Günbatımı Bahçesi

19*

Aaron bir an duraksasa da ardından büyük bir özlemle dudaklarını Bethany'ninkilerle buluşturdu. Ellerini iri dalgalar halinde ve dağınık bir şekilde beline kadar salınmış saçlarının içinden geçirerek başını avuçlarının içine aldı. Bir yandan nazikçe öpüyor, diğer yandan da kızı tamamen sarıp sarmalamak istiyordu.

Bethany'nin beyni uyuşmuş gibiydi. Kendisini yığılacakmış gibi hissediyordu. Sanki tüm vücudunda karıncalar geziniyor, kulakları uğulduyordu. Kollarını Aaron'un beline dolayıp gömleğinin kumaşına tutundu. Bir yandan da dudaklarını Aaron'un yumuşak öpücüklerine uydurmaya çalışıyordu. Her nasıl oluyorsa her bir hareketi tam olması gerektiği gibi oluyor,  kendisini hiç acemi hissetmiyordu.

Aaron ellerini Bethany'nin sırtına doğru kaydırdığında incecik pamuklu geceliğinin altından teninin sıcaklığını hissetti. Balo salonundaki gibi değildi. Korsesi ve kat kat kıyafetin üzerinden ona dokunmaya hiç benzemiyordu. Bu durum tenine dokunmaktan sadece bir adım öncesi gibiydi. 

Bir an kendine hakim olamayacağından korkarak geri çekildi ve kızın yüzüne baktı. Dudakları ve yanakları kızarmış, gözleri yarı açık haldeydi. 

"Bethany.." diye fısıldadı ve alnını Bethany'nin alnına yasladı.

Göz göze geldiklerinde Beyhany yerin dibine gireceğini sandı. Biraz yana kayarak Aaron'dan uzaklaşmaya çalıştı. Aaron buna izin vermeyerek onu yanına çekti.

"Nereye kaçıyorsun?" Dedi gülümseyerek.

"Bilmiyorum, ben.." Aaron'u nazikçe itti. "Kafam çok karışık."

Aynanın karşısındaki sandalyeye Aaron'u oturttu ve kendisi de yatağa oturdu. Utansa da Aaron'a baktı.

"Peki ama şimdi ne olacak?" Dedi stresli bir sesle. "Biz ne olacağız?"

Aaron da sanki düşünmesi gereken ancak asla düşünmek istemediği bir konu dile getirilmişçesine derin bir nefes verdi.

"Gelecek hakkında hiç düşünemedim ben.. Önce seninle konuşmak istedim."

Bethany'nin kafası iyice karışmıştı. Evet, Aaron ile işleri kendince yoluna koymuştu veya durum her neyse de ona bir şekilde inanmıştı fakat sonra ne olacaktı? Nişan bozmak kolay değildi, hele ki ortada geçerli bir sebep yokken.

Aaron oturduğu yerden kalkıp Bethany'nin tam karşısına geldi. Bir dizini yere koydu ve kızın minik ellerini kendi ellerinin arasına aldı.

"Bethany.. Benimle evlen." Dedi fısıltı ile.

Bu sözün üzerine gözleri fal taşı gibi açılan Bethany panikledi.

"Ben.. Ama.. Peki nişan? Ya ailelerimiz?.."

"Sen soruma cevap ver" dedi Aaron kibarca. "Eğer bana evet dersen, her şeyi, herkesi ikna ederim. Sadece bana evet de, bana ümit ver.."

Bethany oldukça zor bir karar ile karşı karşıya idi. Her şeyi bir kenara bırakıp sadece 'Aaron ile evlenmek' olarak düşününce elbette istememesi için bir sebep yoktu. Onu seviyordu ve birlikteyken kalbi deli gibi çarpıyordu. Andrew ile bir defa dahi bu hisse kapılmamıştı. O sadece kendisine verilmiş bir ödev gibiydi. Başarı ile tamamlamalı ve mutlu veya mutsuz olmasına bakmaksızın sonuca ulaştırmalıydı.

"Ben.." derken kızın stresi sesine yansımıştı. "Ben tabi ki seninle evlenmek isterim ama bu durum--"

Bethany cümlesini tamamlayamadan Aaron dudaklarını O'nunkiler ile buluşturdu. Bethany bu ani öpücük karşısında şaşırsa da bu durum uzun sürmedi. Aaron dudakları halen neredeyse birbirine değecek kadar aralarında mesafe bırakarak geri çekildi ve "Bu söz benim için yeterli." dedi ve dudaklarını tekrar O'nunkilere bastırıp bu sefer daha istekli bir şekilde kızı öpmeye devam etti. Yatağın kenarlarından elleri ile destek alarak doğruldu ve Bethany'yi arkasıdaki yatağa yatana kadar öpmeye devam etti. Nihayet Bethany sırt üstü yatakta, Aaron ise O'nun üzerinde olduğunda dudaklarını kızın boynuna doğru indirdi. Bethany tüm vücuduna yayılan garip karıncalanma hissi ile başını geriye attı ve istemsizce inledi. Bu duyguyu anlamlandıramadı. Aaron ise elleri ile kızın kollarını, saçlarını ve pamuklu geceliğin yana kayması ile hafifçe açılan omuzlarını okşuyor bir yandan da dudaklarını kızın vücudundan ayıramıyordu. Zoraki bir şekilde başını kaldırdı ve Bethany'nin kapanmış gözlerine, haz içindeki yüz ifadesine baktı.