Lagunzad Series 2: Love Me Again (HANDSOMELY COMPLETED)

Kabanata 18

Agad kong nakita si Brix, nakatayo siya habang pinagmamasdan ako. Huminto ang sasakyang pandagat sa harap ko, ngumiti sa akin ang kaibigan.

"Long time no see, doc ganda." he said happily.

I smile coldly. Mabilis akong sumakay sa pump boat niya. Hinawakan niya ng maigi ang kamay ko. Umupo ako sa hinanda niyang upuan sa akin. Nagkatitigan kami bago siya huminga ng malalim.

"Ang lamig ng presensya mo." seryoso niyang sabi.

I looked at him coldly.

"As my heart died years ago." malamig kong sagot.

He sighed heavily. Nagsimulang umandar ang sinasakyan namin. Narinig ko naman ang pagtawag sa akin ng lalaking kinamumuhian ko. Tinignan ko siya na walang emosyon ang mukha. Kitang-kita sa kanya ang pagtataka kung bakit ako umalis.

"Vida! Where are you going?" he shout.

Hindi ko siya sinagot. Unti-unting nakalayo ang sinasakyan namin hanggang sa hindi ko na marinig ang boses niya. Huminga ako ng malalim, hinayaan ang sariling pagmasdan ang mga islang nakikita namin. Ngayon naaalala ko na ang lahat. Bumalik na sa memorya ko ang lahat-lahat na nangyari noon. Bumalik sa akin ang dinanas ko noon. Ang pagmamakaawa ko, ang pagluha ko ng ilang beses at kasawian. Lahat ng iyon ay bumalik sa akin. Bigla kong naalala si Adriel, ang anak ko.

I sighed as I remember my son. Nabuo siya, nagkaanak rin ako. Buong akala ko kasi, wala na talaga akong pag-asang magkaanak pa! Pero sadyang mabait ang Panginoon kaya binigay niya sa akin si Adriel. Binigay niya sa akin ang anak ko. Bumuntonghininga ako, huminto ang pump boat sa port. Nauna akong bumaba, hinayaan si Brix na sumunod sa akin. Naghihintay sa amin ang kotse niya, huminto ako sa paglalakad at tinignan siya.

"Saan mo gustong pumunta ngayon?" he asked.

I stare at him for a moment.

"Bring me to my condo. I want to bring back my life before." I said coldly.

He sighed and nodded. Binuksan niya ang pinto ng sasakyan, walang ingay akong pumasok doon at kinabit ang seat belt. Pumasok siya at binuhay ang kotse. Diretso lang ang paningin ko, walang emosyon ang mukha. Nagsimula siyang mag-drive.

"May anak pala kayo." he said casually.

I remain my cold aura.

"It's my son."

From my peripheral vision, I saw him nodding.

"So, what your gonna do now?" he asked curiously.

"Revenge." I said coldly.

I heard him sighing.

"Pwede naman kayong umalis nalang dito. Pumunta kayo sa ibang bansa, build new life there." he suggest.

Umiling ako at ngumisi ng walang kabuhay-buhay. Ang umalis ng bansa ay hindi sapat sa akin. Ang talikuran lahat ng natamo ko noon sa kanya ay hindi sapat. Kulang ang pagtakbo at pagtalikod sa sakit na pinaranas niya sa akin noon. Kulang!

"It's not enough. I want a game." i said shortly.

"Sam, you don't need to revenge. Better way is to forget it and build new life. It will just haunt you, doc." he said concernly.

Umiling pa rin ako at ngumisi ng malamig.

"Bette way is to make him suffer! That's it, make him suffer!" mariin kong sabi.

"Sam---"

"Can you stop? I don't need your fucking advice or whatsoever! I will do what I want, and that's final!" malamig kong sabi.