Chapter Twenty Five: Welcome Party

140 12 8
                                    

His POV

"All of this started because of how I acted..." Tama parang baliw Sejun nakita lang ngang nag change siya ng lockscreen nag walkout?

ANG BAKLA JOHN PAULO HA.

Di ko alam but I don't want her to change her past lockscreen. Tsk.

"Sorry if I suddenly acted cold to you. And please don't blame yourself." I patted her head to let her know na okay lang ako at di na 'ko galit.

She smiled at me and nodded cutely. And I was at ease.

Day one palang ..

Kaso ..

Ang hirap talagang magalit sa kanya. -___-"

I admit I'm a perfectionist.

Gusto ko kasi kung hindi perfect ay at least close to perfect.

Don't get me wrong, I am so happy nung sinabi ni teacher magiging close kami sa isang fan.
Lahat ng actions ko sa kanya are genuine and no pretense at all.

I thought na bibisita lang sya saamin from time to time but I did not expect na maging P.A namin siya.

Medyo nakakahiya rin kasing mag-utos sa kanya, siguro dahil bago pa lang namin siya nakilala or because she is our fan? And she is sometimes clumsy kaya nag-aalala ako palagi.

I meam kami! Kaming lima nag-aalala for her kung kaya niya ba ang trabahong 'to but she seems determined to be our P.A kaya pumayag narin kami sa desisyon ni teacher, after all busy rin kasi talaga sila ni ate Rose kaya they need someone to lookout for us.

Nabigla naman ako ng biglang sumigaw si Marie.

"HALA! Yung inutos sayo Sej!!!"

I checked the time it is currently 5:40pm. Ang bilis ng oras ngayon ah? Kanina lang paglabas naming dalawa sa studio 5pm palang eh.

"Nah. It's okay silang apat na pinabili ko nun." Sabi ko sa kanya.

"Ano? Edi patay ako nito lagot. Ako dapat bumili eh." Malungkot na sabi niya.

"Di ka mapapagalitan promise. Anyways, samahan mo nga muna ako sa cafeteria may kukunin lang ako saglit." She put my arm on her shoulders again. Damn, ang lambot at ang cute talaga ng mga kamay niya holding my arm.

Inalayan niya ako pataas sa hagdan. May elevator naman kaso nasira daw ngayon eh. It's also a good thing though, para mas matagal ko pa siyang makasama.

It is to buy time also, we slowly make our steps and she is helping me everytime I make my step. I'm amazed at how she can support my weight.

We are almost on the way sa cafeteria ng maramdaman kong nagvibrate ang phone ko, timing naman na may cr.

"Cr na muna ako Marie." Pagpapaalam ko sakanya and she helped papasok ng cr.

Di siya pumasok ha, I can manage naman. -___-

I opened my phone and it is 5:48pm.

Si Stell pala ang nagtext.

From: Stell
Okay na! Punta na kayo ditow!

I just replied 'Ok' at nag flush kahit di naman talaga ako umihi. Naghugas narin ako ng kamay and nung nakalabas na ako sa cr ay inalayan ulit ako ni Marie papuntang Cafeteria.

"Anong meron ba't parang closed naman ang cafeteria?" Nagtatakang tanong niya. Di kasi makita ang nasa loob dahil nilagyan nila ng kurtina.

Wherein kung normal days walang kurtina para makita ang loob tsaka naka glassdoor lang siya.

Just a Fan {Pablo FF} (Completed)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu