Roberts #1: My American Apparel Underwear #netties2016#netties2016

11. Bailee: Niet leren van andermans fouten

11. Bailee: Niet leren van andermans fouten

Misschien had ze een tikkeltje overdreven gereageerd toen hij flauw begon te doen over de route en zij ontploft was. Ze was in elk geval woedend weggestormd en eigenlijk was ze nog steeds woest. Boos op Blake, maar ook kwaad op zichzelf. Waarom had ze die jongen ook alweer mee gevraagd? Waarom was ze zo stom geweest om dat te doen?

‘Omdat hij er goed uitziet,’ siste een stemmetje in haar hoofd.

Ze had moeten weten dat hij commentaar zou hebben op haar routeplan, omdat hij het in het vliegtuig al gedaan had. En het was waar: de bezienswaardigheden zaten in haar hoofd. De rest niet. De routeplanning was vooral Bella’s idee geweest en ze had Bailee kunnen overtuigen dat een routeplanning noodzakelijk was. Maar Bella kon een emoe nog overtuigen dat hij eigenlijk een giraffe was.

Toch had Bailee zich aangevallen gevoeld toen Blake over de planning begonnen was. Misschien omdat ze er zo lang mee bezig geweest was?  

Of misschien omdat ze wist dat hij een punt had, want ze had best een lijst van bezienswaardigheden kunnen maken. Zou hij haar dan niet belachelijk gemaakt hebben? Of zou hij het sowieso gedaan hebben? Waarschijnlijk dat laatste.

Ze dacht er over na, terwijl ze onder de douche stond en haar haren inzeepte met shampoo. Er kwam maar een miezerig straaltje uit de douchekop. Het was niet de regendouche zoals in haar eigen huis, maar haar bed sliep vast ook een stuk beter dan dit bed. Ze moest gewoon niet zo kieskeurig zijn en niet het verwende prinsesje uithangen.

Ze zette de kraan wat harder, terwijl een stemmetje in haar hoofd piepte dat ze iets vergeten was. Alleen wat, wist ze pas toen de badkamerdeur openvloog. Dat was ze vergeten: de deur op slot te doen.

‘Als je me nog eens midden in een stad alleen laat, doe ik je wat!’ riep Blake vanuit de deuropening en ze gilde als antwoord. Ze kon nog net een handdoek om zichzelf heen wikkelen en onder de douche uitspringen.

‘Ik was al bang dat je terug naar huis gegaan was, dat je de sleutels van me gestolen had en me hier achter had gelaten,’ zei ze spottend.  ‘Het duurde zo lang voor je terugkwam dat het de enige logische verklaring was.’  terwijl ze de handdoek stevig vasthield.

Hij liet zijn ogen over haar lichaam glijden, ook al was er niets te zien. Gelukkig had ze snel gereageerd, want anders had hij beslist meer huid gezien.

Ze keek hem recht aan en probeerde haar rode wangen te negeren. ‘Is dit om me terug te pakken? Dat je zomaar binnen komt stormen zonder te kloppen?’ Ze probeerde om nogal koel te reageren, want ze wilde niet dat hij wist dat ze erdoor van slag geraakt was.

‘Nee, hoor. Ik lette niet goed op.’ Hij grinnikte en ze wist zeker dat hij loog.

Natuurlijk had hij dit expres gedaan. Blijkbaar was hij in een minder slecht humeur, want hij grijnsde breed. ‘Net als jij gisteren niet aan het opletten was.’

‘Ik wist niet dat jij doucht zonder de deur op slot te doen!’ sputterde ze tegen. ‘Geloof me, ik had geen interesse om jou… op die manier te zien.’

Blake sloeg zijn armen over elkaar heen. ‘Ik heb daar ook geen interesse in bij jou.’

Ze huiverde en ondanks de warmte, begon ze het koud te krijgen. ‘Kun je nu weggaan? Dan kan ik me aankleden.’

Hij leunde tegen de muur, maar leek niet van plan om weg te gaan. En zij was toch echt niet van plan om zich om te gaan kleden waar hij bij was.

‘Je bent flauw, Blake Roberts! En kinderachtig!’

Hij meesmuilde eventjes. ‘Tsja, er zijn wel meer dingen kinderachtig.’

Zijn ogen dwaalden door de ruimte en toen viel zijn blik op Bailee’s kleding die ze in een hoekje had neergelegd waar het droog zou blijven.