Normal Olmak (Tamamlandı)

6.bölüm

Sabah hızla kalktı. Kriz geçirirken bayılmıştı. Diğerleri hastalığını bilerek uyuması için bırakmıştı herhalde.

Hızla giyindi. Sabahın 5 iydi.

Odasından çıkıp yan odadaki kütüphaneye gitti. Oradan bir kitap alıp odasından başlayıp tüm çatıyı saran kocaman balkona çıktı.

Oradaki L koltuğa oturup kitabını okumaya başladı.

Gözlerini açıp etrafa baktı. Dün alisanın kokusu olan ince montuna sarılıp uyumuştu. Hızla doğrulup banyoya girdi. Elini yüzünü yıkayıp çıktı.

Hızla üzerine siyah pantolon giydi. Eline siyah tişortunu alıp omzuna attı ve balkonuna çıktı.

Balkona çıktığı an bilmem kaçıncı kitabını okuyan, masası ve koltuklar kitapla dolu ve elinde kitabıyla olan alisayla göz göze geldi.

İkisininde o an kalbi hızlıca atmaya başlamıştı. İkiside ilk kez böyle bir şey yaşıyordu.

İkisininde istemsizce gözleri üzerlerinde gezindi. Arat üstünde tişörtünün olmadığını fark edip hızla omzundaki siyah tişörtü giydi.

İkiside fark ettiki ikisi de uyumlu giyinmişti. Alisa okuduğu kitaplardan yola çıkıp gülümsedi ve ağzını oynatarak

-günaydın.

Dedi. Arat böyle bir şey yapacağını beklemediği için şaşırmıştı. Kendini toplayıp o da ağzını oynatarak

-günaydın.

Dedi. Alisa telefonuna baktı. Efsa arıyordu.

-efendim?

-kahvaltı hazır. Çabuk ol alisa.

-abla nerede?

-abla.

Alisa gülümseyip

-hoşuma gitti. Hep abla desene bana sen.

O sırada efsa sinirle telefonunu kapadı. Alia gülerek onu bir daha aradı.

-efendim alisa?

-yüzüne kapamak istedim.

Diyerek telefonu kapadı. Gülüyordu. Arat ise kimle konuştuğunu merak etsede gülüşü hoşuna gitmişti.

Efsa hızla camını açıp

-alisa!!

Diye seslice bağırdı. Alisa gülerek aşağı baktı ve elindeki yeni bitirdiği kitabı

-yakala!

Diyerek camdan içeri fırlattı. Efsa kitabı tutup alisaya baktı. Alisa ona gülerek

-ablacığının odasına bırakırsın.

Diyerek balkondan çıktı. Arat ise gülerek izliyordu onları. Efsanın şahin gibi keskin gözleri aratı bulunca arat yutkundu.

Efsa ise gülerek arata baktı ve

-sevgilisi yok!

Diye bağırdı. Arat şok olmuş şekilde ona bakarken

-ayarlıyım mı?!

Diye bağırdı. Arat hızla içeri girerken efsa gülüyordu.

-kızım iyi misin? Dün arat seni getirdi. Uyuma sorunundan kaldırmadık seni.

Demek arat getirmişti onu.

-iyiyim.

-çok korktuk kızım. Dikkatli ol.

-iyiyim baba. Böyle anlarda yalnız olursam sorun olmuyor. Ondan lütfen uzak durun böyle olursa.

Diyerek hızla vişneli meyve suyunu içti. Çantasını alıp kapıdan çıktı. Efsa ise hızlıca arkasından geliyordu.

Öğlen arasında yine resim odasına girdi. Bu sefer arat resim yapıyordu. Ondan önce gelmişti.

Arkasından yaklaşıp

-demek kırmızı lale.

Arat ona dönünce ikisi birbirlerine yakın olmuştu baya.

-anlamını biliyor musun?

Dedi alisa tekrar. Arat başını olumsuzca sallayınca alisa gülerek

-seni seviyorum.

Dedi. Arat kocaman gözlerle şaşkınca bakarken alisa gülüp

-anlamı seni seviyorum demek yani kırmızı lalenin.

Arat kendine gelip yalancı bir şekilde öksürdü ve

-anladım. Yani anlamını.

-bu arada teşekkür ederim.

-neden?

-hem beni eve taşımışsın hem de uyandırmamışsın. Uyandırmadığın için özellikle teşekkür ederim.

-neden?

-şey bu aralar uyuyamıyorum da. Aylar sonra fazlaca uyku aldım. Mutluyum yani.

Dedi ve gülümsedi. Aratta istemsizce gülümsemişti.

-önemli değil.

Alisa ona bakıp

-önemli. Cidden önemliydi. Sana bir hediye vereceğim.

-ne hediyesi?

Kolyeyi uzatıp

-küçük bir hediye.

Dedi. Arat merakla eline alıp baktı. İçinde pembe gül olan tatlı bir Kolyeydi.

-teşekkür ederim.

-teşekkür etme. Bu bana yaptığın iyiliğin karşılığı.

Diyerek gülümsedi. Sonra oradan boş tuval alıp resmini yapmaya başladı. Arat kolyeye bakıp gülümsedi ve boynuna taktı.

Alisa onun kolyeyi boynuna taktığını görünce gülüp devam etti işine.