσύ κι εγώ όχι!" άρχισε να σκούζει η Σαβάνα με την αντρική της φωνή.

"Πόσο καιρό έχει που είστε έτσι?" ρώτησε ο Άρον με ένα χαμόγελο.

Ο Στιβ μέσα από το γυναικείο του κορμί τον αγριοκοίταζε.

"Εσείς που το καταλάβατε???" φώναξε ο Στιβ και επικράτησε ησυχία.

"Πόσο το είχα ευχαριστηθεί όταν σε γρατζούνισα στο πρόσωπο και σου έβγαλα τα μαλλιά" μίλησε η Άσλευ και το βλέμμα του Στιβ είχε πέσει σοκαρισμένο πάνω της.

Η Σαβάνα με το στόμα της ανοιχτό.

"Δηλαδή... Εσύ ήσουν που με κόλλησες στον τοίχο εκείνη τη μέρα?" ρώτησε σοκαρισμένη τον Άρον.

"Τώρα καταλάβατε γιατί τα πηγαίνατε καλύτερα από εμάς? Γιατί είχαμε αλλάξει σώματα, όχι γιατί δεν ήμασταν καλοί" είπε η Άσλευ με σταυρωμένα χέρια.

"Και πώς αλλάξατε ξανά? Τι έγινε??"

"Αα.. Αυτό πρέπει να το ανακαλύψετε μόνοι σας"

"Δεν πήγατε καν στους αγώνες?" ρώτησε ο Άρον.

"Πώς να πηγαίναμε έτσι όπως είμαστε??" φώναξε η Σαβάνα.

Ο Άρον απευθύνθηκε στον Στιβ.

"Θυμάσαι στους αγώνες που το έπαιζες κάποιος? Δεν ήμουν στο σώμα μου τότε. Ήμουν στης Άσλευ"

["Μάρσαλ, τι λέει? Ήρθες να δεις και από κοντά την ήττα σου?"

"Ήττα είναι όταν αγωνίζεσαι και χάνεις. Από ότι βλέπεις εγώ δεν φοράω μαγιό. Οπότε μάλλον σου κάνω παραχώρηση"

"Τι μου κάνεις, παραχώρηση? Θες να πεις δηλαδή ότι αν αγωνιζόσουν, θα με περνούσες"

"Ναι"

"Τι ναι ρε καημένε? Που τον τελευταίο μήνα δεν μπορείς ούτε τα πόδια σου να χτυπήσεις σωστά. Τι έγινε Μάρσαλ? Αποφάσισες επιτέλους να δείξεις πόσο άχρηστος είσαι?"

"Είσαι πολύ κομπλεξικός αγοράκι μου. Αντί για να πας να δώσεις τον καλύτερο σου εαυτό, έρχεσαι και με μειώνεις για να νιώσεις σημαντικός, γιατί ξέρεις ότι είσαι ένα τίποτα"]

"Με την Άσλευ μιλούσες, όχι με μένα. Ήθελα πολύ να σου απαντήσω, αλλά κρατήθηκα"

Ο Στιβ με χαμηλωμένο κεφάλι να θυμάται όσα έγιναν. Δεν μπορούσε να το πιστέψει.