"Yıldızlar gibi parlamak gerekirken soldum ben ama o kişi geldiğinde yeniden parlamaya başladım."
***
Mutluluğu hayal edin. Mutluluğu hayal ederken gülümsemenizi...
Bende mutluluğu hayal etmiştim.
Hayallerimin kabusum olacağını bilmeden...
Kabusum...
Şimdi hemen kendinize sessiz bir köşe bulun ve hikayemize kaldığı yerden devam edin.:)
Keyifli okumalar!
Booool bol yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayalım lütfen⭐
*
Vurdukça en dibe kendimi buldum...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
29.Bölüm: Uyan Artık...
*"Affetme beni Bulut. Seni bu hallere getiren beni affetme. Ama şunu benim için değil gökyüzü için yap. O gözlerini özleyen gökyüzüne aç. Senden tek isteğim. Uyanman Bulut. Uyanman..."*
Yazarın Anlatımıyla
Aradan zaman geçmesiyle birlikte herkes odasına çekilmiştir. İnci Bulut'un yanına gitmiştir. Abisi de babasının yanına. Bulut'un babası da gitmek istemese de eve gitmiştir. İnci refakatçi olarak Bulut'un yanında kalacaktır. Gözlerini açması için çabalayacaktır.Onu orada bırakmayacaktır. Bırakamayacaktır.
***
Adımlarımı bir anlığına durdurdum. Elimi kapının koluna doğru uzattım. Kapının koluna dakikalarca baktım.
Gerçekten bunu yapabilir miydim? O odaya girebilir miydim? Bilmiyorum. Ama başka çarem yoktu. Onu bu hale getiren bendim. Eğer öyle davranmasaydım. Bunların hiçbiri yaşanmayacaktı. Kimse zarar görmeyecekti.
Gözlerimin yaşlarını silerek kapıyı açtım. Onu görmemle gözyaşlarım hızlıca yanaklarıma ulaşmaya başladı. Onu hiç bu halde görmemiştim. Görmekte hiç istememiştim.
Yavaşça kapıyı kapattım. Adımlarımı ona doğru attım. Her adımım içimden parça götürüyordu. Canım yanıyordu. Onu bu halde görmek içimi acıtıyordu.
Yatağının kenarına oturdum. Bileği sarılmıştı. Elini avucumun içine aldım. Bileğindeki sargıya bakarak konuşmaya başladım.
"Bulut sakın beni affetme. Seni bu hale düşüren beni sakın ama sakın affetme. Kendimi o kadar çok kızıyorum ki. Seni incittiğim için özür dilerim. Seni böyle görmek hiç istememiştim."
Gözlerimi yüzüne çevirdim. Gözleri kapalıydı. Gökyüzünün kıskandığı gözler kapanmıştı.
"Bulut gözlerini neden kapattın? Neden güzel gözlerini gökyüzünden çektin? Gökyüzü o gözleri görebilmek için yaşıyordu. Bunu fark etmedin mi? Bulut lütfen aç gözlerini."
