MAFYA ABİLERİM

🌊9.BÖLÜM🌊

İyi okumalar 🌹✨

Ateş'ten

1 hafta sonra...

Gecenin tümör ameliyatına birkaç gün kaldı sonra direk Ankara'ya tedavi için gitmemiz lazım baş edilmez oluyor.

Gece her geçen gün daha da kötüleşiyo dışarı çıkacam diye tutturuyo. Ela durumu öğrendiğinde çok üzülmüştü bu olay Koraylarında kulağına gidince hergün ziyaret etmeye geliyorlar.

Gece kendini kaybettiğinde etrafa zarar veriyo kendine zarar vermesinde gerekirse evi yıksın. Kendine geldiğinde de çok pişman oluyo sürekli özür diliyo.

2 gün önce gizlice dışarı çıkıyordu yakaladım "sen ne yapıyorsun" dedim "sanane lan git başımdan" diyip yüzüme yumruk atmıştı dişim hâlâ sızlıyor eli ağır kendine geldiğinde sürekli özür diledi hatta ağlamıştı.

Ameliyat günü...

Emre'den...

2 haftadır Geceye tümörünün olduğunu söyleyemedik onun üzülmesine dayanamazdık. Bugün söylemek zorundayım ama Gece şuan iyi salonda televizyon izliyo.

Bütün kardeşlerimi yanıma aldım ve salona ilerleme başladık söylemek zorundayım Geceye seslendim "Gece...sana birşey söylemeliyim" dedim bana döndü "söyle abi" dedi. Yok bu böyle olmayacak direk söyleyeyim. "Gece senin bugün ameliyat olman gerekiyor tümörün var" dedim ve tepkisini bekledim.

Birşey demedi. Sadece baktı sonra konuştu "bugün mü" dedi kimse konuşmadı bunlar nasıl kardeş ya böyle konularda zor konuştuğumu biliyorlar daha sesleri çıkmıyo onlara konuşun der gibi baktım.

Kaan konuştu "evet bugün 2 saat sonra ameliyatın var şimdi hastaneye gitmemiz gerekiyor" dedi Gece ayağa kalktı "tamam" dedi ve odasına gitti bu kadar sakin olmasına şaşırdım.

Bir süre sonra siyah kazak lacivert pantolon giyip aşağı indi ardından Ela indi Ela "nereye" dedi Rüzgar "hastaneye Gecenin ameliyat günü geldi" dedi Ela "biliyor mu" dedi Gece "evet biliyorum" dedi sonra evin kapısını açtı ve bahçede beklemeye başladı Ela "bekleyin hemen hazırlanıp geliyorum" dedi ve hemen odasına koşarak gitti.

Bir süre sonra o da indi ve evden çıktık arabanın kilidini açınca ilk Gece bindi sonra sırayla hepimiz bindik hastaneye gelince indik ve girdik.

Rüzgar "işlemleri halledip geliyorum" diyip gitti bizde köşede beklemeye başladık bir süre sonra yanımıza hemşire geldi "üst kata çıkacaz" dedi onu takip ettik.

Bir odanın kapısını açtı içeri girdik. Gecenin yatağa uzanmasını istedi. Gece yatağa uzandı sonra Rüzgar odaya girdi.

Sonra hemşire Gecenin kolunu açıp iğne yapacağı yeri belirledi sonra iğneyi yaptı Gece normalde tepki verirdi ama hiçbirşey yapmıyordu sadece tavana bakıyordu durgun duygusuz gibiydi birkaç gündür böyle, mümkün olduğunca konuşmamaya çalışıyodu.

Neyi var acaba sonra hemşire Bir kağıt alıp birşeyler yazdı. Sonra odadan çıktı.

2 saat sonra...

Gecenin ameliyat vakti gelmişti ameliyat olacağı doktor ile konuştum hiçbir ameliyatı başarısız geçmemiş hepsi başarılıymış .

Odaya geri döndüm 2 tane hemşire yatağın ucuna gitmiş yatağı ittirmeye başladılar demek şimdi ameliyata girecek ameliyathanenin önüne gelince Gecenin yanına geldik sıkıca sarıldım öptüm ve "ordan başarıyla çıkacaksın Gece sana güveniyorum sen güçlüsün" dedim gülümsedi vay be günler sonra ilk defa.