Günbatımı Bahçesi

21*Gece kuşu*

Hızlı bir bölüm daha 😘

***

"Gitme," dedi. "Benimle kal."

"Bethany.. ben.."

Bethany adamın yakasını kendisine doğru asıldı ve dudaklarını dudaklarına değdirdi. Bunun üzerine Aaron kızı yatak başlığı ile arasına hapsedip öpücüklere boğdu. Ne diyebilirdi ki? Bunu nasıl reddedebilirdi? Onu bu kadar arzuluyorken ve zaten ondan uzak durmak bu kadar zorken Bethany kendisine böyle yaklaşırsa onu itmesi mümkün müydü?

Bethany hiç itiraz etmeden Aaron'un öpücüklerini kabul etti. Onu seviyordu ve onun tarafından sevilmek hoşuna gidiyordu. Aaron'un çıkagelip babasından kendisini istemesi her ne kadar utandırıcı olmuşsa da bir yandan gururlanmasını ve değerinin bilindiğini düşünmesini de sağlamıştı ki bu çok hoştu.

"Seni seviyorum, Aaron." Diye fısıldadı.

Aaron duyulmayacak veya anlaşılmayacak bir sesle homurdandı. Bu bir küfür müydü yoksa hoşnutsuzluk ifadesi miydi emin değildi ama Aaron şu an bunu duyduğuna pek memnun değilmiş gibi görünmüştü.

"Tanrım, öyle bir anda öyle bir şey söyledin ki kendime hakim olamamaktan korkuyorum."

Bethany hiçbir şey anlamamış gibi adamın gözlerine baktı.

"Ne demek istiyorsun?"

Aaron sertçe nefes verdi ve aralarına az bir mesafe koyarak oturdu.

"Bana gitme, kal diyorsun. Tam seni öperken beni sevdiğini söylüyorsun. Zaten kanım yeterince kaynıyor, bir de sen içimdeki ateşi körüklüyorsun."

Bethany şu an anladığı şey için yanaklarının kızarmasına engel olamadı.

"Ama ben .. sadece hissettiğim şeyleri söylemiştim.."

Aaron kızın yanına doğru yuvarlandı ve yanına oturup onu kollarına aldı. Başını saçlarına gömüp çiçek kokusunu içine çekti.

"Ben de seni seviyorum Bethany. Seni o kadar seviyorum ki sana bu kadar yakınken yanlış bir şey yapmaktan korkuyorum."

Bethany yanağını adamın göğsüne yasladı.

"Ben sadece seninle birlikte vakit geçirmek istemiştim. Üzgünüm." Derken yukarı doğru masum bir ifade ile baktı.

Aaron güldü ve kızın alnından öptü.

"Bu üzgün olunacak bir şey değil. Ben de seninle vakit geçirmek istiyorum. Ah, aslına bakarsan hiç ayrılmak istemiyorum."

"Sence düğünümüz ne zaman olur?"

"Önümüzdeki hafta nişanda bu da belli olur sanırım."

Bethany pikenin altındaki çıplak ayaklarını heyecanla birbirine sürttü.

"Of, sanırım heyecanlanıyorum."

Aaron güldü.

"Senin için çok da yabancı bir his olmamalı." Derken biraz kıskançlık hissetmemiş değildi. "Sonuçta ilk defa nişanlanmıyorsun."

Sophia gözlerini devirip 'Şimdi bunun sırası mıydı ' dercesine Aaron'a baktı.

"Yani kendinle onu bir mi tutuyorsun?"

"Öyle değil ama sonuçta bu doğru, ilk defa nişanlanmıyorsun."

"Eh, olabilir. Ama o zaman hiç böyle heyecanlanmamıştım. Şimdi anlıyorum ne kadar anlamsız olduğunu. Sanki tamamlanması gereken bir görevmiş gibiydi."