Chapter 4

7.6K 246 14
                                    

Nakarinig ako ng ingay noong magising ako.

Parang nagtatalo.

"Don't provoke her again." I heard Junie's cold voice.

"I'm sorry I didn't know." And I heard Avien's voice na kagagaling lang ata sa pag iyak.

"That's what Im saying. You don't know anything so please don't repeat it again. Kita mo naman ang epekto nito sa kanya. She nearly died, she just lost her pulse mabuti nalang at naging succesful ang pag CPR mo sa kanya." Sermon ni Junie kay Avien.

Narinig ko ang paghikbi ni Avien. He is crying. And from that ay parang naaalala ko ang mukha niya na alalang alala at umiiyak.

"I'm sorry." He said again. Doon na ako unti unting nagmulat ng mata at saka pinilit na bumangon.
I'm in my room.

Nakuha ko ang atensyon nilang dalawa. Agad akong nilapitan ni Junie.

"Are you okay. Wala bang masakit sayo?" He worriedly asked. Pinakiramdaman ko ang sarili ko. Pero wala namang masakit.

"Im okay." I answered. Napahinga siya ng malalim and she hugged me tight.

"Gosh. We nearly lose you." She said. What was  she saying nawalan lang naman ako ng malay tulad ng dati. Ramdam ko ang titig ni Avien. But then he looked away when I look at him. He look guilty.
He look at me again, with a worried face and apologizing eyes.

He gulped.

Parang pinipigilan lang niya ang sarili niya na tuluyang lumapit sa akin. And in the end he sigh and he walk away. Lumabas na siya. And I saw his sad back.

Binalingan ko si Junie ng may pagtataka.

"What happened? Why does he looked like that? E nahimatay lang naman ako?" I ask Junie. Oo normal na sa akin ang bagay na ito. Ang mahimatay.

Junie sigh.

"He's just horrified." Junie answered.

"Why? Dahil nahimatay ako?" I curiously ask.

"More than that. You just died Zani. You just stop breathing  and your pulse stop beating.  Mabuti nalang at gumana yung ginawang CPR sayo ni Avien. He's the one who triggered your fear kaya ka nahimatay at muntikan ng mamatay kaya ayun he feels guilty. That's why he's just like that." Junie answered. Napahawak tuloy ako sa puso ko. My heart stopped beating?

Naaalala ko yung nangyari. When I was   inside a cabinet. It was the  nightmare that keeps haunting me.

I stopped breathing. Sa pagpigil ko ba ng paghinga ko ay siya ding pag tigil ng tibok ng puso ko?


So it's his voice?

Yung boses na narinig ko?

Those desperate cry?

It's him.

"He must be so horrified." Bulong ko at saka napabuntong hininga.

"Thank you sa pagpunta dito Junie." I said. Pero inirapan lang ako ng gaga.

"Malamang. He called me. He was freaking out when he called me. Kaya sinong hindi matataranta  and mind you Im not just your bestfriend Im also your paychiatrist slash doctor." She said that made me smile. She scan me. "Sigurado kang okay ka na?" She ask. "Dadalhin pa ba kita sa hospital?" She ask again.

"No. Hindi na kailangan. Im okay. Im really okay." Sagot ko sa kanya. Tinaasan niya ako ng kilay na tila hindi naniniwala. Bumuntong hininga ako.

"Im fine  Junie." Pagsisigurado ko sa kanya. Huminga naman siya ng malalim.

A Her For HimWhere stories live. Discover now