Just a Fan {Pablo FF} (Completed)

Chapter Thirty Five: Wait

Her POV

Sobrang drained na ng utak ko.

Parang kahapon lang at birthday nila Jah at Stell pa pinoproblema ko kaso ngayon jusko.

Di ko na alam anong gagawin ko.

Kakatapos lang ng klase namin sa dalawang magkasunod na major subject, kaya sobrang drained ako ngayon.

Mentally drained is really exhausting Talaga.

I went to the door without talking to Em-em and Jacob.

"Sandra san ka?" Tanong ni Em.

"Uwi and sleep." Inaantok na sabi ko. Totoo nga talagang pag college na't may free time ka pipiliin mo nalang umuwi at matulog kaysa gumala.

"Ba't parang malungkot ka?" Tanong ni Jacob.

"Aysus namimiss na ata yung lima!" Hirit niya saakin and I just glared at her.

Baka may makarinig though di naman niya sinabing esbi but another reason ay dahil kay Jacob.

Parang naiinis kasi siya na ewan pag binabanggit ni Em yung lima lalo na si Sejun.

I didn't bother asking why dahil uhm awkward mang aminin pero halata naman ata bakit diba?

"Tsk, iniisip mo sila bakit? Iniisip ka ba ng mga nun? Kung di ka nga magchachat they won't bother na kamustahin ka eh." Inis na sabi ni Jacob.

"They're busy kasi Jacob." Pagdedepensa ko sa kanilang lima kaso di niya ako pinansin at naunang lumabas ng room.

"Ikaw talaga Em." Sabi ko kay Em at sinundan si Jacob, sumunod rin naman si Em-em.

"Uy Jay jay wag kana gagalettt~"

Nope. That was not me.

It was Em. Minsan ay Jay jay ang tawag niya dito eh.

"Pagalitan mo kasi yang kaibigan mo nasasaktan na kakaasa sa mga sikat na yun eh." I don't know why pero nasaktan ako dun, not because of the asa thingy but because he was being so sarcastic with the word 'sikat'.

I know he's pissed but seriously?

And immune namana ako sa mga bashers ng esbi but iba kasi talaga impact pag kaibigan mo ang ng bash eh.

"Stop it Jacob. You don't know gaano sila maghirap to reach where they are right now. No one have the right to mock them." May pagbanta na sabi ko kaya yumuko lang siya at umuwi na ako leaving him and Em-em behind.

I admit I was too harsh on him. Pati kay Em, ang maldita ko nga talaga.

Pero kasi di alam pinagdaan nung lima tapos mina-mock ni Jacob.

Sa sobrang drained ng utak di ko na alam anong gagawin kaya pumasok nalang ako sa kwarto.

Jacob texted 'Sorry.' At nagsorry rin ako sa kanya and to Em-em  for leaving them behind.

'Girl wag mo na masyadong isipin yung sinabi ni Jacob, he's just concern sayo dahil ayaw niyang masaktan ka, alam mo namang mahal ka nun.'

Reply ni Em di ko alam anong irereply kaya hinayaan ko nalang.

Magkikita naman kami bukas sa school.

Nag scan ako ng libro dahil baka may surprise quiz bukas kaso walang pumapasok sa utak ko.

Tinawag ako ni mama para kumain dahil mag a-alas sais na pala ng gabi.

Grabe may araw pa naman pag-uwi ko kanina ah ang bilis naman atang mag gabie.

Nakatulog rin ako kaya pagkatapos kong kumain ay naghugas ako ng plato at bumalik na sa kwarto para mag advance study.

May pumapasok naman sa utak ko kaso sobrang drained ko talaga dahil sa lecheng magkasunod na major subjects nayun. T___T

I heard my phone ringing and I answered it without looking who's calling.

Paniguradong si Em-em eto na maglilitanyang depensahan si Jacob or si Jacob na magsosorry.

Pagkasagot ko sa tawag ay wala man lang nag 'hi' or 'hello' kaya tinignan ko nalang sinong tumawag at halos mabitawan ko ang phone ng makitang ..

Si Sejun ito.

Halos isang buong minuto kaming di nagsalita.

Then he broked the ice.

"How are you Marie?" Tanong niya.

"O-okay lang naman Sej." Medyo nanginginig kong sabi.

Naman Sej, sabi ko mag momove on na ako eh!!!! T__T

"Sorry if I haven't called or text you ever since nagpunta kami dito sa Manila." His voice was so soft and delicate.

And yep, di siya nag text or tawag sakin kahit isang beses.

I'm trying not to be bothered by it kaso di talaga maiwasan na mapaisip ako bakit? May nagawa ba ako?

Maybe it's a good thing rin ata para makamove on ako noh?

"Okay lang yun noh, I know that you're busy naman." Sabi ko sa kanya.

And I know that I'm not worth your time.

Takte nag-eemote nanaman Sandra ang oa mo.

"It's not because of that, you know how good I am when it comes to time management."

Oo nga Sej so bakit????!

But syempre di ko yun sinabi no, I chose to be silent nalang..

"It's because I want to test myself kung kaya ko bang di mag communicate sayo. And I lost at my own game." He chuckled.

Ano bang pinagsasabi nito?

Wag mo ko pahirapan Sej please.
:(

"Sej bakit? Bakit ganyan ka sakin? I'm just a fan, pero grabe kayo maka-alaga saakin eh. Grabe ang pakikitungo mo saakin. I .. I don't understand anymore John Paulo."

Matapang na sabi't tanong ko sa kanya.

Gusto ko sanang sa personal eh kaso ayokong umiyak sa harap niya.

Ayokong maawa lang siya saakin tapos sasabihin niya ang mga salitang gusto kong marinig ..

Sa kadahilang naaawa siya sakin.

And ..

Tears ran down my cheeks as I said those words. Pero di ko pinahalata sa boses ko na umiiyak ako.

Hindi siya makasagot.

He was silent for awhile.

Parang pinag-iisipan niya ang susunod niyang sabihin.

"Marie."

"I'm sorry. I don't understand either. I always think ahead of anything but when it comes to you, di .. di ako nakakapag-isip. I .. I just did what I want to do and that is to treat you like that."

Di ko alam kung ba't natuwa ako dun.

Di naman niya sinabing mahal niya ako.

Pero I felt somewhat relieved, I had this effect on him?

Kailan pa?

Siguro di pa niya masabi kung ano mang nararamdaman niya dahil sa ngayon ay bawal pa silang magkajowa.

May 3 years contract sila sa entertainment and sa pagka-alam ko, sa pag renew ng kanilang contract ay malilift na yung lovelife ban nila.

Next year ..

Next year malilift na ..

I can wait Sej ..

I will wait.

Even if you didn't say anything.

I will wait for you.