Güncel hikayemi bitirdiğimde devam edecek, şimdilik askıda.
Birer Foster ve Evans olmak düşman olmayı gerektirirdi. Ailelerin başlattığı savaşı onlar devam ettirmeliydi. Ancak beklenmeyen bir öpücük her şeyi değiştirebilir miydi?
"Vay canına!" diye ciyakladı Elizabeth. "Sana bunun bir aşkın başlangıcı olabileceğini söylemiştim!"
"Liz, Tanrı aşkına saçmalamayı bırak."
"Hem de aileler arası düşmanlık, ah, tam bir imkansız aşk."
"Evet" dedi Bethany yatağına kendini atarken. "İmkansız."
Liz her şeye toz pembe bakıyordu. Keşke kendisi de bu kadar rahat bir insan olabilseydi. Eh, yani bu kadar da değil ama belki biraz daha.. Biraz daha boş verebilecek durumda olsaydı. Liz'in söylediklerini tamamen kulak ardı etmeye çalışıyordu ancak sürekli aynı şeyi duymak bir süre sonra sağlıklı düşünme yetisini bozmaya başlayacaktı, bu belliydi.
O öğleden sonra Liz ve Bethany parkta bir yürüyüş yapmayı planlamışlardı. Sonbaharın ilk günleri kapıdaydı ama hala oldukça ılık ve güzel bir hava vardı. Kış gelmeden bunun tadını çıkarmak lazımdı. Kış buralarda çok ağır geçmezdi gerçi. Bazen kar yağışı olsa da sıklıkla kuru bir soğuk olurdu.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Yürüyüş için rahat bir elbise giydi. Beyaz fırfırlı yakası günün modasına oldukça kapalı ve mütevazı idi. Krem rengi kolları ve etek uçlarında fırfırlar vardı. Kabarık olmayan, taşıması rahat ama aynı zamanda da oldukça asil ve şık, tam bir yürüyüş elbisesi idi.
Liz ile evlerin arasında buluştular. Elizabeth fuşya rengi, kabarık kollu ve kare yakalı bir elbise giymişti. Saçlarını sıkı bir topuz yaparak başının arkasında toplamış, eline beyaz eldivenler geçirmişti.
"Harika görünüyorsun Beth" dedi içten bir gülümseme ile. "Her zamanki gibi" diye de ekledi.
Bethany gülümsedi. Liz'in sürekli gülmesini, pozitif yanını seviyordu. Her ne kadar bazen kafasını saçmalıklarla doldurmaya çalışıyor gibi görünse de onunla arkadaş olmaktan mutluydu. Sürekli bir şeylerden şikayet eden ve aynada kendisine bakmaktan başka düşüncesi olmayan aptal ve zengin arkadaşlarındansa sıradan ama kendisine enerji veren ELizabeth kesinlikle ona uygun biriydi.
"Sen de oldukça göz alıcı görünüyorsun Liz, bugün sokaklardaki gözler sadece seni görecek."
Liz hemen kızardı.
Kendilerine eşlik eden Bayan Camille hemen birkaç adım arkalarındaydı. Bethany halen neden gündüz vaktinde bile birinin eşlik etmesine ihtiyacı olduğunu anlamış değildi. Tamam, şehirde her zaman kötü olaylar oluyordu ve ailesinin de endişelenmesini anlıyordu. Ama bu tarz şeyler genelde gece olurdu ve zavallı Camille kendisini korumaktan bile aciz görünürken nasıl Bethany'e bir yardımı dokunabilirdi ki? Elbette ki sivri dili ve ağır cümleleri ile kesinlikle kimsenin laf dalaşına giremeyeceği bir kadın olsa da zayıf ve minyon yapısı karşıdan oldukça narin görünmesine sebep oluyordu. Tüm bu düşüncelerin ardından yine bir gezintide her birlikteydiler ve yapabileceği bir şey yoktu.
