anonim: senden nefret ediyorum / anonim: seni seviyorum

17

sizin için yine çok hoş bir fotoğraf bırakıyorum.

İzuku:

Okula gidiyoruz. Kacchan'ın sabah yaptığı şey hakkında kimse konuşmadı ve konuşmuyor. Sanki herkes kendi arasında anlaşmış gibi. Başta herkes sessiz kaldı ve sonra hiçbir şey olmamış gibi devam ettiler. Açıkçası bu rahatlamamı sağladı. Eğer ne olduğunu sorsalardı ne cevap verirdim bilemiyorum bile. Ya da Kacchan nasıl bir tepki verirdi bilmiyorum. Karşılık vereceğini düşünmemiştim sanırım sadece ona eskisi gibi olamayacağımızı erkenden ispatlamak istemiştim ama hiçte beklediğim gibi davranmadı. Tamam itiraf ediyorum hoşuma gitmedi değil ama ben gerçekten de onunla arkadaş falan olmak istemiyorum! Sikeyim ya ne yapacağım?!

Neden bi süreliğini keyfini çıkarmıyoruz? Hatta ondan faydalanmaya ne dersin? Bir iki foto, öpücük ve hatta----

DUR! KES SESİNİ! KENDİNE BARIŞIN SEMBOLÜNÜN İÇ SESİ DERKEN UTANIR MISIN HİÇ? SANMIYORUM.

İyi de ben İzuku'nun iç sesiyim?

Ne fark eder?

Çok fark eder ben sadece Kacchan'ı istiyorum güçmüş gururmuş umurumda mı sanıyorsun? Bu zamana kadar onun peşinden ayrılmamamızı sağlayan benim! Ben sadece ona yakın olmak istiyorum ve senin bunu mahvetmene izin vermeyeceğim!

İyi de o bizi arkadaşı olarak istiyor cidden buna razı mısın? Sonunda daha çok canımız yanacak.

Biliyorum ama aşk böyle bir şey. Şu anda acı çekmiyor muyuz zaten? Kaybedecek neyimiz var?

Bu çok saçma. 

Off!

Ama ne yapabilirim ki? Cidden kaybedecek hiçbir şeyim yok ve ben iflah olmaz bi aşığım.

O zaman... Devam mı?

Hadi yapalım bunu!

EVET! BEKLE BENİ KACCHAN SANA GELİYORUM!

Kendi kendime güldüm ve sınıftan içeri girdim.

Katsuki:

Kahvaltıdaki konuşma hakkında kimse bir şey demedi. Açıkçası bu rahatlamamı sağladı çünkü kendimi tutamayıp birilerine bağırıp da Deku'yu kendimden uzaklaştırabilirdim. Evet kendimi tutuyor olabilirim ama ben hala Katsuki'yim yani ne yapabilirim ki?

Yurtta o kadar oyalanmış olmama rağmen yine de çoğu kişiden önce gelmiştim. Kirishima bana soğuk yapıyordu. Onunla konuşmam lazım. Bi ara. Şu an hiçte dırdır çekecek modda değilim çünkü mutluyum.

Mutluymuş götüm. Kanatların olsa çoktan atmosferin dışında olurdun lan :D

Sırıttım. O sırada Deku ve tayfası sınıftan içeri girdi.

Deku'da sırıtıyordu. Ama onlara değil. Kendi kendine gülüyor piç. Bu daha da gülmemi sağladı. Acaba ne düşünüyor?

Seni düşündüğünü düşündüğümüzü hepimiz biliyoruz.

Başka kimi düşünüp sırıtabilir ki? Benden başkası ise yaşatmam.

Sakin ol Champ. Tabiki bizi düşünüyor ;)

BENİ!

Senden nefret ediyorum.

:D

Deku yanıma geldiği zaman biraz kızardı. Kendi sırasına geçmek yerine masama yaslandı ve üstüme doğru eğildi. NE SİKİM?!?!?

"Kacchan akşam yemeğine bize gidelim mi? Annem epeydir seni görmek istiyordu."

Bu ne demek?

Kulağa şey gibi geliyor...

RANDEVU?

Aslen değil ama neden biz randevu demeyelim ki? :D

İlk adımı onun atmasına izin vermeli miyim?

Siktirme ilk adımını cevap vermekte gecikip de istemediğini düşündürtme!

Oh evet.

Dirseklerimi sıraya yasladım ve kafamı ona daha çok yaklaştırdım. 

"Olur birlikte çıkarız. Sonrası için plan yapma."

Altta kalacak değilim değil mi?

Gözlerini şaşırdığını belli ederek daha çok açtı ama dudaklarının kenarında oynaşan yaramaz gülümseme gözlerimden kaçmadı.

"Olur. Yedi gibi kapıda buluşalım."

Benden onay beklemeden masamdan kalktı ve kendi sırasına geçti. Gözlerimi kapattım ve gülümsememi gömmek için dudaklarımı ısırdım. Ama kızaran kulaklarım için yapabileceğim bir şey yoktu.

Her ki gencinde kalp atışları yüzünden kulakları uğulduyordu ve gözleri birbirlerinden başka bir şey göremiyordu. Bu yüzden ikisi de ne sessiz sınıfı duyabiliyor ne de üzerlerindeki bakışları görebiliyordu. 1A Sınıfı sonunda birbirlerine adım atmayı başarmış olan aşıkları yarı ağızları açık yarı gülümseyerek izleyerek şovun keyfini çıkarıyordu. Sonunda sınıfın gözdeleri bir araya geliyordu. İşte asıl şov şimdi başlıyordu.

yeni bölümde görüşürüz millet! love you♡