F R E E D (MarriageSeries#3) -COMPLETED

KABANATA 27

"Baby" he mumbled after answering my call.

Huminga muna ako ng malalim bago kagat-labing nagsalita.

"I was on my way to Bjorn's house" I uttered as I looked outside the window.

"What the fvck?! Why are you going there?" bakas ang pagtutol at taranta sa tono niya.

"Was that mom Daddy?" I heard my son's voice.

Mapait akong ngumiti habang naiisip na magkasundo silang magkasama.

"Go back home Azaia" Xenoah said on the line.

"I'm already here" usal ko nang unti-unting nakikita ang bahay niya.

"Please go back home baby" paos na wika niya.

"He might do something bad at the baby Xen. Hindi kaya ng konsensya ko iyon." I mumbled.

Alam ko kahit hindi ko ipaliwanag ay naiintindihan niya ang aking tinutukoy.

"Then wait for me. Don't come near him without me." mahigpit na bilin niya kasabay nang pagkarinig ko ng mabilis niyang kilos.

"How about Rafael?" I asked.

"I'll drop him to Manang Sandra" he answered.

"Just wait for me" he added and ended the call.

Napahinga naman ako ng malalim at inantay tumigil ang sasakyan sa tapat ng bahay ni Bjorn. I paid the driver and got out from the car. Tulad ng bilin ni Xenoah ay hindi muna ako agad pumasok. Nanatili ako sa labas ng gate at doon naghintay sa pagdating niya.

I was busy bitting my nails in nervous when suddenly, I heard a loud crashing sound then a familiar voice cried after.

"Safey" I uttered, mouth parted in shock.

Wala sa sarili akong tumakbo papasok at natigilan nang makitang sabu-sabunot ni Bjorn si Safey habang nakaupo ito sa sahig samantalang nagkalat naman ang basag na parte ng vase sa gilid nito.

"Tang!na mo talaga kagagawan mo kung bakit nawala sa akin si Azaia. Hay*p ka! Malandi!" he shouted and Safey cried harder.

"B-Bjorn" I called.

Natigilan naman siya saka dahan-dahang bumaling sa akin ang paningin ganun rin si Safey. Marahan pa siyang umiling na tila pinararating sa akin na isang malaking desisyon ang aking ginawa.

Tipid lang akong ngumiti sa kanya kasabay ng paghikap ng aking paningin mula sa mukha niyang may mga pasa pababa sa medyo malaki na niyang tiyan.

"Azaia" may pagsuyong tonong sambit ni Bjorn saka binitawan ang buhok ni Safey.

Doon ko lang siya nagawang pagmasdan. Nangingitim ang bahagi ng kanyang mata senyales na hindi ito nakakatulog ng ayos nitong mga nagdaan. Malaki rin ang ibinagsak ng kanyang katawan mula nang huli ko siyang makita.

Nagsimula akong pagpawisan kasabay ng malakas na pintig ng aking puso nang marahang naglakad si Bjorn palapit sa akin.

Breathe Azaia. Breathe.

"I told you to not hurt her." pilit na pagpapalakas loob sa sarili kong wika.

"Sorry, hindi ko lang napigilan ang galit ko sa kanya." usal niya sa mababang tono at saka ako niyakap ng mahigpit.

I stiffened in my place. I don't know what to do or what to say. My mind became blank as I stared at Safey's eyes who is intently watching us. Pain is visible in her eyes as her tears silently run down through her face.

"Please bumalik kana sa akin Azaia" he uttered and broke his hug.

He looked at me with his hopeful eyes.