Roberts #1: My American Apparel Underwear #netties2016#netties2016

3. Bailee: Champagne en vertraging

3. Bailee: Champagne en vertraging

De piloot riep om dat ze op zouden stijgen en dat dit de vlucht naar Amsterdam was. Eerst in het Engels, toen in het Nederlands, Duits en tenslotte Frans. Van dat laatste kon Bailee niets maken, maar ze wist dan ook net zoveel van de Franse taal als een doperwtje. Het enige dat begrijpelijk was, was Amsterdam.

‘De hele zomer met je ouders… dat klinkt ontzettend spannend,’ zei ze een beetje spottend. ‘Ik kon kiezen: Met mijn ouders mee naar Bali of thuisblijven met de huishoudster.’

Blake keek haar verbaasd aan. ‘Maar je zei dat je alleen op reis was.’ Hij draaide zijn hoofd alle kanten op, op zoek naar haar ouders.

‘Ik heb helemaal niet gezegd dat ik alleen was.’

‘Maar-’ begon de jongen.

Ze grinnikte en gaf hem nog een duwtje. ‘Ik heb namelijk geen antwoord gegeven op je vraag of ik alleen was.’

Normaal was ze alleen handtastelijk bij mensen die ze goed kende, maar het voelde alsof ze deze jongen al heel lang kende. Of ze hem minstens zolang kende als Bella - zeven jaar - en Zac - drie jaar -, maar dat was natuurlijk niet zo.

‘Je bent niet alleen?’ De mosgroene ogen keken haar opnieuw aan.

‘Ik ben wel alleen,’ zei ze met een grijns. ‘Er was namelijk nog een derde optie.’

‘Die roadtrip,’ zei Blake knikkend en zij knikte ook mee voor ze uitdagend naar hem grijnsde. ‘Laat me raden: Je ouders zijn er niet blij mee dat je alleen gaat.’

‘Mijn ouders zijn er sowieso niet blij mee dat ik ben gegaan. Eigenlijk…-’

Ze voelde hoe het vliegtuig begon op te stijgen en ze zwegen allebei een moment. Ze voelde zich altijd een beetje onrustig vlak na het stijgen. Ze voelde het warme been van de jongen tegen die van haar.

Op dat moment kwam er een stewardess langs - een ander dan bij het instappen - met een karretje. ‘Iets te drinken?’ Bailee was al jaren niet meer in Nederland geweest, maar ze hoorde duidelijk het Nederlandse accent in het Engels van de stewardess. Ach, waarschijnlijk had Bailee zelf ook een accent.

Blake koos voor sinaasappelsap en Bailee besloot dat ook maar te nemen. In thee had ze geen zin en ze vermoedde dat ze hier geen skinny lattes zouden hebben. Haar vader zou er ophef over hebben gemaakt. Sinds hij een hoge functie had, ging hij er vanuit dat alle mensen als knipmessen voor hem bogen en gedroeg hij zich als een verwende kleuter die altijd zijn zin kreeg.

Blake grijnsde naar haar met zijn scheve glimlach die ontzettend aantrekkelijk was en waarvan ze blubberbenen kreeg. Ze was blij dat ze zat. De stewardess overhandigde haar allebei de drankjes waarvan ze er één aan Blake gaf en de ander zelf vasthield.

Hij haalde een hand door zijn – toch al – rommelige haren.

Hoe zou het eruit zien als hij uit zijn bed kwam ‘s morgens? Zoals nu? Ze kneep een beetje steviger in het koude glas voor ze gekke dingen zou doen. Een hand door zijn haar halen bijvoorbeeld. Ze kende hem niet eens!

Dit soort dingen deed ze niet eens bij Zac, maar dat lag misschien ook wel aan hem. Zac was een type dat er niet van hield om aangeraakt te worden. Zelfs niet door Bella en dat was toch echt zijn vriendinnetje.

Bailee had zich weleens afgevraagd hoe dat dan ging wanneer ze alleen waren, maar ze had het nooit gevraagd. Ze wilde het trouwens niet eens weten!

Een zacht tikje tegen haar arm zorgde ervoor dat ze weer opkeek, recht in zijn ogen met daarboven zijn warrige blonde haren.

‘Waar dacht je aan? Je was zo ver weg ineens.’