Chapter Fifty Eight: What does it mean to love?

140 8 0
                                    

Her POV

"I met you by chance. Yes, I won't lie to you Marie. Oo, honestly at first nakikita ko si Alexia sayo."


Sejun please tama na...



"But staying and falling in love with you was my choice!"

Stop making these pathetic excuses.


"S-sej stop." Naluluhang sabi ko.











"Oo, tinatawag kitang Marie because calling you Alexandra felt like calling her name."

And there you go... So tama nga lahat ng sinabi ng babaeng yon.













I never felt this kind of pain before. Akala ko wala ng mas sasakit pa sa di nakakaattend ng concerts nila or di nabibili ang mga merchs nila.






After Alexia went to my condo yesterday, Sejun pleaded that both of us should talk. Seems like Alexia texted or called him na pumunta siya dito to talk to me and parang natakot si Sejun sa kung ano man ang sinabi ni Alexia saakin.

I laughed. Bitterly.




"E-Edi lumabas rin ang totoo! You just loved me because you saw her in me! Putangina Sejun! I can't believe I'm just a rebound!"

"N-no. No. It's not like that Marie. I really love you. I really do." Napipiyok na sabi niya.

"No. Y-you just loved my character, because we had an uncanny resemblance. You didn't love me as a person." Matigas na sabi ko kahit na sobrang sakit sabihin.











But what does it mean to love someone as a person? Pati ako di ko alam.

What is love anyway? Do I really love him? Or am I just hallucinating the word "love" just because my idol notices me?




"I d-don't even know right now what is love. Do I really love you Sej? Or am I just so delighted that you noticed an ordinary fan like me that I misunderstood it as love?" Nagtatakang tanong ko ngayon sa kanya.

"Please don't be like that Marie. Mahal kita at alam kong mahal mo ako." Nangingilid na ang luha niya.

"Sej... Let's just stop lying to each other na oh. Alam ko na alam mo sa sarili mo you still have feelings for Alexia!"







Bakit ko nga ba siya pinipilit kay Alexia?






"Alam mo sa sarili mo John Paulo, minahal mo lang ako dahil naaalala mo si Alexia Nicole saakin."


"No.. Marie that is not true! I love you for who you are Marie! Mahal kita. Di dahil magkatulad kayo. Mahal kita dahil mahal kita. I don't have reasons for loving you and I don't need one dahil alam ko sa sarili ko na mahal kita!" Tears are now falling from his eyes to his cheeks.









Wow. I can't believe I'm seeing the leader of SB19 in front of me crying because of me?










Or not.






I remembered the time nung umiyak siya sa training room while singing and dancing Darling.



And now, I understand.







After minutes of being silent kanina heto kami ngayon. Nagsasagutan. Nag-iiyakan...




Kanina di pa namin alam pano sisimulan ang usapan eh.



Puta. Ang sakit naman nito.






"Listen to me. She's just my past. Iniwan niya ako para sa pera. Kaya don't compare yourself to her." Hinahawakan na niya ang magkabilang balikat ko.


"Sabi niya iniwan ka niya dahil sabi ng assistant ni tatang kung di daw kayo magkakahiwalay di ka daw magdedebut. She left you for your own good Sej. Both of you were trainees right? Mahal ka niya." I said at winawakli ang hawak niya sa balikat ko.



Teka why am I defending that girl eh siya naman ang dahilan ba't nagkagulo ang lahat.




Kung di naman kasi siya bumalik dito sa Pinas eh.


Edi sana okay lang kami ni Sejun ngayon.









Edi sana .. Kami parin ..






I laughed at my selfishness..

Alexandra stop being selfish, she sacrificed their relationship for Sejun to be successful. Kung di siya nagsakripisyo di mo ata makikilala ang isang John Paulo Nase.

"No. Sabi ng assistant ni sir Robin saaming lima iniwan niya ako dahil may nag-offer ng mas malaking sweldo sa ibang bansa pero ang kapalit nito ay ang iwan ako." Naguguluhang sabi ni Sejun. Unti-unti narin akong lumalayo sa kanya.





"Either Alexia or yung assistant ni tatang ang nagsisinungaling sainyo." Sabi ko habang pinipigilan ang luha ko.











Tinignan ko si Sejun.

I don't know why but I can see in his face na mahal niya parin si Alexia.

Na sinasabi niya lang na ako mahal niya dahil may galit siya kay Alexia or naaawa siya saakin.





"S-sej naman. Ako ang naiipit sa problema niyo eh. May kasalanan ba ako?" Tanong ko at tuluyan ng tumulo ang mga luha ko.


"N-no Marie."

"If we did not have any resemblance at all, mapapansin mo ba ako Sej?"



Di siya sumagot. Shit. Napayuko lang siya habang umiiyak.

So kaya nga niya ako napansin dahil sa magkatulad kami ni Alexia.

Should I thank Alexia for that? Napansin ako ni Sejun because of her?

"Kahit sabihin mong mahal mo ako Sej pero iba naman ang pinapakita ng mukha mo. You still love her don't you?" I bravely asked.


Di na naman siya makasagot.


Is it really that hard to say no?

Nagdadalawang isip ba siya?

After seconds of being silent nag salita siya...

"I... I don't know." Pag-amin niya saakin.


I just nod my head slowly.


"That settles it. Talk to her. Ayusin niyo problema niyo. Wag niyo akong iipit sa gulo niyong dalawa." I said bitterly while wiping my tears.


Tumalikod na ako..


Dahan-dahan akong naglakad hanggang sa kumaripas na ako ng pagtakbo paalis ng bahay nila.


Oh. Nakalimutan ko nga palang sabihin na gusto ni Sejun dito kami mag-usap sa bahay nilang lima. Wala naman yung apat umalis, pinaalis ata ni Sejun para makapag-usap kami.

Puta. Ang sakit. Siguro nga mahal na mahal ko talaga siya. Di naman kasi ako masasaktan ng ganito kung di ko siya mahal diba?

Bakit kasi sa dami-daming lalaki Alexandra eh si Sejun pa. Yan tuloy napala mo.

Maybe this is my karma for everything that I have done wrong?

Pero grabe naman ata tong karma.

Ang sakit kasi eh. Ang sakit sakit.


Nasa kanto na ako ngayon naghihintay ng taxi when someone offered me a handkerchief.

It was Jacob.

Just a Fan {Pablo FF} (Completed)Wo Geschichten leben. Entdecke jetzt