Just a Fan {Pablo FF} (Completed)

Chapter Twenty Four: Away Bati?

Her POV

Tinamaan ulit ata si Sejun ng isang episode of his bugnutin moments.

Kasalukuyan ko syang sinusundan pababa ng building, medyo mabilis ang lakad niya halatang ayaw mgpasunod eh.

"Sejun?" Tawag ko kaso ayaw lumingon.

"Sejuuunnn?" Tawag ko ulit but to no avail. -__-

"Sej?" Tawag ko and this time he stopped.

"Ambilis mo namang maglakad." Hinihingal na sabi ko nung maabutan ko siya.

"Ba't mo ko sinusundan?" Medyo cold parin niyang sabi.

"Bigla kang naging cold, anyare? Is there something wrong?" Nakapout kong tanong. Di ko maiwasang malungkot, may nagawa ba akong mali?

Tinitigan niya lang ako and start walking away again.

Oh great. Ang hirap suyuin ng isang hotdog. Di ko alam kasalanan ko!

Is it because of the lockscreen? Dun naman siya nagsimulang maging cold eh.

But that's impossible ba't naman siya magagalit na chinange ko ito?

Teka...

Baka...

PFFFFFT STOP ALEXANDRA NOH.

Ano bang iniisip mo ha?

Baka nagtatantrums lang dahil akala niya nagswerve ako?

Nakooo Sejun isang loyal na hotdog ako but at the same time OT5!

Sinundan ko ulit siya dahil malapit na syang makalabas sa glass door ng entrance tumakbo ako at hinarangan siya.

"Wala ka pang disguise Sej." Dadaan sana sya sa gilid kaso hinirangan ko ulit sya.

"Sabay tayo bibili or ako lang isa ang lalabas dito?" Dadaan ulit sana sya sa kabila kaso makulit rin ako sinundan ko sya para harangan ulit.

"Move." Diin na sabi niya.

"No. Ayoko." Malditang sabi ko.

Aba't di ako magtatalo sa bugnuting 'to noh.

Lalabas ba naman ng walang disguise halur una sa lahat mag-aalala sina teacher plus baka mapapagalitan ako.

"Marie." May banta sa pananalita niya, but I don't know why I'm not scared sa halip ay hinawakan ko ang kamay niya para hilahin siya pabalik sa taas upang kumuha ng disguise.

M A M I ANG CHANSING KO.

SORNA GUYSSSSSS.

Nung una ayaw niyang magpahila kaya natapilok ako at napaupo sa sahig.

"Ow!" Reaction ko nung napaupo ako. Sejun was shock and offered his hand to help me stand up.

Magpapabebe pa ba ang lola niyo? Syempre hindi noh! I accepted his manly hand and he used force to pick me up.

"S-sorry Marie." Seryosong sabi. niya.

Anong meron sa isang to at parang isang babae na may period? -___- Pa iba iba ba naman ng mood eh.

"It's okay Sej. Tell me anong problema mamaya okay? Sa ngayon gawin muna natin yung inutos sayo." Paliwanag ko sa kanya.

He nodded and nagsimula na akong maglakad pabalik kaso nafeel kong di siya sumunod.

And I was right. -___-

Dahan dahan pala syang bumalik papunta sa glass door ulit ng entrance kaya bumalik ako para hawakan ulit ang kamay niya at hinila ito.

Ambobo Sandra I pulled his hand hand using my left hand rin kase.

Sabayan pa na medyo nabigla siya kaya na out of balance kami dahil na rin sa nagkabangga mga paa namin.

And...

And....

Nabigla nalang ako ang lapit na ng mga mukha namin!!!!

NASA IBABAW AKO NI SEJUN.

HOW DID THIS HAPPENED!?!

TAKTE.

He look straight into my eyes and smiled.

Napa iling iling siya ng ulo at napasabing...

"Okay nako."

Ha? Nahawaan na bato kay Ken at kung ano-ano nalang ang nasasabi?

Narinig namin ang mga yapak na may papuntang tao kaya napatao agad ako and helped Sejun to stand up kaso he limped.

"Hala Sejun okay ka lang ba?" Nag-aalalang tanong ng isang staff sa kanya.

"Ikaw Sandra okay ka lang?"
"Anong bang nangyari?"

Tanong rin ng ibang staffs.

"Okay lang ako." Nakangiting sabi ni Sejun.

"Hindi ka okay Sej." Malungkot kong sabi and kinuha yung kamay niya para isabit ito sa balikat ko.

Puro kalandian kasi iniisip mo Sandra ayan tuloy.

This time I put his arm on my shoulders di para chumansing kundi para tulungan siyang maglakad.

"Nako mag-iingat kayo sunod ha." Sabi nung staffs at nagpaalam na busy rin kasi sila tsaka sinabi rin nilang mabuti daw at nandito ako para tumulong kay Sejun.

Grabe I loved the atmosphere of this entertainment. Kahit alam nilang kasalanan ko wala akong naririnig na nagbubulungan para i-mock ako.

"Attitude kasi first chinecheck ng HR before anything else." Sabi ni Sejun as if he could read kung ano yung iniisip ko habang pinapaupo ko siya sa isang upuan.

"Oww that's explains why. Teka pano mo naman nalaman yung iniisip ko?" Sabi ko sa kanya and tumingin ako sa paa niyang may pilay.

"I just guess based on your facial expressions. You tilted your head, napakunot ng ulo but smiled." Sabi niya.

Manghuhula ka ghorl?!

"Di ko alam na may lahi pala kayong manghuhula Sej." I joked and he chuckled.

"But hey okay ka lang? Sorry talaga nadamay ka..." Di ko natulog yung sasabihin ko dahil naluluha ako.

Ang oa ko noh? Kasi naman Day one ko pa tapos may ganto na. Di ako marunog mag lookout for them argh kainis.

I'm frustrated at myself talaga. Naman Sandra oh.

"Hey ba't ka naiiyak?" Sejun held my face and pinunasan yung nangingilid kong luha gamit ang panyo niya.

"Sorry talaga S-sej. Nadamay ka sa pagiging clumsy ko. I'm such a bad P.A." Sabi ko and pouted.

"Hey you are not a bad P.A Marie, don't say that. We are so thankful because you are here with us, tapos ganyan sasabihin mo sa sarili mo." Sermon ni Sejun sakin.

Di ko alam kung sasaya ako dahil sinabi niya 'yon or maiiyak dahil nangsesermon siya. T___T Katulad to ng galit niya nung napaso ako eh kaya nakakatakot pero I can feel his sincereness.

But... argh I hate myself. Nakakahiyang umiyak sa harap ni Sejun. :3

"Okay lang ako Marie. It's not your fault. It's actually my fault kasi ang tigas ng ulo ko."

"How is it your fault?" Nagtatakang tanong ko.

"All of this started because of how I acted..." May sasabihin sana siya kaso di na niya tinuloy.

"Sorry if I suddenly acted cold to you. And please don't blame yourself." He patted my head.

EEEHHHH KINILIG TULOY AKO >///////<

I smiled at him at tumango tango na parang bata.

But suddenly I remembered something ...

"HALA! Yung inutos sayo Sej!!!"