Carrying The CEO's Baby (REVISING)

Chapter 1

X E R R A

"Good Morning, honeybee!"

Gumuhit ang malawak na ngiti sa labi ko nang marinig ang matinis na boses ng bestfriend ko, si Mindy. 

I met Mindy back when I was three months pregnant with Rin. I was on my check-up when she was admitted to the hospital due to an ulcer.  Uhaw na uhaw na ako nang panahong iyon tapos hindi ko na talaga kayang hintayin si Kuya nabumili sa canteen. Mabuti na nga lang at nadoon s'ya at binigyan n'ya ako ng tubig. We eventually became friends, hanggang sa dumating sa puntong kahit si kuya ay hindi kami kayang paghiwalayin.

"Good morning, Mindy," I greeted her back with a soft smile on my lips.

"How was Japan?" Tanong ko saka uminom ng kape.

"Everything is good but someone has to ruin it."

Nahimigan ko ang inis sa kanyang boses na s'yang ikinatawa at ikinailing ko ng sabay. Alam ko naman kasi kung sino ang tinutukoy nya eh. Nag-iisang tao lang naman ang kayang pataasin ang presyon na walang ginagawa.

"Bakit ba kasi parati kang naiinis kay Kuya Gold? Mabait naman ang kuya ko ah," I told her laughing earning a glare from her beautiful emerald eyes.

Maganda naman kasi si Mindy eh, agaw pansin iyong kurba n'ya sa katawan. Mahaba ang kanyang straight na buhok at itim na itim iyon. Kasing itim ng gabi. Maputi ang balat na at nakakaakit tignan ang kanyang berdeng mga mata na kasing berde ng dahon ng punong kahoy.

Maliban sa maganda na, sikat na model pa! Diba? Saan ka pa? Maraming manliligaw 'tong isang to eh, kaso bantay sarado rin kay Kuya. Psh. As if naman hindi ko napapansin ang pagnanakaw tingin nila sa isa't isa.

"Anong mabait?" She asked sarcastically. Literal na tumaas talaga ang isang kilay.

"He was constantly trying to ruin my day! Parati nya na lamang akong gingulo! Halos patayin n'ya pa ang manager ko during the fashion show sa Japan kasi masyado raw revealing iyong damit! My god! Hindi ko na talaga alam ang gagawin ko r'yan sa kuya mo!" Nag-hehesterikal na turan nito.

Sa pagkakataong ito ay wala akong magawa kun'di ang mapabuntong hininga. Sumimsim muna ako ng kape kasi nanlalamig pa ako dahil sa lakas ng aircon dito sa bahay ni Kuya, bago s'ya sinagot.

"Hayaan mo na si Kuya. Mabait naman talaga iyon. He was just like that because he cares. Ayaw n'ya lang naman na masaktan tayo," I simply replied.

"Saka pagbigyan mo nalang si kuya kasi aalis na naman iyon sa katapusan patungong Amerika kasi mayroon s'yang bagong project doon. Kaya tiisin mo nalang. Atleast kung wala na s'ya edi kahit magdamagang bar hopping pa ang gawin mo, hinding-hindi ka na niya mapipigilan," dagdag ko pa kaya humaba ang nguso n'ya. Her way of giving up.

She sighed before slumping on the seat beside me. Inabot nya ang kape ko at sumimsim doon. Well... Parati n'ya naman iyong ginagawa kaya bahala s'ya riyan.

Minsan nga ay inaagawan nya pa si Kuya nang matutulugan, so it's not a big deal since kape lang naman iyan. Nag-fefeeling may-ari nga ng bahay nya kaya parati silang nagkakasagutan eh. Well, na-eenjoy ko naman akong panoorin sila kaya hinahayaan ko nalang. Kusa naman silang titigil eh, well, it was always my brother who gave up anyway.

"Wag na nga nating pag-usapan iyang kuya mo! Nagkakawrinkles ako dahil sa kanya," sabi pa nya sabay ubos ng kape ko.

"How are you anyway? I heard from your brother that you're going back to Philippines. Okay ka na ba? Kaya mo na ba?" Puno nang pag-aalalang tanong nito sa akin na parang hindi nag-amazona kanina.

I shrugged my shoulders. Bakit naman ba kasi hindi?

"Matagal na yon, Mindy. It's been two years and everything changed already. I bet he is happy with his family now. Ayokong ipagpilitan ang sarili ko sa taong nang-iwan," Mapait na turan ko rito lalong lalo na ng maalala ko muli ang kanyang mukha kahit sa alaala lang.