ᴅᴀɴᴄᴇ ᴍᴇ ᴛᴏ ᴛʜᴇ ᴇɴᴅ ᴏғ ʟᴏᴠᴇ π ᴅᴀɪsᴜɢᴀ

C4

{İlk maçtan sonra}

"... Kısaca durum böyle işte Yaku. Daichi bitirdi ve sebebini bilmiyorum. Kuroo'ya açıklama işini de ona bıraktım." Yaku yere bakarak dinlemişti Suga'yı. Çok olgun ve sevimli bir ilişkileri olmasına rağmen Daichi'nin bir anda 'ara verelim ve düşünelim' demesini anlamış değildi. Suga'ya destek olmak istese de ne diyeceğini bilemedi. "Sebebini sordun mu peki?" Dedi çaresizce.

Suga gülümsedi Yaku'ya. "Ben eskiden herhangi bir şeyi sormadan bile anlardım onu. Ama artık bir şeyler değişti onun için. Durumu ve düşüncelerini belirsizleştiriyor, bu da onu şüpheye sokuyor. Bana da sebebini söyleyemediği için ikimiz de bilmiyoruz. Sadece birbirimizden uzaklaşıyoruz."

Yaku başını sallayıp Daichi'nin olduğu tarafa doğru başını kaldırdı. Set arasına girmelerinin üstünden çok geçmemişti ama Daichi çoktan dinlenmiş gibi gözüküyordu. Sahanın arkasında yanında oturduğu dalgın arkadaşına döndü yine. Yerdeki voleybol topunu eline alıp çevirişini izledi. Bir şeylerin ters gittiği açıktı. Ama yanlış neredeydi?

✨✨✨

Nekoma'nın gitmesinin üstünden çok vakit geçmemesine rağmen -muhtemelen onlarla eş zamanlı çıktığı için- Suga çoktan evine doğru giden yolu yarılamıştı. Kulaklığını taktı ama içi hala rahat değildi. Gelen sesi işitmiyordu, sadece yalnız hissetmek istememişti.
3 haftadır Daichi'yle geçirmiyordu yolu, ne Daichi'nin kol atıp Sugawara'yı hızlıca kendine çekmesi vardı artık ne de eve geçmeden önceki küçük öpücükler. Yokluğunu hissettiği bu minik anılarla hoş bir ürperti hissetti. Başını yerden kaldırdığında evine vardığını fark etti, ne kadar ev denilebilirse...