"Yıldızlar gibi parlamak gerekirken soldum ben ama o kişi geldiğinde yeniden parlamaya başladım."
***
Mutluluğu hayal edin. Mutluluğu hayal ederken gülümsemenizi...
Bende mutluluğu hayal etmiştim.
Hayallerimin kabusum olacağını bilmeden...
Kabusum...
Şimdi hemen kendinize sessiz bir köşe bulun ve hikayemize kaldığı yerden devam edin.:)
Keyifli okumalar!
Booool bol yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayalım lütfen⭐
*
Ah İstanbul İstanbul olalı Hiç görmedi böyle keder
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
7.Bölüm : Taşınıyoruz!
*"Hadi o zaman gidelim."*
Yola odaklanmış ve müziği de en son dinlediğimi hatırlıyorum. Bir anda kafam arabanın camına çarptı. Elimi alnıma koydum. Acıyordu. Sol tarafıma baktım. Babam telefonla konuşuyordu. Telefonu kapattı. Ben de müziği kapatıp sol tarafımda ki kulaklığımı çıkarttım. "Baba kiminle konuşuyordun?" babam telefonunu cebine koydu. Yola bakmaya devam etti. "Kızım Nuray hanımla konuştum. Eşyaları kamyona doldurmalarını söyledim."
Nuray teyze evle alakalı her şeye bakan birdir. Onu çok severim. Hiç onu hizmetçi gibi bakmadım bakamam da. Çünkü bir insanı öyle kullanmak doğru değil. Tamam evin işlerini yapıyor ama ne olursa olsun onu kötüyleyemezsiniz. Mesela ben Nuray teyzeye hizmetçi diyemem ama "Nuray teyze su alabilir miyim?" derim. Yani bir insan hangi konum da olursa olsun ona saygı duymalıyız. Ben buna inanıyorum. İnsan karşında ki insana saygı gösterirse bu dünya güzelleşir. Eğer birbirlerini ezer kötü duruma düşerse dünya olabildiğince kötü hale gelir.
Babam biraz daha yol gitti. Sonra durdu. Yan dönerek konuşmaya başladı."Kızım geldik. Son kez eve bak bir daha buraya gelmeyeceğiz."kafamı salladım. Kulaklığımı taktım. Emniyet kemerimi çıkartım. Arabadan indim. Doya doya evimize baktım. Bir ayda ne çok şey değişmişti. Siyah kapıyı açıp bahçeye girdim.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Evin yoluna gittiğimiz yolun kenarında kırmızı güller açmıştı. Annem bahçeye çok güzel bakıyordu. Gülleri çok severdi. Hatta bazılarını reçel yapardı. Aklıma o anlar gelmişti. Gözlerim güllere takılmıştı. Bir anda yanıma Ay geldi.
