Normal Olmak (Tamamlandı)

18.bölüm

Aceleyle alisayı hastaneye götürmüşlerdi. Kesikler baya derin olduğu için ameliyata alınmıştı.

Hastaneye koşarak giren aras ve yanındaki çocukşa herkes oraya döndü. Aras endişeyle

-ne oldu?

-kesikler derin. Ameliyata aldılar şimdi.

Aras endişeliyken yanındaki çocuk

-sevgilim istersen doktordan izin alıp bende ameliyatına gireyim?

Diyen sarışın çocukla arat şaşkınlıkla ikisine baktı. Arasın sevgilisi mi vardı? Bir erkek hem de? Aras gay miydi?

Efsa yağıza dönüp

-enişte gidip bir baksana. Kaç saattir bize bir şey demiyorlar.

-evet yağız bir bakar mısın oğlum? Kızım hakkında endişeleniyorum.

Yağız tebessüm ederek efsayı kolunun altına alıp omzunu sıvazladı ve

-bakarım mert amca. Merak etme.

Diyerek yanlarından ayrıldı. Merak ve hüzün dolu bir süre sonra yağız elinde kanlı eldivenlerle onlara doğru geldi.

Herkes korkuyla ona bakarken yağız herkese bakıp gülümsüyordu. Gözlerindeki yaşların akmasına izin verip

-yaşıyor. Son anda terk etmedi bizi mert amca. Hayatta kaldı. Hayatta kalması neredeyse imkansızken hayatta kaldı. Birkaç kere kalbi durdu ama şimdi iyi. Şimdilik dinlenmeli. Kontrol altına alıcaklar. Bir süre gözetimde olmalı.

Mert bey karısına sarılırken aras sevgilisine gülümsemişti. Efsa ise arata sarılmıştı. Hepsi çok mutluydu.

Bir süre sonra bitkin halde her zaman bembeyaz olan teninden bile daha beyaz ve soluk olan bir alisa çıktı.

&&&&&&

Herkes kocaman camın önünde toplanmış yatakta halsiz ve hala baygın şekilde yatan alisaya bakıyordu. Yağız birkaç kere girip alisayı kontrol etmiş ve durumunu belirtmişti onlara.

Herkesi tek tek içeri alıyorlardı. Şimdi sıra efsadaydı. Sabah mert bey ve karısı girmişti. Onlardan sonra ve şimdi sırayla efsa ve arat girecekti.

Efsa hazırlandıktan sonra yavaşça odaya girdi.

-alisa. Seni o kadar özledim ki. Sesini, gülüşünü ve bana gitmemi söylemeni. Biliyor musun seni ilk gördüğümde oyuncak bebek zannetmiştim. Küçükken babamın bana aldığı barbie bebekler gibiydin. Sanki gerçek değildin.

Ben hep yıllarca kardeş veya abla istedim. Ama olmadı. Annem benim doğurduktan sonra doktor bir daha doğuramayacağını söyledi. Benimde kardeş hayalim bitmişti.

Ama annem tekrar evlenince her senden bahsetmişti. İlk senş görmek için sabırsızlandım ama yoktun yani uzaktaymışsın. Her pazar gecesi babam seni anlattığı için sabırsızlıkla beklerdim. Yemeğimi ilk ben bitirip hızla anneme sofrayı toplamasına yardım eder ve babamın seni anlatmasını beklerdim.

(Kıkırdar.)

Aslında bekleyemiyordum. Sürekli hadş baba anlat bana ablamı derdim. Her gece babamla annem beni yatağa yatırmadan ben yatmazdım. Hatta babam ve annem sırf beni yatırabilmek için 'ablan uyumazsan sana kızar, uyumazsan sabah erken kalkamazsın. Okula geç kalırsın. Ablan okula gitmezsen küser sana, ablan geç yatarsan sana kızar. Erken yatmanı ister.' Diye kandırırlardı.

Senin erken yatmayanları sevmediğini söyledikleri gğnden sonra her gün erken yatardım. Tabi pazar günleri dışında çünkü babama biraz daha seni anlatsın diye yalvarırdım.

Her gece rüyalarıma girerdin ama suratın yoktu. Abla diye seslenirdin ama sesin ve yüzün yoktu. Sadece bedenin vardı bulanık şekilde.

Uzun bir süre daha konuştuktan sonra sıra arata gelmişti. Arat odaya girip yatan alisaya baktı. Yanına yaklaşıp oturdu. Derin nefes alıp konuşmaya başladı.

-sen okula giridiğin ilk gün. Fazla güzeldin. Beim bile karşı koyamayacağım şekilde güzeldin. Bütün herkesin gözünün sende olması içimi sıkıyordu.

Sen ilk bizim oturduğumuz yere geldiğinde bizimle konuşursun ve belki kalbide güzelse sevgili olabiliriz dedim ama sen bize birkaç saniye bakıp başka bir şeyler yaptın.

Ondan sonra gözlerim hep seni aradı. Hele resim bilgin. Resim yaparken seni izlemek çok güzeldi. Hayranlık duyulacak şekilde.

Seninle sevgili olduğumuz zamanlar sadece okulda ve balkonlar arasında bakışıp telefonla konuşuyorduk. Ne kadar bu durum hoşuma gitmese de seni görmek bütün sorunlarımı alt üst ediyordu.

Senin her cumartesi bilmediğim bir erkekle gitmen canımı sıkıyordu. Tabi sonradano erkeğin yailı bir adam olduğunu öğrendim. Kalabalık ortamlarda olmamanın sebeinin annenin sende yarattığı bir fobi olduğunu ve benim için kendini zorladığını' kendne zarar verdiğini ve psikopat olduğunu filan.

O zaman korktum. Senden değil. Sana bir şey olmasından. Benim yüzümden kendine zarar vermeni kaldıramazdım. Bana söyleseydin sein her zaman yanında olurum alisa.

Sana ne zaman ve nasıl olduğumu bilmiyorum ama galiba ilk göeüşte aşık oldum. Seni ilk gördüğüm gün bu sadece yaşamım için atan kalp maratona koşucakmış ve göğüs kafesimi delip çıkıcakmış gibş hissettirdi.

Bir an önce uyan alisa. Uyan ki o güzel sesini duyabileyim ve sana seni her koşulda sevdiğimi söyleyeyim.