5 yaşında annesi tarafından kaçırılmış ve insanlardan uzak, kendi öz annesinin eziyetleriyle büyümüş bir kızdı.
Yıllar sonra annesinin ölümüyle bulmuştu babası onu ama geç kalmıştı. Kızı ilaçlar kullanıyordu ve ruhsal olarak iyi değildi. Herkesi güz...
Alisa onlara geleli 2 ay olmuştu. Kendisine çatıda özel kat yapılmıştı. Giyinme odası, kütüphane, resim odası, banyo ve ihtiyacı olan her şey vardı.
Bu 2 ayda efsa yanında n ayrılmamıştı. İkisi abla kardeş olmuşlardı.
Efsa kapıyı çalıp içeri girdi.
-Hadi hazırlayım seni. Bunları giy.
Diyerek giysilerini uzattı.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Boynunda annesinden kalma özel kolyesi vardı. Oldukça dikkat çekiciydi.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bu kolye özel yapımdı. Gülerek kolyesini elledi ve efsaya döndü.
-baya güzel oldun ya! Seni ilk gördüğümde gerçek mi bu demiştim.
-hatırlıyorum malesef. Hadi okula geç kalmayalım.
Diyerek ilerlemeye başladı. Arkasından efsa da geliyordu. Giyinme odasının makyaj bölümüne gelince alisa ne kadar istemesede efsa dudaklarına kırmızı bir ruj sürmüştü. Zaten özel okul diyr çok bir şey demiyorlardı.
Hızlıca aşağı indiler. Efsa annesinin yanına, alisa ise babasının karşısına oturmuştu. Babası baş köşedeydi. Ne kadar babası eylülün karşısına yani onun sağına oturmasını istesede o, babasının karşısına oturuyordu.
Sebebi ise onlardan uzak olmaktı. Efsa onun yakınına oturucaktı ama onu bile istememişti.
Kahvaltılarını edince alisa masanın üstündeki ilaçlarını içti. İkisi birlikte özel şoför olan arabaya bindiler. Efsa en önde oturup şoförle sohbet ederken alisa kulaklıklarını takmış sessizce camdan bakıyordu.
Arabadan inince efsa heyecanla alisaya döndü ama alisa okulun içine girmişti bile. Efsa peşinde koşarken
-alisa!
Diye bağırıyordu. Bahçedeki herkes onlara bakarken alisayı görenler şaşkındı. Hayatlarında ilk kez bu kadar güzel bir kız görüyorlardı.
Okulun popüler çocuğu olan arat ve yankı bile onlara bakıyordu.
Efsa hızla alisanın önünde durup
-ya bir bekle beni! Hem daha okulu bilmiyorsun nereye?!
Alisa omuz silklerek ona baktı.
-çıkar önce şu kulaklıkları.
Alisa kulaklıklarını çıkarıp cebine koydu ve Efsa ya bakıp
-efendim?
-arkadaşlarımın yanına gideceğim. Gelicelk misin? Hemen şuradalar.
Diye gösterdi. Alisa oraya bakıp
-hayır. Şu an kimseyle konuşmak istemiyorum. Ben seni bekleyeceğim.
-nerede?
-boş bir yer bulurum ben. Hadi sen git.
Efsa kafasını sallayıp giderken alisa etrafa bakıp bşr kamelyada 2 kişinin oturduğunu gördü.
Oraya ilerlemeye başlayınca yankı, Arata dönüp
-bize doğru geliyor. Tabi gördü yakışıklıları bizle tanışıcak.
Dedi gülerek. O sırada alisa içeri girip kenara oturmuştu. Yankı ve arata hiç bakmaması onları şaşırtmıştı.
Alisa sayesinde onlara bakmayan herkesin gözü. Şu an oradaydı. Yani alisa da.
-neden bşze bakmıyor?
Dedi şaşkınlıkla yankı. Arat ise şimdi daha yakından gördüğü kızı inceliyordu derken alisa birden onlara döndü.
Arat kızın soğuk gri gözlerini görünce şaşırmıştı daha da çünkü gözlerine hayran kalmıştı. İlk kez gri gözlü biri görüyordu.
-oha! Gözleri gri!
Diyen yankıyla alisa ona dönüp üstten baktı ve önüne döndü. Uzakta arkadaşlarıyla konuşan efsaya bakıyordu.
Telefonu çalınca arayana baktı. Babasıydı. Kapadı ve tekrar efsaya döndü ama tekrar arayınca açıp
-ne var?
-kızım seni merak ettim. Efsa yanında mı?
-evet. Yanımda.
-peki okulu beğendin mi?
-daha 5 dk oldu.
-ne yapayım kızım merak ettim. İlk okul günün ve-
Derken telefonu kapatıp uçak moduna aldı.
5 dk sonra efsa elinde telefonla kamelyaya dönüp alisaya bakarak
-evet baba. Kendisi oturuyor. Birazdan derse gireceğiz. Tamam söylerim. Merak etme kendisi iyi. Bir şey olsa geri getirirler. Merak etme başı açık. Engel oldum. Baba sen merak etme. Görüşürüz.
Telefonunu kapayıp kollarını beline koydu ve
-cidden alisa şu alışkanlığından vazgeç. Telefonunu uçak modundan kaldır. Babamı biliyorsun endişeleniyor.
-endişelenmesine gerek yok. Başımın çaresine her zamanki gibi bakarım. Merak etme efsa. Seni ararsa yanında olduğumu söyle yeter. Hem...
Diyerek ayağa kalktı ve efsanın kulağına
-o kadın öldü. Beni kaçırabilecek tek kadındı. Şu anda dedem kaçırabilir ama benden korkuyor. Merak etme yani.
Diyerek kamelyadan çıkarken efaa arkasından
-çok sağol ya! Ne kadar iyi moral veriyorsun! Alisa gel buraya ya! Ciddi miydin dediğinde?!
Diye bağırsa da alisa ona bakarak sırıttı ve içeri girdi. Efsa oflayarak diğer tarafa bakışını çevirince onlara bakan arar ve yankıya baktı.
-üzgünüm. Size iyi günler.
-efsa bir dur!
-efendim yankı?
-o alisa kimdi? Yani ilk kez görüyorum.
-ah kendisi ne kadar demesem de ablam olur. Benden bir yaş büyük yani aratla yaşıt. Kendisi 2 ay önce geldi buraya.
-anladım. Hiç benzemiyorsunuz da. Hele o gri gözler.
-evet. Annesine çekmiş. Yani babam öyle dedi. Bize anlatırdı her hafta kızını.
-ah doğru mert amca senin üvey babandı. Özür dilerim unuttum.
-sorun yok.
-peki kendisi neredeydi?
-bilmiyorum. 2 ay önce tanıştık zaten. Neyse ben yanına gideyim iyi günler.
Diyerek hızla oradan ayrıldı.
-garip biri alisa denen kız amaok güzel.
Arat ise fark etmeden kafasıyla onaylanmıştı.
-hadi gidelim. Efsayla aynı sınıftayız belki alisa da bizle aynı sınıftadır. Ve tek boş yer olan senin yanına oturabilir.
