dengesiz |nomin

on

yine merakıma yenik düşerek sesin geldiği yere dogru ilerledim. birisi koskocaman çocuk parkının ortasında ağlıyordu. dahada yaklaştıkça bu parkın bizim jeno ile küçükken oyunlar oynadığımız park olduğunu fark ettim. ağlayan kişinin ise jeno olduğunu.

hemen koşar adımlarla yanına ilerleyip yere diz çöktüm. kendinde değil gibi hıçkırarak ağlıyordu. onu en son böyle gördüğümde yıllar öncesiydi...

-j,jeno

ses vermedi beni takmadı bile

-jeno!

kafasını hafifçe kaldırarak bana baktı..

minik köpek yavruları sevgiye aç olduklarında sahiplerine nasıl içten bakıyorsa o da bana şu an öyle bakıyordu.

nesi vardı böyle onun?

o koca sert havalı çocuk nerdeydi?

-neyin var senin?

yine konuşmadı.

ondan bir cevap beklerken aniden bana sarıldı.

dur bi saniye ne yaptı o?

kemiklerimi kıracak derecede sıkıca sarılıyordu ve ağlıyordu da.

--

ne kadar süre öyle kaldığımızı bilmiyorum ama jenonun ağlaması hafiflediğinde istemedende olsa ondn ayrıldım.

-hasta olacaksın hava soğuk, ıslanmışsın da kalk hadi.

-istemiyorum

-ne?! neden?

-istemiyorum.!

kolundan tutarak zorla onu ayağa kaldırdım.

-neden beni hiç dinlemiyorsun?

bana sorduğu soruyla ona döndüm

-hangi konuda?

-seni hayatımda istemiyorum dedim ama hala hayatımdasın,sana benden uzak dur diyorum dibimde bitiyorsun,senden kaçıyorum ama hep karşıma çıkıyorsun, yerde oturmak istiyorum ama izin vermiyorsun... neden?

gerçekleri bu denli yüzüme vurmasan olmazmıydı jeno? yine her zamanki gibi kalbimi acıtıyorsun..

-b,ben b,bilmiyorum

bana gözlerini devirerek tek başına ilerlemeye çalıştı. ama bir süre sonra dengesini kaybederek yere düştü.

salaksın jenoya

onu yine kolundan tutarak kaldırdım ve koluna girerek yürümesini sagladım

garip bir şekilde ses çıkarmamıştı.

---

onlara ait olan beyaz evin önüne geldiğimde duraksadım. en son ne zaman gelmiştim buraya?

onu bile hatırlamıyorum...

hep senin yüzünden lee jeno...

yavaşça ilerleyerek kapılarının önünde durdum. jenoya baktıgımda uyudu uyuyacaktı... çok tatlıydı bu hali

zile basarak açılmasını bekledim.

kapıyı lee teyzem açtı. beni görünce gülümseyen yüzü jenoyu görünce soldu..

-teyze biz geldik

-jeno ya noldu?

-şey... yağmurda beni çok beklemiş ıslandığından da uykusu gelmiş

tek kaşını kaldırarak bana baktı ve

-tamam canım sen onu odasına çıkar

kafamla onaylayarak jenoyuda sıkıca tutarak bir üst kata çıktım..