Selam ışıldayan yıldızlar
Şimdi hemen kendinize sessiz bir köşe bulun ve hikayemize kaldığı yerden devam edin.:)
Keyifli okumalar!
Booool bol yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayalım lütfen⭐
*
Ne oldu bize?
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
42.Bölüm: Kalbindeki Sızı
*"Sen ağladın mı?"*
Kaan'a sinirle yazdığım son cümlelerimi bakarak düşünmeye başladım.
Gerçekten önündeki olan biteni göremeyecek kadar kör müydü?
Aşk insanı kör edebilir miydi?
Aşk yok olabilir miydi?
Sinirle telefonumu yatağıma atıp ağlamaya başladım.
Elimden kayıp giden bir çok şeye ağlamaya başladım.
Gözyaşlarım battaniyeye yol buluyordu.
Ağlamak bir anlamda kendinimizi hafifletmekti.
Ama bir anlamda da kendimizi boğmaktı.
Telefonun çalmasıyla korkuyla birden gözyaşlarımı sildim.
Telefonu eğilip aldım.
Arayana baktığımda şok içinde kalmam bir olmuştu.
Kaan arıyordu.
Açıp açmakla tedirginlik içerisinde kalarak açtım.
"İnci ne demek istedin mesajda."
Öfke dolu bir sesle karşılayan Kaan'ı dinledim.
Sessizliğin içinde boğuldum.
"İnci orda mısın?"
"Burdayım."
"Sen ağladın mı?"
Anne şefkatiyle sorduğu soruyla beraber gözyaşlarım yavaş yavaş gözlerimden ayrılmaya başladı.
"Hayır. Neden öyle dedin ki?"
"İnci ağlamışsın. Seni iyi tanıyorum sen ağladığını belli etmemek için gizlersin. Peki şimdi gerçekten nasılsın?"
"İyiyim. Olabildiğince iyiyim. Sen nasılsın?"
"Ben de senin gibiyim. Olabildiğince iyiyim."
"İnci"
"Efendim"
"Birlikte ağlayalım mı? Belki diner acılarımız."
"Ama sen ağlamayı sevmezsin ki Kaan."
YOU ARE READING
Gökyüzünün Yıldızı
Teen Fiction"Yıldızlar gibi parlamak gerekirken soldum ben ama o kişi geldiğinde yeniden parlamaya başladım." *** Mutluluğu hayal edin. Mutluluğu hayal ederken gülümsemenizi... Bende mutluluğu hayal etmiştim. Hayallerimin kabusum olacağını bilmeden... Kabusum...
