Katsuki:
Dersin başlamasına beş dakika kalmıştı ama İzuku hala sınıfa gelmemişti. Yuvarlak kafa sürekli onu arıyordu ama açmıyordu. Katsuki gece olanları hatırlayınca biraz gerildi. Tam endişelenmeye başlayacaktı ki kapıdan içeri İzuku girdi. Yuvarlak kafa hemen ona doğru koştu. Tch!
"Deku-kun! Seni çok merak ettim. Neden telefonunu açmıyorsun?"
İzuku eline dağınık yeşil saçlarına attı ve gözlerini yere sabitledi.
"Özür dilerim Uraraka-kun. Uyuya kalmışım telefonumu da gece kapatmıştım. Endişelendirdiğim için üzgünüm."
Ne halt yemeye telefonunu kapatıyordu ki?! Zaten engellemişti aptal.
Yuvarlak kafa dudaklarını büzerek İzuku'nun koluna girdi ve onu sırasına çekmeye başladı."Tamam ama daha dikkatli ol. Yine başına bir şey geldi sandım."
"Ah, cidden üzgünüm."
Şu kız! Tanrım cidden nefret ediyorum ondan. Sürekli İzuku'ya yapışıp duruyor. Siktiğimin Dekusu neden sana yanaşmasına izin veriyorsun ki?!
Ben kaşlarımı çatmış sinirli sinirli onları izlerken çoktan önüme gelmişlerdi bile. Deku ile göz göze geldik. O koca zümrüt yeşili gözleri sınıfa girdiğinden beri yorgun bakıyordu ve göz altları da hafif morarmıştı. Demek gerçekten de uyuyamıyordu.
Göz göze gelince gerildiğimi hissettim. Benim uydurmam ya da değil bilmiyorum ama onunla her göz göze gelişimizde gözlerinde ayrı bir parıltı görüyorum sanki. Gülümsemesinde ayrı bi ışık. Ayrı bi samimiyet. Çoğu zaman bunları kendimin uydurduğunu biliyorum. Çünkü İzuku'nun her zaman gözleri ışıldar ve gülümsemesi her zaman parlaktır. O hep samimidir. Herkese karşı. Bu canımı yakıyor. Eskiden sadece bana ait olan bu gizli hazinemi artık herkes görüyor. Ve ellerimden hiç bir halt gelmiyor. Seni tekrar gizlemek istiyorum. Kimse seni bulamasın istiyorum. Ama bu imkansız. Biliyorum. Daha fazla ışığını saklayamam. Her geçen gün daha da büyüyorsun. Işığın daha da artıyor. Seni fark eden kişi sayısı daha da artıyor. Artık tek ben değilim ışıltından haberdar olan. Ve artık kendi ışığımla gölgeleyemem seni. Çok parlaksın İzuku. Çok sıcaksın."Günaydın Kacchan"
Gözlerindeki o ışıltı, dudaklarındaki o tatlı gülümseme, sesindeki bu yakınlık. Ah.
"Tch."
"Seni seviyorum İzuku"Söylemek istediklerim ve söylediklerim o kadar farklı ki. Bazen ben bile inanmıyorum kendime. Sadece günaydın demek bile neden bu kadar zor. Sikeyim.
Yavaşça yanımdan geçtin. Sıcak elin koluma dokundu. Kolumdan kalbime ulaştı. Yutkunamak zorunda kaldım. Bu siktiğimin kızı neden sürekli sana dokunuyor?! Sıcaklığını bile hissetmesini istemiyorum!Deku:
Uyuya kaldığıma inanmıyorum. Hepsi gece mesaj atan şerefsiz yüzündendi. Bütün uykumu kaçırmıştı. Az daha derse de geç kalıyordum üstelik. Uykum olduğu için derslere de odaklanamıyordum. Ara da olduğumuz için bizimkiler dışarı çıkmıştı ve bende biraz uyumak için sınıfta kalmıştım. Ama mesaj aklıma geldikçe sinirlendiğim fark ettim. Telefonumu çıkardım ve engelini kaldırdım.
deku: kimse benden nefret etmez
Katsuki:
Katsuki arka sırada oturmuş uyumaya çalışan İzuku'ya izliyordu. Bi an da kafasını kaldırıp telefonunu eline aldı ve tam o esnada cebindeki telefon titredi. İşte buna şaşırmıştı. Demek onu düşündüğü için uyuyamıyordu. Sarışın dudaklarına yerleşen sırıtmaya gizleyemedi ve telefonunu çıkardı.anonim: ben ediyorum?
deku: çevremdeki kimse benden nefret etmiyor tabi villain değilsen
anonim: :D
deku: ne?
deku: villain misin yoksa?
deku: tekrar engelleyeceğim
anonim: DUR
anonim: değilim villain falan
deku: kimsin o zaman?
anonim: sana dedim bunun bir önemi yok
anonim: eğer kim olduğumu bilmeni istesem kendi numaramla yazarım değil mi
anonim: normalde çok zekisin ama nedense şu an kafan çalışmıyor pek
deku: HİÇ UYUYAMADIĞIM İÇİN OLABİLİR Mİ ACABA AMINAKOYAYIM
Katsuki boğazına kadar gelen kahkahasını tutmak için o kadar büyük bir çaba gösteriyordu ki kıpkırmızı olmuştu. Siktir, Deku cidden sinirlenmişti. Biraz ilerisindeki çocuğa baktı. Kaşlarını çatmış sinirden parlayan gözleri ile telefona bakiyordu. Katsuki iç çekti.
anonim: üzgünüm
deku: ne
anaonim: uyuyamadığın için üzgünüm amacım o değildi
deku: amacın neydi?
anonim: bilmiyorum
anonim: sadece
anaonim: sikeyim
anaonim: seninle konuşmak istedim
İzuku'ya baktı. Oğlanın gevşemiş yüzüne ve yavaşça dudaklarını yalayan diline. Ne yapması gerektiğini düşünüyordu. Katsuki biraz piçlik yapmak istedi. Onun cevap vermesine izin vermeden onu engelledi. Mesaj yazan oğlanı izledi. Ve "bu kişiye mesaj gönderemezsiniz" yazısını okuyunca ki yüzünü. Ah. Sinrilendi. Gözü seğiriyor. Tanrım kendimi daha fazla tutamayacağım. Hızlı adımlarla sınıftan çıktım.
Krishima ve çocukların arkamdan mal gibi baktığına eminim ama cidden daha fazla kendimi tutamayacağım. Tuvalete girmemle gülmeye başlamam bir oldu. Cidden. Siktiğimin. Dekusu. Çok. Tatlı.
Heyoooo.
Amanın amanın aşık Kacchan yazmak. Offf. Çok zevkli. Katsuki best aşık arkadaşlar. Kıskançlık aşırı aşk aşırı ah bi de duygularını belli edebilse bebeğim. Ama o günlerde gelecek inş. ;) ;) ;)
Yeni bölümde görüşürüzzzzz! ♡♡♡
YOU ARE READING
anonim: senden nefret ediyorum / anonim: seni seviyorum
Short StoryKatsuki Bakugou gizli aşkının peşinden gidip onu kazanmaya karar verdi. Peki sizce başarılı olabilecek mi? Göreceğiz.