"Yıldızlar gibi parlamak gerekirken soldum ben ama o kişi geldiğinde yeniden parlamaya başladım."
***
Mutluluğu hayal edin. Mutluluğu hayal ederken gülümsemenizi...
Bende mutluluğu hayal etmiştim.
Hayallerimin kabusum olacağını bilmeden...
Kabusum...
Şimdi hemen kendinize sessiz bir köşe bulun ve hikayemize kaldığı yerden devam edin.:)
Keyifli okumalar!
Booool bol yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayalım lütfen⭐
*
Sevdam okyanusta kum gibi...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
32.Bölüm: Kimsin Sen?
*"Hiçbir zaman öğrenemeyeceğin biriyim..."*
Yol boyunca müzik eşliğinde eve geldik. Hepimizin yorgun olduğu gözlerinden belliydi.
Kapıyı yavaşça açıp indim. Babam da hemen ardından kapısını açıp indi. Abim de inip arabayı kilitledi. Babamın yürümekte zorlandığını fark ettiğim an kolunu omzuma atıp bir elimi babamın beline diğer elimi boynumdaki elini tuttum.
Babam bu davranışım karşısında şaşkın olsa da ben gayet normal buluyordum. O da yavaş yavaş bu davranışımı normal bulmaya başladı.
Abim önden gidip kapının yanına ulaştı. Biz de yavaş adımlarla kapıya ilerlemiştik.
Hızlıca kapıyı açıp bizim gelmemizi bekledi. Kapıya ulaştığımızda ilk olarak abim babamın ayakkabılarını hızlıca çıkarttı. Kendisinin ayakkabılarını çıkartarak babamı kollarımın arasından aldı. Yavaş yavaş merdivenlerden çıkmaya başladılar. Arada da sesleri kulaklarıma doldu.
"Baba şimdi biraz dinleneceksin. Sakın ama sakın kendini işlere gömüp sağlığını riske atma. Birazdan sana en sevdiğin çorbayı yapacağım. Onu da içtiğin zaman artık uyuyabilirsin."
"Çağan iyi ki varsın oğlum. İyi ki varsın..."
Bunu duymamla yukarı baktım. Babam abim merdivenlerden ilerlerken benim sesimi duymalarıyla bana dikkatlice baktılar.
"Aaa... İnci Demir neden sevilmiyor? Küstüm size işte."
İşaret parmağımı babama uzattım.
"Sana çok kızgınım baba."
Ardından işaret parmağımı yanında duran abime uzattım.
"Sana daha çok kızgınım abi."
İkisi de gülmeye başladılar. Ve ardından aynı anda konuşmaya başladılar.
"İnci Demir ailemizin en çok sevilen kızı..."
Bunu duymamla onlara olan kızgınlığım bir anda uçup gitti. Babamlar görüş açımdan ayrılırken gülümsemem yüzüme yayıldığını hissettim. Ardından ürpermeme neden olan rüzgarla kapının ortasında durduğumu fark ettim.
