Παγιδευμένοι

🏅 34ο Κεφάλαιο

"Πω-πώς γίνεται αυτό??" ρώτησε η Άσλευ με ορθάνοιχτα μάτια τρομοκρατημένη από το θέαμα μπροστά της.

Έβλεπε το γυναικείο της σώμα, τα ρούχα της, το ύψος της, εκτός από το πρόσωπο. Το πρόσωπο ήταν αντρικό και ήταν του Άρον.

Το ίδιο που έβλεπε κι εκείνος, αλλά αντίστροφα.

Έτρεξαν μαζί στο μπάνιο και στάθηκαν δίπλα δίπλα.

Το θέαμα ήταν τουλάχιστον φρικιαστικό.

Ο Άρον με το σώμα της Άσλευ και η Άσλευ με το σώμα του Άρον.

Τα μάτια και των δύο γουρλωμένα.

"Το πρόσωπο μου, δεν το πιστεύω... Το πρόσωπο μου... ε-επέστρεψε" ένα χαμόγελο ξέφυγε από τα χείλη του Άρον, όσο πλησίαζε τον καθρέφτη και το άγγιζε.

Η Άσλευ είχε μείνει κολλημένη.

Η φωνή του ακούστηκε και πάλι βαριά και αντρική, όπως ήταν πάντα.

"Χαχαχ!" φώναξε σαν να μην το πιστεύει από τη χαρά του, τη στιγμή που έβλεπε το χρώμα των ματιών του από καφέ, να γίνεται μπλε.

Τα χοντρά φρύδια του, να γίνονται λεπτά.

Η μύτη του, να γίνεται η μύτη της Άσλευ.

Τα χείλη του, το σχήμα του προσώπου του να γίνεται πιο μικρό, πιο στρόγγυλο.

"Οχι- Όχι!!" του κόπηκε το χαμόγελο όσο έχανε και πάλι το πρόσωπο του.

Η Άσλευ είχε μείνει με γουρλωμένα μάτια, όσο έβλεπε και το δικό της θηλυκό πρόσωπο, να γίνεται πάλι αντρικό.

"Όχι, που πάνε?! Όχι! Γαμώτο..." η φωνή του από βαριά αντρική έγινε ξανά λεπτή και γυναικεία.

"Όχι!!" χτύπησε τα χέρια του πάνω στον νιπτήρα με πικρία.

Η Άσλευ δεν μπορούσε να μιλήσει. Δεν ήξερε τι να πει.

Γύρισαν στο δωμάτιο και όταν κατάφερε ο Άρον να ηρεμήσει, το συζήτησαν.

"Τι ήταν αυτό?"

"Μάλλον επειδή σε βοήθησα" είπε ο Άρον με την ψιλή του φωνή.

"Τι εννοείς επειδή με βοήθησες?"

"Με τον Κάισον"

"Γιατί να συνδέεται η αλλαγή μας με τον Κάισον?"

"Δεν ξέρω"

"Αν είναι έτσι, τότε θα έπρεπε να άλλαζες μόνο εσύ. Όχι κι εγώ..." είπε η Άσλευ και παρέμειναν σκεπτικοί.

Μία εβδομάδα αργότερα

Οι δύο αθλητές συνέχισαν να πηγαίνουν στις προπονήσεις.