Roberts #1: My American Apparel Underwear #netties2016#netties2016

15: Bailee: French kisses bij Mona Lisa zijn niet oké

‘Je hebt zeker nooit Frans gehad?’ vroeg Blake grinnikend toen ze buiten stonden. ‘Dan had je namelijk geweten dat ze hier nauwelijks Engels spreken. Ze voelen zich te goed om Engels te spreken en denken dat hun eigen taal de beste is.’

‘Nou ja, die bewaker had het anders wel over ‘no kissing’ en volgens mij is kissing toch echt Engels,’ bromde Bailee een beetje boos.

Hij grinnikte en trok haar naar zich toe midden op het plein. ‘Zit alle informatie over de bezienswaardigheden nog steeds hier?’ fluisterde hij terwijl hij heel zachtjes tegen haar hoofd tikte. Het was nauwelijks voelbaar, maar ze had het gevoel of hij keihard op haar hoofd beukte, zo gevoelig was haar hoofdhuid.

‘Dat zit nog steeds daar, ja.’

‘En wat zit daar dan allemaal, Bailee? Wat wil je zien in de aantal uur die nog hebben in de Lichtstad?’

Ze grijnsde enthousiast. ‘Ik wil nog een rondvaart over de Seine maken, naar de Notre Dame, naar de Champs-Élysées en de Arc de Triomph, Cimetière Père Lachaise...’

Blake viel haar lachend in de reden. ‘Volgens je eigen planning blijven we niet de rest van de vakantie in Parijs.’

‘Klopt! Ik wil ook nog naar Barcelona en Milaan en Wenen en… -’

Blake smoorde de rest van haar woorden door haar te kussen. ‘Houd maar op,’ zei hij toen lachend. ‘Ik word al moe als ik aan al die dingen denk. Zullen we eerst Parijs maar afmaken? Al weet ik niet of ik alles even leuk vind.’ Hij trok zijn neus op.

‘Ik wilde ook naar de Moulin Rouge, dus dat is misschien wel leuk voor jou.’

‘Wil je er voor mij heen?’

Ze gaf hem een zachte por. ‘Nee, meneer Roberts, ik wil er niet voor jou heen. Ik zei alleen dat jij dat misschien leuk zou vinden.’

Ze genoot van het boottochtje - dat je romantisch zou kunnen noemen - op de Seine, de rivier die dwars door Parijs liep. Ze zag de Eiffeltoren waar ze al eerder geweest waren. Ze kwamen ook langs het Louvre en ze bloosde toen ze dacht aan de kus die ze gedeeld hadden onder toeziend oog van Mona Lisa. Ze dacht na over wat er de afgelopen nacht gebeurd was, aan hoe Blake haar aangeraakt had, aan hoe zij hem aangeraakt had. Ze had hem gekust met een allesverslindende honger, terwijl haar zintuigen op scherp stonden.

Dat er iets gebeurd was, meer dan iets, viel niet te ontkennen.

Ze had haar handen om de balustrade geslagen en kneep erin. Wat waren Blake en zij nu? Een stelletje of toch meer friends with benefits? Ze waren in elk geval geen gewone vrienden meer, daar was ze van overtuigd.

Ze werd nog roder toen ze dacht aan dat ze één van zijn boxershorts aangetrokken had en die nu onder het jurkje droeg.

Hij raakte haar hand zachtjes aan en ze beet op haar lip om het niet uit te schreeuwen. Het was totaal niet logisch waarom ze zo op hem reageerde, maar ze kon het niet helpen.

‘Gaat het? Je ziet zo rood. Misschien moet je je insmeren met zonnebrand?’ Ze draaide haar hoofd naar hem toe en ze was blij dat ze een zonnebril droeg en ergens was ze blij dat hij er ook eentje droeg zodat ze zijn intense blik niet kon zien. Ze wilde niets liever dan hem opnieuw zoenen, maar ze moest zich inhouden. Ze was niet het soort meisje dat in het openbaarzulke dingen deed. En toch had ze het ontzettend opwindend gevonden toen hij een vinger tegen haar dijbeen gedrukt had, omdat daar zogenaamd een lieveheersbeestje zat. De kus in het Louvre was ook niet echt iets voor haar, maar ze had het gedaan.

‘Nee,’ zei ze met een ietwat schorre stem, ‘het gaat wel. Volgens mij moeten we zo van de boot af, ik zie de Notre Dame. In elk geval wat ik op de plaatjes gezien heb.’